Συνέντευξη Before The Dawn

Για όσους ασχολούνται λίγο παραπάνω με το μελωδικό death metal, η Φινλανδία αποτελεί σίγουρη πηγή ποιοτικών συγκροτημάτων, αφού βρίσκεται διαρκώς σε ακμή, ιδίως από την αρχή της περασμένης δεκαετίας και μετά. Οι Before The Dawn είναι μία από τις μπάντες που αξίζουν την προσοχή, έχοντας μόνο αξιόλογες κυκλοφορίες στο βιογραφικό τους, δίπλα στις οποίες έρχεται να προστεθεί το φετινό τους "Rise Of The Phoenix". Μέσω αυτού βρήκαμε την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε για πρώτη φορά με τον φυσικό ηγέτη της μπάντας, Tuomas Saukkonen, με σκοπό να γνωρίσουμε καλύτερα μία από τις εξέχουσες προσωπικότητες του χώρου.

Γεια σου Tuomas! Είμαι ο Βαγγέλης από το Rocking.gr. Πού βρίσκεται η μπάντα αυτό τον καιρό;
Γεια χαρά! Το άλμπουμ μας μόλις κυκλοφόρησε στη Φινλανδία και την υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτή την εποχή βρισκόμαστε σε περιοδεία στη Φινλανδία, οπότε είναι μια πολυάσχολη και συναρπαστική περίοδος!

Θα ήθελα καταρχήν να σε συγχαρώ για το "Rise Of The Phoenix", το οποίο πιστεύω ότι είναι ένα πολύ δυνατό άλμπουμ για τους Before The Dawn και ότι ξεπερνάει σε ποιότητα τις πρόσφατες δουλειές σας. Θα έλεγες ότι υπήρχε μία νεοαποκτηθείσα ενέργεια κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του;
Όντως, υπήρχε! Τον περασμένο χρόνο με το προηγούμενο lineup τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα από πολλές απόψεις και δεν θα μπορούσαμε να βγάλουμε ένα ακόμα άλμπουμ ή να περιοδεύσουμε για μία ακόμα φορά με το συγκεκριμένο lineup. Υπήρχε πολλή σύγχυση και έχθρα (σ.σ.: «bad blood») στο συγκρότημα και τελικά μόλις έγιναν αυτές οι σημαντικές αλλαγές τα πάντα άλλαξαν. Το συνολικό κλίμα έγινε πολύ καλύτερο, τα κίνητρα και η ενέργεια ήταν στο ύψιστο σημείο και, επιπλέον, όλα αυτά είχαν τεράστιο αντίκτυπο στο νέο άλμπουμ.

Πες μας κάποια πράγματα σχετικά με τα δύο νέα μέλη. Πώς ήρθες σε επαφή μαζί τους; Και ποιός ήταν ο ρόλος του καθενός στη δημιουργική διαδικασία του δίσκου;
Και τα δύο παιδιά είναι καλοί και παλιοί μου φίλοι, οπότε ουσιαστικά δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για νέα μέλη. Έχω βρεθεί στη σκηνή μαζί τους αρκετές φορές στο παρελθόν, άρα ήξερα εξαρχής που «έμπλεκα» με το να τους πάρω στην μπάντα. Πάντοτε συνέθετα μόνος μου όλη τη μουσική και τους στίχους και επιπλέον έκανα πολύ προσεκτική δουλειά με την προ-παραγωγή των τραγουδιών προτού τα παρουσιάσω στην υπόλοιπη μπάντα, οπότε τα παιδιά δεν είχαν τόσο μεγάλο ρόλο όσο αφορά στη σύνθεση. Φυσικά, όμως, έδωσαν το 100% των δυνατοτήτων τους με τα όργανά τους και, αναμφίβολα, το γεγονός ότι είχα έναν πολύ πιο γρήγορο drummer στο συγκρότημα μού επέτρεψε να συνθέσω πολύ πιο γρήγορο υλικό.

