Anathema, Jade Vine live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, 31/10-01/11/13

Μια ιδιαίτερη συναυλιακή εμπειρία για ένα κοινό που παραμένει πιστό στην μπάντα εδώ και αρκετά χρόνια και το αποδεικνύει σε κάθε εμφάνισή της

Από τους Άλκη Κοροβέση, Γιάννη Βόλκα, 04/11/2013 @ 13:37
31/10/13 - An Club

19 Δεκεμβρίου 2003. Έχει περάσει σχεδόν μια δεκαετία από την τελευταία φορά που πραγματοποιήθηκε αυτό το σκηνικό. Οι αδερφοί Cavanagh «απαλλαγμένοι» από τα υπόλοιπα μέλη τους με συντροφιά μόνο τις κιθάρες τους και ένα πιάνο, να μας προσφέρουν ένα αρκετά φορτισμένο ακουστικό set, που έμελλε να ακολουθηθεί από αρκετές επαναλήψεις, ώσπου δέκα χρόνια μετά να επαναληφθεί στο ίδιο ακριβώς μέρος, υπό ελαφρώς διαφορετικές συνθήκες. Πάμε όμως λίγο τα πράγματα από την αρχή.

Από την ίδια την μπάντα φαίνεται ότι είχαν επιλεχθεί οι Jade Vine για να ανοίξουν τις συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Μια μπάντα που φαίνεται να έχει σε ιδιαίτερη εκτίμηση τους Anathema, κάτι που φανερώνεται και από το στυλ τους. Δυο ακουστικές κιθάρες, κρουστά και ελάχιστα πλήκτρα με καθαρά αντρικά και γυναικεία φωνητικά. Συνθέσεις που παραπέμπουν στους Βρετανούς αλλά και σε πιο progressive μπάντες που σε βαθμό μου έφεραν στο νου τους Wastefall. Προσωπικά δε μπορώ να πω ότι με χάλασαν. Σίγουρα δεν ήταν μια εμφάνιση που με έπεισε να ασχοληθώ παραπάνω μαζί τους, ωστόσο ταίριαξαν με το κλίμα της ημέρας προσαρμόζοντας τα κομμάτια τους σε ακουστικές εκτελέσεις. Το παράδοξο της όλης φάσης ήταν ότι ορισμένες φορές τα φωνητικά των κιθαριστών ακούγονταν πιο λεπτά από της κοπέλας που έπαιζε πλήκτρα. Ύστερα από 35 με 40 λεπτά αποχώρησαν, αφού έπαιξαν κομμάτια από τον μοναδικό τους δίσκο "Nothing Can Hide From Light".

Γύρω στις δέκα, λοιπόν, και μέσα σε ένα An Club που διαρκώς γέμιζε έως ότου έφτασε να φισκάρει, τα ιδρυτικά μέλη των Anathema με την συνοδεία της Lee Douglas, ανέβηκαν επί σκηνής και ξεγύμνωσαν τις συνθέσεις τους από τις πολλές λεπτομέρειες, κρατώντας μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Ο Danny στις ακουστικές κιθάρες, έπαιζε διαρκώς με τις αγαπημένες του, εδώ και αρκετά χρόνια, λούπες και ενίοτε αναλάμβανε και χρέη πληκτρά. Ο Vincent στην ηλεκτρική του κιθάρα προσέθετε λίγο περισσότερο «ηλεκτρισμό», αλλά και εφέ όταν το απαιτούσαν οι περιστάσεις. Η Lee περιορίστηκε σε αυτό που ξέρει να κάνει εξαιρετικά και δεν είναι άλλο από τα φωνητικά, άλλοτε σε πρωταγωνιστικό ρόλο και άλλοτε συνοδευτικά. Για περίπου μία ώρα και τρία τέταρτα το τρίο από το Liverpool έκανε μια αναδρομή από το "Alternative 4" μέχρι και το περσινό "Weather Systems".

Anathema

Κορυφαία στιγμή του live ήταν η πεντάδα των "Shroud Of False", "Lost Control", "Destiny", "Inner Silence" και "One Last Goodbye", την οποία και αφιέρωσαν στον Duncan Patterson και σε όλα τα πρώην και νυν μέλη των Anathema, ενώ ήταν από τις ελάχιστες φορές που κάποιος μουσικός απαιτεί από το ελληνικό κοινό απόλυτη ησυχία, ώστε να μην χαλάσει η ατμόσφαιρα των τόσο ιδιαίτερων συνθέσεων, και το πετυχαίνει. Ανατριχιαστικές, όπως πάντα, και οι εκτελέσεις των "Parisienne Moonlight" και "A Natural Disaster" με την Lee να γίνεται το κέντρο της προσοχής μας λόγω της εξαιρετικής της ερμηνείας. Οι διασκευές για ακόμα μια φορά δεν έλειψαν από το set τους, και αν όλοι λίγο πολύ περιμέναμε το "Another Brick In The Wall Part 2", δεν συνέβη το ίδιο με τα "High Hopes" και ακόμα περισσότερο με το "Oh! Darling" των Beatles.

