Ο Χρήστος Καραδημήτρης είναι υπέρμαχος της φράσης του Νίτσε πως «χωρίς μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος». Μέσα από το Rocking.gr διοχετεύει την ανάγκη επικοινωνίας για θέματα γύρω από τη μουσική, μιλώντας...
Κάθε χρόνο λέω πως θα μειώσω τον αριθμό των νέων κυκλοφοριών που ακούω και κάθε χρόνο ο αριθμός αυξάνεται στο τέλος. Προσπαθώντας, λοιπόν, να τις κατηγοριοποιήσω υπάρχουν αυτές που με κολλάνε στον τοίχο, παίζουν για μεγάλο διάστημα ακατάπαυστα και καταλήγουν στη προσωπική μου λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς, ενώ υπάρχουν αυτές που ακούω λίγες φορές, εκνευρίζομαι για τον χαμένο χρόνο που επένδυσα και δεν ξανασχολούμαι μαζί τους. Υπάρχει όμως κι ένας μεγάλος αριθμός κυκλοφοριών που στέκεται ενδιάμεσα αυτών των δύο κατηγοριών και εκεί η διαλογή δυσκολεύει...
Από τη μια, υπάρχουν άλμπουμ που χωρίς να έχουν κάτι το τόσο αρνητικό δε σε κερδίζουν, είτε διότι δεν σου προσφέρουν κάτι ουσιαστικό, είτε γιατί σε πετυχαίνουν στη λάθος φάση. Από την άλλη, είναι κυκλοφορίες που -χωρίς να λάμπουν ή να σου κεντρίζουν το ενδιαφέρον μονομιάς- βρίσκουν συχνά πυκνά το δρόμο τους στο στερεοφωνικό και στο τέλος έχεις δεθεί μαζί τους. Στη τελευταία κατηγορία ανήκει το "Albatross" των Big Wreck που όλο και κερδίζει αξία με την πάροδο του χρόνου.
Ο Καναδός Ian Thornley μαζί με μερικούς ακόμα συμφοιτητές του στο μουσικό πανεπιστήμιο του Berkley, πίσω στο μακρινό πλέον 1994, ξεκίνησε τους Big Wreck, οι οποίοι κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμ, πριν το διαλύσουν για να φορμάρει ο ίδιος τους Thornley. Κινούμενοι σε πιο alternative, εμπορικό ήχο στα χνάρια των Nickelback, βρήκαν στέγη στην 604 Records του Kroeger, όπου κυκλοφόρησαν το δεύτερο άλμπουμ τους, "Tiny Pictures", το οποίο αποτελεί εξαιρετικό δείγμα όμορφα παιγμένου, σύγχρονου αμερικάνικου rock.
Γνωρίζοντας και τις δύο μπάντες, έπρεπε να έρθει το 2012, η επανασύνδεση των Big Wreck και το νέο άλμπουμ "Albatross" για να αντιληφθώ τη σύνδεση. Πράγματι, είναι τόσο καλό που με ανάγκασε να ξεκινήσω μια μικρή έρευνα γύρω από τη μπάντα και να αναζητήσω τα προηγούμενα άλμπουμ, στα οποία ποτέ δεν έδωσα την απαραίτητη σημασία, αλλά για να είμαι ειλικρινής, πάλι κανένα δε με συγκίνησε στο βαθμό που το έκανε το νέο τους δημιούργημα.
Η μουσική της μπάντας βγάζει να είναι ένας ακόμα καρπός από τον «ηχητικό κήπο» της παρέας του Chris Cornell, με κύρια επιρροή το μεγάλο αυτό άλμπουμ που ακούει στο όνομα "Down On The Upside". Η φωνή του Thornley και οι ερμηνείες του προσεγγίζουν πολύ την ήρεμη πλευρά του Cornell, ενώ έχοντας και στο νου την φετινή έκπληξη των Straight Frank αναρωτιέμαι αν ο κήπος αυτός αποδίδει καρπούς μετά από 15 χρόνια.
