Aosoth

Το ερώτημα που απασχολεί τουλάχιστον εμένα αναφορικά με το black metal παραμένει και αυτό είναι το κατά πόσο έχει τη δυνατότητα να προσφέρει κάτι το διαφορετικό σε σχέση με αυτά που έχουμε ακούσει. Ανεξάρτητα πάντως από το τι μέλει γενέσθαι, οτιδήποτε αξιόλογο μπορεί να προσφέρει συγκινήσεις στους οπαδούς του ιδιώματος είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτο.

Οι Aosoth αποτελούν μέλος της γαλλικής black metal σκηνής και κυκλοφορούν τον τέταρτο ολοκληρωμένο δίσκο τους. Στο προηγούμενο τους άλμπουμ είχαν καταφέρει να παρουσιάσουν κάτι το αξιόλογο, αλλά θεωρώ ότι του έλειπε αυτό που θα τους βοηθούσε να αναδειχθούν. Το στοίχημα για την φετινή τους δουλειά είναι ακριβώς αυτό.

Οι Aosoth ό,τι κάνουν το κάνουν καλά, θα έλεγα εξαιρετικά. Δεν προσπαθούν να πειραματισθούν, ούτε να σε κάνουν  να πιστέψεις ότι αποτελούν τους επόμενους ηγέτες του ιδιώματος. Ο χαρακτήρας της μουσικής τους παραμένει πιστός στην παράδοση του χώρου και στηρίζονται στα πρωτόλεια χαρακτηριστικά που έχουμε λατρέψει στο black metal, ωστόσο καταφέρνουν να προσδώσουν μια αύρα διαφορετική και έναν ήχο σύγχρονο.

Οι Γάλλοι μας πετάνε κατάμουτρα ορισμένα μαύρα, κατάμαυρα έπη, τέτοια που αισθάνεσαι να σου γδέρνουν την ψυχή. Συνθετικά δεν επαναλαμβάνονται καθώς τα κομμάτια παρουσιάζουν ποικιλομορφία, με συνεχείς εναλλαγές ρυθμών και συναισθημάτων. Εμφατικά blast beats, δίνουν τη θέση τους σε αργά, άλλοτε υπνωτικά και άλλοτε ψυχοφθόρα, περάσματα, ενώ ambient παρεμβολές επιδεινώνουν ακόμα περισσότερο τη σκοτεινή και διαβολική ατμόσφαιρα του άλμπουμ. Το ιδιαίτερα εκρηκτικό, ακριβές και ενίοτε καινοτόμο drumming θα έλεγα ότι κλέβει την παράσταση, αλλά μαζί με τα ιδιαίτερα και σε σημεία δυσαρμονικά riff, καθώς και τα φρικιαστικά φωνητικά, οδηγούν σε ένα εξαιρετικό τελικό αποτέλεσμα. Παράλληλα, το συγκρότημα καταφέρνει να ενσωματώσει αρκετές μελωδίες και να εξερευνήσει διαφορετικά ρυθμικά μονοπάτια.

Η παραγωγή είναι άψογη με απόλυτη ισορροπία, η οποία δίνει χώρο σε όλα τα στοιχεία που συνθέτουν τον ήχο της μπάντας, ενώ ο τραχύς ήχος με τη σειρά του συμβάλλει τα μέγιστα στη δημιουργία ενός τρομακτικού προσωπείου. Μεγαλειώδης στιγμή το δεκατετράλεπτο "Ritual Marks Of Penitence", με το οποίο κλείνει το άλμπουμ και πολύ απλά συμπυκνώνει όλα όσα αυτό περικλείει.

Το "IV: An Arrow In Heart" θέλει τον χρόνο του, τον οποίο αν του τον αφιερώσετε θα επιτρέψετε στους Γάλλους να σας συνεπάρουν με τους μαύρους παιάνες τους. Το πιο σημαντικό συμπέρασμα ωστόσο που προκύπτει από αυτό το άλμπουμ είναι ότι οι Aosoth, στην κορυφαία τους μέχρι σήμερα στιγμή, δείχνουν περισσότερο από ποτέ ότι έχουν τη δυνατότητα να ξεχωρίσουν.