Από όσο ξέρω, τόσο η διαδικασία της μίξης όσο και της παραγωγής του άλμπουμ πραγματοποιήθηκαν από την ίδια την μπάντα. Πώς είναι όλο αυτό για εσάς; Ποιά είναι τα υπέρ και ποιά τα κατά όταν αναλαμβάνεις να τα κάνεις όλα μόνος σου;
Δουλεύω σαν παραγωγός για πολλά χρόνια και, παράλληλα με άλλες μπάντες για τις οποίες δουλεύω, έχω κάνει την παραγωγή για τα τελευταία πέντε άλμπουμ των Before The Dawn, τρία προσωπικά μου άλμπουμ κάτω από το όνομα Black Sun Aeon κλπ. Επίσης, ο κιθαρίστας μας, ο Juho, δουλεύει σαν ηχολήπτης για περίπου δέκα χρόνια κι έχει μιξάρει τους περισσότερους από τους δίσκους μας στους οποίους εγώ είχα αναλάβει την παραγωγή, οπότε μαζί συγκροτούμε μία πολύ λειτουργική ομάδα. Και οι δύο έχουμε ο καθένας το δικό του στούντιο, γεγονός που μας επιτρέπει να δουλεύουμε με πολύ ευέλικτα ωράρια. Μόνο πλεονεκτήματα, καθόλου μειονεκτήματα!

Η αποχώρηση του Lars (σ.σ.: Eikind, μπάσο/φωνητικά) και του Atte (σ.σ.: Palokangas, drums) πιθανότατα απογοήτευσε αρκετούς οπαδούς της μπάντας. Σε κάποιες δηλώσεις σου αναφέρεσαι σ' αυτό το lineup με χαρακτηρισμούς όπως «μία περίοδος μεγάλης σύγχυσης», «έλλειψη αφοσίωσης και επαγγελματισμού» κλπ. Τι συνέβη πραγματικά μ' αυτό το θέμα; Πότε πήραν τα πράγματα τόσο άσχημη τροπή; Και, σε ποιές ακριβώς πτυχές των πραγμάτων αφορούν αυτοί οι χαρακτηρισμοί;
Ο Lars είχε πολλά προβλήματα στην προσωπική του ζωή και κάποια στιγμή αυτό άρχισε να επηρεάζει και την δουλειά του στην μπάντα. Το κύριο πρόβλημα είχε να κάνει με το ποτό, καθώς άρχισε να ανεβαίνει πιο συχνά μεθυσμένος πάνω στη σκηνή, ώστε δεν ήμασταν πλέον σε θέση να παίζουμε σε επαγγελματικό επίπεδο για το κοινό μας. Αυτό άρχισε να δημιουργεί πολλή σύγχυση στο εσωτερικό της μπάντας και τελικά φτάσαμε στο σημείο όπου ήταν πια αδύνατο να συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε. Στην περίπτωση του Atte ήταν απλώς μία απόφαση μουσικής φύσεως, αφού δεν συμφωνούσε με το νέο στυλ της μπάντας με τα blastbeat και τις γρήγορες δίκασες. Θα ήθελα πολύ να τον είχα κρατήσει στη μπάντα, όμως δεν είχε το κίνητρο να μάθει νέες τεχνικές στα τύμπανα και εγώ δεν μπορούσα να κάνω έναν τέτοιο μουσικό συμβιβασμό.

Οπότε, μετά από μία μακρά σειρά δίσκων, αυτή είναι η πρώτη φορά που τα καθαρά φωνητικά απουσιάζουν ολοκληρωτικά. Δεν σε ανησύχησε η πιθανότητα να χάσεις ένα μέρος των οπαδών σου;
Καθόλου. Φυσικά και γνώριζα ότι κάποιοι οπαδοί μας δεν θα είναι χαρούμενοι με το αποτέλεσμα, γνώριζα όμως επίσης ότι έχουμε την ευκαιρία να κερδίσουμε πολύ περισσότερους οπαδούς με τη νέα μας κατεύθυνση. Πάντα γράφω μουσική για τον εαυτό μου, δεν με απασχολεί τι μπορεί να σκεφτούν κάποιοι γι' αυτήν. Βγάλαμε έξι άλμπουμ με πάνω-κάτω το ίδιο στυλ, οπότε είχε έρθει η ώρα να κάνουμε μία αλλαγή με το έβδομο.

