Circle Of Dead Children

Psalm Of The Grand Destroyer

Willowtip (2010)
Από τον Φίλιππο Αλέκου, 22/12/2010
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Να και μία ευχάριστη έκπληξη του 2010. Οι Circle Of Dead Children, μετά από αρκετά χρόνια απουσίας, επιστρέφουν με νέα κυκλοφορία και φαίνεται να δηλώνουν έτοιμοι να καταστρέψουν τα τύμπανα μας με το "Psalm Of The Grand Destroyer".

Όχι ότι έχει καμία διαφορά να μετράς διάρκειες σε τέτοιου είδους group, αλλά με το πολύ καλό "Zero Comfort Margin" ep να μετρά ήδη μία πενταετία στην πλάτη του, το "Human Harvest" full length του 2003 ήδη φαντάζει πολύ μακρινό. Δεν ξέρω τι κάνανε όλο αυτό το διάστημα, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι οι αφανείς ήρωες από την Pennsylvania των Ηνωμένων Πολιτειών δείχνουν να μην έχουν ξεχάσει την τέχνη του σωστού death/grindcore.

Παραδίδουν ακόμα έναν τριαντάλεπτο δυναμίτη στα χέρια μας, έτοιμο να εκραγεί. "Psalm Of The Grand Destroyer", λοιπόν, και όχι και ιδιαίτερα «εκκλησιαστικός» θα έλεγα. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε, όταν το συγκρότημα ονομάζεται Circle Of Dead Children; Πώς θα μπορούσε όταν τα growls και τα pig squeals του Joe Horvath  ξερνάνε αίμα, πάνω σε στίχους που υμνούν την ομορφιά της βίας και της καταστροφής, ενώ τα υπέρβαρα, mid paced σημεία τους ξεχειλίζουν σα βάλτος τα grind ξεσπάσματα, ενώ τα blastbeat ξεσπάνε σαν καταιγίδα;

Για να θέσουμε πιο σωστά τα πράγματα. Πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι ο δίσκος είναι μοιρασμένος ανάμεσα στα γρήγορα και τα αργά, λασπώδη σημεία του. Και αυτό είναι που τον κάνει ακόμα πιο ελκυστικό στα αυτιά μου, μιας και έχω βαρεθεί τις επιδείξεις ταχύτητας/τεχνικής από γκρουπάκια της σειράς που κατά τα άλλα δε μπορούν να γράψουν ούτε ένα κομμάτι τις προκοπής. Αν είστε fan αυτής της πλευράς του ακραίου ήχου, μάλλον θα πρέπει να προσπεράσετε, γιατί στον εν λόγω δίσκο δε θα βρείτε κάτι τέτοιο.

Εδώ οι Circle Of Dead Children παραδίδουν ένα σεμινάριο στο πώς γράφεται ένα σωστό, groovy death/grind album με ογκώδη riff, χωρίς να «ρίχνει» παράλληλα τον τομέα ταχύτητα. Και λίγο-πολύ έτσι ήταν μέχρι τώρα όλες οι κυκλοφορίες της μπάντας, κρατώντας και τον πήχη της ποιότητας ψηλά. Με αυτή την επιστροφή τους δε βγάζουν απλά ακόμα έναν καλό δίσκο, αλλά -παρά την φθορά του χρόνου- δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό, κυκλοφορώντας τον κορυφαίο δίσκο της καριέρας τους.
  • SHARE
  • TWEET