65daysofstatic

Wild Light

Century Media (2013)
Από τον Μάνο Πατεράκη, 16/09/2013
Ένας συμπαθητικός δίσκος που, όμως, προορίζεται αποκλειστικά για τους λάτρεις του συγκροτήματος ή των μουσικών ειδών που μεταχειρίζονται
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Οι 65daysofstatic είναι μια μπάντα που μόνιμα ανασκευάζει τον ήχο της, προσπαθώντας να φτάσει στο αρτιστικό αποτέλεσμα που έχει στο μυαλό της. Είναι πια γνωστό ότι δημιουργήθηκαν με σκοπό να γράψουν το soundtrack της ταινίας του John Carpenter, απ’ όπου πήραν και το όνομά τους. Η ταινία δεν απόλαυσε ποτέ τη λάμψη της μεγάλης οθόνης, εμείς όμως απολαύσαμε, εν τέλει, έναν από τους καλύτερους post-rock δίσκους των 00s, το "The Fall Of Math". Έκτοτε, μπόλιασαν τη μουσική τους με ακόμα περισσότερα ηλεκτρονικά στοιχεία, τα οποία έφτασαν να αποτελούν το σημαντικότερο μέρος της μουσικής τους. Την κορυφή του ντεμπούτου τους, την έφτασαν μόνο με το "The Destruction Of Small Ideas" του 2007. Οι υπόλοιπες δουλειές τους, συμπεριλαμβανομένου του φετινού "Wild Light", είναι αξιοπρεπείς, εμπνευσμένες, μα δεν προσφέρουν το κάτι παραπάνω. Βέβαια, αυτό το κάτι παραπάνω φροντίζουν να μας το κάνουν δώρο οι ίδιοι οι 65daysofstatic στο σανίδι, ανεβάζοντας επίπεδα στις συνθέσεις τους όταν τις αποδίδουν live, όπως είδαμε και στην τελευταία συναυλία τους στη χώρα μας, τον Μάρτιο του 2012.

Στο "Wild Light", λοιπόν, συναντούμε για άλλη μια φορά τις αμιγώς ηλεκτρονικές συνθέσεις, με στιγμές που θα φτάσουν στα όρια του IDM. Έχουμε, όμως, και το post-rock, το οποίο μας αποκαλύπτεται φορτωμένο στο καλύτερο τραγούδι του δίσκου, το  πανέμορφο "The Undertow", όπου το υπέροχο σταμάτημα της ροής του κομματιού για να ακουστεί το πιάνο είναι το κερασάκι στην τούρτα. Οι ρυθμοί καθ' όλη τη διάρκεια του δίσκου παραμένουν ως επί το πλείστον σε εγρήγορση, με εξαίρεση συγκεκριμένα κομμάτια, όπως το Blade Runner-ικό "Taipei". Ψάχνοντας να βρούμε τη δεύτερη σύνθεση του δίσκου που ξεχωρίζει, πέφτουμε πάνω στο "Unmake The Wild Light" το οποίο αποπνέει έναν αισιόδοξο αέρα ταυτόχρονα με κάποιες ατμοσφαιρικές, μυστηριακές μελωδίες, λίγο πριν κλείσει το άλμπουμ με το αποχαιρετιστήριο "Safe Passage".

Εξετάζοντας την τωρινή ταυτότητα των 65daysofstatic, θα μπορούσαμε άνετα να τους χαρακτηρίσουμε ως (ακόμα πιο) ηλεκτρονικούς Mogwai. Και ενώ δεν έχουν τα φόντα να φτάσουν τους Σκωτσέζους μπροστάρηδες του post-rock, καταφέρνουν να φτιάχνουν συμπαγείς δίσκους που αντί να ξεφουσκώνουν, θρέφονται από τις ακροάσεις που τους δίνει κανείς. Το "Wild Light" δεν είναι ο δίσκος που θα μνημονεύουμε στα επόμενα χρόνια και προορίζεται αποκλειστικά για τους λάτρεις του συγκροτήματος ή των μουσικών ειδών που μεταχειρίζονται. Σε αυτούς τους κόλπους δεν βρίσκω κανένα λόγο να εντοπιστεί κάποιος απογοητευμένος ακροατής. Δεν μπορώ, ωστόσο, να αφήσω να πέσει στο κενό η κυρίαρχη σκέψη μου όσο ακούω τον εν λόγω δίσκο: «σίγουρα, μπορούν και καλύτερα».


VIDEO

  • SHARE
  • TWEET