Coldplay

Δεν έχει περάσει καν μια εβδομάδα από την κυκλοφορία του έκτου δίσκου των Coldplay και άπαντες τον ονόμασαν «δίσκο χωρισμού». Ο τραγουδιστής της αγγλικής μπάντας Chris Martin τον έγραφε ενώ διαλυόταν ο γάμος του με την Gwyneth Paltrow και «έσκασε μύτη» λίγες εβδομάδες μετά την επίσημη ανακοίνωσή του. Η ιστορία του rock έχει αποδείξει πως ένας σκληρός χωρισμός κάνει καλό. Μερικά καλά παραδείγματα: "Blood On Tracks" του Dylan, "Rumours" των Fleetwood Mac, "Tunnel Of Love" του Springsteen, "Boatmans Call" του Nick Cave.

Όχι όμως και στο "Ghost Stories". Από το ξεκίνημά τους πίσω στο 2000, συμπαθώ τους Coldplay. Ok, ακούγονται γλυκεροί, μπορεί να τους ακούσει και η 7-χρονη κόρη σου, αλλά τα καλά τραγούδια τους φτάνουν διψήφιο αριθμό ενώ δεν δίσταζαν να δοκιμάσουν νέους ήχους ("Viva La Vida").

Η έμπνευση και η μελωδία δεν θα είναι πάντα δίπλα σου. Ο Martin είπε πως η ιδέα ήταν «να αποδεχτείς πως η αγάπη δεν διαρκεί για πάντα». Το ίδιο και τα καλά τραγούδια. Οι στίχοι λες και είναι παρμένοι από ημερολόγιο 15-χρονης -ο Martin πάντα «κατηγορείται» πως γράφει φεμινιστικούς στίχους- και η θλίψη του χωρισμού δεν φανερώνεται πουθενά. Μόνο η δική μας βαρεμάρα. Πάντα περιμένεις την «γκέλα» από ένα συγκρότημα, αλλά τόσο μεγάλη, δύσκολα.

Άκου τα "Midnight", "Oceans" και "Ο" και περίμενε τον... Μορφέα να έρθει να σε πάρει. Ασκήσεις ενός νέου «μινιμάλ» ύφους, χωρίς αρχή, μέση, τέλος. Το "Τrue Love" είναι λόγος να κάνεις έγκλημα.

Ίσως μόνο στα "Magic", "Ink" διακρίνεις  τη μελωδία, αλλά και αυτά δεν θα χωρούσαν στους τέσσερις πρώτους δίσκους τους.  Προσπαθούν να είναι άμεσοι και οικείοι, αλλά τα mid-tempo τραγούδια τους, γεμάτα από δεκάδες ηλεκτρονικά κολπάκια, απλά τονίζουν την απουσία της υπόλοιπης μπάντας και της όποιας κατεύθυνσης και σκοπού.

Μόνο το "A Sky Full Of Stars" σε παραγωγή του Avicii, είναι γραμμένο για να λάβει θέση στα επόμενα live τους, χωρίς βέβαια να σημαίνει πως αξίζει κιόλας. Αν το έστελνε η Αγγλία στη Eurovision, ίσως είχε τύχη. Ακούστε το και συμφωνήστε!