Συνέντευξη: Whitesnake

Οι Whitesnake ανήκουν σε αυτές της μπάντες που μπορούν να χαρίζουν απλόχερα στους οπαδούς τους το δικαίωμα να τις αποκαλούν «τεράστιες». Κι αν αυτό ισχύει μία φορά για τους Whitesnake, τότε για τον ιδρυτή τους, David Coverdale, ισχύει δέκα - μία φωνή ικανή να δημιουργήσει ρίγη συγκίνησης, αισθήματα πάθους και ξέφρενη rock διάθεση, όλα παντρεμένα στον ίδιο αισθαντικό τόνο. Ένας άνθρωπος διάσημος για τη στιβαρή του παρουσία και το άφταστο showmanship, που ζήλευε, ζηλεύει και πρόκειται να ζηλεύει για πολλά χρόνια ακόμα κάθε frontman που σέβεται τον εαυτό του. Το Rocking.gr επικοινώνησε με τον David Coverdale -μία από τις πιο συγκλονιστικές φωνές και αξιοσέβαστες προσωπικότητες που πέρασαν ποτέ απ' τη rock σκηνή- και συζήτησε μαζί του για το τελευταίο άλμπουμ των Whitesnake, τα '80s, τους κιθαρίστες που βρέθηκαν κατά καιρούς στο πλευρό του, τους Deep Purple και πολλά άλλα...

Δε θα μπορούσα να βρω καλύτερο τρόπο να ξεκινήσουμε αυτή την κουβέντα από το να σε ρωτήσω για κάτι «φρέσκο». Πιο συγκεκριμένα, για την τελευταία προσθήκη στην πλούσια δισκογραφία των Whitesnake, ονόματι "Forevermore". Περιέγραψε μας τη διαδικασία ηχογράφησής του, τις συνθήκες που οδήγησαν στη δημιουργία του και πώς διαμορφώθηκε το τελικό υλικό που έχουμε στα χέρια μας.
Η διαδικασία της ηχογράφησης ήταν η συνηθισμένη. Αυτή τη φορά προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε ένα απόλυτα άνετο και σπιτικό περιβάλλον, δίχως τις πιέσεις κάποιου συγκεκριμένου budget ή κάποιου αυστηρού χρονοδιαγράμματος και -το πιο σημαντικό- χωρίς καμία παρέμβαση από δισκογραφική εταιρεία. Ευτυχώς, έχουμε την οικονομική δυνατότητα να κάνουμε κάτι τέτοιο, αλλιώς δε θα το κάναμε καθόλου. Η «παλιά» και εξαρτώμενη από τους παραπάνω παράγοντες μέθοδος δημιουργίας και ηχογράφησης ενός δίσκου είναι τόσο μακριά απ' το χαρακτήρα μου και το πώς θέλω να πράττω, που δεν τη σκέφτομαι καν. Ο Doug Aldrich, ο Michael McIntyre κι εγώ (σ.σ. ή αλλιώς οι Los Bros Brutalos - υπεύθυνοι για την παραγωγή του "Good To Be Bad" και του "Forevermore") έχουμε μια υπέροχη θετική ενέργεια και η «μούσα των Whitesnake» ήταν μαζί μας από την πρώτη μέρα. Εγώ κι ο Doug ξεκινήσαμε με διάφορες ιδέες για τραγούδια, μιας και έχουμε μια σχεδόν τηλεπαθητική σχέση ως συνθέτες. Ευτυχώς, τα πράγματα εξελίχθηκαν αρκούντως γρήγορα, αφού είχαμε μια αρκετά ξεκάθαρη εικόνα για το ποια πρέπει να είναι η μουσική κατεύθυνση των Whitesnake. Είμαστε πολύ καλοί φίλοι κι αυτό βοηθάει πολύ φυσικά, αλλά εκτός αυτού, πάντα παροτρύνουμε ο ένας τον άλλον να φτάσει τα όριά του ως μουσικός και συνθέτης.

