Allochiria

Omonoia

Self Released (2014)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 17/01/2014
Εγχώριο ατμοσφαιρικό sludge σε Made Out Of Babies και Dark Castle γραμμές, δείχνει ότι η μουσική και το ταλέντο δεν έχουν όρια
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Είναι τίμιο, αξιόλογο και ευχάριστο, συγκροτήματα χωρίς πολλά εφόδια και καμία ουσιαστική υποστήριξη να καταφέρνουν να φτιάχνουν στις μέρες μας τέτοιες όμορφες μουσικές. Να δηλώνουν έντονα και έντεχνα την παρουσία τους και να παρουσιάζουν τόσο ορεξάτα και δυναμικά το ταλέντο τους. Είναι δεδομένο ότι πλέον δεν χρειάζεται να ξαναπούμε ότι στην χώρα μας είμαστε πίσω και ακόμα δεν βγάζουμε καλά δείγματα. Όχι! Οι εγχώριες μπάντες έχουν προοδεύσει τεχνικά και ποιοτικά και άλλο ένα παράδειγμα είναι τούτη εδώ η αλλοχειρία.

Οι Allochiria στηρίζονται σε δομές που ακούγονται σε πολλές μπάντες της νέας γενιάς του ατμοσφαιρικού sludge metal. Αργοί ρυθμοί με βάθος στις κιθάρες και έντονα περάσματα που κρατούν κατάλοιπα από post-rock συνθέσεις. Μουσικά είναι οι Έλληνες Year Of No Light, με AmenRa τσίτες και σάπια Dark Castle φωνητικά, και αυτό μου αρέσει πολύ. Μου θυμίζουν αρκετά τους Alaskan και τους Obscure Sphinx. Προφανώς και είναι επηρεασμένοι από Neurosis, Cult Of Luna, Rosetta, Isis, Minsk και λοιπά συναφή μοντέρνα και ατμοσφαιρικά πράγματα. H Ειρήνη στα φωνητικά κάνει τη διαφορά από τις παραπάνω μπάντες που ανέφερα... ναι, είναι κοπέλα! και σε ξαφνιάζει ευχάριστα. Βάζει τις Mares Of Thrace στην θέση τους και ουρλιάζει καλύτερα από πολλές παρόμοιες φοράδες είτε της Θράκης είτε γενικότερα.

Μαζί με τους Mass Culture και τους Fields Of Locust φτιάχνουν μια τριάδα που κρατά ψηλά αυτές τις μουσικές στην χώρα μας. Ευχάριστο άκουσμα για οπαδούς των συγκεκριμένων μουσικών παρακλαδιών του sludge metal. Δεν πρόκειται να σε απογοητεύσει και υπόσχεται πολλά. Από το 2010 με το EP τους, είχαν δείξει πολύ καλά δείγματα. Τώρα έγιναν πιο ατμοσφαιρικοί, έφτιαξαν πιο γεμάτες και εμπνευσμένες συνθέσεις, έμπλεξαν ωραία το doom, το  hardcore και το sludge, και έδεσαν μικρά αλλά καλοσχεδιασμένα post-rock κομπάκια στο σκοινί τους. Το "Today Will Die Tommorow" μυρίζει ρωσικούς κύκλος και post-ίζει τρομερά. Το "Οppression" φτύνει στα μούτρα σου και το "Archetypal Attraction To Curcular Things" σε βάζει σε σταθερούς αλλά εξαντλητικούς headbanging ρυθμούς. Στη συνέχεια το "We Crave What We Lack" παίζει με τους ρυθμούς, τις ατμοσφαιρικές και δυναμικές αλλαγές και δείχνει ότι η δημιουργία είχε ξεχειλίσει από έμπνευση. Προς το τέλος το "Κ" σαπίζει με hardcore και σκληρούς ήχους. Βαρύ και μοντέρνο σε doom/death συνταγές για να σε ρίξει στα χέρια του "Hummanity Is False" το οποίο θα σε στραγγαλίσει μαγικά μέχρι να μην μπορείς να πάρεις ανάσα, αφήνοντας σημάδια στον λαιμό σου. Τελικά παρουσιάζουν κάτι ιδιαίτερα αξιόλογο που με λίγη βοήθεια μπορεί να πάρει την θέση που του αξίζει.

Η αλλοχειρία είναι μια ψυχική διαστροφή, η οποία δεν συνάδει τόσο εύκολα με την ομόνοια. Το άλμπουμ όμως είναι μια διαστροφή που σε ερεθίζει, σε τρελαίνει και μεταφέρει κάθε αίσθηση και εντύπωση που προκαλείται σε όλο σου το σώμα, για να καταλήξεις σε ομόνοια και γαλήνη στο τέλος κάθε ακρόασης.

Allochiria.bandcamp.com/album/omonoia
  • SHARE
  • TWEET