Creed

Υπάρχουν άνθρωποι που αγνοούν τη διαφορά αντίληψης και μεγεθών στη rock μουσική μεταξύ της Αμερικής και της Ευρώπης, με ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα  να αποτελούν οι Creed, οι οποίοι στην μια πλευρά του Ατλαντικού γεμίζουν στάδια ενώ  στην άλλη αποτελούν μια ακόμα rock μπάντα. Βέβαια, στην χώρα μας που πάντα νομίζουμε πως ξέρουμε  τι γίνεται, οι Creed δεν υπήρξαν ποτέ τίποτα περισσότερο από κατασκεύασμα των δισκογραφικών και όπως συνηθίζεται έχουν σε ένα βαθμό απαξιωθεί, χωρίς να τους αξίζει.

Τα τραγούδια των Creed αντικατοπτρίζουν το μέσο mainstream rock άκουσμα στην Αμερική. Η αλήθεια είναι πως έχουν γράψει μερικά φανταστικά τραγούδια και η ευχέρεια αυτή με την οποία γράφουν επιτυχίες πρέπει να τους αναγνωριστεί. Κινούνται, όπως πολλές μεγάλες rock μπάντες, από ένα δίπολο μουσικών, τον εγωκεντρικό και ιδιόρρυθμο - όπως οι περισσότεροι Αμερικανοί rock stars - τραγουδιστή Scott Stapp και τον χαμηλών τόνων συνθέτη – κιθαρίστα Mike Tremonti. Το 2004 έκλεισαν το μαγαζί με τον Stapp να ακολουθεί προσωπική καριέρα και τους υπόλοιπους να φορμάρουν μαζί με τον Myles Kennedy τους Alter Bridge προς τέρψιν των αυτιών μας.

Χωρίς κάτι να συντελεί προς αυτή την κατεύθυνση στα μέσα της προηγούμενης χρονιάς  ανακοινώθηκε το reunion της μπάντας και σε σύντομο χρονικό διάστημα συνέθεσαν τον δίσκο της επιστροφής τους "Full Circle". Προπομπός και πρώτο single υπήρξε το "Overcome" που αποτελεί ένα από τα πιο δυναμικά rock τραγούδια που ακούστηκαν μέσα στο 2009 χωρίς καμία υπερβολή. Το συνεχές άκουσμά του όχι μόνο απέσυρε την όποια αμφιβολία, αλλά δημιούργησε και μεγάλες προσδοκίες προσθέτοντας ένα ακόμα μεγάλο hit στην πλούσια συλλογή τους. Φυσικά, ο δίσκος δεν κινείται ολόκληρος σε αυτά τα επίπεδα, αφού σε μια τέτοια περίπτωση θα είχαμε διαφορετικά αποτελέσματα για τις επιλογές του 2009.

Το "Full Circle" είναι σίγουρα ένας αξιοπρεπής δίσκος, που περιέχει μερικές εξαιρετικές στιγμές, ικανοποιητικός μεν, αλλά χωρίς να μπορεί να ενθουσιάσει. Ξεχωρίζουν το καταπληκτικό "A Thousand Faces" που αποτελεί μια από τις καλύτερες συνθέσεις τους γενικότερα, το δεύτερο single και videoclip "Rain", το mid-tempo "On My Sleeve" και το ομώνυμο "Full Circle". Τραγούδια όπως το "Bread Of Shame" και το "Suddenly" έχουν εντυπωσιακά riff, ενώ το το "Away In Silence" είναι μια όμορφη μπαλάντα. Αναφορά πρέπει να γίνει στο "Time" που ο Tremonti χαρακτηρίζει ως το νέο του αγαπημένο τραγούδι των Creed.

Η καινοτομία δεν είναι το ζητούμενο. Τα πράγματα είναι προκαθορισμένα εδώ, μιλάμε για νέο δίσκο των Creed που έχει συγκεκριμένο συνταγολόγιο και το μόνο που μπορεί κάποιος να κρίνει είναι η γεύση που του αφήνει η κάθε ακρόαση. Η φωνή του Stapp φαίνεται σε εξαιρετικά επίπεδα και έχω σε τεράστια εκτίμηση τον κιθαρίστα Tremonti, τόσο όσον αφορά τους ήχους του, όσο και στο χαρακτηριστικό παίξιμο του (αρπισμούς, riff και solo). Για την παραγωγή δεν θα μπορούσε να περιμένει κανείς κάτι λιγότερο από ένα καλογυαλισμένο και πολύ δυνατό αποτέλεσμα.

Πριν ακούσει  κάποιος τον νέο δίσκο των Creed πρώτα πρέπει να αναρωτηθεί τι περιμένει να ακούσει και να εισπράξει. Αν το ζητούμενο είναι κάτι ρηξικέλευθο, κάτι ιδιαίτερο ή ακόμα και κάτι που να ανταγωνίζεται στα ίσα το τεράστιο "Blackbird" των Alter Bridge το παιχνίδι έχει χαθεί από τα αποδυτήρια. Το "Full Circle" είναι ένα όμορφο και καλοπαιγμένο album φρέσκου αμερικάνικου rock, γεμάτο πολύ καλά τραγούδια που δεν θα αλλάξει τη ζωή κανενός, αλλά αποτελεί μια χαρά ευκαιρία να συνεχίσουν το μύθο τους στις Η.Π.Α. και γιατί όχι εδώ να γνωρίσει κάποιος τους Creed και να τους (επαν)εκτιμήσει. Το μόνο που ελπίζουμε είναι να μην λειτουργήσει η όλη φάση εις βάρος των Alter Bridge, γιατί αυτοί έχουν να δώσουν κάτι το εξαιρετικό.