Anathema

Κάνοντας μια αντιπαραβολή σε σχέση με την προ δεκαετίας εμφάνισή τους, ίσως και λόγω υπερβάλλοντος ενθουσιασμού, δεν μπορώ να πω ότι αυτή τη φορά ξεπέρασαν τον παλιό εαυτό τους. Για κάποιο λόγο, η φετινή τους εμφάνιση έχανε κάπως σε συναίσθημα και αμεσότητα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ήταν μια ξεχωριστή συναυλία, που ικανοποίησε τους παρευρισκόμενους, ιδιαίτερα αν δεν υπήρχε κάποιο προηγούμενο μέτρο σύγκρισης. Ίσως ένας λόγος που δημιούργησε μια κάποια απόσταση ανάμεσα στην μπάντα και το κοινό είναι και ο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας του Danny, που σε αντίθεση με τον ευδιάθετο και πιο προσγειωμένο Vincent, έδωσε τροφή για άσχημα σχόλια, όπως για παράδειγμα η απότομη απάντηση στους οπαδούς που ζητούσαν -μάταια και προφανώς εκτός τόπου και χρόνου- το "Sleepless" ή το "Shut Up" που ξεστόμισε εκνευρισμένος επειδή δεν κατάφερνε να παίξει σωστά ένα κομμάτι στο looper. Μια υπεροπτική τάση φάνηκε και στην φράση του «We invented death metal with Paradise Lost», κάτι που ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα έχει. Ενδεχομένως να έπιασα και μια άκρως αντιεπαγγελματική και υπεροπτική κίνηση του προς τον φωτογραφικό φακό μιας κοπέλας, διατηρώντας ωστόσο ορισμένες επιφυλάξεις για το τι ακριβώς είδα. Μπορεί στην τελική να είναι καλλιτέχνης και να πρέπει να δεχόμαστε ορισμένες παραξενιές του, αλλά ο σεβασμός στον «πελάτη» επιβάλλεται και το αντίστροφο κερδίζεται.

Anathema

Συνεχίζοντας λίγο την γκρίνια για ένα θέμα που νομίζω απασχόλησε όσους βρέθηκαν προς τα πίσω και δεξιά του An Club.Το καταλαβαίνω όταν έχει πρόβλημα υγείας ο καλλιτέχνης -και όχι λόγω ιδιοτροπίας, θέλω να ελπίζω- να ζητάει ο εκάστοτε διοργανωτής με τον καλύτερο δυνατό τρόπο από το κοινό να περιορίσει το κάπνισμα. Επίσης, κατανοώ την δίχως δεύτερη σκέψη αυθόρμητη σύνδεση του εκάστοτε διοργανωτή με Κάιρο εκ μέρους του κοινού, γιατί κακά τα ψέματα στην Ελλάδα βρισκόμαστε και τι είναι πιο σημαντικό για τον καθένα μας από την πάρτη του; Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί ο εξαερισμός έπρεπε να είναι τόσο δυνατός και τόσο κρύος, λες και βρισκόσουν στη γέφυρα Ρίο - Αντίρριο με 9 μποφόρ. Άσε που φαινόταν να μην κάνει δουλειά, αφού ο καπνός για κάποιον διαολεμένο λόγο δεν έλεγε να διαλυθεί. Αφού δεν φύγαμε με πνευμονία, πάλι καλά να λέμε.

Anathema

Περνώντας πάλι στα καθαρά καλλιτεχνικά, λίγο πριν τις 12 και μετά από το όσο-γίνεται-πιο-πιστό-στο-αυθεντικό solo του Danny στο "Another Brick In The Wall Part 2" οι Βρετανοί μάς αποχαιρέτησαν, ανανεώνοντας το ραντεβού μας για του χρόνου με νέο δίσκο, ο οποίος θα ηχογραφηθεί τον Δεκέμβρη. Μια ιδιαίτερη συναυλιακή εμπειρία για ένα κοινό που παραμένει πιστό στην μπάντα εδώ και αρκετά χρόνια, και το αποδεικνύει σε κάθε εμφάνισή της.
SETLIST