Οι Whitesnake έχουν τώρα έντεκα άλμπουμ στο ενεργητικό τους. Τι πιστεύεις πως κάνει το τελευταίο να ξεχωρίζει; Τι το κάνει να αξίζει της προσοχής τόσο ενός σκληροπυρηνικού οπαδού του συγκροτήματος, αλλά και ταυτόχρονα κάποιου που απλά έχει πάρει κάπου το αυτί του το "Here I Go Again";
Δεν έχω απολύτως κανέναν έλεγχο πάνω στο πώς ο οποιοσδήποτε θα έρθει σε επαφή με τη μουσική μας. Κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς, προσπαθείς να σιγουρευτείς πως τα πάντα είναι έτσι όπως τα θες και ελπίζεις πως ο κόσμος θα ταυτιστεί συναισθηματικά, σωματικά και πνευματικά. Εγώ προσωπικά ένιωσα πως ο δίσκος ήταν καλλιτεχνικά επιτυχημένος αρκετές φορές κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων. Εξάλλου, κύρια προτεραιότητά μας είναι να διασκεδάζουμε πρώτα απ' όλα εμείς με τη μουσική μας και έπειτα να προσπαθούμε να διασκεδάσουμε και άλλους με αυτή. Πάντως, είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με την ανταπόκριση που έχει το "Forevermore" μέχρι στιγμής, τόσο απ' το κοινό, όσο κι απ' τους κριτικούς. Πρόκειται εξάλλου για ένα γνήσιο Whitesnake άλμπουμ.

Είναι δεδομένο πως οι κιθάρες παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ηχητική ταυτότητα των Whitesnake. Είναι πάντα στο προσκήνιο, μαζί με τη φωνή σου. Έχοντας αυτό υπόψιν, θα ήθελες να μας πεις ποιά είναι αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που πρέπει οπωσδήποτε να έχει κάποιος κιθαρίστας ούτως ώστε να μπορέσει να σταθεί στο πλευρό σου, τόσο στο στούντιο, όσο και στη σκηνή;
Εύκολο. Θα πρέπει να έχει όσο το δυνατόν ευρύτερο μουσικό «οπλοστάσιο». Η προϊστορία των Whitesnake όσον αφορά στους κιθαρίστες είναι ιδιαίτερα σημαντική. Δε μπορείς ούτε γι' αστείο να επαναπαυθείς στα τετριμμένα σε αυτή τη μπάντα. Ο Doug και ο Reb (σ.σ. Beach) είναι η απόλυτη απόδειξη αυτού. Και γι' αυτό φυσικά συνεργαζόμαστε εδώ και εννιά χρόνια. Είναι απίστευτα ικανοί στο να παρουσιάζουν διάφορα κιθαριστικά στυλ, πάντα μέσα στο συνολικό πνεύμα του «Φιδιού». Με λίγα λόγια, έχουν ό,τι ακριβώς χρειάζεται αυτό το συγκρότημα.

Μιας και μιλάμε για κιθαρίστες, έχεις δουλέψει αναμφίβολα με μερικούς απ' τους πιο ταλαντούχους, με τους Ritchie Blackmore, Jimmy Page, John Sykes και Steve Vai να είναι μόνο μερικοί από αυτούς. Υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο που σου χάρισαν αυτές οι συνεργασίες, τόσο σε μουσικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο;
Φυσικά. Έχω πολλές εμπειρίες από κάθε συνεργασία μου. Αλλά το πιο σημαντικό για εμένα είναι να μαθαίνω. Να αποκομίζω όσο περισσότερα μπορώ. Και μπορώ να πω πως έχω κερδίσει κάτι το ιδιαίτερο από τον καθένα με τον οποίο έχω συνεργαστεί. Είμαι πολύ ευγνώμων για τα μουσικά μαθήματα που είχα την τύχη να απολαύσω. Και δεν εννοώ βέβαια μονάχα απ' τους κιθαρίστες με τους οποίους έχω δουλέψει.