Παρά τις όποιες ομοιότητες, που είναι εμφανείς σε τραγούδια όπως το εναρκτήριο "Head Together", το συναισθηματικό "A Million Days" και το δυναμικό "Rest Of The World", οι Big Wreck προσθέτουν κι άλλα στοιχεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αγαπημένη μου σύνθεση από το άλμπουμ, το "Control", μια laid back, εξάλεπτη σύνθεση, με ωραίους στίχους και απλωμένο πεντατονικό solo, του οποίου το ύφος μου έφερε λίγο προς τον Joe Bonamassa. Επίσης, εξαιρετικό δείγμα αποτελεί και το πρώτο single για το ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ, σε μια mid tempo σύνθεση με μια εκ νέου Cornell-ική ερμηνεία, ενώ -ίσως λόγω χώρας προέλευσης- έχω την αίσθηση ότι άκουσα και κάτι από Rush στο τελείωμα του "All Is Fair".
Γενικά, στο άλμπουμ επικρατεί το mid tempo ως ρυθμός, υπάρχει αρκετή χρήση ακουστικής κιθάρας (κατά τις διδαχές του αξεπέραστου "Burden In My Hand") και δυνατές ερμηνείες από τον Thornley, ενώ η παραγωγή φαντάζει ιδανική για να αναδείξει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της μπάντας. Υπάρχουν και οι λιγότερο ενδιαφέρουσες στιγμές όπως το "Glass Room" ή το "You Caught My Eye", αλλά αφενός δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως κακές, αφετέρου σε καμία περίπτωση δεν υποβιβάζουν την συνολικό αποτέλεσμα που είναι ξεκάθαρα θετικό.
Το grunge υπήρξε περισσότερο σκηνή, παρά μουσικό ιδίωμα και ως εκ τούτου ο όρος post grunge μάλλον ανούσιος και αδόκιμος, όμως οι Big Wreck με το "Albatross" μοιάζουν να αποτελούν προέκταση του ήχου ενός από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της σκηνής και δη των Soundgarden. Κι αν το γεγονός αυτό τους στερεί σε μεγάλο βαθμό την πρωτοτυπία και την αυθεντικότητα, είναι η ουσία των συνθέσεων και η προσέγγισή τους, που εν τέλει τους βγάζει κερδισμένους.
Μακάρι να υπήρχαν κι άλλα συγκροτήματα που να μπορούσαν να αξιοποιήσουν τις διδαχές των μεγάλων του Seattle (Pearl Jam, Alice In Chains, Soundgarden) και να τις αποδώσουν τόσο πειστικά, όσο το κάνουν οι Big Wreck στο "Albatross".
Από τη μια, υπάρχουν άλμπουμ που χωρίς να έχουν κάτι το τόσο αρνητικό δε σε κερδίζουν, είτε διότι δεν σου προσφέρουν κάτι ουσιαστικό, είτε γιατί σε πετυχαίνουν στη λάθος φάση. Από την άλλη, είναι κυκλοφορίες που -χωρίς να λάμπουν ή να σου κεντρίζουν το ενδιαφέρον μονομιάς- βρίσκουν συχνά πυκνά το δρόμο τους στο στερεοφωνικό και στο τέλος έχεις δεθεί μαζί τους. Στη τελευταία κατηγορία ανήκει το "Albatross" των Big Wreck που όλο και κερδίζει αξία με την πάροδο του χρόνου.
Ο Καναδός Ian Thornley μαζί με μερικούς ακόμα συμφοιτητές του στο μουσικό πανεπιστήμιο του Berkley, πίσω στο μακρινό πλέον 1994, ξεκίνησε τους Big Wreck, οι οποίοι κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμ, πριν το διαλύσουν για να φορμάρει ο ίδιος τους Thornley. Κινούμενοι σε πιο alternative, εμπορικό ήχο στα χνάρια των Nickelback, βρήκαν στέγη στην 604 Records του Kroeger, όπου κυκλοφόρησαν το δεύτερο άλμπουμ τους, "Tiny Pictures", το οποίο αποτελεί εξαιρετικό δείγμα όμορφα παιγμένου, σύγχρονου αμερικάνικου rock.
