Asia @ Kulturfabrik, Roth (Γερμανία), 26/03/09

Ήταν Νοέμβριος του 2005 όταν είχα για πρώτη φορά την τύχη να απολαύσω, στο Sheffield της Αγγλίας, τους Asia. Θυμάμαι πως το μόνο πράγμα που σκεφτόμουν μετά την 55λεπτη εμφάνισή τους, ως support στους Uriah Heep, ήταν το πότε θα κατάφερνα να τους δω σε headline show. Χρειάστηκε λοιπόν να περάσουν 3,5 χρόνια για να γίνει το τότε όνειρο πραγματικότητα, με τη διαφορά όμως πως στο ενδιάμεσο στις τάξεις του συγκροτήματος επήλθαν απροσδόκητες εξελίξεις. Η original σύνθεση των Geoff Downes, John Wetton, Steve Howe και Carl Palmer βρέθηκε και πάλι μαζί, για πρώτη φορά μετά το 1982, έβγαλε νέο δίσκο ("Phoenix") και από τα μικρά club που έπαιζε μέχρι το 2005, βρέθηκε να γεμίζει θέατρα σε όλο τον κόσμο.

Έχοντας «κλείσει» να δω τους AC/DC στο Μόναχο, στις 27 Μαρτίου, η ανακοίνωση πως στα πλαίσια της νέας τους περιοδείας οι Asia θα εμφανίζονταν μία μέρα νωρίτερα στο Roth (κωμόπολη, 20 χιλιόμετρα νότια της Νυρεμβέργης), ομολογουμένως... «δε με χάλασε»!

Μετά από ένα σύντομο "session" με τις τοπικές μπύρες, λοιπόν, ο δρόμος μας έβγαλε στο μέρος όπου επρόκειτο να λάβει χώρα η συναυλία. Το Kulturfabrik αποδείχθηκε ένας πολύ όμορφος συναυλιακός χώρος, οριακά μεγαλύτερος από το Κύτταρο, με κάθε άνεση, όπως parking, δωρεάν γκαρνταρόμπα, μπαρ, καφέ, θέσεις για καθιστούς στον εξώστη και φυσικά κρυστάλλινο ήχο.

Η σύντομη αναμονή τελείωσε γύρω στις 8 το απόγευμα και οι κύριοι Downes, Wetton, Palmer και Howe πήραν τις θέσεις τους επί της σκηνής, με το κοινό να δείχνει εξαρχής εκστασιασμένο που ένα τόσο ιστορικό συγκρότημα βρισκόταν στην μικρή του πόλη. Αν και το μεγαλύτερο μέρος των παρευρισκόμενων εμφανώς δεν ήταν εξοικειωμένο με την μουσική των Asia, η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν ήταν πολύ ζεστή. Ο ενθουσιασμός μεταδόθηκε μονομιάς στη μπάντα και τα αποτελέσματα φάνηκαν με τη μία: Το ξεκίνημα με τα "Only Time Will Tell" και "Wildest Dreams", από το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος, ήταν καθ' όλα εντυπωσιακό, με τον Palmer να καθηλώνει με το απίστευτα δυναμικό παίξιμό του στα τύμπανα, τον Downes να δείχνει πωρωμένος όσο ποτέ πίσω από τα πλήκτρα, τον Howe να προκαλεί δέος με τις κινήσεις τον δακτύλων του επί της ταστιέρας και τον Wetton να βάζει τέλος στις όποιες μουρμούρες περί αλλοιωμένης φωνής.