Έγινες ευρέως γνωστός μέσω της θητείας σου στους Deep Purple. Ήταν ήδη μια πολύ μεγάλη μπάντα τη χρονική περίοδο που βρέθηκες πίσω από το μικρόφωνό τους. Οπότε, όταν αυτή η συνεργασία έκανε τον κύκλο της, πώς βρήκες το απαιτούμενο κουράγιο και θάρρος να την αφήσεις πίσω και να ξεκινήσεις κάτι τελείως καινούργιο, χωρίς να έχεις καμία ιδέα για το ποια θα μπορούσε να είναι η εξέλιξη του στο μέλλον; Ποιές ήταν οι προσδοκίες σου τότε; Και εν τέλει, είναι οι σημερινοί Whitesnake όπως περίμενες ότι θα είναι;
Ήταν η μοίρα μου. Τόσο να ενταχθώ στους Purple όσο και να δημιουργήσω την οντότητα ονόματι «Whitesnake». Ειδάλλως, θα μπορούσαν να μην υπάρξουν ποτέ. Κάθε κλειδί ανοίγει μια νέα πόρτα. Και οι Purple ήταν ένα σημαντικότατο «κλειδί», το οποίο συνεχίζει να μου ανοίγει πόρτες μέχρι και σήμερα. Είμαι απίστευτα ευγνώμων για την τεράστια ευκαιρία που μου έδωσαν. Αυτό ονομάζω θάρρος. Να δίνεις μια τέτοια ευκαιρία σε ένα άγνωστο, δίχως ιδιαίτερη εμπειρία και μη δοκιμασμένο παιδί. Ευτυχώς, είχα τις ικανότητες να ανταπεξέλθω! Πρέπει να πιστεύεις στον εαυτό σου. Να πιστεύεις ότι μπορείς να πραγματοποιήσεις τις φιλοδοξίες, τα όνειρα σου. Δε θα πρέπει απλά να συμβιβάζεσαι. Πρέπει να ακούς αυτή τη φωνή μέσα σου κι όχι όσους προσπαθούν να σε πείσουν πως κάτι είναι πέρα από τις δυνάμεις σου.

Είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσεις πως τα '80s ήταν μια καθοριστική περίοδος για τους Whitesnake. Και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην επιτυχία του "1987" και στη «μετάλλαξη» του ήχου σας, την οποία έμελλε να σηματοδοτήσει. Η πιο σύγχρονη (για εκείνη την εποχή) μουσική κατεύθυνση ακολουθήθηκε ηθελημένα; Κατά τη διάρκεια της σύνθεσης του υλικού που απαρτίζει αυτόν τον σημαντικότατο δίσκο, μήπως είχες στο πίσω μέρος το μυαλού σου πως μια πιο heavy metal προσέγγιση θα αποδεικνυόταν πιο «αποτελεσματική» από μια περισσότερο κατά βάση blues;
Το μοναδικό σχέδιο που έχω είναι να μπορέσω να κάνω το τελευταίο άλμπουμ των Whitesnake καλύτερο απ' το προηγούμενό του. Κάποιες φορές το πετυχαίνω, κάποιες όχι. Αλλά το μόνο που μπορώ και οφείλω να κάνω είναι να βάζω τα δυνατά μου. Έχω ένα συναισθηματικό «συμβόλαιο» με τους οπαδούς μας. Ξέρουν ότι ποτέ δεν ακολουθούσα κάποια μόδα μόνο και μόνο για να την ακολουθήσω. Ναι, είχαμε τις «στιγμές» μας. Το glam, τα φουσκωτά μαλλιά, αλλά η ουσία της μουσικής βρισκόταν πάντα εκεί. Ίσως κάποιοι να μην ήταν ευχαριστημένοι με τη τροπή που πήρε η μουσική μας τότε, όμως εγώ ήμουν αυτός που επιθυμούσε αυτή την αλλαγή. Σε διαφορετική περίπτωση, πίστεψέ με, δε θα είχα στραφεί προς κάποια διαφορετική κατεύθυνση. Εξάλλου και οι Stones πέρασαν μια glam περίοδο, γιατί όχι και οι Whitesnake; Ήθελα τη μπάντα να είναι πιο δυναμική, γι' αυτό και πραγματοποίησα αλλαγές στην original σύνθεση. Ένιωθα πως είχαμε πάει το αυθεντικό μας στυλ όσο περισσότερο στα άκρα μπορούσαμε. Έπρεπε να το κάνω και πάλι ενδιαφέρον για εμένα. Δεν είχε να κάνει με κανέναν και οτιδήποτε άλλο. Για μένα, είχε χάσει τη σπιρτάδα του. Κανένας δεν έκανε κάτι λάθος, απλά χρειαζόμουν μια αλλαγή, αυτό είναι όλο.

