Tides From Nebula, Midas Fall live σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, 21-22/11/11

Από τους Γιάννη Βόλκα, Μάνο Πατεράκη, 24/11/2011 @ 15:36
22/11/11, Six D.O.G.S, Αθήνα

Πριν από κάμποσα χρόνια, ποιος να μας το έλεγε ότι ένα συνηθισμένο βράδυ Τρίτης θα έρχονταν δύο «hot» νέα ονόματα της post-rock σκηνής από τα δύο άκρα της Ευρώπης, οι Βρετανοί, όπως πεισματικά μας δήλωνε η εμφάνιση του δηλωμένου κοκκινοτρίχη μυστακοφόρου κιθαρίστα/πληκτρά τους, Midas Fall, και οι Πολωνοί με το μεσογειακό attitude Tides From Nebula. Και ότι αυτό μάλιστα δε θα αποτελούσε γεγονός αξιοπερίεργο, μα συνηθισμένο - έχουμε άλλωστε και στις αποσκευές μας τεράστιο live Shora-Yndi Halda στο παρελθόν. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε δει πολύ πιο γεμάτο το Six D.O.G.S., όμως η προσέλευση, δεδομένης της ημέρας και του βεληνεκούς των ονομάτων, μόνο απογοητευτική δεν ήταν. Η ερμηνεία αυτού διίσταται, από το μάκρος των μαλλιών συνήθως. Μπορείς να μιλήσεις για τις ορδές των δήθεν που γεμίζουν τέτοια live και πηγαίνουν άπατα μεγάλα συγκροτήματα ή αντ' αυτού μπορείς να χρεώσεις τη γενική επιτυχία των live της Catch The Soap στο Six D.O.G.S. στις ανθρώπινες τιμές της - και, γιατί όχι, στις τολμηρές επιλογές της. Η δυναμική προσέλευση στην πρόσφατη συναυλία του Matt Elliott, άλλωστε, αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

Το live της Τρίτης -όσο παράξενο κι αν ακούγεται- ήταν χωρισμένο σε δύο σκηνές (!), η μία εκ των οποίων ήταν η κλασική σκηνή του Six D.O.G.S., στην οποία θα έπαιζαν οι We.Own.The.Sky, οι Midas Fall και οι Tides From Nebula. Τα κενά ενδιάμεσα των εμφανίσεων των τριών αυτών συγκροτημάτων θα γέμιζαν με τους ήχους τους οι Sister Overdrive και οι Figurant στην αίθουσα εκ των δεξιών της κύριας σκηνής. Μια αίθουσα η οποία ήταν γιαπί επί της ουσίας και όχι εσκεμμένα. Παρ' όλα αυτά, μπορείς να επιλέξεις ότι δίνει «άποψη» στο χώρο (εδώ υπάρχουν εναλλακτικά μαγαζιά που προωθούν αυτό το στυλ, τρομάρα μας) και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Εδώ που τα λέμε, έδινε όντως μια όμορφη ερασιτεχνική ατμόσφαιρα.



Οι νεοσύστατοι συμπατριώτες post-rockάδες We.Own.The.Sky που άνοιξαν τη συναυλία προέκυψαν πολύ καλοί. Είχαν καλοδουλεμένες συνθέσεις, δεμένο παίξιμο στη σκηνή και έναν εκπληκτικό ήχο, ο οποίος δημιούργησε χαμόγελα ανακούφισης στο κοινό για τη συνέχεια του live - βέβαια, όπως αποδείχτηκε, δε λειτούργησε ως οιωνός. Όπως και να 'χει, οι We.Own.The.Sky, στο μισάωρο που τους δόθηκε το βήμα, «τα είπαν καλά» και με αναγκάζουν να δηλώσω το κλασικό -μα ειλικρινές- «αναμένουμε την εξέλιξή τους». Μετά το πέρας της εμφάνισής τους σουρθήκαμε στην αίθουσα δύο, όπου μας περίμεναν οι Sister Overdrive. Βέβαια, οι Sister Overdrive ήταν ένας άνθρωπος πίσω από το φορητό υπολογιστή του, ο οποίος μας παρουσίαζε την ambient/drone δουλειά του. Δεδομένου ότι το συγκεκριμένο μουσικό ύφος δε με εκφράζει, το μόνο που δύναμαι να πω είναι ότι αυτά που «έπαιξε» ακούστηκαν ενδιαφέροντα.



Γρήγορα πίσω στην κεντρική σκηνή για το συγκρότημα που κέρδισε από το πουθενά τις καρδιές των συντακτών του Rocking.gr τη χρονιά που μας πέρασε. Οι Midas Fall προέρχονταν από σημαντικές ανακατατάξεις στο line-up, αλλά και με καινούριο EP στις αποσκευές τους, για το οποίο μας μίλησε πρόσφατα ο μεγαλύτερος Έλληνας groupie τους που ακούει στο όνομα Τσιμπλάκος, Ιάσονας.

