Συνέντευξη The Stranglers

«Πολλές φορές νιώσαμε ότι η μουσική βιομηχανία και ο μουσικός Τύπος θα ήθελε να μας δει "πεθαμένους"»

Από τον Γιάννη Κοτζιά, 23/05/2012 @ 13:27
Το όνομά τους, 35 χρόνια μετά την εμφάνισή τους στο μουσικό προσκήνιο, ακούγεται θρυλικό. Ο λόγος για τους Stranglers που μετά από έξι χρόνια επέστρεψαν με ένα πολύ καλό νέο άλμπουμ, το "Giants". Το Rocking.gr είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με τον κιθαρίστα, Baz Warne, που προσχώρησε στο συγκρότημα το 2000. Ο Warne μας μίλησε για το νέο άλμπουμ και άλλα θέματα σχετικά με τους Stranglers, όπως γιατί το συγκρότημα έχει αφήσει εκτός setlist το πολυαγαπημένο στη χώρα μας "Midnight Summer Dream".

Τι νιώθεις σχετικά με το νέο σας άλμπουμ και τι καταφέρατε σε αυτό σε σχέση με το προηγούμενο;
Είμαι πολύ ευχαριστημένος με τη νέα μας δουλειά, ειλικρινά. Μας πήρε δυόμισι με τρία χρόνια να το ολοκληρώσουμε. Ενδιάμεσα στη δημιουργία του κάναμε περιοδεία και ένα από τα μέλη της μπάντας έχασε τη μητέρα του οπότε δεν ήμασταν συνεχώς στο στούντιο. Δεν είχαμε βιασύνη, δεν είχαμε κάποια πίεση από δισκογραφική εταιρεία, ούτε χρονοδιάγραμμα οπότε το ότι δουλέψαμε με μεγάλη άνεση χρόνου είχε ως αποτέλεσμα το "Giants" να είναι από τις πιο ικανοποιητικές μας δουλειές. Το προηγούμενό μας άλμπουμ, "Suite XVI", πιστεύω πως, ενώ είναι καλό άλμπουμ, ίσως το παρακάναμε με την παραγωγή του και αυτό μας δυσκόλεψε στο να αποδίδουμε και τα κομμάτια του με ευκολία στις συναυλίες. Το "Giants" αντιθέτως έχει παραγωγή που αμέσως δίνει την εντύπωση τεσσάρων ανθρώπων να παίζουν μαζί μουσική σε ένα δωμάτιο. Για να είμαι ειλικρινής δεν το βάζω να το ακούσω πολύ συχνά, άμα κάτι το έχεις παίξει εκατοντάδες φορές και το έχεις ηχογραφήσει μετά δεν έχεις όρεξη να το ακούς συνέχεια, αλλά όποτε το ακούω πραγματικά εκπλήσσομαι το πόσο καλά τα καταφέραμε σε αυτό το άλμπουμ.

Ήταν τόσο σημαντικό στο ότι αυτά τα έξι χρόνια που μεσολάβησαν μεταξύ του "Suite XVI" και του "Giants" δεν είχατε καμία πίεση από δισκογραφική εταιρεία;
Με το που κυκλοφορήσαμε το "Suite XVI" ξεκινήσαμε μια μεγάλη παγκόσμια περιοδεία η οποία έφτασε μέχρι την Αυστραλία και την Ιαπωνία. Ήταν πολύ σημαντικό το ότι είχαμε το χρόνο και την άνεση να περιοδεύσουμε τόσο πολύ και να ετοιμάσουμε το νέο μας άλμπουμ με την ησυχία μας, ξέροντας πως κανείς δε θα μας ζητήσει τον λόγο. Αντιθέτως με το "Suite XVI" ήμασταν λίγο στο τρέξιμο.