Μετά από δέκα χρόνια κυκλοφόρησε το "Restless Heart", το οποίο προοριζόταν για δικός σου solo δίσκος. Έχοντας αυτό υπόψιν, στις προσωπικές σου δουλειές συνήθιζες να αντιμετωπίζεις διαφορετικά τη διαδικασία της σύνθεσης των τραγουδιών;
Όσον αφορά στο solo υλικό μου, ποτέ δεν εστίασα τόσο σε δυναμικά rock κομμάτια. Νιώθω ότι μπορώ να είμαι πιο εσωστρεφής. Όταν γράφω για τους Whitesnake, σκέφτομαι και τους συνεργάτες μου και το πώς θα μπορέσω να βγάλω τον καλύτερο τους εαυτό, αλλά και πώς θα ήταν το κάθε τραγούδι σε συναυλιακό περιβάλλον. Αντίθετα, στις solo δουλειές μου, ποτέ δεν είχα αυτού του είδους την «υποχρέωση».

Τι συνέβη αλήθεια μετά από αυτό το άλμπουμ; Γιατί χρειάστηκαν έντεκα ολόκληρα χρόνια για να επανέλθετε στο προσκήνιο με ένα καινούργιο; Είναι τελικά το "Good To Be Bad" το comeback που ήλπιζες;
Θα σου απαντήσω πολύ απλά και ειλικρινά. Δεν ήθελα να κάνω κανέναν δίσκο για πολύ καιρό. Η δημιουργία ενός δίσκου είναι για εμένα μια τεράστια δέσμευση, τόσο ψυχικά, αλλά και όσον αφορά στο χρόνο μου. Αυτή ήταν και η κυριότερη αιτία της αποχής μου. Όπως επίσης και η έλλειψη οποιουδήποτε ενθουσιασμού, λόγω της απογοήτευσης μου για το πόσο ηλίθια κι εκνευριστική μπορεί να γίνει η μουσική βιομηχανία. Δεν ήθελα να είμαι μέρος της. Τελικά, όμως, έφτασε η στιγμή για τη δημιουργία και την κυκλοφορία του "Good To Be Bad" και με δικαίωσε πλήρως. Ήταν ό,τι ακριβώς επιθυμούσα και ήλπιζα πως θα είναι. Το ίδιο και το "Forevermore" και ίσως ακόμα περισσότερα...

Ποιά είναι η άποψή σου για τα '90s; Το όλο κίνημα του Seattle έκανε τη συγκεκριμένη περίοδο μία από τις πιο δύσκολες για τη heavy metal -όπως έγινε ευρέως διάσημη στα '80s- και για όλους τους συντελεστές της. Οπότε, έχοντας υπόψιν την τεράστια επιτυχία των Whitesnake στη δεκαετία του '80, ποιές ήταν οι σκέψεις σου τότε και πώς βλέπεις αυτή την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα περίοδο σήμερα, μετά από τόσα χρόνια;
Δεν έχω καμία απολύτως άποψη για τις μουσικές μόδες. Ίσως να φανεί υπερβολικό, αλλά το μόνο που με νοιάζει είναι η μπάντα μου. Εάν νόμιζα πως κανένας δεν ενδιαφέρεται να ακούσει τους Whitesnake, τότε θα έμενα σπίτι μου. Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμα πολλοί που ενδιαφέρονται.

