Sabaton

Εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια, υπάρχουν κάτι αμετανόητα πολεμοχαρείς τύποι από τη Σουηδία που έχουν εξαπολύσει ήδη οκτώ μουσικούς «πυραύλους» και έχουν δημιουργήσει το δικό τους χαρακτηριστικό ήχο και στυλ. Προσωπικά πάντα με εκνευρίζουν τα φωνητικά και η προφορά του Joakim Brodén αλλά αδιαμφισβήτητα μόλις το ξεπεράσεις αυτό, οι Sabaton πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα metal συγκροτήματα της εποχής μας και κάθε τους κυκλοφορία αποτελεί μουσικό γεγονός.

Κάθε κυκλοφορία έχει την ίδια θεματολόγια και το ίδιο ατσαλένιο στυλ οπότε και η ένατη κυκλοφορία τους δεν θα απογοητεύσει αλλά μάλλον θα ενθουσιάσει του οπαδούς τους συγκροτήματος. Ένα αμιγώς concept άλμπουμ, το "The Great War" καταπιάνεται με τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και τις καταστροφικές συνέπειες του που αντηχούν μέχρι σήμερα. Υποτίθεται ότι ήταν ο «πόλεμος που θα τελείωνε όλους τους πολέμους» και σύμφωνα με τον μπασίστα/στιχουργό Pär Sundström η ανθρωπότητα δεν έχει διδαχθεί και πολλά από τότε ενώ σημειώνει (σ.σ. στο δελτίο τύπου) ότι οι αδίστακτες σφαγές του πολέμου αυτού έρχονται σε αντιπαράθεση με δείγματα ηρωισμού και αυτό αποτελεί τον βασικό πυρήνα της θεματολογίας του δίσκου.

Η έκδοση που άκουσα για το promo του δίσκου ήταν η History Version όπου πριν από κάθε τραγούδι υπήρχε μια κυρία που έκανε ας πούμε την ιστορική εισαγωγή κάθε τραγουδιού. Το οποίο ναι μεν είχε ενδιαφέρον για να σε βάλει στο κλίμα αλλά έκλεβε από την ροή της ακρόασης και με δυσκόλεψε προσωπικά μέχρι να το συνηθίσω. Η «μάχη» ξεκινά με "The Future Of Warfare" το οποίο αναφέρεται στην εφεύρεση των τανκ που αποτελούσε το «μέλλον του πολέμου» εκείνη τη περίοδο. Όχι πολύ γρήγορο για Sabaton αλλά με ένα όμορφο και μελωδικό σόλο. Η μάχη σιγά-σιγά κλιμακώνεται με την ιστορία του Λορενς της Αραβίας. Το "Seven Pillars Of Wisdom" δανείζεται το όνομα από την αυτοβιογραφία του Βρετανού και πρόκειται για ένα δυναμικό κομμάτι που η μουσική δένει αρμονικά με την αφήγηση σε ένα τυπικό εξαιρετικό Sabaton κομμάτι που κορυφώνεται με το σόλο στο τέλος του. Βαθιά χωμένοι στα χαρακώματα ετοιμαζόμαστε για βομβαρδισμό αλλά έρχεται η 82η μοίρα αλεξιπτωτιστών να μας βοηθήσει και το "82nd All The Way" θα σε βρεί να κουνάς όλο το σώμα στο ρυθμό του χωρίς να το καταλαβαίνεις ενώ στο τελείωμα του υπάρχει ένα απίστευτα πορωτικό κιθαριστικό μέρος. Το αξιόλογο με τους Sabaton είναι ότι μπορείς να ακούς τη μουσική τους σαν ένα υπέροχο background μιας τέλεια αφηγημένης ιστορίας. Είναι μαέστροι σε αυτόν και αν δεν σε έπεισα εγώ τότε άκου το "The Attack Of The Dead Men". Ανάμεσα στα δηλητηριώδη αέρια του mustard gas, στρατιώτες που έπρεπε να είναι νεκροί σηκώνονται από τα χαρακώματα και κάνουν την απονενοημένη επίθεση τους. Καλύτερη μουσική να δένει με αυτή την εικόνα δεν μπορώ να σκεφτώ. Μάλλον το καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ.

Τα "Devil Dogs" -aka USΑ Marines- έρχονται να βοηθήσουν τους συμμάχους αργά σε ένα εμβατήριο που αλλάζει το ρου του πολέμου που όμως συνεχίζεται στον αέρα εκεί όπου ο “Red Baron” φαντάζει ανίκητος. Το συνθεσάιζερ δένει άψογα με τον γρήγορο ρυθμό και βρίσκεσαι μαζί με τους Sabaton στου αιθέρες  σε ένα τραγούδι από τα καλύτερα που έχουν γράψει ποτέ. Τα επικά "Great War" και "Fields Of Verdun"  με την πρώτη ακρόαση καταλαβαίνεις εύκολα γιατί είναι τα πρώτα singles και οδηγούν στο στενάχωρο και εσωτερικό "The End Of The War To End All Wars" όπως όλοι πίστευαν τότε. Μου άρεσε ιδιαίτερα η ερμηνεία του Joakim Brodén που φανερώνει την απαισιοδοξία και κούραση ενός τόσο καταστροφικού πολέμου. Ένα από τα ποιήματα που προκαλούν τη τρίχα σου να σηκώνεται και δάκρυα να ερχονται στα μάτια -ειδικά σε βετεράνους πολέμου- είναι το ποίημα του Καναδού John McCrae "In Flanders Field". Και η παιδική χορωδία που το απαγγέλει με όμορφο τρόπο στο τέλος του άλμπουμ είναι το ιδανικό και συγκλονιστικό φινάλε ενός πραγματικού άθλου των Sabaton.

Και πρόκειται για άθλο γιατί εννιά άλμπουμ μετά οι Σουηδοί πιστοί στο στυλ τους, με σεβασμό προς τη μουσική και τους οπαδούς τους αλλά το βασικότερο με μια ταπεινότητα και ειλικρινή αγάπη προς την ιστορία των πολέμων και γενικά της ανθρωπότητας μας δίνουν μια ακόμα καταπληκτική δουλειά. Η παραγωγή είναι άψογη, οι στίχοι εκπαιδευτικοί και αποτυπώνουν άψογα τα πραγματικά γεγονότα και φυσικά η μουσική, ο φυσικός πρωταγωνιστής, αν και δεν είναι ούτε κάτι καινοτόμο ούτε κάτι το εξωπραγματικό είναι αγνό, πορωτικό, ξεσηκωτικό power metal και θα περάσεις 100% καλά όπως σε κάθε δίσκο των Sabaton. Και θα μάθεις και δυο-τρία πράγματα.

We are the Dead. Short days ago/ We lived, felt dawn, saw sunset glow/ Loved and were loved, and now we lie/ In Flanders fields.