Jethro Tull @ Μονή Λαζαριστών (Θεσσαλονίκη), 25/06/07

Ο χρόνος είναι αμείλικτος και μπορεί να σταματήσει μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Μία από αυτές ήταν στις 25 Ιουνίου του 2007 στη Μονή Λαζαριστών στη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης. Από τις 21:50 μέχρι τις 23:50 ο χρόνος στη δική μας διάσταση σταμάτησε και μεταφερθήκαμε στο σύμπαν του Ian Anderson, κάπου μεταξύ της αυλής του βασιλιά Henry και μιας φάρμας στην εθνική οδό, όπου ο Bach συνθέτει παρέα με τον Leonard Bernstein και ο Jack με τη μακριά ουρά τους παρακολουθεί κρυμμένος στο γρασίδι.



Είχα πολύ καιρό να συλλάβω τον εαυτό μου να χαμογελάει σα χάνος επί 2 ώρες και πολύ περισσότερο να παρακολουθήσω ένα θέαμα ολοκληρωμένο και χορταστικό.



Μια συναυλία που ξεπέρασε κάθε αισιόδοξη προσδοκία και έβαλε γυαλιά σε επίδοξους διασκεδαστές που περιφέρονται ανά τον κόσμο πουλώντας ομορφιά, μόδα και μια ωραία κονσέρβα 70 λεπτών με 1-2 χιτάκια που η εταιρία τους αποφάσισε να ακούμε 15 φορές την ημέρα όπου σταθούμε και όπου βρεθούμε.

Το 2004 ο Ian Anderson μας ειχε παρουσιάσει ένα όμορφο πρόγραμμα με τη συνοδεία της Συμφωνικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης που έδωσε μια άλλη διάσταση στις συνθέσεις του συγκροτήματος. Φέτος το πρόγραμμα ήταν κατά κύριο λόγο ηλεκτρικό και σε σύγκριση με την ...κονσέρβα που ανέφερα παραπάνω, ήταν κατά 50% αλλαγμένο όσον αφορά τις επιλογές των τραγουδιών. Κάτι που σημαίνει ότι όποιος πλήρωσε τα ωραία του λεφτά πριν 3 χρόνια και εμπιστεύτηκε ξανά τον καλλιτέχνη, φέτος είδε κάτι διαφορετικό και δεν έζησε άλλο ένα συναυλιακό déjà vu!

Φέτος το set list στηρίχθηκε στη χρυσή περίοδο 1969-1972 αλλά και στο άλμπουμ - εφιάλτη του Lars Ulrich "Crest Of A Knave" του 1987. Ξέρετε, αυτό που στέρησε το Grammy από το "...And Justice For All" το 1988.

Τα υπέροχα "Budapest" και "Farm On The Freeway" ήταν μόνο δύο από τις μοναδικές στιγμές που μας χάρισαν οι Tull χτες. Οι εκπληκτικές εκτελέσεις των "Sweet Dream", "Nothing Is Easy" και "My God" ήταν οι πιο ηλεκτρισμένες και ταυτόχρονα οι αρτιότερες απο όσες έχω ακούσει από το συγκρότημα.



Το "Aqualung" και η παρανοϊκή εκτέλεση του, αλλά και η αλά Keith Emerson εκδοχή του "America" από το West Side Story με ενθουσίασαν εξίσου.

Περισσότερο από όλα με κέρδισε ο εκπληκτικός , πεντακάθαρος και γεμάτος ήχος που έβγαινε από τα ηχεία αλλά και οι ενορχηστρώσεις των συνθέσεων.



Δεν έχω ούτε ένα παράπονο από τη χτεσινή βραδιά και φυσικά δεν περίμενα όπως αρκετοί να ακούσω όλα τα δικά μου αγαπημένα κομμάτια από μια δισκογραφία 40 ετών! Αυτό που περίμενα και είδα ήταν 5 υπερ-μουσικοί να προσφέρουν μαθήματα επαγγελματισμού, ανοικτού μυαλού και ζωντάνιας σε ένα κοινό που τους ακολουθει για πολλά χρόνια πιστά (και που γέμισε και χτες τη Μονή Λαζαριστών).

Γιατί τους ακολουθεί; Γιατί δεν έχουν γίνει η γραφική μπάντα που γυρνάει τον κόσμο μαζεύοντας ροκοένσημα, παίζοντας τα ίδια τραγούδια και αλλάζοντας μόνο 2-3 ανάλογα με την κυκλοφορία που προωθεί. Δηλαδή το γνωστό πρόγραμμα με τις ίδιες κινήσεις στη σκηνή από το οποίο λείπουν τα κομμάτια του προηγούμενου δίσκου και έχουν αντικατασταθεί από αυτά του τελευταίου.

Πριν λίγα χρόνια παρακολούθησα την εμφάνιση του Robert Plant στο ΟΑΚΑ με τον φίλο μου τον Νίκο. Όταν ακούστηκαν οι πρώτες νότες του "In The Light" ένας 40άρης στη πίσω σειρά έβαλε τα κλάματα, κάτι που δεν καταλάβαινε η γυναίκα του και έτσι της εξήγησε ότι αυτό το τραγούδι είναι από ένα άλμπουμ που είχε αγοράσει μικρός κτλ. αλλά και πάλι όμως η σύζυγος δεν κατάλαβε. Ταυτόχρονα ο Νίκος επέμενε να καλέσουμε όλους όσους δεν ήρθαν στη συναυλία και να τους πούμε ότι θα "πεθάνουν στην ψάθα", αφού δεν άκουσαν ζωντανά αυτό το τραγούδι.

Που το πάω; Αν χτες δεν είχα βρεθεί σε αυτή τη συναυλία θα ήμουν φτωχότερος και λιγότερο πλήρης άνθρωπος. Μη χάνετε τέτοιες ευκαιρίες πραγματικής ψυχαγωγίας.

Set List:

Living In The Past
Jack In The Green
The Donkey And The Drum
Thick As A Brick
King Henry’s Madrigal (Pastime With Good Company)
Mother Goose
Sweet Dream
Bourée
Nothing Is Easy
After You After Me
Farm On The Freeway
Aqualung
America
My God
Budapest
Encore: Locomotive Breath

Keep on rocking and searching Ian. Σε σεβόμαστε γιατί είσαι 60 χρονών και δεν τα έχεις παρατήσει.