Thin Air
Untouchable Part 1
Untouchable Part 2
Deep
Dreaming Light
The Gathering Of The Clouds
Flying
Shroud Of False
Lost Control
Destiny
Inner Silence
One Last Goodbye
Are You There?
High Hopes (Pink Floyd cover)
Parisienne Moonlight
Oh! Darling (The Beatles cover)
A Natural Disaster

Encore:
Fragile Dreams
Another Brick In The Wall Part 2 (Pink Floyd cover)

Άλκης Κοροβέσης



01/11/13 - Principal Club Theater

Πολλές οι αναμνήσεις από περασμένες εμφανίσεις, μεγάλες οι προσδοκίες για την κάθε επίσκεψή τους. Ίσως για ορισμένους οι Anathema ζωντανά να μην έχουν τίποτα καινούργιο να προσφέρουν αλλά αυτοί που συνεχίζουν να παρακολουθούν την δισκογραφική τους πορεία, η οποία τα τελευταία χρόνια είναι όλο και πιο συνεπής, αναμένουν αγωνιωδώς την κάθε, επόμενη φορά.

Δυστυχώς αυτή την φορά, για πρώτη φορά μετά το "Judgement" οι Anathema δεν επισκέπτονται την χώρα μας για να παρουσιάσουν την κυκλοφορία τους, το περσινό δηλαδή "Weather Systems". Επίσης οι ημι-ακουστικές αυτές εμφανίσεις τους δεν θα μπορούσαν να συγκριθούν ούτε στο παραμικρό με το μεγαλειώδες οπτικοακουστικό υπερθέαμα που θα παρακολουθήσετε στο DVD τους, "Universal". Παρ'όλα αυτά, είναι γνωστό πως κάθε επίσκεψη των αδερφών Cavanagh προσφέρει έντονες συγκινήσεις και έτσι πλήθος οπαδών τους τίμησαν με την παρουσία τους και γέμισαν, σχεδόν, το Principal Club Theater.

Jade Vine

Την βραδιά άνοιξαν οι, Έλληνες με βάση το Λονδίνο, Jade Vine, ένα τετραμελές alternative progressive rock σχήμα των οποίων στο "Nothing Can Hide From Light" συμμετείχε στην παραγωγή ο Danny Cavanagh. Δυστυχώς δεν έχω ακούσει ακόμα τον δίσκο τους και έτσι δεν γνωρίζω πόσο διαφορετικές είναι οι συνθέσεις τους από το, ταιριαστό στο κλίμα της βραδιάς, ημι-ακουστικό set τους. Πολλές επιρροές από Porcupine Tree, Pink Floyd και φυσικά Anathema, ορισμένες ενδιαφέρουσες ιδέες αλλά η όλη προσπάθειά τους έχανε πόντους λόγο της φύσης του set. Αποδεικνύεται ότι είναι πολύ πιο δύσκολο να τραβήξεις την προσοχή χωρίς το δίχτυ ασφαλείας που προσφέρει ο ηλεκτρισμός. Έχουν όμως τις ευλογίες του Danny, χειροκροτήθηκαν από τους οπαδούς των Βρετανών και έτσι αναμένουμε την μελλοντική τους πορεία.

Φέρνοντας στο νου μου τις πρώτες ακουστικές εμφανίσεις των αδερφών Cavanagh τo 2003 στο πολύ μικρότερο «Ξυλουργείο» του Μύλου στο οποίο οι παρευρισκόμενοι είχαν παρακολουθήσει δυο πολύ ιδιαίτερες βραδιές. Το μέγεθος του venue συνέβαλλε τα μέγιστα ώστε να δημιουργηθεί μια ζεστή ατμόσφαιρα όπου ντουέτο και κοινό ήρθαν πιο κοντά από ποτέ. Εξ' ορισμού δεν θα ήταν δυνατό να πραγματοποιηθεί το ίδιο στο Principal.

Anathema

Μέσα σε επευφημίες και «λουσμένοι» από έναν καταρράκτη από λαμπιόνια οι Αφοι Cavanagh και η Lee Douglas ανέβηκαν στην σκηνή με το "Thin Air". Η αρχή της εμφάνισής τους βασίστηκε στα τελευταία δυο άλμπουμ των οποίων τα κομμάτια έχουν την τάση να «μεγαλώνουν» στις καρδιές των οπαδών μετά από κάθε άκουσμα («growers» όπως τα αποκαλούν ορισμένοι). Παρεμβολή με το "Deep" το οποίο λόγο του ρυθμού του δεν αποδίδει εξίσου ακουστικά αλλά φυσικά είναι πάντα ευπρόσδεκτο. Το "Flying" λειτούργησε ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε παλιά και καινούργια και άνοιξε το δρόμο για να φτάσουμε στo «Alternative 4 Suite» το οποίο δικαίως αφιερώθηκε στον βασικό συνθέτη του, Duncan Patterson. To καθολικά αποδεκτό πιο αγαπητό άλμπουμ των Βρετανών παρέχει μοναδικές στιγμές ασύγκριτης μελαγχολίας ενώ οι συνθέσεις του αποτελούσαν και αποτελούν το highlight της εκάστοτε βραδιάς.

