Συνέντευξη Moss

Η Μεγάλη Βρετανία είναι μεγάλη doom-ο-μάνα και οι Moss είναι από τα παιδιά της που την κάνουν περήφανη με κάθε δίσκο που κυκλοφορούν. Πέντε χρόνια μετά το συντριπτικό "Sub Templum" επιστρέφουν με νέο τρομακτικό δίσκο που ο όγκος και οι αργές ταχύτητες κυριαρχούν αν και πλέον κινούνται σε πιο παραδοσιακές φόρμες. Αυτή η σημαντική αλλαγή ηχητικής κατεύθυνσης αλλά και κυρίως το γεγονός ότι οι Moss επέστρεψαν δισκογραφικά μετά από τόσο μεγάλο διάστημα, στάθηκαν ως κυριότερες αφορμές για να μιλήσουμε μαζί τους. Με αρκετή όρεξη όπως φαίνεται, ο τραγουδιστής Olly Pearson απάντησε στις ερωτήσεις μας, οι οποίες βασικά περιστράφηκαν γύρω από το νέο τους δίσκο, "Horrible Night".

Γεια σου Olly. Μιας και αυτή είναι η πρώτη σας συνέντευξη για το Rocking, θες να μας πεις λίγα λόγια για τη μπάντα;
Ξεκινήσαμε στα τέλη του 2000, θέλοντας αρχικά να παίξουμε πιο αργά και πιο βαριά από τις μπάντες που ακούγαμε τότε. Με το πέρας των χρόνων γίναμε ιδιαίτερα γνωστοί για αυτό το ακραία βαρύ doom / sludge μας και με τον τρίτο μας δίσκο "Horrible Night" κάναμε ένα βήμα πιο κοντά σε κάτι πιο «παραδοσιακό». Ή αλλιώς, πιο διαχρονικό.

Το "Horrible Night" είναι ο τρίτος σας δίσκος και μόλις πρότινος ολοκληρώσατε το mastering του δίσκου. Πώς νιώθεις γι' αυτό τώρα που το βλέπεις ολοκληρωμένο; Είσαι ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα;
Αυτό είναι ένα άλμπουμ που νιώθω ότι ανέκαθεν θέλαμε να κάνουμε και ναι, είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα. Ήταν μια βουτιά σε άγνωστα νερά για λίγο, για να μην σου πω ότι δεν είχαμε την παραμικρή ιδέα για την κατεύθυνση που θέλαμε αλλά όπως σου είπα ήταν κάτι άγνωστο αυτό για μας και ειδικά όσον αφορά τον τομέα των φωνητικών. Αυτό είναι το άλμπουμ για το οποίο νιώθω περισσότερο περήφανος.

Πάνε πέντε χρόνια από τον προηγούμενο δίσκο σας. Γιατί αργήσατε τόσο πολύ στο να ξεκινήσετε να γράφετε νέο υλικό; Υπήρξαν τίποτα αναποδιές οι οποίες σας καθυστέρησαν;
Αυτό το άλμπουμ, όντως μας πήρε πολύ καιρό να το γράψουμε, σχεδόν τρία χρόνια. Ξεκινήσαμε να γράφουμε το τραγούδι "Horrible Nights" το 2010 κατά τη διάρκεια της περιοδείας μας με τους Electric Wizard και αυτό κατά κάποιον τρόπο όρισε την κατεύθυνση του δίσκου. Τα υπόλοιπα τραγούδια ακολούθησαν με αργό ρυθμό. Όλοι οι προηγούμενοι δίσκοι μας είχαν γραφτεί, ηχογραφηθεί και μιξαριστεί μέσα σε μάξιμουμ δυο βδομάδες με έντονα πάνκικο τρόπο αλλά με αυτό το άλμπουμ πραγματικά πήραμε το χρόνο μας. Τρία χρόνια για να το γράψουμε, έξι μήνες για να το ηχογραφήσουμε και νομίζω ότι όλο αυτό ήταν το καλύτερο που θα μπορούσε να γίνει.

