Dawn Ray'd

A Thorn, A Blight

Self released / Moment Of Collapse (2015)
Από τον Γαβριήλ Φιλιππόπουλο, 17/11/2015
Η κυκλοφορία περιβάλλεται από μία αίσθηση μεγαλείου και ακραίας έκφρασης που μόνο το black metal μπορεί να προσφέρει
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Είναι σπάνιες οι φορές εκείνες που ένα συγκρότημα σε συγκλονίζει σε τέτοιο βαθμό που συνειδητοποιείς πως ό,τι είχες ακούσει τα τελευταία χρόνια μάλλον ήταν μέτριο και ελλείψει (σοβαρής) αντιπρότασης η κίνησή σου περιφερόταν σε λιμνάζοντα ύδατα. Οι πρόσφατα διαλυθέντες We Came Out Like Tigers ήταν μία από αυτές τις σπάνιες εκλάμψεις που συμβαίνουν στο παγκόσμιο underground και σε επίπεδο μουσικής και δημιουργίας αλλά και σε επίπεδο πολιτικής στάσης και αντίληψης. Στο review του Ντίνου Παυλίδη μπορείτε να διαβάσετε τα γιατί και πως.

Το συγκρότημα από το Λίβερπουλ διαλύθηκε με μία λιτή ανακοίνωση και τα ¾ εκείνων έφτιαξαν τους Dawn Ray’d την ίδια μέρα. Οι λόγοι της διάλυσής τους ήταν καθαρά συντροφικοί, καθώς έβλεπαν πως ένα βασικό μέλος και φίλος τους δεν μπορούσε πλέον να ανταπεξέλθει, έτσι αποφάσισαν να βάλουν ένα τέλος σε αυτό το κεφάλαιο και άμεσα να ξεκινήσουν ένα καινούργιο. Κρατώντας κάποιες βασικές αρχές. Πως είναι αναρχικοί και αυτό προτάσσουν μέσα από την τέχνη τους και πως θέλουν να παίξουν ακραία μουσική. Τα κατάφεραν και τα δύο. Διαλέγοντας πιο straight forward black metal δρόμους αυτή τη φορά.

Το "A Thorn, A Blight" είναι μικρό, περιεκτικό και απόλυτα συμπαγές. Υπόδειγμα του πως γράφεται μοντέρνα μουσική με παλιομοδίτικες πρακτικές. Επιθετική, συναισθηματική και σε στιγμές εξαγνιστική. Η μικρή σχετικά διάρκεια βοηθά στο να εμπεδώσεις πως εκεί βρίσκονται τόνοι έμπνευσης και όλος ο δίσκος ακούγεται με απίστευτη ευκολία στο repeat. Η καινοτομία τους (την οποία κρατούν από τους We Came Out Like Tigers) είναι η χρήση του βιολιού το οποίο όχι μόνο δεν ακούγεται παράταιρο αλλά σου προσφέρει κάποια -λίγα- λεπτά περισυλλογής. Η κυκλοφορία περιβάλλεται από μία αίσθηση μεγαλείου και ακραίας έκφρασης που κατά την ταπεινή μου άποψη μόνο το black metal μπορεί να προσφέρει. Όπως και οι ίδιοι παραδέχονται, «το black metal είναι μία ακραία μορφή έκφρασης και έτσι πρέπει να παραμείνει. Συχνά είναι απελπισμένο, σκληρό και βίαιο και αυτή η πλευρά του είναι που μας ιντριγκάρει».

Το τρίο (από επιλογή παίζουν χωρίς μπάσο) κατάφερε να κρατήσει το μομέντουμ από τα We Came Out Like Tigers χρόνια, καταθέτοντας ένα μαύρο δημιούργημα βγαλμένο από τις πιο σάπιες γωνιές των ανθρώπινων συναισθημάτων. Ισορροπούν σε εκείνη την γκρίζα ζώνη όπου οι κοινωνικές συνθήκες γύρω σου είτε θα σε καταβάλουν οδηγώντας σε στον αναχωρητισμό είτε θα πάρεις θέσεις μάχης. Από όποιο μετερίζι έχεις επιλέξει.

Αντί επιλόγου:

«Every time you turned your gun’s on civil rights / Every time you told a rape victim she lied / Every single pig, every single time / Is the guardian of privilege and an enemy of mine»

dawnrayd.bandcamp.com

  • SHARE
  • TWEET