Με κομμμάτι από αυτό το EP ξεκίνησε το set τους, αλλά με κάκιστο ήχο, ο οποίος βελτιώθηκε σημαντικά εν συνεχεία, χωρίς όμως ποτέ να πιάσει επιθυμητά επίπεδα (υπήρχαν κάποιες στιγμές όταν ως άλλοι Mastodon δεν ακούγονταν τα φωνητικά). Μολαταύτα, όταν έχεις να ακούσεις κομματάρες όπως τα "Movie Screens", "17", "Century Child", ακόμα και διασκευή στο "Hurt" των Nine Inch Nails, γίνεται να μην ανατριχιάσεις; Δε γίνεται, λέγω. Ούτε, βεβαίως, όταν σε σαγηνεύουν τα φοβερά φωνητικά της Elizabeth Heaton. Μοναδική ένσταση το προηχογραφημένο μπάσο και τα ορισμένα προηχογραφημένα πλήκτρα. Ειδικά όταν έχεις επί σκηνής την πολυτέλεια να το παίζεις Iron Maiden με τρεις (!) κιθάρες. Όπως μας εκμυστηρεύτηκαν, αυτό είναι κάτι που θα διορθωθεί στο άμεσο μέλλον και συνεπώς δεν έχουμε παρά να τους περιμένουμε όσο το δυνατόν συντομότερα.

Ξανάμανα αίθουσα δύο, λοιπόν, για να δούμε ποιοι στην ευχή είναι αυτοί οι Figurant. Οι Figurant αποδείχθηκαν ο Figurant... Ένας τύπος με μία ηλεκτρονική κιθάρα, πλαισιωμένος με πάμπολλα πετάλια και ηλεκτρονικά μπιχλιμπίδια έφτιαχνε λούπες και έτσι κατασκεύαζε τις οργανικές δομές των κομματιών του, τις οποίες πλαισίωνε με φωνητικά αλά-Current 93. Αποτέλεσε ένα ευχάριστο διάλειμμα στη ροή της συναυλίας, παρ' όλα αυτά οι συνθέσεις του θέλουν πολύ δουλειά ακόμη για να σταθούν μόνες του.



Καθώς το τέλος του live πλησίαζε -και καθώς οι πιθανότητές μας να προλάβουμε μετρό/ηλεκτρικό μειώνονταν- έφτασε η στιγμή των Tides From Nebula, οι οποίοι μας έρχονταν με νέο δίσκο στις αποσκευές τους, το διάδοχο του ντεμπούτου τους, ονόματι "Earthshrine". Για να μην πλατιάζουμε, η μουσική των Tides From Nebula χαρακτηρίζεται ως instrumental post-rock και αυτό είναι ό,τι χρειάζεται να ξέρει κανείς: τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Εκεί που κάνουν τη διαφορά, όπως αποδείχθηκε, είναι στο σανίδι. Απίστευτη ενέργεια επί σκηνής, βαρύς, τραχύς ήχος και τέσσερα άτομα με αέρα φτασμένης μπάντας που πραγματικά το ζούσαν. Όσο κι αν δε με συγκίνησαν οι συνθέσεις τους, άλλο τόσο με συγκίνησε η προσπάθειά τους. Σίγουρα δεν άφησαν κανένα οπαδό της σκηνής παραπονεμένο.

Setlist Tides From Nebula (με κάθε επιφύλαξη):

Higgs Boson
Shall We?
It Takes More Than One Kind Of Telescope To See The Light
When There Were No Connections
The Fall Of Leviathan
White Gardens
Sleepmonster
----------------------------------
These Days, Glory Days
Tragedy Of Joseph Merrick

Μάνος Πατεράκης

21/11/11, Eightball Club, Θεσσαλονίκη

Η φετινή συναυλιακή περίοδος, με έναρξη τον Σεπτέμβριο όπως συνηθίζουμε να την υπολογίζουμε, αν και περιείχε για άλλη μια φορά μια μεγάλη ποσότητα ονομάτων, δεν είχε τη συναυλία που θα έκανε την έκπληξη, αναγκάζοντας τους φίλους των ζωντανών εμφανίσεων να «αναλώνονται» στα γνωστά και σίγουρα. Η αναβολή της εμφάνισης των Mogwai αύξησε την post rock ξηρασία των τελευταίων μηνών, που έρχεται σε αντίθεση με τα τελευταία χρόνια, όταν χρειαζόταν ακόμα και να επιλέξουμε σε ποια συναυλία θα προτιμήσουμε να παραβρεθούμε. Το παραπάνω γεγόνος μόνο θετικά μπορούσε να λειτουργήσει για τα αξιόλογα μεν, νέα δε συγκροτήματα της συγκεκριμένης βραδιάς.



