Audrey Horne, 77, Pet The Preacher @ Satan's Hollow (Manchester), 01/12/14

Οι Audrey Horne δεν είναι μόνο μια από τις καλύτερες μπάντες εκεί έξω, αλλά και μια από τις τιμιότερες

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 05/12/2014 @ 12:26
Όσοι κοιτάτε τον υπότιτλο του άρθρου, πολύ πιθανό να αναρωτιέστε τι τον έπιασε πάλι αυτόν και άρχισε (πάλι) τα μεγάλα λόγια, αλλά σας διαβεβαιώνω πως δεν υπερβάλλω. Υπερβολή είναι το να ξεκινήσει κάποιος ένα ταξίδι ως το Μάντσεστερ, για να δει τους Audrey Horne, οι οποίοι το συγκεκριμένο βράδυ κατάφεραν να μαζέψουν όλους κι όλους 50 νοματαίους, αλλά όταν βλέπεις τη μπάντα να δίνει και την ψυχή της για αυτούς τους 50, τότε οφείλεις να της υποκλιθείς. Και μετά από μια τέτοια εμφάνιση δικαιολογούνται τόσο ο ενθουσιασμός, όσο και τα μεγάλα λόγια...

Από νωρίς το απόγευμα που βρεθήκαμε στον χώρο, όταν άπαντες βρέθηκαν προ εκπλήξεως, συνειδητοποιώντας πως δεν υπήρχε πραγματική σκηνή για να φιλοξενήσει της μπάντες, αλλά ένας κυκλικός χώρος στη μέση, που χωριζόταν με κάτι κάγκελα σαν αυτά που έβαζαν στις πολυκατοικίες τη δεκαετία του '80. «Το επόμενο επίπεδο είναι να παίξετε σε κλουβί» ανέφερα, με μέλος της μπάντας να μουρμουράει κάτι του στυλ «ελπίζω να μην φτάσουμε εκεί».

Παρόλα αυτά, δεν φάνηκε να χαλάει η διάθεση κανενός και στις 19:30 ακριβώς, όπως έλεγε το πρόγραμμα, οι Pet The Preacher ανέβηκαν στη σκηνή μπήκαν στον κύκλο κι άρχισαν να αποδίδουν το κατά βάση αργόσυρτο riffάτο heavy rock τους, που φέρνει σε stoner, αλλά δεν είναι ακριβώς stoner, και έχει και μια υποβόσκουσα επιρροή από blues κάπου μακριά. Το σόου παίρνει πάνω του ο τραγουδιστής κιθαρίστας Christian Hede Madsen, ο οποίος θυμίζει αρκετά σε εμφάνιση και στυλ των Zakk Wylde.

Pet The Preacher

Ζωντανά, μου άφησαν την ίδια αίσθηση όπως και στα άλμπουμ τους, ότι είναι καλοί, αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Τα riff τους είναι μάλλον συνηθισμένα, τα φωνητικά δεν ξεχωρίζουν, το rhythm section είναι δεμένο (αλίμονο), αλλά σε συνθετικό επίπεδο υστερούν. Πιθανότατα, οι πιο φίλα προσκείμενοι στον stoner ήχο θα εκτιμήσουν περισσότερο και τουλάχιστον αυτό που κάνουν δείχνουν να το φέρνουν σωστά εις πέρας.

Κατόπιν, ανέβηκαν στη σκηνή κάτι πιτσιρίκια που κάθονταν πίσω μου και μέχρι τότε νόμιζα ότι είχαν έρθει να δουν το live. Οι 77 είναι από την Ισπανία και μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η χώρα δεν έχει προσφέρει καμία σπουδαία μπάντα στη rock μουσική. Αν οι Airbourne αντιγράφουν τους AC/DC, τότε οι 77 αντιγράφουν τους Airbourne και συνεπώς τους AC/DC.

77

Κι αν οι Airbourne έχουν τον τσαμπουκά και πέντε-έξι καλές συνθέσεις, αυτοί μου φάνηκαν πως έχουν να παραθέσουν μόνο το νεύρο της νεαρής ηλικίας κι έναν κιθαρίστα με εξαιρετικές ικανότητες, ο οποίος όμως επιδεικνύει υπερβάλλων ζήλο, με αποτέλεσμα να  το παραξηλώνει, προσπαθώντας να αναπαραστήσει τον Angus Young στις κινήσεις και στην πόζα. Τα κύρια σημεία στα οποία μου φάνηκαν να υστερούν είναι τα φωνητικά, οι στίχοι και η παντελής έλλειψη αυθεντικού στοιχείου σε αυτό που κάνουν.