Όπως το σκέφτομαι, το μόνο μειονέκτημα αυτής της σημαντικής αλλαγής στο στυλ σας πιθανόν να εμφανιστεί στις ζωντανές σας εμφανίσεις. Πώς σκοπεύετε να παρουσιάσετε το παλιότερο υλικό σας πάνω στη σκηνή;
Πράγματι, οι συναυλίες θα αποτελέσουν τη μεγαλύτερη αλλαγή για τους οπαδούς, αφού πλέον δεν θα παίζουμε τα παλιά κομμάτια που έχουν τα καθαρά φωνητικά σε μεγάλο ρόλο. Εξάλλου, αυτά τα κομμάτια δεν θα ταίριαζαν και τόσο με το νέο υλικό. Έχουμε ήδη ολοκληρώσει μία περιοδεία στην Ευρώπη στα τέλη της περασμένης χρονιάς, στην οποία συμπεριλάβαμε τέσσερα κομμάτια από το νέο άλμπουμ, και οι αντιδράσεις από το κοινό ήταν πολύ θετικές. Με το καινούριο lineup, η ενέργεια στις ζωντανές μας εμφανίσεις «ανεβάζει» την μπάντα πολύ ψηλότερα επί σκηνής απ' ότι πριν. Πήραμε μία μεγάλη και ξεκάθαρη απόφαση σχετικά με το στυλ μας και θα την υπερασπιστούμε χωρίς να κάνουμε συμβιβασμούς στις συναυλίες.

Εκτός από τα μελωδικά φωνητικά, που αποτελούσαν πάντα στοιχείο της μουσικής σας, έχετε χρησιμοποιήσει παλιότερα και κάποια γυναικεία, αλλά ακόμη και κάποια rap-οειδή φωνητικά στο κομμάτι "Ghost Town". Θα δοκιμάζατε κάτι παρόμοιο στο μέλλον ή σκοπεύετε να διατηρήσετε μία πιο απλοποιημένη κατεύθυνση σ' αυτόν τον τομέα;
Το "Ghost Town" ήταν μία ειδική περίπτωση, δεν νομίζω ότι θα χρησιμοποιήσω rap φωνητικά ξανά. Από την άλλη πλευρά, τα γυναικεία φωνητικά θα ήταν κάτι πολύ cool, αλλά χρησιμοποιώ ήδη γυναικεία φωνητικά στους Black Sun Aeon και δεν θέλω να υπάρχουν πολλές ομοιότητες. Όμως δεν μπορώ να το αποκλείσω.

Το "Rise Of The Phoenix" είναι η δεύτερη κυκλοφορία σας που κυκλοφορεί μέσω της Nuclear Blast, και η έβδομη συνολικά, ωστόσο περιέχει το πιο βαρύ και επικό υλικό που έχετε γράψει. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για κάτι παράδοξο, δεδομένης της μεταγραφής της μπάντας σε μία πολύ πιο αναγνωρισμένη και εμπορικά τεράστια εταιρία. Πώς φτάσατε σ' αυτό το αποτέλεσμα;
Όπως σου είπα και νωρίτερα, γράφω μουσική μόνο για μένα, δεν μπαίνω στη διαδικασία να προβληματιστώ για το τι θα σκεφτεί ο κόσμος και αυτό ισχύει και για τις εταιρίες. Το να δημιουργώ μουσική και δίσκους που αγαπώ είναι πολύ πιο πολύτιμο για μένα από έναν ελαφρώς υψηλότερο αριθμό πωλήσεων. Για μένα η κατάσταση είναι ιδανική. Έχω από πίσω μου μία τεράστια εταιρία που κάνει πολύ καλή δουλειά για την μπάντα και επιπλέον με εμπιστεύεται αρκετά ώστε να μην μου θέτει όρια και να μην μου δίνει οδηγίες για την σύνθεση της μουσικής μου.

Έχω δει, σε διάφορα διαδικτυακά καταστήματα, δύο limited εκδόσεις του άλμπουμ, που συμπεριλαμβάνουν διαφορετικό bonus υλικό, υπογεγραμμένα βιβλιαράκια, ακόμη και κάποια αριθμημένα dogtags. Πόσο εύκολο είναι για έναν οπαδό των Before The Dawn να βρει άκρη μέσα σε όλα αυτά;
Κάθε ειδική έκδοση είναι για κάθε εταιρία. Η Nuclear Blast έχει τη δική της εκδοχή για το άλμπουμ, που περιέχει bonus κομμάτια για την ευρωπαϊκή έκδοση και το ίδιο ισχύει και για την φινλανδική έκδοση. Δεν είναι δικιά μου ιδέα.