Το πρώτο πράγμα που θα προσέξει κάποιος ακούγοντας το "Horrible Night" είναι η έντονη αλλαγή του ήχου σας. Πλέον δεν υπάρχουν sludge, drone ή funeral στοιχεία, παρά μόνο απλό και ξάστερο DOOM. Γιατί προχωρήσατε σε μια τέτοια αλλαγή; Αυτό είναι το νέο εξελικτικό πρόσωπο των Moss ή είναι απλά ένα πείραμα της μία φοράς;
Θα έλεγα ότι ήταν περισσότερο μια σταδιακή αλλαγή. Αν πάρεις για παράδειγμα ένα κομμάτι μας όπως το "Tombs Of The Blind Drugged" (σ.σ.: από το ομώνυμο EP του 2009), θα διαπιστώσεις και μόνος σου ότι η φάση πηγαίνε προς αυτή την κατεύθυνση... Νομίζω ότι αυτή είναι η κατεύθυνση πάνω στην οποία θα βαδίζουμε για το υπόλοιπο της καριέρα μας σαν μπάντα. Όταν πρωτοδημιουργηθήκαμε, ακούγαμε πολύ συγκροτήματα όπως οι Grief, Eyehategod, Thergothon και Saint Vitus. Με τα χρόνια τα πιο ακραία πράγματα άρχισαν να ξεθωριάζουν και μπάντες σαν τους Saint Vitus να έρχονται πιο μπροστά στο γούστο μας και στα ακούσματά μας. Αντιληφθήκαμε ότι έπρεπε να κάνουμε ένα δίσκο που θα ήταν πιο κοντά στα γούστα μας παρά από αυτό που θα περίμενε ο κόσμος να ακούσει από ένα δίσκο των Moss. Ακούω πολλή μουσική από τη δεκαετία του '60 και του '70 και αν και δεν μπορείς να το καταλάβεις αμέσως, αυτή η μουσική μου άσκησε πολύ μεγάλη επιρροή. Αυτά επηρέασαν και τους Vitus, επίσης. Ήταν το άμεσο αποτέλεσμα παιδιών που όλη τη δεκαετία του '70 την ξόδεψαν ακούγοντας Black Sabbath και παίρνοντας acid. Αυτό το άλμπουμ είναι η δική μας οπτική σε αυτό τον παλμό.

Νομίζεις ότι υπάρχει περίπτωση να χάσετε κάποιους οπαδούς εξαιτίας αυτής της αλλαγής;
Θέλω να πιστεύω ότι οι άνθρωποι που γουστάρουν περισσότερο την ακραία πλευρά του doom, γουστάρουν επίσης Black Sabbath, οπότε δεν ξέρω... Από τη μία, είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν κάποιοι που θα μισήσουν τη νέα κατεύθυνση που πήραμε. Από την άλλη, υπάρχει η ευκαιρία να κερδίσουμε περισσότερους οπαδούς με αυτόν τον τρόπο, περισσότερους ανθρώπους που θέλουν να ακούσουν τον καλύτερο εαυτό μας, φυσικά.

Κάτι άλλο που ιντριγκάρει στον νέο δίσκο είναι τα φωνητικά σου. Νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά στην καριέρα σου που χρησιμοποιείς καθαρά φωνητικά τα οποία συν τοις άλλοις μου θυμίζουν έντονα τον Ozzy. Ήταν επιτηδευμένο αυτό ή απλά έτσι σου βγήκαν αυθόρμητα;
Πάντα ήμουν τραγουδιστής. Υπήρχαν μπάντες  που έπαιζα στο σχολείο όπου χρησιμοποιούσα καθαρά φωνητικά, όπως επίσης έχω κάνει διάφορα πραγματα εδώ κι εκεί μακριά από τους Moss. Αυτό το Ozzy-κό είναι κάτι που μου βγαίνει υποσυνείδητα επιτηδευμένα, μάλλον. Ήμουν μεγάλος φαν του Ozzy από πολύ μικρή ηλικία και για μένα είναι ο κορυφαίος frontman στην ιστορία της μουσικής. Με πολύ πάνκικο attitude που δεν μπορεί να τραγουδήσει πολύ καλά και το ξέρει, αλλά δεν θα ήθελες να τον ακούσεις να τραγουδάει και με κάποιον άλλο τρόπο.Άκου τον Dio να τραγουδάει παλιά κομμάτια των Sabbath και θα δεις ότι δεν είναι ούτε καν τόσο αποδοτικός όσο ο Ozzy. Ούτε τον εαυτό μου θεωρώ κανένα φοβερό τραγουδιστή και ενώ βάζω το προσωπικό μου στίγμα στα φωνητικά μου, αναμφίβολα δεν μπορώ να αρνηθώ ότι είναι έντονα επηρεασμένα από αυτά του Ozzy.