The StranglersΤα νέα τραγούδια προέκυψαν στα πλαίσια των περιοδειών που κάνατε ή εργαστήκατε κυρίως στο στούντιο;
Προσπαθήσαμε να μη γράψουμε κομμάτια μέσα στο στούντιο γιατί είμαστε μια «παλαιομοδίτικη» rock μπάντα που όταν γράψεις ένα τραγούδι το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να το παρουσιάσεις live για να δεις αντιδράσεις. Επίσης ένα κομμάτι όσο το παίζεις live τόσο πιο πολύ εξελίσσεται και σχηματίζεις γνώμη πάνω σε αυτό, εάν θες να αλλάξεις κάτι κτλ. Κάτι άλλο που κάνουμε ως μπάντα είναι να ηχογραφούμε όλες τις συνθετικές μας ιδέες, είτε πρόκειται για κιθαριστική σύνθεση, είτε για μελωδία, είτε στίχο. Όταν έρχεται η ώρα να φτιάξουμε ένα τραγούδι ανατρέχουμε στο τι έχουμε κρατήσει όλο τον προηγούμενο καιρό. Για παράδειγμα, πολλές από τις συνθετικές ιδέες μου, τις είχα κρατημένες στο κινητό μου τηλέφωνο. Η έμπνευση έρχεται σε στιγμές που δεν το περιμένεις, δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη διαδικασία ή συνταγή για το πώς και που θα γράψεις τραγούδια. Ο μόνος κανόνας σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το «δεν υπάρχουν κανόνες».

Όπως βολεύεται ο κάθε καλλιτέχνης βασικά...
Ναι, έτσι είναι. Πολλές φορές μου έρχονται ιδέες την ώρα που κάνω soundcheck και αμέσως βγάζω το κινητό μου και αρχίζω να ηχογραφώ ώστε να το θυμάμαι μετά. Μπορεί αυτή την ηχογράφηση να μην τη χρησιμοποιήσουμε ποτέ, μπορεί όμως να αποτελέσει κάτι που έψαχνες για να ολοκληρώσεις ένα τραγούδι που έχεις μισοτελειωμένο. Είναι μια συνεχής διαδικασία το γράψιμο.

The Stranglers - GiantsΤο εξώφυλλο του "Giants" παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ποιό είναι το νόημα του για εσάς;
Σημαίνει αρκετά πράγματα. Ίσως προχωρήσαμε με αυτό το εξώφυλλο γιατί είναι μια σοκαριστική εικόνα που ενώ άμα της δεις σε μια ταινία όπως οι «Πειρατές Της Καραϊβικής» δεν σου κάνει αίσθηση ενώ στο εξώφυλλο ενός άλμπουμ φαίνεται περίεργη. Ίσως γιατί πολλές φορές νοιώσαμε ότι η μουσική βιομηχανία και ο μουσικός τύπος θα ήθελε να μας δει να «κρεμιόμαστε» και να αποσυρόμαστε, θεωρώντας μας πεθαμένη μπάντα. Όταν είδαμε τη φωτογραφία του εξωφύλλου εντυπωσιαστήκαμε και σκεφτήκαμε πως είναι μια πολύ δυναμική και σοκαριστική φωτογραφία. Είναι και μια εικόνα που ο καθένας έχει περιθώριο να την ερμηνεύσει όπως θέλει. Είναι ευχάριστο το ότι άφησε καλή εντύπωση σε αρκετό κόσμο.

Οι Stranglers έχουν μια παράδοση instrumental συνθέσεων η οποία κρατάει μέχρι και σήμερα. Πώς έχει προκύψει αυτό; Στο "Giants" π.χ. έχετε το "Another Camden Afternoon".
Το πιο απλό που μπορώ να σου απαντήσω είναι το εξής: γράφεις κάτι και σε αυτό δεν μπορείς με τίποτα να ταιριάξεις στίχους και φωνητική μελωδία! Επίσης υπάρχουν και συνθέσεις που πραγματικά στέκονται σε καλό επίπεδο χωρίς στίχους, δεν χρειάζεται να έχουν πάντα. To "Another Camden Afternoon" στο οποίο αναφέρθηκες, ξεκίνησε ως κομμάτι με στίχους, κανονικά. Όμως συνειδητοποιήσαμε πως, ενώ το κομμάτι είχε ωραίες μελωδίες και ενορχήστρωση, τα φωνητικά δεν κολλούσαν τόσο. Οπότε ένα απόγευμα πατήσαμε το mute στα φωνητικά και μας φάνηκε πολύ καλύτερο το κομμάτι. Στη συνέχεια δεν ξέραμε σε ποιο σημείο του άλμπουμ να το βάλουμε και τελικώς καταλήξαμε να το κάνουμε το εναρκτήριο κομμάτι του "Giants".

The StranglersΑπό το "Giants" μου αρέσει ιδιαιτέρως το "My Fickle Resolve". Έχει μια jazz αισθητική και ένα μελαγχολικό ύφος και δεν μοιάζει με ένα τυπικό punk ή rock κομμάτι. Έχετε κάποια συγκεκριμένα όρια σαν συγκρότημα ως προς την κατεύθυνση της μουσικής σας;
Όχι δεν έχουμε. Οι Stranglers για παράδειγμα θεωρούνται punk συγκρότημα κάτι που δεν πιστεύω πως ισχύει. Αυτό προέκυψε τη δεκαετία του ’70 που ο μουσικός τύπος είχε μια τάση να βάζει την ίδια ταμπέλα σε πολλά συγκροτήματα και επειδή οι Stranglers ξεκίνησαν περίπου την ίδια εποχή με τους Clash και τους Sex Pistols θεωρήθηκαν και αυτοί punk. Όμως οι Stranglers ήταν πιο προηγμένο συγκρότημα από τα προαναφερθέντα ως προς τον ήχο του, είχε και keyboards για παράδειγμα. Το πιο punk στοιχείο των Stranglers ίσως και να ήταν κάποια δερμάτινα μπουφάν και κάποια ιδιαίτερα κουρέματα. Στη συνέχεια η μπάντα διεύρυνε τον ήχο της και άλλο οπότε θεωρώ πως έχουμε αρκετά διευρυμένα όρια. Στο "Giants" φαίνεται αυτό εξάλλου, πέρα από το "My Fickle Resolve" έχουμε και το "Adios (Tango)". Ποτέ δεν φτάσαμε στο σημείο να περιορίσουμε κάποια συνθετική μας ιδέα επειδή ίσως θεωρήσαμε πως ξέφευγε από το στυλ μας. Πραγματικά δεν έχουμε ιδιαίτερα όρια σε αυτό που κάνουμε.

Κατά το παρελθόν οι Stranglers είχαν αρκετά πετυχημένα singles: "Golden Brown", "No More Heroes", "Always The Sun" κτλ. Πολλοί θεωρούν πως ξαναγυρνάμε στην εποχή των singles και πως το ενδιαφέρον για τα άλμπουμ μειώνεται λόγω του downloading και υπηρεσιών όπως το iTunes. Ποιά είναι η θέση των Stranglers σε αυτήν την περίπτωση;
Είμαστε σε μια εποχή που αυτό που περιγράφεις στην ερώτησή σου ισχύει, δηλαδή πολύς κόσμος επιλέγει να ξοδέψει μία λίρα για ένα τραγούδι, και όχι περισσότερες για ένα ολόκληρο άλμπουμ. Αυτό όμως δε μου αρέσει. Η γενιά μου μεγάλωσε με το να πηγαίνει στο δισκοπωλείο και να αγοράζει ένα ολόκληρο άλμπουμ. Μ’ αρέσει το στοιχείο της έκπληξης που μπορεί να περιέχει ένα άλμπουμ και δε θέλω να σχηματίζω εικόνα από ένα τραγούδι. Για παράδειγμα, διάλεξε όποιο τραγούδι θες από το "Giants", μπορείς να βγάλεις συμπέρασμα για το σύνολο ακούγοντας μόνο αυτό; Στην τελική θέλω να αγοράσω όλο το άλμπουμ για να καταλάβω πλήρως τη δυναμική μιας μπάντας και ενός καλλιτέχνη. Σίγουρα το ίντερνετ έχει τα καλά του και τα κακά του. Στα καλά μπορώ να συμπεριλάβω την πρόσβαση που έχεις στη μουσική, δε μου αρέσει όμως το γεγονός πως ο κόσμος την κατεβάζει παράνομα. Δυστυχώς οδεύουμε στο σημείο όπου τα CD και η έννοια άλμπουμ τείνουν να εξαφανιστούν. Η νέα γενιά δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει τι φοβερή αίσθηση είναι να πηγαίνεις σε ένα δισκοπωλεία και να ψωνίζεις άλμπουμ. Τώρα προχωράς στο δρόμο με ένα smartphone και ταυτόχρονα κατεβάζεις το κομμάτι που θες. Η μουσική είναι μια μορφή τέχνης αλλά έχει καταλήξει εμπόρευμα. Ευτυχώς οι συναυλίες παραμένουν ένα πεδίο όπου δεν έχει πληγεί. Ο ενθουσιασμός του κόσμου για συναυλίες έχει παραμείνει αναλλοίωτος.

