Συνέντευξη Varathron (Necroabyssious)

Οι Varathron αποτελούν μια από τις εμβληματικότερες μπάντες της ελληνικής black metal σκηνής και όχι μόνο, επανέρχονται μετά από αρκετά χρόνια με καινούριο δίσκο. Δείχνουν ότι βρίσκονται σε μεγάλη φόρμα, κάτι που προκύπτει και από την κουβέντα μας με τον Necroabyssious, κατά κόσμων Στέφανο Καρασάββα. Φιλικότατος και λαλίστατος, αναφέρθηκε σε πολλά πράγματα για το παρελθόν και το παρόν της μπάντας, που παρά τα εμπόδια που αντιμετώπισε στο παρελθόν επιμένει και είναι ακόμα μαζί μας.

Έχετε έτοιμο καινούριο άλμπουμ. Βλέπω ότι σε αυτό τον δίσκο έχετε μια καλύτερη προβολή και προώθηση από ότι τα προηγούμενα χρόνια.
Ακριβώς. Να σου πω γιατί Αντώνη; Ήταν η πρώτη φορά μετά την εταιρεία του Γιώργου του Ζαχαρόπουλου, την Black Lotus, είχαμε και τότε αρκετή προσοχή, αν και εκεί με το άνοιγμα που έκαναν τα παιδιά το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό για αυτούς. Αλλά ως προς την προώθηση και το promotion, πιστεύω ότι τώρα είμαστε σε πολύ καλό επίπεδο. Το ενθαρρυντικό για εμάς ήταν σιγά σιγά καταφέραμε να κάνουμε πράγματα και να γράφουμε τραγούδια, με τις όποιες δυσκολίες, οικονομικές ή μη, ο Philip από την Agonia ήταν ο μόνος που δεν μου ζήτησε δείγμα. Όλοι οι άλλοι ακόμα και ο Yusuki, μου είπε ότι γουστάρω τα παλιά των Varathron, αλλά δεν μου αρέσει τόσο πολύ ο νεώτερος ήχος, όχι μόνο των Varathron, αλλά και των άλλων συγκροτημάτων. Αυτό μου άρεσε στον Philip. Δέχτηκε χωρίς να ακούσει το άλμπουμ και του άρεσε πάρα πολύ όταν το άκουσε στη συνέχεια.

Η παραγωγή του άλμπουμ είναι άψογη, πολλοί είναι αυτοί που δεν το δέχονται αυτό για το black metal. Εσύ πώς το βλέπεις;
Η παραγωγή του προηγούμενου άλμπουμ του "Stygian Forces Of Scorn" ήταν αρκετά μουντή και χαμηλή. Η παραγωγή στο καινούριο είναι δυνατή και καθαρή, αλλά συνάμα βγάζει μια μαυρίλα και μούχλα. Αν ακούσεις το "Crowsreign" είναι τελείως καθαρό και γυαλιστερό. Το μπάσο είναι ανύπαρκτο καθώς είχε γίνει ένα λάθος τότε στο στούντιο, δεν το είχε προσέξει και ο Γιώργος και έτσι δεν μπορούσαμε να το αλλάξουμε.

Πόσο καιρό δουλέψατε σε αυτόν τον δίσκο;
Ασχοληθήκαμε περίπου ενάμιση χρόνο.

Ασχολήθηκες κυρίως εσύ στη σύνθεση ή κάνω λάθος;
Όχι ασχολήθηκαν πολύ και τα παιδιά. Σε αυτό το άλμπουμ δουλέψαμε περισσότερο εγώ με τον Αχιλλέα. Πάνω από όλα ο Αχιλλέας, γιατί αυτός είναι ο μουσικός/κιθαρίστας. Το μεγάλο συν αυτού του άλμπουμ για μένα ήταν το στούντιο. Έχουμε ένα δικό μας στούντιο εδώ, το οποίο το έφτιαξε ο Κώστας Καλαμπόκας και είναι πραγματικά γαμάτο. Επειδή είναι ένας άνθρωπος που ακούει metal και τον είχαμε έξω από το σπίτι μας και γράφαμε όποτε το θέλαμε. Όλα τα προηγούμενα χρόνια για να ηχογραφήσουμε κάτι έπρεπε να μεταναστεύσουμε, είτε στην Αθήνα, είτε κάποιες ελάχιστες φορές στη Θεσσαλονίκη και κάποιες στην Πάτρα. Αυτό το γεγονός μας βοήθησε πολύ να γράψουμε και ασχοληθούμε με λεπτομέρειες. Μπορώ να πω ότι δουλέψαμε πλήρως επαγγελματικά.

Αν το συγκρίνουμε με τα προηγούμενα άλμπουμ, πού νομίζεις ότι διαφέρει;
Μουσικά νομίζω δεν διαφέρει. Πιστεύω ότι το νέο άλμπουμ είναι πιο σκοτεινό ως προς τις συνθέσεις, παράξενες μελωδίες και ακόμα πιο μαύροι στίχοι.

Τη μουσική σας τη χαρακτηρίζεις ακόμα black metal;
Βέβαια.

Τη σκηνή γενικότερα την παρακολουθείς;
Την παρακολουθώ ναι. Έχω μια εκπομπή εδώ στο δημοτικό σταθμό των Ιωαννίνων και ένας από τους λόγους που παρακολουθώ είναι και αυτός. Ακούω και ακραίο metal και heavy, που το λατρεύω, και thrash. Όλα τα είδη του metal. Το μόνο που δεν μπορώ είναι αυτό το nu metal.  Επίσης συνεχίζω να κάνω ακόμα το trading. Όχι αυτό το δοξασμένο που είχαμε παλιά.

Αυτό δεν υπάρχει πλέον.
Και όμως θα το πιστέψεις ότι έχει τύχει με Πολωνό να το κάνω μέχρι πέρσι.

Και τι ήταν αυτό που ανταλλάσατε αυτή την εποχή;
Αυτός κάποιο πρόβλημα πρέπει να είχε με το internet. Ασφαλώς δεν του γράφω το καινούριο των Mayhem ή των Deicide, αλλά τυχαίνει οι Βραζιλιάνοι ή οι Χιλιανοί, άλλοι από την Μαλαισία κλπ, να μου στέλνουν τις κυκλοφορίες τους και με άλλους που έχω επαφές ακόμα και μου στέλνουν πράγματα. Γενικότερα ασχολούμαι πολύ και αγοράζω ακόμα.

Πώς εμπνεύστηκες να έχεις τον δίσκο να ξεκινάει με μια χριστιανική ψαλμωδία;
Αυτή την ψαλμωδία που την είχε φέρει ο Χάρης ο ντράμερ, ο οποίο είναι αυτός που έχει γράψει και τις περισσότερες συνθέσεις. Μου έφερε αυτή την ψαλμωδία που είναι ένας ύμνος Βυζαντινός και δεν μπορείς να την βρεις πουθενά ατόφια. Αυτή την έφτιαξε ο Χάρης νότα με νότα. Λέει «Εις τους αιώνες αθάνατος». Από την άλλη έβαλα εγώ μια επίκληση του Σολομώντα που είχε ο Λιβάς Λεβί το 1646 στο τυπολόγιο της υψηλής μαγείας και έδεσα σαν να είναι ωδή, ύμνος σε σκοτεινό θεό.

Όντως δημιουργεί μια σκοτεινή και επιβλητική ατμόσφαιρα. Έχετε και βέβαια πολλά doom στοιχεία, ιδιαίτερα το "Arcade Conjuring" είναι ένα καθαρά doom κομμάτι.
Οι Varathron πάντα ήμασταν mid tempo. Μπορεί να έχουμε κανένα κομμάτι πιο γρήγορο, αλλά εμένα μου αρέσει πιο πολύ το αργόσυτρο. Ομολογώ ότι έχω βαρεθεί το πολύ γρήγορο. Να το ακούσεις από τους Immortal ή τους Deicide, ναι, αλλά δεν μπορώ να το ακούω από όλα τα συγκροτήματα.

Οι επιρροές σας ποιές ήταν όταν ξεκινούσατε το συγκρότημα και τις φιλτράρατε για να βγάλετε τον δικό σας ήχο;
Τότε καθαρά ήταν Bathory, Venom και Hellhammer / Celtic Frost. Το πρώτο Sarcofago μας είχε επηρεάσει, αλλά και οι Morbid Angel. Κυρίως αυτές. Η δημιουργία των Varathron έγινε όταν γνωριστήκαμε με τον Σάκη και τον Μίμη. Πηγαίναμε λοιπόν στην πλατεία Βικτωρίας, στον Τσιμπούρλα, που έλεγαν τα παιδιά, σε ένα υπόγειο στούντιο, όπου τα παιδιά προβάρανε μαζί με τους Sound Pollution, τους Ηχορύπανση.

