Dub Incorporation

Αν είχα να διαλέξω μονάχα μια reggae μπάντα για να ακούω την υπόλοιπη ζωή μου, αυτοί θα ήταν οι Dub Incorporation. Με τέσσερις δίσκους στο ενεργητικό τους (και ένα live album) καταφέρνουν σήμερα να αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της παγκόσμιας σκηνής, λαμβάνοντας ανταπόκριση παρόμοια με τα μεγάλα ονόματα της δεκαετίας του '70.

Το πρώτο χαρακτηριστικό που είχαν ανέκαθεν οι Γάλλοι είναι το πόσο κατάλληλη για χορό και διασκέδαση γίνεται η μουσική τους. Τόσο που είναι σχεδόν αδύνατο να μη σου ανεβάσουν τη διάθεση ακούγοντάς τους. Ποτέ δε φοβήθηκαν να προσθέσουν στη μουσική τους οτιδήποτε θεώρησαν απαραίτητο. Dub, reggae, rap, καθώς και στοιχεία αφρικανικής μουσικής δίνουν πάντα το «παρών» στους δίσκους τους.

Το ίδιο συμβαίνει και στη φετινή κυκλοφορία τους με τίτλο "Hors Contrôle" (εκτός ελέγχου). Τα γαλλικά ποτέ δεν ακούστηκαν πιο οικεία στα αυτιά μου, κάνοντάς με να μετανιώνω που δεν ήμουν πιο συνεπής στα σχολικά μου χρόνια. Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα. Πέρα από τα γαλλικά, οι Dub Inc. χρησιμοποιούν επίσης αγγλικά καθώς και αλγερινά, λόγω καταγωγής, δίνοντας έτσι μια ενδιαφέρουσα ποικιλία, ανάλογη με τη μουσική τους.

Τα world στοιχεία σε ορισμένα κομμάτια γίνονται τόσο έντονα, που έτσι και οι μεγάλοι «συνθέτες» της μουσικής μας σκηνής τους ανακαλύψουν, θα ακούμε διασκεύες τους και στα ελληνάδικα, γεγονός που φυσικά δεν εύχομαστε να συμβεί.

Ο ήχος του δίσκου, με παραγωγή στο Μόναχο της Γερμανίας, είναι αρκετά εμπορικός, με κορυφαίες στιγμές το εναρκτήριο "Tout Ce Qu'ils Veulent", το "No Doubt" με συμμετοχή του Tarrus Riley (γιος του βεταράνου Jimmy Riley) καθώς και το "Crazy Island", άλλος ένας ύμνος για το νησί της Τζαμάικα.

Όσοι ασχολούνται με τη dub/reggae σκηνή ήδη έχουν ακούσει το "Hors Contrôle" των Dub Incorporation. Τώρα που απ' ό,τι φαίνεται θα κάνουμε Χριστούγεννα στις παραλίες, είναι μια καλή ευκαιρία να το ακούσουν και αυτοί που θεωρούν ότι η μουσική αυτή έχει λόγο ύπαρξης μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες.