Danko Jones

Για αυτούς που δεν ξέρουν, οι Danko Jones παίζουν rock 'n' roll και η απλότητα με την οποία το προσεγγίζουν έχει δώσει μεγαλειώδη αποτελέσματα, με κάποιες από τις προηγούμενες δουλειές τους να αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες. Η φιλοσοφία του συγκροτήματος είναι οι απλές δομές των τραγουδιών, τα φωνακλάδικα ρεφρέν και οι διασκεδαστικοί στίχοι. Στο ολοκαίνουριο "Rock And Roll Is Black And Blue" δεν αλλάζουν σχεδόν τίποτα από τη γνωστή συνταγή και αυτό που μένει είναι να δούμε αν η αναλογία των «συστατικών» είναι η σωστή και η οποία θα μας δώσει το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.

Στο έκτο album λοιπόν έχουμε για ακόμη μια φορά αλλαγή πίσω από το drum kit, καθώς τη θέση του Dan Cornelious πήρε ο Atom Willard, γνωστός και από το πέρασμα τους στους The Offspring. Ο ήχος παραμένει σταθερά συμπαγής και περιστρέφεται κατά βάση γύρω από τα γρήγορα punk και κλασικά sleazy rock περάσματα, κάτι το οποίο εναρμονίζεται πλήρως με το υλικό που έχουν γράψει έως σήμερα. Ο Dankο και πάλι κλέβει την παράσταση με την παρουσία του είτε λόγω των φωνητικών με τις ωραίες αρμονίες και τις κολλητικές μελωδίες, είτε λόγω των κοφτών riff και των "βρόμικων" solo του. Από την άλλη δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε την πολύ καλή δουλειά που έχει γίνει στο rhythm section με σημείο αναφοράς το "Just A Beautiful Day" με την ογκώδη μπασογραμμή και τα δυναμικά γεμίσματα στα τύμπανα.

Σε γενικές γραμμές το νέο άλμπουμ των Danko Jones δεν έχει να μας προσφέρει κάτι διαφορετικό καθώς πρόκειται για συνδυασμό στοιχείων του παρελθόντος με μια σίγουρα πιο heavy προσέγγιση συνθετικά. Αγαπημένες στιγμές αποτελούν τα "Just A Beautiful Day" και "Conceited" για το groove που βγάζουν, το "You Wear Me Down" για την κλασικο-ροκ αισθητική, το AC/DC-δικο "Always Away" για το ωραίο κόψιμο στην μέση και το "I Believe In God" για τους βλάσφημους στίχους και την gospel χορωδία.

Το συγκρότημα με το "Rock And Roll Is Black And Blue" συνεχίζει το καλό του σερί και μας παρουσιάζει άλλη μια ποιοτική και αξιοπρόσεκτη δουλειά, κάτι που καταδεικνύει τη φοβερή του φόρμα. Πρόκειται για άλλον ένα διασκεδαστικά «ρουτινιάρικο» δίσκο με πολύ ενέργεια και ωραία τραγούδια που δεν θα απογοητεύσουν κανένα οπαδό της μπάντας. Ωστόσο μετά από τόσο καιρό στη σκηνή και λαμβάνοντας υπόψη την εμπειρία που έχουν αποκομίσει, αυτό που θέλω να δω μελλοντικά είναι να ρισκάρουν και να βγουν από τα στεγανά που οι ίδιοι έχουν καθορίσει, καθώς καραδοκεί ο κίνδυνος να γίνουν βαρετά προβλέψιμοι, αν συνεχίσουν σε αυτό το μοτίβο.