Όλα αυτά ξεχάστηκαν όταν εμφανίστηκαν οι Audrey Horne (υπό τη συνοδεία της μουσικής του "Muppet Show"), με τον Toschie να φοράει τη στολή του (μαύρο παντελόνι, άσπρο πουκάμισο και γραβάτα) και την μπάντα να βγαίνει με ορμή, λες και θα έπαιζε για χιλιάδες κόσμου. Από τις πρώτες νότες του "Wolf In My Heart" μπορούσες να αντιληφθείς ότι μπροστά σου είχες μια εξαιρετική μπάντα, η οποία διαθέτει ένα από τα καλύτερα κιθαριστικά δίδυμα στη rock μουσική, που δεν έχασε νότα από τις πάμπολλες δισολίες τις οποίες απέδωσε κατά τη διάρκεια του σετ.

Audrey Horne

Παρά το γεγονός ότι ο χώρος δεν γέμιζε το μάτι, ο ήχος ήταν μπόμπα και η όλη φάση έμοιαζε περισσότερο με ιδιωτικό πάρτι, παρά με συναυλία. Το "Holly Roller" και κυρίως το "Youngblood" που ακολούθησαν απογείωσαν νωρίς την εμφάνιση, αποδεικνύοντας πως η στροφή στον ήχο τους των δυο τελευταίων δίσκων δίνει μια φοβερή αίσθηση διασκέδασης αποδιδόμενη ζωντανά. Σε αυτά τα δυο άλμπουμ κινήθηκε σχεδόν αποκλειστικά το σετ της μπάντας, κάτι που τελικά δεν λειτούργησε όσο άσχημα όσο μπορεί να ακούγεται.

Audrey Horne

Βεβαίως, είναι κρίμα να λάμπει δια της απουσίας του εξολοκλήρου ένα άλμπουμ σαν το "Audrey Horne", με την εξαίρεση του "Blaze Of Ashes" (που γάμησε στεγνά), αλλά το νέο υλικό λειτουργεί ιδανικά και φτιάχνει τη διάθεση με τραγούδια για ζωντανά party όπως το "Tales From The Crypt" και το "Pretty Little Sunshine", πριν κλείσουν το κανονικό σετ με το μεγάλο ρεφρέν του "Straight Into Your Grave".

Audrey Horne

Η επιστροφή για encore έγινε με το hit "Redemption Blues", το sing-along refrain του "Waiting For The Night" και τέλος με το "This Ends Here" να αποτελεί όντως τον επίλογο μιας ξέφρενης εμφάνισης που διήρκησε περίπου 80 λεπτά.

Audrey Horne

Ανέφερα και προηγουμένως ότι οι Ice Dale και Thomas Tofthagen αποτελούν ένα εκπληκτικό δίδυμο στις κιθάρες, με τρομερό ήχο, ενέργεια, ακριβές παίξιμο και ανάλογα ωραία σκηνική παρουσία, από τα καλύτερα κιθαριστικά δίδυμα που έχω δει. Επίσης, ο Toschie είναι ένας φοβερός frontman, γεμάτος ενέργεια και χιούμορ, ενώ δεν έχανε ευκαιρία να μπαίνει μέσα στο κοινό για να τραγουδήσει (όχι ότι μπορούσε να χαθεί τόσοι που ήμασταν).

Audrey Horne

Εν τέλει, είχα χρόνια να βιώσω τόση οικειότητα σε ένα live τέτοιου επίπεδου και νιώθω χαρούμενος που είχαν την ευκαιρία να δω τους Audrey Horne υπό αυτές τις συνθήκες. Το πόσο καλά ήταν θεωρώ πως είναι δύσκολο να περιγραφεί επακριβώς και ενδεχομένως κάποιες από τις φωτογραφίες να λένε περισσότερα.

Audrey Horne

Επαναλαμβάνω πως το να βλέπεις μια μπάντα να τα δίνει όλα, παρά την τόσο απογοητευτική προσέγγιση είναι κάτι που κάνουν όλο και λιγότεροι και δείχνει πόσο τίμιοι είναι οι Audrey Horne, γιατί το πόσο μπαντάρα είναι μπορούσε να το αντιληφθεί κάποιος κι από τις στούντιο δουλειές τους.

Audrey Horne

Θυμηθείτε αυτό: Αν έρθουν στην Ελλάδα και γεμίσουν έναν μικρό χώρο 200-300 ατόμων, κι ο τελευταίος μέσα σε αυτόν θα παρασυρθεί από το party που θα στήσουν. Αν γίνει αυτή η συναυλία, να ξέρετε θα είμαι αυτός που θα περιφέρεται μετά το live και θα φωνάζει «τα έλεγα εγώ».
SETLIST

Wolf In My Heart
Holy Roller
Youngblood
There Goes A Lady
Volcano Girl
Out Of The City
Tales From The Crypt
Pretty Little Sunshine
Into The Wild
Show And Tell
Blaze Of Ashes
Straight Into Your Grave

Encore:
Redemption Blues
Waiting For The Night
This Ends Here

Φωτογραφίες: Κώστας Πολύζος
  • SHARE
  • TWEET