Είχαν βγάλει και το επτάιντσο μαζί.
Ακριβώς. Αφού τελείωναν τις πρόβες, καθόμασταν μαζί με τον Σπύρο από τους Ηχορύπανση στα ντραμς, εγώ και ο Μίμης στις κιθάρες και παίζαμε Bathory και Celtic Frost κομμάτια. Στην τελευταία πρόβα που είχαμε κάνει την είχαμε ηχογραφήσει και το ακούγαμε όλοι μαζί. Ο Σπύρος το άκουγε και του άρεσε και πρότεινε να κάνουμε όλοι μαζί ένα group. Εγώ έλεγα τι να κάνουμε σε grind, αλλά με σταμάτησε ο Σπύρος και λέει θα βρούμε άλλο στυλ. Αυτό που σου λέω έγινε Σάββατο και την Κυριακή είχαμε ραντεβού για καφέ στην πλατεία Βικτωρίας. Ο Σπύρος είχε φέρει το όνομα του group, το λογότυπο και ήταν αυτός που είπε ότι θα παίζουμε σάπια και μαύρα, κάτι σαν Hellhammer / Celtic Frost. Θα τραγουδάς όπως τραγουδούσες χθες, μου είπε, και έτσι ξεκινήσαμε.

Θυμάμαι από το παρελθόν, ότι στις αρχές των '90s σας είχαμε στο ίδιο επίπεδο με τους Rotting Christ και τους Necromantia. Τι μεσολάβησε από τότε και δεν είχατε μια πορεία αντίστοιχη με αυτή των Rotting Christ; Εγώ περισσότερο εκτιμώ ότι έγιναν κάποιες λάθος επιλογές εταιρειών.
Να το δούμε λίγο αντικειμενικά. Οι Rotting Christ είναι ο Σάκης και ο Θέμης και έχουν κιθάρα, ντραμς και φωνή καβατζωμένα. Βασικά πράγματα. Στους Necromantia o Γιώργος είχε δίπλα του τον Μάκη στο μπάσο. Έγραφε ο Γιώργος τα ντραμς και τα πλήκτρα και δεν τον ένοιαζε. Είχαν την ευκαιρία να κυκλοφορήσουν οτιδήποτε. Εγώ ήμουν μόνο τραγουδιστής. Θα έπρεπε κάθε φορά να παρακαλάω ανθρώπους τις ιδέες μου να τις κάνουν μουσική. Επίσης, εγώ ήμουν ο «ξένος», δεν ήμουν Αθηναίος, ήμουν εκεί για τις σπουδές μου. Βγάλαμε τα demo και το "His Majesty At The Swamp", μετά φεύγω και πάω φαντάρος το 1991 - '92. Με βοηθάει ο Γιώργος ο Necromantia και βγάζουμε μαζί το split, που το ηχογραφήσαμε στο Studio 5. Νιώθω υπερήφανος τρομερά γιατί φτάσαμε στο σημείο να έχουμε τόσο μεγάλη αναγνώριση μετά από τόσα και τόσα εμπόδια. Αν ήσουν ο Benton, o Halford, ή Ozzy θα τα είχες παρατήσει. Να σκεφτείς, βγάλαμε το demo, μετά το επτάιντσο, βγάζουμε και το split και λέω μετά εγώ να βγάλουμε και κανονικό δίσκο. Είχαμε το Σταύρο από τους Horrified, στραβώνει και λέει δεν βγάζω εγώ με τους Necromantia οτιδήποτε. Ξεκινάμε να γράφουμε κομμάτια και αρχίζει να την σκαπουλάρουν από εδώ και από εκεί. Ήταν κάποιες κουλές καταστάσεις. Εντωμεταξύ σε όλα αυτά εγώ ήμουν και φαντάρος και δεν μπορούσαν να αντιδράσω. Τον Ιούνιο του '92 τελείωσα το φανταριλίκι και μου λέει ο Μίμης (σ.σ.: Mutilator) «το συγκρότημα μας είσαι εσύ και εγώ». Από το demo "Genesis Of Apocryphal Desire" που ήμασταν μια πενταμελής μπάντα, φτάσαμε το '92 να είμαστε δύο άτομα. Μεγάλη κατραπακιά. Ο βασικός λόγος ήταν αυτός, αλλαγές μελών συνέχεια. Όταν το 1997 ανέβηκα στα Γιάννενα είχαμε δυσκολίες να προβάρουμε, καθώς το κάναμε όταν ερχόμουνα εγώ στην Αθήνα. Τώρα πια είμαστε δεμένοι ως μπάντα και για αυτό βγήκε αυτό το αποτέλεσμα που το θεωρώ καταπληκτικό.