Νωρίτερα φέτος, κέρδισες ένα βραβείο στα Finnish Metal Awards στην κατηγορία «Μουσικός Της Χρονιάς», οπότε συγχαρητήρια και γι' αυτό! Παρόλο που είναι μάλλον τυπική ερώτηση... τι σημαίνει αυτό για σένα, να βραβεύεσαι μέσω ψηφοφορίας των οπαδών;
Φυσικά και σημαίνει πολλά για μένα! Μετά από τόσες ώρες, αίμα και ιδρώτα που έχεις επενδύσει στη μουσική, είναι πραγματικά πολύ ωραίο συναίσθημα όταν βραβεύεσαι μ' αυτόν τον τρόπο, και μάλιστα σε μία χώρα που κυριολεκτικά ξεχειλίζει από φοβερά ταλαντούχους μουσικούς και συνθέτες.

Πέραν των Before The Dawn, εμπλέκεσαι σε τέσσερις ακόμη μπάντες (από όσο ξέρω τουλάχιστον...), όντας ενεργό μέλος σε καθεμία απ' αυτές. Πώς καταφέρνεις να παράγεις τόσο μεγάλες ποσότητες μουσικής; Δεν φοβάσαι ποτέ ότι ίσως κάποια μέρα δεν θα είσαι πλέον σε θέση να ανταπεξέλθεις σε κάθε συγκεκριμένο ρόλο;
Αν αισθανθώ ότι υπάρχει μεγάλος φόρτος με όλες αυτές τις μπάντες, μπορώ απλούστατα να βάλω μία ή περισσότερες απ’ αυτές «στον πάγο». Δεν νιώθω καμία πίεση από τις διάφορες μπάντες που διατηρώ (Before The Dawn, Black Sun Aeon, RoutaSielu, The Final Harvest κλπ) και, αφού έχω ηγετικό ρόλο σε όλες και γράφω μουσική για όλες, φτιάχνω ανάλογα και το πρόγραμμα, κι έτσι στην ουσία είναι εύκολο να διατηρώ όλες τις μπάντες χωρίς να με καταπίνει η δουλειά.

Η σκηνή του μελωδικού death metal στη Φινλανδία επεκτείνεται διαρκώς από την αρχή της περασμένης δεκαετίας, έχοντας γεννήσει πολλές αξιόλογες μπάντες. Ποιές ξεχωρίζουν για σένα;
Οι Insomnium, οι Omnium Gatherum και οι MyGrain. Αυτά είναι τα τρία αγαπημένα μου φινλανδικά συγκροτήματα και επίσης πολύ καλοί μου φίλοι.

Ποιά είναι η καλύτερη μπάντα με την οποία έχεις περιοδεύσει και για ποιά θα σκότωνες για να βρεθείς σε κοινή περιοδεία μαζί της;
Οι καλύτεροι είναι οι Amorphis. Γαμάτη μουσική, γαμάτοι τύποι, αλλά και φοβερό crew. Θα ήθελα πολύ να περιοδεύσω με τους Hypocrisy, αφού κατά τη γνώμη μου ο Peter Tägtgren είναι ο καλύτερος metal τραγουδιστής που υπάρχει. Επίσης, είναι και ένας από τους καλύτερους παραγωγούς, οπότε θα ήταν τέλεια να βρισκόμουν σε μια περιοδεία μαζί του.

Θεωρείς τον εαυτό σου οπαδό της metal μουσικής, ή πρόκειται για έναν ρομαντισμό που τείνει να χαθεί όσο ανακατεύεσαι όλο και περισσότερο με τον εσωτερικό κόσμο της μουσικής βιομηχανίας;
Είμαι ένας οπαδός της μουσικής που πρωτίστως ακούει metal. Μπορεί να έχω ολοένα και λιγότερο χρόνο για να ακούω μουσική πέρα από τη δική μου, όμως ο «παράγοντας οπαδός» είναι ακόμα εδώ και δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα εξαφανιστεί ποτέ.

Σ' ευχαριστώ για τη συνέντευξη, Tuomas! Τα τελευταία λόγια είναι δικά σου...
Horns Up! Θα τα πούμε σύντομα!