Riot V, Angelo Perlepes' Mystery @ Κύτταρο, 03/06/15

O Mark Reale ήταν (και πάλι) εκεί

Από τον Βασίλη Σκιαδά, 05/06/2015 @ 10:39
Τελείωσα από τη δουλειά το μεσημέρι, έκανα ένα μπανάκι να «στρώσω», έφτιαξα καφέ και μπήκα σε διαδικασία «αποσυμπίεσης» και προετοιμασίας, ακούγοντας τους ύμνους του συγκροτήματος που έχει παίξει, σε ό,τι αφορά το heavy metal, σχεδόν τα πάντα: Hard rock, classic heavy, power, speed... Οι Riot θα έπαιζαν το βράδυ στο Κύτταρο, για δεύτερη φορά χωρίς τον ηγέτη τους στη ζωή, αλλά έχοντας ήδη αποδείξει, από την προηγούμενη εμφάνισή τους, ότι είναι ικανοί και σήμερα ακόμα να σου δώσουν τα μυαλά στο χέρι επί σκηνής (όποιος είχε μιλήσει για δήθεν tribute band, αναφερόμενος στην τωρινή σύνθεση της μπάντας, καλό είναι να αφουγκραστεί τους φίλους του που παρακολούθησαν αυτό το live, να μην ξαναλείψει από εμφάνισή τους και να σταματήσει τη μίρλα...). Και έτσι ακριβώς έγινε. Η συναυλία ήταν χαλαρά μία από τις καλύτερες heavy metal συναυλίες της χρονιάς και σίγουρα ανάμεσα στις καλύτερες των Riot (κάθε εποχής) στην Ελλάδα, κατά κοινή ομολογία. Στις 20:15 ήμουν έξω από το club, βρίσκω φίλους, πίνουμε μια μπύρα στα γρήγορα έξω και βουρ μετά εντός, γιατί ο μαέστρος της ελληνικής metal σκηνής, ο Άγγελος Περλεπές και οι Mystery του, θα ήταν οι guests για άλλη μια φορά στο σόου των Riot στην Αθήνα.

Στις 20:25 οι Mystery, έχοντας λίγο αλλά ενθουσιώδη κόσμο μπροστά τους, ανεβαίνουν στη σκηνή του Κύτταρου με το "Wizards Of The Western Coast" και δείχνουν πιο κραταιοί από ποτέ. Ούτε λίγο - ούτε πολύ, οι Mystery είναι μια all star μπάντα της σκηνής και αποδίδουν ως τέτοια, διαθέτοντας, πέρα από τον βιρτουόζο Αρχηγό (και προσωπικό φίλο του Mark Reale), έναν φανταστικό τραγουδιστή, το Δημήτρη Συργιάννη (πρώην BrainFade, Sorrowful Winds), ένα κτήνος στα τύμπανα, τον Άγγελο Τσουκαλά (πρώην Power Crue, Vice Human, Kinetic κ.ά.) και έναν υπερκινητικό αλλά ουσιαστικό μπασίστα, τον Τάσο Βρεττάκη.

Angelo Perlepes' Mystery

Είναι κάπως διστακτικοί στην αρχή, αλλά σιγά σιγά το club αρχίζει να γεμίζει, οπότε και οι Mystery ανεβάζουν στροφές και με σύμμαχο τον εξαιρετικό ήχο, είναι ιδιαιτέρως απολαυστικοί. Η μπάντα είναι μπετόν αρμέ, ο Περλεπές δεν χάνει νότα και χειρίζεται την κιθάρα του, ως προέκταση των χεριών του, όπως κάθε αληθινός δεξιοτέχνης.  Έχοντας old school αισθητική, την αρμόζουσα δηλαδή, δεν δυσκολεύτηκαν να κάνουν αρκετά κεφάλια να κουνηθούν ρυθμικά στους ρυθμούς του ντελικάτου αλλά και «βρώμικου» (με τη '70s έννοια) νεοκλασικού heavy metal τους.

Angelo Perlepes' Mystery

Με μια συγκινητική εισαγωγή και αφιέρωση, διασκευάζουν ψυχωμένα και το "Sign Of The Crimson Storm" των headliners, αλλά μας αφήνουν κάπως απότομα (μετά από μόλις μισή ώρα) με το "Show No Mercy", δίχως να παίξουν το διασημότερο κομμάτι τους, το "Tales... Of The Unexpected". Δεν ξέρω, ίσως ο Άγγελος να βιαζόταν να πάρει τη θέση του ανάμεσα στο κοινό, για να παρακολουθήσει κι αυτός τους Riot, μία από τις αγαπημένες του μπάντες. Θέλαμε κι άλλο!

Setlist: Wizards Οf Τhe Western Coast / Visions Will Find The Way / (Feels Like) I've Done It Before / Fatal Passion / Drums & Guitar Solo / Destiny / Sign Of The Crimson Storm (διασκευή Riot) / Show No Mercy.

Οι πρώτες νότες του "Narita" ακούστηκαν στις 21:45... To τι επακολούθησε, δεν μπορεί εύκολα να περιγραφεί με λόγια. Οι Riot κατάφεραν να εντυπωσιάσουν για άλλη μια φορά, παραδίδοντας ΠΑΛΙ σεμινάριο του πώς πρέπει να αποδίδεται αυτή η μουσική ζωντανά. Όσες συνθέσεις και να αλλάξουν, όσα χρόνια κι αν περάσουν, για κάποιο λόγο αυτό το συγκρότημα ΠΑΝΤΑ ψαρώνει κόσμο και κοσμάκη, μοιάζει με μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα ποδοσφαίρου, η οποία όσους παίκτες και να αλλάξει, θα κερδίζει πάντα τα παιχνίδια με μόνη τη βαριά της φανέλα. Πόσο μάλλον να βρίσκεται και σε φόρμα... RIOT-ΑΡΑ!