Γνωρίζοντας και τις δύο μπάντες, έπρεπε να έρθει το 2012, η επανασύνδεση των Big Wreck και το νέο άλμπουμ "Albatross" για να αντιληφθώ τη σύνδεση. Πράγματι, είναι τόσο καλό που με ανάγκασε να ξεκινήσω μια μικρή έρευνα γύρω από τη μπάντα και να αναζητήσω τα προηγούμενα άλμπουμ, στα οποία ποτέ δεν έδωσα την απαραίτητη σημασία, αλλά για να είμαι ειλικρινής, πάλι κανένα δε με συγκίνησε στο βαθμό που το έκανε το νέο τους δημιούργημα.
Η μουσική της μπάντας βγάζει να είναι ένας ακόμα καρπός από τον «ηχητικό κήπο» της παρέας του Chris Cornell, με κύρια επιρροή το μεγάλο αυτό άλμπουμ που ακούει στο όνομα "Down On The Upside". Η φωνή του Thornley και οι ερμηνείες του προσεγγίζουν πολύ την ήρεμη πλευρά του Cornell, ενώ έχοντας και στο νου την φετινή έκπληξη των Straight Frank αναρωτιέμαι αν ο κήπος αυτός αποδίδει καρπούς μετά από 15 χρόνια.
Παρά τις όποιες ομοιότητες, που είναι εμφανείς σε τραγούδια όπως το εναρκτήριο "Head Together", το συναισθηματικό "A Million Days" και το δυναμικό "Rest Of The World", οι Big Wreck προσθέτουν κι άλλα στοιχεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αγαπημένη μου σύνθεση από το άλμπουμ, το "Control", μια laid back, εξάλεπτη σύνθεση, με ωραίους στίχους και απλωμένο πεντατονικό solo, του οποίου το ύφος μου έφερε λίγο προς τον Joe Bonamassa. Επίσης, εξαιρετικό δείγμα αποτελεί και το πρώτο single για το ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ, σε μια mid tempo σύνθεση με μια εκ νέου Cornell-ική ερμηνεία, ενώ -ίσως λόγω χώρας προέλευσης- έχω την αίσθηση ότι άκουσα και κάτι από Rush στο τελείωμα του "All Is Fair".
Γενικά, στο άλμπουμ επικρατεί το mid tempo ως ρυθμός, υπάρχει αρκετή χρήση ακουστικής κιθάρας (κατά τις διδαχές του αξεπέραστου "Burden In My Hand") και δυνατές ερμηνείες από τον Thornley, ενώ η παραγωγή φαντάζει ιδανική για να αναδείξει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της μπάντας. Υπάρχουν και οι λιγότερο ενδιαφέρουσες στιγμές όπως το "Glass Room" ή το "You Caught My Eye", αλλά αφενός δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως κακές, αφετέρου σε καμία περίπτωση δεν υποβιβάζουν την συνολικό αποτέλεσμα που είναι ξεκάθαρα θετικό.
Το grunge υπήρξε περισσότερο σκηνή, παρά μουσικό ιδίωμα και ως εκ τούτου ο όρος post grunge μάλλον ανούσιος και αδόκιμος, όμως οι Big Wreck με το "Albatross" μοιάζουν να αποτελούν προέκταση του ήχου ενός από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της σκηνής και δη των Soundgarden. Κι αν το γεγονός αυτό τους στερεί σε μεγάλο βαθμό την πρωτοτυπία και την αυθεντικότητα, είναι η ουσία των συνθέσεων και η προσέγγισή τους, που εν τέλει τους βγάζει κερδισμένους.
Μακάρι να υπήρχαν κι άλλα συγκροτήματα που να μπορούσαν να αξιοποιήσουν τις διδαχές των μεγάλων του Seattle (Pearl Jam, Alice In Chains, Soundgarden) και να τις αποδώσουν τόσο πειστικά, όσο το κάνουν οι Big Wreck στο "Albatross".
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