Σε αντίθεση με την Αθήνα, η συμπρωτεύουσα δε φημίζεται για την post rock σκηνή της. Επιτέλους όμως μερίδα του κενού έρχονται να καλύψουν οι Sleepstream στην (από ό,τι πληροφορήθηκα) πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση. Η έλλειψη εμπειρίας δεν έγινε αντιληπτή κι έτσι οι Θεσσαλονικείς κέρδισαν την εντυπώσεις, παρουσιάζοντας μέρος του δίσκου τους "A Waltz With The Seventh Crane", ο οποίος πρόκειται να κυκλοφορήσει στις αρχές του επόμενου μήνα. Αν και το set τους ήταν αρκετά μικρό, έδειξαν ξεκάθαρα την αξία τους και δε μπορώ παρά μόνο να ανυπομονώ μέχρι να λάβω στα χέρια μου το ντεμπούτο τους.

Οι Βρετανοί Midas Fall το 2010 ξάφνιασαν ευχάριστα την ομάδα του Rocking.gr και η χαρά της ανακάλυψης αυτής μάς έκανε να ανυπομονούμε για την εμφάνισή τους. Ευτυχώς οι μεγάλες προσδοκίες που είχα πριν την έναρξη της βραδιάς δε διαψεύστηκαν και οι Midas Fall επιβεβαίωσαν ότι έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ ταλαντούχο νέο συγκρότημα, το οποίο θα συνεχίσει να μας απασχολεί στο μέλλον και μπορεί εξίσου εύκολα να πείθει με τις ζωντανές εμφανίσεις του.

Μέσα σε μία περίπου ώρα προλάβαμε να ακούσουμε σχεδόν όλα τα κομμάτια που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής, του πρώτου τους δίσκου άλλα και αυτά από το πρόσφατο EP "As Our Blood Separates". Από το εν λόγω ΕP παρακολουθήσαμε και την καταπληκτική διασκευή στο "Hurt" των Nine Inch Nails, που αποτέλεσε ίσως και την κορυφαία στιγμή του set τους. Με τα λεγόμενα αυτά φυσικά δε θα ήθελα να υποβιβάσω τις δικές τους συνθέσεις, οι οποίες συμπεριλαμβάνονται στις καλύτερες της περσινής χρονιάς, τόσο μουσικά, όσο και λόγω της ερμηνείας της Elizabeth Heaton. Ο συνδυασμός post rock με trip hop beats και υπέροχα γυναικεία φωνητικά είναι ο ιδανικός για να προχωρήσει τη μουσική αυτή ένα βήμα παραπέρα, όσο υπερβολικό και αν ακούγεται αυτό για ένα συγκρότημα που δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα το δεύτερο του δίσκο.



Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να παρακολουθείς δύο συγκροτήματα εξίσου αξιόλογα το ένα μετά το άλλο, ειδικά όταν και τα δυο παρουσιάζονται εξίσου ελπιδοφόρα για το μέλλον. Οι Πολωνοί Tides From Nebula έπρεπε να παρουσιάσουν κάτι πολύ δυνατό για να με κερδίσουν και τα κατάφεραν από το πρώτο λεπτό με τη δυναμική τους εμφάνιση. Αν και μουσικά δεν προσφέρουν κάτι πρωτοποριακό, οι post rock συνθέσεις τους ακούγονται πολύ ευχάριστα, με τα πιο βαριά ξεσπάσματά τους όμως να ξεχωρίζουν. Αυτό που κέρδισε χωρίς αμφιβολία όλους τους παρευρισκόμενους ήταν η εντυπωσιακά δυναμική σκηνική παρουσία τους. Ήχος σχεδόν εκκωφαντικός σε ένταση και κομμάτια που παρουσιάστηκαν σε σημεία πολύ βαρύτερα από ό,τι στους δίσκους τους.

Αποκορύφωμα της βραδιάς το τελευταίο κομμάτι του set, όπου οι δυο κιθαρίστες βούτηξαν σα μανιακοί στο κοινό, παίζοντας ανάμεσα στον κόσμο, μέχρι να παραδώσουν στο τελείωμα τις κιθάρες τους σε δύο ανυποψίαστους παρευρισκόμενους.



Τρία νέα συγκροτήματα από τρεις διαφορετικές χώρες πρόσφεραν χαμόγελα αισιοδοξίας για την εξέλιξη της εγχώριας και post rock μουσικής σκηνής. Μέχρι να μάθουμε όμως τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, η συγκεκριμένη βραδιά θα συμπεριλαμβάνεται εύκολα στις καλύτερες που μας έχει προσφέρει η συγκεκριμένη μουσική.

Γιάννης Βόλκας
Φωτογραφίες: Βιβή Κεφαλωνίτη

  • SHARE
  • TWEET