Riot V

Αφού τα τραγούδια τους, γαμώτο, είναι ΤΟΣΟ καλά. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ακούσαμε πάνω από 20 τραγούδια και έμειναν απ’ έξω τουλάχιστον άλλα τόσα, που θα ακούγονταν εξίσου ευχάριστα και ευπρόσδεκτα από όλους. Τώρα για τον Todd Michael Hall, τι να πει κανείς. Ο άνθρωπος είναι ο ορισμός της φωνάρας, ερμήνευσε απολύτως τέλεια τους ύμνους από όλες τις εποχές του συγκροτήματος, ατσαλάκωτος και κουλαριστός, φαντάζοντας η ιδανική μετενσάρκωση όλων των προκατόχων του, σε ένα πρόσωπο. Ποτέ δεν τραγούδησε μέτριος τραγουδιστής στους Riot, αλλά τούτος εδώ είναι το κάτι άλλο, πρέπει να το δει κανείς για να πιστέψει, ότι δηλαδή δεν εμπεριέχει καμιά υπερβολή αυτή η διαπίστωση!

Riot V

Οι παλιοί Flyntz και Van Stavern, οδηγούν πλέον το άρμα της μπάντας με αέρα μεγάλων rock star (ιδίως ο Van Stavern, συνδημιουργός των επών της "ThunderSteel" και "Priviledge Of Power" εποχής... Σέβας στον καλλιτέχνη και τον άνθρωπο), ενώ ο κύριος που υποκαθιστά τον αναντικατάστατο (Nick Lee), έχει μια κακομοίρα Les Paul την οποία ταλαιπωρεί με την καλύτερη δυνατή έννοια της λέξης.

Riot V

Το setlist είναι ονειρικό. Και τι δεν ακούσαμε, από όλες τις εποχές, της Mike DiMeo εποχής συμπεριλαμβανομένης. Μεταξύ άλλων ακούστηκαν, σε άψογες εκτελέσεις, τα "Hard Lovin' Man", "Warrior", "Bloodstreets", "BLACK LEATHER AND GLITTERING STEEL" (ΈΤΣΙ, με κεφαλαία), "Angel Eyes", "Wings Are For Angels", "Outlaw" και μερικά από το πρόσφατο και καταπληκτικό "Unleash The Fire". Ο κόσμος απλά δεν χορταίνει να βλέπει και να ακούει τους Riot, και τους αναγκάζει να επανέλθουν, και μετά το "Thundersteel", για να παίξουν το "Altar Of The King", το "Take Me Back" (για δεύτερη φορά!) και την απόλυτη ισοπέδωση, ονόματι "Fire Down Under", έτσι για να κλείσουν οργασμικά το σόου τους.

Riot V

O ήχος, που ήταν επίσης πεντακάθαρος και δυνατός, η ενθουσιώδης συμμετοχή του κόσμου (παρά το μεγάλο, σχετικά, μέσο όρο ηλικίας), το αλκοόλ και τα ευγενή αθλήματα του headbanging και του air guitaring που είχαν, αναμενόμενα, την τιμητική τους, συνέθεσαν το παζλ μιας ιδανικής heavy metal βραδιάς, από κάθε άποψη.

Riot V

Όσο κλισέ και να ακούγεται, ο Mark Reale ήταν πάλι εκεί, το πνεύμα του, το όνομά του, οι νότες του, η μορφή του, ήταν παντού στο χώρο και στις σκέψεις των ανθρώπων που συγκεντρώθηκαν αυτή την όμορφη βραδιά στο Κύτταρο. Η όλη φάση των τωρινών Riot αποπνέει σεβασμό, μεράκι, ρομαντισμό και εμπνευσμένη heavy metal μουσική (άκου πάλι το "Unleash The Fire", λέμε...) και τους αξίζει ό,τι καλύτερο, μακριά από σκεπτικισμούς και περισπούδαστα σχόλια περί αγαθών ή μη προθέσεων. Εν πάση περιπτώσει. Είπαμε: Riot ίσον Γιουβέντους, Μπαρτσελόνα, Μπάγιερν Μονάχου, πώς το λένε. Αυτή η ομάδα χάνει μόνο όταν θέλει να χάσει, και μα τους θεούς του heavy metal, αυτή εδώ η αλητοπαρέα δεν θέλει να χάνει ποτέ. Και του χρόνου.
SETLIST

Narita
Ride Hard, Live Free
Fight Or Fall
On Your Knees
Johnny's Back
Hard Lovin' Man
Metal Warrior
Outlaw
Wings Are For Angels
Black Leather And Glittering Steel
Sign Of The Crimson Storm
Angel Eyes
Bloodstreets
Take Me Back
Flight Of The Warrior
Fall From The Sky
Warrior
Road Racin'
Swords And Tequilla
Thundersteel

Encore:
Altar Of The King
Take Me Back
Fire Down Under

Φωτογραφίες: Dorina Dragon
  • SHARE
  • TWEET