Anathema

Το ίδιο φυσικά συμβαίνει με το "One Last Goodbye" όπου για άλλη μια φορά ο Vincent Cavanagh με μια συγκινητική ερμηνεία μοιράστηκε τα συναισθήματά του έχοντας πάντα την βοήθεια του κοινου. Συνέχεια με τον Danny Cavanagh να παίρνει τα ηνία με το "Are You There?", sequel του "One Last Goodbye" όπως προλόγισε αλλά και με την κεφάτη διασκευή στο "Big Love" των Fleetwood Mac. Το κλείσιμο της κανονική διάρκειας ανήκε καθαρά στην γλυκύτατη και πάντα σεμνή Lee Douglas. Τόσο το "Parisienne Moonlight" όσο και το ντουέτο με τον Vinnie στο "A Natural Disaster" αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι η Lee δίκαια αποτελεί αναπόσπαστο πλέον μέλος των Anathema. Προσθέστε και την πανέμορφη διασκευή στο "Oh! Darling" των Beatles και γίνεται εύκολα κατανοητό γιατί η αδερφή του drummer John Douglas είναι τόσο αγαπητή στο κοινό. Για το encore τα πράγματα ήρθαν μάλλον ανάποδα από ότι ο πολύς κόσμος θα προτιμούσε. Σε μια φυσιολογική εμφάνιση των Anathema θα είχαμε ένα ξεσηκωτικό "Fragile Dreams" και μια «κοψοφλέβικη» διασκευή σε Pink Floyd (από τις τόσες που  έχουν πραγματοποιήσει κατά καιρούς). Αντίθετα  το πρόγραμμα είχε ένα υποτονικό "Fragile Dreams" και το, ιδανικό για sing-along, "Another Brick In The Wall Part 2". Φυσικά όμως κανείς δεν πτοήθηκε και έτσι η βραδιά έληξε μέσα σε ένα γενικά χαλαρό και ευχάριστο κλίμα.

Anathema

Μελανό σημείο της εμφάνισης των Anathema, κατά την προσωπική μου γνώμη, οι επανειλημμένες προσπάθειες του Danny να ξεσηκώσει τον κόσμο ακόμα και στα πιο ήρεμα και συγκινητικά κομμάτια τους, γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με την ησυχία που επιζητούσε σε άλλα σημεία της βραδιάς. Φυσικά δεν έλειψαν τα μικρολαθάκια στην κλασική πλέον συνήθεια του Danny «ηχογραφώ επιτόπου και χτίζω το κομμάτι πάνω σε λούπες» αλλά κανείς δεν ενοχλήθηκε και μεγάλη μερίδα του κοινού έβρισκε το παραπάνω γεγονός χιουμοριστικό και ανθρώπινο.

Anathema

Οι εμφανίσεις αυτές των Anathema δεν θα ήταν δυνατό να συγκριθούν με ένα ολοκληρωμένο live τους. Από την μία πλευρά τα κομμάτια ακούγονται απογυμνωμένα και ελλειπή. Από την άλλη όμως οι οπαδοί έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν κάτι διαφορετικό που κάνει το κοινό να νοιώθει τα είδωλα του πιο προσιτά και ευθραυστά. Κάποιοι θα σκεφτούν «Μα, βλέπουμε τον Danny σε ακουστικά set κάθε τρεις και λίγο». Η εμφάνιση αυτή όμως, όπως και όλες όσες περιλαμβάνουν τον Vincent Cavanagh και την Lee Douglas, βρίσκεται πολλά επίπεδα υψηλότερα. Με άλλα λόγια, ζήσαμε μια πανέμορφη βραδιά η οποία θα μας κρατήσει μέχρι την επόμενη full band επίσκεψη των Anathema.

Γιάννης Βόλκας
SETLIST

Thin Air
Untouchable, Part1
Untouchable, Part 2
Deep
Dreaming Light
The Gathering Of The Clouds
Flying
Shroud Of False
Lost Control
Destiny
Inner Silence
One Last Goodbye
Are You There
Big Love (Fleetwood Mac cover)
Parisienne Moonlight
Oh! Darling (The Beatles cover)
A Natural Disaster

Encore:
Fragile Dreams
Another Brick On The Wall Part 2 (Pink Floyd cover)

Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας
  • SHARE
  • TWEET