Ας κάνουμε ένα βήμα «έξω» απ' τους Whitesnake. Μπορείς να μας πεις μερικά λόγια σχετικά με τη συνεργασία σου με τον Jimmy Page; Πώς είναι η εμπειρία να δημιουργείς μουσική με μια τόσο σημαντική μουσική προσωπικότητα;
Ο Jimmy Page είναι ένας από τους πιο ευγενικούς και χαρισματικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Ήταν πραγματικά τιμή μου που δούλεψα μαζί του και που μπορώ να τον αποκαλώ φίλο μου.

Είναι δεδομένο πως είσαι μία από τις πιο διάσημες και αναγνωρίσιμες φωνές της rock. Οπότε, εάν σου δινόταν η δυνατότητα να δημιουργήσεις ένα supergroup, με εσένα πίσω από το μικρόφωνο, ποιούς θα διάλεγες να σε πλαισιώσουν;
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Η απάντηση στη ερώτηση είναι εύκολη. Θα διάλεγα χωρίς καμία αμφιβολία τα παιδιά με τα οποία συνεργάζομαι αυτή την περίοδο.

Κι αν χρειαζόταν να επιλέξεις κάποιον για να σε αντικαταστήσει;
Θα επέλεγα τον γιό μου.

Ένας τραγουδιστής είναι συνήθως το πιο «ευάλωτο» μέλος ενός συγκροτήματος, καθώς οφείλει να δίνει τα πάντα πάνω στη σκηνή -τόσο τραγουδώντας, όσο και δίνοντας το δικό του show- σχεδόν κάθε νύχτα. Ποιά είναι, λοιπόν, η φωνητική προετοιμασία σου πριν από κάθε συναυλία; Συνεχίζεις να νιώθεις άγχος πριν ανέβεις στη σκηνή, ακόμα και μετά από όλα αυτά τα χρόνια εμπειρίας;
Εννοείται πως περνάω πολύ ώρα κάνοντας τις ασκήσεις φωνητικής μου. Προετοιμάζομαι σωματικά και ψυχικά και μετά απλά τα ξεχνάω όλα και ανεβαίνω στη σκηνή. Κάποιες φορές όλη αυτή η προετοιμασία μου «βγαίνει», κάποιες άλλες όχι τόσο. Αλλά πάντα τα δίνω όλα, όπως και να 'χει. Απ' ό,τι έχω παρατηρήσει, όταν σκέφτομαι υπερβολικά κάτι, τότε αρχίζει να με αγχώνει. Γι' αυτό προσπαθώ να σκέφτομαι αποκλειστικά το τώρα και ταυτόχρονα να έχω πίστη πως τα πράγματα θα πάνε όπως πρέπει.

Τον Ιούνιο κυκλοφόρησε σε CD και DVD η θρυλική συναυλία των Whitesnake στο Donington, το 1990. Τι σε έκανε να πάρεις την απόφαση να κυκλοφορήσεις αυτό το υλικό μετά από τόσο χρόνια;
Νομίζω πως απλά ήρθε η σωστή στιγμή. Είχα επιτέλους το χρόνο να αφοσιωθώ σε αυτό. Πάντως σας υπόσχομαι πως άξιζε την αναμονή, αφού πρόκειται για μια εξαιρετική συναυλία. Ο Steve Vai πραγματικά λάμπει. Όλοι ήταν στο peak τους τότε.

Στις 5 και 6 Ιουλίου οι Whitesnake πρόκειται να βρεθούν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αντίστοιχα, μαζί με τους Judas Priest. Τι έχετε ετοιμάσει για την παγκόσμια περιοδεία του "Forevermore"; Τι θα πρέπει να περιμένουν να δουν και να ακούσουν οι Έλληνες οπαδοί σας;
Λυπάμαι αλλά θα πρέπει να κάνετε υπομονή. Πάντως σας υπόσχομαι πως θα είναι μια άκρως διασκεδαστική εμπειρία. Λατρεύω να παίζω καινούργια μουσική στην Ελλάδα.

Χρυσόστομος Μπάρμπας