Chip Hanna & The Berlin Three

Η μόδα της Americana είναι κάτι που (ευτυχώς;) δεν έχει αγγίξει την Ελλάδα ιδιαίτερα. Βγαίνοντας όμως από τα σύνορά μας θα ξαφνιαστεί κανείς με την απήχηση που έχουν τα συγκροτήματα του είδους. Όχι ότι είναι και κάτι το καινούργιο δηλαδή. Country και τα παρελκόμενα αυτής, παιγμένα ίσως με πιο μοντέρνο ήχο.

Ο Chip Hanna αποτέλεσε για μεγάλο διάστημα drummer σε punk συγκροτήματα μέχρι που αποφάσισε να επιστρέψει στις ρίζες του, να αποτίσει φόρο τιμής στα ακούσματα που είχε από μικρός, μεγαλώνοντας στη Louisiana, και να ανέβει και αυτός στο τρένο της Americana, επανασυστηνόμενος ως κιθαρίστας και τραγουδιστής... Δεν είναι έκπληξη ότι αυτό που προκύπτει ως μουσική πρόταση περιλαμβάνει όλα τα είδη που ξεφύτρωσαν από τον αμερικανικό Νότο, όπως bluegrass, honky tonk, country και country rock, folk, rockabilly αλλά και psychobilly. Η επιτυχία του είναι ότι όλα αυτά τα παρουσιάζει με τέτοιο τρόπο ώστε η ροή του δίσκου να είναι εύκολη στο αυτί και η μετάβαση από το ένα είδος στο άλλο να μην ξενίζει.

Ακόμα και για κάποιον χωρίς ιδιαίτερη εξοικείωση στην country είναι φανερό ότι δε λείπει η ποιότητα στις συνθέσεις του Chip Hanna και η φαντασία στους στίχους και τις ιστορίες που διηγείται. Γυναίκες που πίνουν μπύρες, ο Ιησούς που δεν έφυγε ποτέ αλλά είναι στη φυλακή και πολλή νοσταλγία για την πατρίδα του και τα νεανικά του χρόνια είναι μερικές παραστάσεις που χαρακτηρίζουν το cd. Από την άλλη αν δεν είσαι φίλος του είδους, είναι λίγες οι στιγμές που θα σε αγγίξουν. Το country rock "Beer Drinkin' Woman", το α λα Allman Brothers "The Chosen One" και το "Gunfighter's Blood" που θυμίζει έντονα "Ghostriders In The Sky" μπορεί να συγκινήσουν κάποιους με rock ακούσματα.

Σε γενικές γραμμές ο δίσκος απευθύνεται στους λάτρεις της αμερικανικής παράδοσης, σε φίλους του bourbon και τους οπαδούς των Dukes Of Hazard. Αντενδείκνυται για όσους απεχθάνονται την αμερικανική «βλαχιά», τους cowboys και συνδέουν το Τέξας με τον George W. Bush.