Το artwork του νέου σας δίσκου είναι φανταστικό. Ποιός είναι υπεύθυνος γι' αυτό και με ποιόν τρόπο συνδέεται με το περιεχόμενο του δίσκου;
Δημιουργήθηκε από τον Reuben Sawyer ή αλλιώς από τη Rainbath Visual και ναι, συνδέεται με τον δίσκο. Του έστειλα ένα promo του δίσκου και τον ενημέρωσα με τι έχουν να κάνουν τα τραγούδια. Του είπα, «απλά ζωγράφισε ό,τι ακούς» και αυτό είναι το αποτέλεσμα. Είναι ένα τρομερά  ταλαντούχο παιδί.

Τι πραγματεύονται οι στίχοι; Είναι μέρος κάποιου «τρομακτικού» concept; Από πού εμπνέεσαι για να γράψεις στίχους;
Υπάρχει ένα πρωταρχικό θέμα που πραγματεύεται τους εφιάλτες και τον φόβο για το άγνωστο από τον κοσμικό τρόμο στις προσωπικές εμπειρίες. Βασικά, οι στίχοι μου σε αυτόν τον δίσκο είναι πιο έντονα επηρεασμένοι από την προσωπική μου ζωή απ’ ότι στους προηγούμενους δίσκους. Υπήρξαν κάποιες πολύ ακραίες εμπειρίες που είχα με ναρκωτικά το περασμένο καλοκαίρι οι οποίες επηρέασαν έντονα τους στίχους σε κάποια τραγούδια του δίσκου. Στα "Dark Lady" και "The Bleeding Years", πιο συγκεκριμένα.

Το "Horrible Night" είναι ο δεύτερος δίσκος σας, μετά το "Sub Templum" που κυκλοφορείται από την Rise Above. Πώς είναι το να δουλεύετε για μια τόσο αναγνωρισμένη εταιρεία;
Βασικά είναι ο τρίτος μας δίσκος στην Rise Above, αν, συμπεριλάβεις και το EP "Tombs Of The Blind Drugged". Βρισκόμενοι σε μια δισκογραφική όπως η Rise Above, το προφίλ της μπάντας ανέβηκε κατακόρυφα. Υπάρχει ένας οικογενειακός παλμός και μια κληρονομιά που είναι πολύ γαμάτη. Σαν έφηβος και όντας χωμένος μέσα σε doom δίσκους όπως τα "The Road Less Travelled" (σ.σ.: των Penance) και "Come My Fanatics" (σ.σ.: των Electric Wizard), τα οποία είχαν μεγάλο αντίκτυπο πάνω μου και το γεγονός ότι προέρχονταν όλα από την ίδια εταιρεία, σε κάνει να θες ασχολείσαι μαζί τους διαρκώς. Βασικά, δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα μπορούσαμε να είμασταν σε οποιαδήποτε άλλη εταιρεία.

