Depeche Mode

Playing The Angel

Mute (2005)
04/01/2006
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Το 2005 ήταν, μουσικά, μια εξαιρετική χρονιά, ενώ ειδικά για την Ελλάδα είδαμε συναυλίες που δε θα μπορούσαμε να έχουμε φανταστεί στο παρελθόν είτε από πλευράς ονομάτων είτε από πλευράς προσέλευσης κόσμου. Τι καλύτερο λοιπόν από το να συνεχιστεί η ευδαιμονία αυτή και το 2006 και μάλιστα με ένα από τα συγκροτήματα που μας χάρισε ένα από τα καλύτερα albums της χρονιάς που πέρασε; Ας δούμε μαζί τι έχει να μας πει το "Playing the Angel", έστω και με μικρή καθυστέρηση.

Χωρίς αμφιβολία οι Depeche Mode είναι η μπάντα που συνδέει τους φίλους του rock με τους οπαδούς της ηλεκτρονικής μουσικής, κάτι που μόνο ο Moby και ίσως οι Prodigy μπορούν να καυχηθούν ότι επιτυγχάνουν. Κυρίως τα τελευταία χρόνια όμως η διαχωριστική αυτή γραμμή σβήνει σιγά - σιγά (κάτι σαν το μεσαίο χώρο που κυνηγάνε τα κόμματα) και δύσκολα κάποιος μπορεί να πει ότι οι Depeche Mode δεν κάνουν rock. Αν πίσω από τις λέξεις αυτές βλέπετε δικαιολογίες για την εμφάνιση του άρθρου αυτού στο rocking.gr, κάνετε λάθος. Νομίζω πως η μουσική των D.M. δικαιολογεί από μόνη της την επαναστατικότητα και τη διαχρονικότητα της, που είναι και τα βασικά χαρακτηριστικά του rock. Αρκετά με τη θεωρία όμως.

Αν έπρεπε να γράψω μόνο μια φράση για το "Playing The Angel" (και ευτυχώς δε χρειάζεται), θα ήταν η παρακάτω: Ίσως ο καλύτερος δίσκος των Depeche Mode. Αντιλαμβάνομαι πως περιέχει στοιχεία υπερβολής αλλά ο δίσκος δεν έχει σταματήσει να παίζει καθημερινά από τη μέρα που τον αγόρασα. Οι μελωδίες και τα soundscapes που μας "επιβάλλουν" οι D.M. στο νέο τους album το κάνουν να ακούγεται φρέσκο, δυναμικό και συνάμα απόλυτα μελαγχολικό, σε οποιαδήποτε στιγμή της μέρας.

Ποιο να πρωτοδιαλέξει κανείς ως καλύτερο; Το "A Pain That I'm Used To", που είναι το υπέρτατο opening track για δίσκο των Depeche, με φοβερή μελωδία και δυναμικά φωνητικά; Το "Suffer Well", ταξιδιάρικο και μελαγχολικό, με το καλύτερο riff κιθάρας που έχω ακούσει σε ηλεκτρονικό κομμάτι από την εποχή του "Their Law" των Prodigy; Ή μηπως το ήδη πασίγνωστο "Precious" που πιστεύω ότι θα συναγωνιστεί σε επιτυχία το "Enjoy The Silence"; Και να ήταν μόνο αυτά! Το "Playing The Angel" περιλαμβάνει πολλά μικρά αριστουργήματα ακόμα. Προσέξτε (αν και δε γίνεται να το προσπεράσετε) το "The Sinner In Me", που σε κάνει να ανατριχιάζεις, όχι μόνο με το στίχο αλλά και με τον "ψυχοπαθή" ήχο του που θα χτυπήσει κατ'ε υθείαν στο νωτιαίο μυελό σας! Ένα υπέροχο θλιμμένο αλλά ταυτόχρονα αισιόδοξο κομμάτι με θαυμάσια basslines. Για να μη μιλήσω για το "rock 'n' rollίστικο" (στα πρότυπα του "Personal Jesus") "John The Revelator" που τα "χώνει" κανονικότατα στις θρησκείες και ειδικά στην "αποκάλυψη" ως μέσο εκφοβισμού και παραπλάνησης των λαών: "There is only one God - Through and Through".

Για το τέλος οι Depeche Mode άφησαν δύο ακόμα απίστευτα κομμάτια, το "παραπονεμένο" (ωραίες εκφράσεις χρησιμοποιείς) "Lilian", με θέμα τι άλλο από ένα κορίτσι με παγωμένη καρδιά, και το κυριολεκτικά μοναδικό "The Darkest Star" που δε μοιάζει με κανένα κομμάτι των D.M. που έχετε ακούσει. Στα 7 λεπτά των πειραματισμών του μας αρπάζει, μας σηκώνει στον αέρα και μας πετάει αλύπητα από τοίχο σε τοίχο μέχρι να παραδεχτούμε και οι πλέον άπιστοι πως οι άνθρωποι είναι μεγαλοφυΐες.

Το μόνο αρνητικό που μπορεί να βρει κανείς στο "Playing The Angel" είναι ότι μας κάνει να πιστεύουμε πως το επόμενο album των D.M. απλά δε μπορεί να γίνει καλύτερο! Οι, τρεις πλέον, Depeche Mode μας παραδίδουν ένα άψογα κατεργασμένο διαμάντι που φέρνει τις προηγούμενες επιτυχίες τους ένα βήμα πιο πέρα. Το νεοεισελθέν drum 'n' bass στοιχείο καθώς και οι brainstorming ηχητικές παρεμβάσεις συμβάλλουν τα μέγιστα για να δημιουργηθούν αυτά τα κομμάτια που μπορούν να ακουστούν στο κρεβάτι, στο σαλόνι, στο αυτοκίνητο, στο μπαρ, στο club, στο πεζοδρόμιο, στο πάτωμα ή οπουδήποτε θέλετε να βιώσετε την εμπειρία "Pain And Suffering In Various Tempos"... Ό,τι καλύτερο έχω ακούσει μετά το "Violator".

Κυκλοφορεί σε απλό cd ή σε συλλεκτική έκδοση με DVD που περιλαμβάνει το "Making The Angel", 5.1 και DTS μίξεις του album (που παίζουν σε όλα τα DVD players σε αντίθεση με το ανόητο SACD της Sony), cideo clip του "Precious" (σπουδαίο, παρεμπιπτόντως), photo gallery καθώς και μια unpugged "γυμνή" εκτέλεση του "Clean" (από το "Violator") μόνο με κιθάρα και χωρίς καθόλου ηλεκτρονικό ήχο. Απλά υπέροχο. Μην το χάσετε.

  • SHARE
  • TWEET