Το "Never Again" έδειξε πως ο μύθος του σχήματος καλά κρατιέται και στο καινούργιο του άλμπουμ, ενώ το "Roundabout" των YES που ακολούθησε απλώς μου θύμισε ποια είναι η κορυφαία progressive μπάντα όλων των εποχών. Μετά από το «ψαρωτικό» "Time Again", οι εκπλήξεις ήταν απανωτές. Ο Steve Howe πήρε στα χέρια του την ακουστική κιθάρα, παίζοντας το υπέροχο "Masquerade", από το "Union" των YES, κομμάτι που έχω την αίσθηση πως είχε πολλά χρόνια να ακουστεί live. Ο John Wetton ακολούθησε με μία πολύ συναισθηματική εκτέλεση του "Book Of Saturday", από τον πρώτο του δίσκο με τους King Crimson, "Larks' Tongues In Aspic", και πριν επανέλθουμε από το σοκ, ολόκληρη η μπάντα βρέθηκε εκ νέου στη σκηνή για δύο επίσης ακουστικές εκτελέσεις των κλασσικών "The Smile Has Left Your Eyes" και "Don't Cry". Η τριάδα των κορυφαίων στιγμών του δεύτερου δίσκου των Asia, "Alpha", έκλεισε με μία highlight εκτέλεση του επικού "Open Your Eyes".



Το 15λεπτο διάλειμμα δε φάνηκε να πτοεί κανέναν, και το 8λεπτο instrumental "Fanfare For The Common Man" των Emerson, Lake & Palmer, που επανέφερε τη μπάντα μπροστά στο κοινό, άφησε 500 Γερμανούς (...και δύο Έλληνες) με το στόμα στο πάτωμα! Μουσικότητα, αλληλεπίδραση ανάμεσα στους μουσικούς, τεχνική και ανεπανάληπτα σόλο: Το προοδευτικό rock σε όλο του το μεγαλείο! Οι εκπλήξεις δεν τελείωσαν ευτυχώς εκεί, με το "The Court Of The Crimson King" να αποτελεί το δεύτερο tribute της βραδιάς στην πρώην μπάντα του Wetton, παρότι βέβαια ο ίδιος δε συμμετείχε στην ηχογράφησή του συγκεκριμένου κομματιού.

Το «10λεπτο της μπαλάντας» με τα "Without You" και "An Extraordinary Life" έκοψε λίγο τη φορά και άλλαξε τις διαθέσεις, αλλά τα χαμόγελα σύντομα επανήλθαν με το ξεσηκωτικό pop hit "Video Killed The Radio Star" των Buggles (Trevor Horn και Geoff Downes), στο οποίο ο Downes εμφανίστηκε με ασημί πουκάμισο και '80s γυαλιά ηλίου, στα πρότυπα του κλασσικού video clip, που παρεμπιπτόντως ήταν και το πρώτο που έδειξε ποτέ το MTV!

Το τελευταίο solo της βραδιάς ανήκε στον Carl Palmer, ο οποίος στη διάρκεια του "The Heat Goes On" δίδαξε τεχνική και ταχύτητα, ενώ το κλείσιμο του κανονικού σετ δε θα μπορούσε να αφορά σε άλλο κομμάτι από τη μεγαλύτερη επιτυχία των Asia, το λατρεμένο "Heat Of The Moment". Το "Sole Survivor" στο encore βρήκε το γεμάτο Kulturfabrik να χειροκροτεί με όλη του τη δύναμη, ευχαριστώντας τους «Ασιάτες» για τις 2 ώρες και 10 λεπτά progressive και aor μαγείας, και τα μέλη να ανταποδίδουν, με το χαμόγελο της επιτυχίας εμφανώς ζωγραφισμένο στα πρόσωπα και των τεσσάρων, και την αίσθηση πως θα συνεχίσουν για αρκετό καιρό ακόμα μαζί να είναι διάχυτη.



Εν ολίγοις: Σπουδαίοι μουσικοί, σπουδαία μουσική, σπουδαία μπάντα, σπουδαία συναυλία.

Setlist:
Only Time Will Tell, Wildest Dreams, Never Again, Roundabout, Time Again, Geoff Downes Solo (incl. Bolero), Steve Howe Solo (incl. Masquerade, Clap), Book Of Saturday, The Smile Has Left Your Eyes (Acoustic), Don't Cry (Semi-Acoustic), Daylight, Open Your Eyes
Διάλειμμα
Fanfare For The Common Man, Without You, An Extraordinary Life, The Court Of The Crimson King, Here Comes The Feeling, Video Killed The Radio Star, The Heat Goes On (incl. Carl Palmer drum solo), Heat Of The Moment
Encore: Sole Survivor