The StranglersΈνα πολύ ωραίο και γνωστό κομμάτι των Stranglers είναι το "Midnight Summer Dream". Γιατί όμως έχει εξαφανιστεί από τα setlist σας;
Γνωρίζω πως το συγκεκριμένο κομμάτι το εκτιμάτε ιδιαιτέρως οι Έλληνες. Να σου πω την αλήθεια, δεν ξέρω γιατί δεν το παίζουμε. Ένας λόγος ίσως είναι το ότι είναι κομμάτι του Hugh Cornwell. Πριν από κάθε περιοδεία κάνουμε μια λίστα περίπου 40 τραγουδιών από τα οποία καθορίζεται το setlist μας. Προσωπικά, πρότεινα πέρυσι να δοκιμάσουμε να παίξουμε το συγκεκριμένο κομμάτι αλλά έλαβα αρνητική απάντηση από τους υπόλοιπους. Είναι και ένα απαιτητικό κομμάτι για να αποδοθεί live, έχω ακούσει κάποιες ηχογραφήσεις από συναυλίες πριν πάω εγώ στην μπάντα και έχω την εντύπωση πως το κομμάτι έχει μια τάση να ακούγεται βαρετό live επειδή έχει έναν συγκεκριμένο ρυθμό και κρατάει αρκετά λεπτά. Είναι ένα εξαιρετικό τραγούδι πάντως που μ’ αρέσει πολύ να ακούω. Ίσως δεν ταιριάζει στο συναυλιακό set μας.

Στο Youtube πάντως υπάρχει μια επαγγελματική μαγνητοσκόπηση του "Midnight Summer Dream" από την εμφάνιση που είχαν κάνει οι Stranglers σε φεστιβάλ στην Αθήνα το 1985, μαζί με Depeche Mode, Clash... Boy George...
Χαχαχα... Ναι, γνωρίζω για αυτήν τη συναυλία παρότι δεν ήμουν τότε στο συγκρότημα. Σου ακούγεται ωραίο λοιπόν το "Midnight Summer Dream" από αυτήν την συναυλία;

Αμέ!
Μάλιστα...

Είναι ακριβές να πούμε το ότι η παρουσία σου ως κιθαρίστας στους Stranglers έχει δώσει έναν πιο blues τόνο στο συγκρότημα;
Θα χαρακτήριζα το παίξιμό μου περισσότερο rock παρά blues. Σίγουρα όμως μαθαίνοντας κιθάρα ενέταξα στοιχεία blues στο στυλ μου, οπότε κάποια από αυτά τα  στοιχεία μου βγαίνουν και στις συνθέσεις τις μπάντας

Baz Warne (The Stranglers)Όντας το νεότερο μέλος των Stranglers, τι θεωρείς πως ορίζει πιο χαρακτηριστικά των ήχο του συγκροτήματος: τα keyboards του Dave Greenfield ή το μπάσο του J.J. Burnel;
Πιστεύω πως είναι και τα δύο, το καθένα σε διαφορετικά κομμάτια και περιόδους του συγκροτήματος. Είναι προφανές πως κομμάτια όπως το "Golden Brown" και το "Always The Sun" έχουν πιο χαρακτηριστικά keyboards ενώ τραγούδια των Stranglers από τη δεκαετία του '70 έχουν χαρακτηριστικές μπασογραμμές. Ακόμη και τα ντραμς που φαίνονται απλοϊκά, έχουν και αυτά ένα ιδιαίτερο χαρακτήρα και σημασία για τον συνολικό ήχο της μπάντας.

Πάντα υπήρχε και υπάρχει μια σύνδεση των Stranglers με τη μουσική των 60s που εκφράζεται με διασκευές όπως στο "Walk On By" και το "96 Tears". Εσύ, που προέρχεσαι από μια νεότερη γενιά σε σχέση με τα άλλα μέλη, μοιράζεσαι την αγάπη των υπολοίπων για τα 60s; Νιώθεις τη σύνδεση που υπάρχει;
Προφανώς και την νιώθω. Θυμάμαι άκουγα την εκδοχή των Stranglers στο "Walk On By" όταν ήμουν ακόμη στο σχολείο και σκεφτόμουν πόσο τέλειο ακούγεται. Πήραν ένα pop κομμάτι της δεκαετίας του '60 και το έφεραν στα μέτρα τους με φοβερό τρόπο! Το ίδιο έκαναν και με το "96 Tears" και το "All Day And All Of The Night" των Kinks. Για το "All Day Αnd All Οf Τhe Night" υπάρχει πολύς κόσμος που νομίζει πως το έχουν γράψει οι Stranglers. Ταίριαξε απίστευτα στο στυλ του συγκροτήματος. Μπορώ πλήρως να κατανοήσω γιατί οι υπόλοιποι επηρεάστηκαν αρκετά από τη συγκεκριμένη δεκαετία.
  • SHARE
  • TWEET