Τι σημαίνει «doom» για σένα; Τι είδους συναισθήματα προσπαθείτε να περάσετε στους ακροατές με τη μουσική σας;
Doom για μένα είναι η τρομακτική μουσική όπως ακριβώς οι Black Sabbath την προόριζαν να είναι. Το να παρουσιάσεις τον παλμό και την ατμόσφαιρα μια ταινίας τρόμου με μουσική μορφή, το να προσπαθείς να τρομάξεις το κοινό με τις πιο τρομακτικές μαλακίες που μπορείς να φανταστείς. Το doom είναι μια προειδοποίηση. Μην τα βάζεις με τις δυνάμεις του σκότους. Αυτός ο αντίκτυπος του τρόμου, προφανώς και έχει εξαλειφθεί σχεδόν ολοκληρωτικά πλέον, αλλά τα θεμέλια είναι εκεί για πάντα.

Συνήθιζες να παίζεις hammond σε κάποιες από τις προηγούμενες δουλειές σας. Στο "Horrible Night" το χρησιμοποιείς καθόλου;
Όχι. Σκόπευα να ηχογραφήσω μερικά οργανικά κομμάτια αλλά αφού έζησα για λίγο με μερικά από τα τραγούδια, συνηδειτοποίησα ότι δεν χρειαζόταν τελικά. Υπάρχει, όμως, μια ακόμα παράξενη πειραματική στιγμή στο δίσκο, είχαμε στο μυαλό μας κάτι όπως το BBC Radiophonic Workshop (σ.σ.: En.wikipedia.org/wiki/BBC_Radiophonic_Workshop, για περισσότερες πληροφορίες) για να το πετύχουμε αυτό.

Στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας σας παίζετε χωρίς μπάσο. Γιατί αυτό; Δεν νομίζεις ότι το μπάσο θα βοηθούσε στο να γεμίσετε ακόμα περισσότερο τον ήχο σας, προσθέτοντας ακόμη περισσότερο heaviness;
Όταν πρωτοξεκινήσαμε τη μπάντα, είχαμε μπασίστα αλλά όταν ήρθε μια μέρα στο προβάδικο έχοντας ξεχάσει το μπάσο του, τον διώξαμε και δεν κοιτάξαμε ποτέ ξανά πίσω (σ.σ.: πάτωμα!). Νομίζω ότι υπάρχει γενικά πολύ μπάσο στον ήχο μας για να τον γεμίζει. Ο Dom (σ.σ.: Dominic Finbow, κιθάρα) χρησιμοποιεί πολλή ένταση και πολύ χαμηλές συχνότητες στο στούντιο και στα live, ούτως ώστε να μην μας λείπει η παρουσία του μπάσου τόσο πολύ.

Μόλις πρότινος ανακοινώσατε την ευρωπαϊκή σας περιοδεία. Υπάρχει περίπτωση να προστεθούν περισσότερες ημερομηνίες μήπως και περάσετε και από Ελλάδα;
Θα ήθελα πολύ να ερχόμουν Ελλάδα σε κάποια φάση αλλά δυστυχώς δεν θα τα καταφέρουμε σε αυτή την περιοδεία. Είναι λίγες οι ημερομηνίες που διατίθενται, οι οποίες πρέπει να συμπίπτουν με το Roadburn και για να παρουσιάσουμε τραγούδια από τον νέο δίσκο θα πρέπει να δουλέψουμε ακόμα περισσότερο μέχρι τότε. Θα επικεντρωθούμε κυρίως στο νέο υλικό μας και ίσως παίξουμε ένα-δύο κομμάτια από παλιότερους δίσκους.

Τελευταία ερώτηση: Ποιός ήταν ο αγαπημέμενος σου δίσκος για το 2012;
Δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα αλλά γούσταρα πολύ το ντεμπούτο των Purson που ηχογραφήθηκε πέρσι και θα κυκλοφορήσει φέτος (σ.σ.: ο δίσκος θα ονομάζεται "The Circle And The Blue Door" και θα κυκλοφορήσει στις 29/4 από τη Rise Above. Σημείωστε το όνομα γιατί αναμένεται δισκάρα). Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο πέρα από αυτό, βασικά. Δεν δίνω πολλή σημασία σε πράγματα τα οποία δημιουργήθηκαν τα τελευταία 35 χρόνια (σ.σ.: πάτωμα, ξανά!)!