Colonize The Rotting

Composing The Masticated

Sevared (2010)
Από τον Τόλη Δόση, 30/12/2010
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Με τέτοιο όνομα τί μουσική περιμένετε να ακούσετε; Καλά το μαντέψατε. Brutal death metal. Αλήθεια, πόσοι υπάρχουν εκεί έξω που θα τους ενδιέφερε μια τέτοιου είδους κυκλοφορία; Δεν είμαι σίγουρος, όχι πολλοί πάντως. Γιατί αν εξαιρέσει κανείς τους  λίγους οπαδούς που, όπως κι εγώ, αρέσκονται σε συγκροτήματα που το όνομά τους περιλαμβάνει ιατρικούς όρους και μισανθρωπικούς χαρακτηρισμούς, το μουσικό κοινό του brutal death metal πληθυσμιακά είναι πάσχον. Και για να μιλήσουμε σοβαρά, το κακό έχει ξεκινήσει από τα ίδια συγκροτήματα.

Μια κατάσταση μόνιμης υπερβολής, που αφορά πρωτίστως τη μουσική και δευτερευόντως τους στίχους, τρώει από μέσα σαν το σαράκι αυτό το ιδίωμα και εγκλωβίζει τα ίδια τα μέλη των συγκροτημάτων σε ένα αέναο κυνήγι της απόλυτης, ανούσιας εν τέλει, ακραίας μουσικής έκφρασης, που στο τέλος καταντάει γραφική. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα από μπάντες στις οποίες δίνεται βάρος στα φωνητικά, όπου υπάρχει ένας άτυπος διαγωνισμός για το ποιος τραγουδιστής θα κάνει το πιο βαρύ και σκατόψυχο pig squeal, ενώ πολύ βασικότερα πράγματα, όπως οι κιθάρες, ακούγονται κάπου στο βάθος μονότονες και εντελώς ερασιτεχνικές. Που θέλω να καταλήξω και τα λέω όλα αυτά; Ότι το σύγχρονο brutal death metal έχει λίγες μπάντες στις τάξεις του, οι οποίες είναι ικανές να προσφέρουν μια πραγματικά ποιοτική δουλεία, προσηλυτίζοντας καινούργιους οπαδούς, χωρίς σε καμία περίπτωση να στερείται ο ήχος τους σε βαρβαρότητα και αρρωστημένη ατμόσφαιρα.

Οι Colonize The Rotting με το πρώτο μόλις full length album τους κερδίζουν τις εντυπώσεις, καταφέρνοντας να αναπαράγουν έναν ήχο σάπιο ως οφείλει να είναι, αλλά συγχρόνως πιασάρικο και κολλητικό. Πώς το κάνουν αυτό; Πολύ απλά μπολιάζουν με τις σωστές αναλογίες διαφορετικές σχολές του brutal death metal, κάνουν τη σωστή διαλογή και παρουσιάζουν ένα αποτέλεσμα όχι πρωτοποριακό, αλλά σίγουρα πετυχημένο. Ακούγοντας τους θα φέρετε στο μυαλό τους Devourment, τους θεούς Deeds Of Flesh, τους Cyaegha, τους Disavowed και αρκετούς άλλους μάστορες τους είδους, οι οποίοι αφού κοσκινιστούν, συμβάλλουν στη διαμόρφωση ενός ήχου στιβαρού που εντυπωσιάζει με την αμεσότητά του.

Το παραδοσιακό death metal παίρνει αναβολικά και φλερτάρει με το slamming, το τεχνικό death metal και το goregrind. Τί σημαίνει αυτό; Πολυπρόσωπος ήχος κυρίως. Οι ταχύτητες ανεβοκατεβαίνουν συνεχώς, κάνοντας τις δομές των τραγουδιών να είναι πολυεπίπεδες, όχι όμως και πολύπλοκες. Η κιθαριστική δουλειά είναι πραγματικά εξαιρετική. Τα riff χτίζουν έναν ήχο τερατώδη και, αντιπροσωπεύοντας όλα τα υποείδη του brutal death metal, εναλλάσσονται από υπερσάπια σε υπερηχητικά. Το rhythm section λειτουργεί ιδανικά, έχοντας ως μπροστάρη τον drummer Alex Colon, πρώην Flesh Consumed (που κυκλοφόρησαν ολόσωστο δισκάκι φέτος), ο οποίος παρεμπιπτόντως κάνει και τα πολύ καλά φωνητικά του δίσκου.

Θυμηθείτε ότι είναι ή πρώτη τους ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά, θυμηθείτε την έλλειψη ποιότητας και έμπνευσης που τελευταία καταπονεί το χώρο του brutal death metal και σίγουρα θα εκτιμήσετε τους Colonize The Rotting όπως τους αρμόζει. Στα δικά μου τουλάχιστον φετινά ακούσματα τέτοιου είδους, παρότι δεν το περίμενα, είναι η κυκλοφορία της χρονιάς. Χωρίς πολλά λόγια, καλοπαιγμένο, μοντέρνο, brutal death metal.
  • SHARE
  • TWEET