Εγώ τότε την σκηνή την παρακολουθούσα και μπορώ να πω ότι στις  αρχές της δεκαετίας του '90 και αργότερα υπήρχαν πολλές μπάντες, αλλά δεν είχαν συνέχεια. Τα περισσότερα συγκροτήματα εξαφανίστηκαν. Στον χώρο του black metal ειδικά υπήρχε μια δυνατή σκηνή, που είχε μια ομοιογένεια, είχε ένα ήχο, ένα ύφος. Θα μπορούσε αν είχε καλλιεργηθεί αυτό να είχαμε κάνει σπουδαία πράγματα. Ας πούμε οι Νορβηγοί το 1992 - '93 δεν ήταν καλύτεροι.
Συμφωνώ. Απλώς ξέρεις τι γίνεται. Υπάρχουν κάποιες αιτίες. Το πρώτο πράγματα είναι ο στρατός. Όταν κάποιος λείπει ενάμιση χρόνο και δεν μπορεί να κάμει τίποτα και όταν επιστρέφει λείπει ο φίλος του από το συγκρότημα, δημιουργούνται διάφορες καταστάσεις. Αν σκεφτείς ότι εκείνα τα χρόνια είχαμε δυνατή σκηνή, όχι μόνο στο black metal, αλλά και στο heavy. Ένας άλλος λόγος είναι ότι εδώ δεν είχαμε εταιρείες. Στην Νορβηγία υπήρχε έστω ο Metallion με την Head Not Found ή ο Euronymous και κάτι κυκλοφορούσαν. Επίσης εμείς είχαμε να αντιμετωπίσουμε και την κοινή κουλτούρα. Σκέψου ότι εκείνη την εποχή υπήρχε μεγάλη κόντρα στην Ελλάδα για τους Iron Maiden και τους Manowar. Πλακωνόντουσαν οι άλλοι για τα συγκροτήματα. Αυτή η κατινιά μας οδήγησε στο να χαθούν συγκροτήματα. Οι άλλοι δεν έχουν τέτοια. Ο In The Woods (σ.σ. δεν ανέφερε ποιος ήταν) που τον φιλοξενούσα σπίτι μου, μου έλεγε ότι τελειώνουν τη δουλειά την Παρασκευή και το Σαββατοκύριακο ήταν κλεισμένοι σπίτι του και προβάρανε συνεχώς. Εμείς ευτυχώς είχαμε καταφέρει και είχαμε φτιάξει μια τριάδα (Rotting Christ, Necromantia, Varathron) φανταστική και είχαμε την βοήθεια και την αλληλοϋποστήριξη. Θα μπορούσαν να το είχαν κάνει και άλλοι, αλλά δεν το έκαναν. Είχαμε και την Unisound. Εδώ είμαστε μέσα στη λαμογιά, την γυφτιά, μέσα στη κακία μας. Έθαβε ο ένας τον άλλο. Είχαμε μεγάλους δίσκους ο πρώτος των Rotting Christ, Septic Flesh, ακόμα και ο δίσκος των Rust, των Crush, των Spitfire. Υμνωδείς δίσκοι.

Ποιός θεωρείς ότι ήταν ο σημαντικότερος συνεργάτης σου αυτά τα χρόνια;
Μέσα στο συγκρότημα και μέχρι ένα σημείο ήταν ο Μίμης. Από εκεί και πέρα περιφερειακός συνεργάτης ήταν ο Γιώργος ο Necromantia. Μου στάθηκε αδερφικά, βοήθησε πολύ και κάθε φόρα η βοήθεια του ήταν αμέριστη. Δεν είχα ποτέ κανένα παράπονο από τον Γιώργο. Όπως και από τον Μίμη.

Υπάρχει κάτι από το παρελθόν που να έχεις μετανιώσει; Κάποια επιλογή;
Για το μόνο που μετανιώνω, αλλά ίσως τότε δεν μπορούσα να κάνω κάτι είναι η επιλογή εταιρειών. Ως προς τις συνθέσεις, τις κυκλοφορίες δεν μετανιώνω καθόλου. Αν μπορούσα θα είχα αποφύγει την Unisound. Είχαμε κυκλοφορήσει το "Walpurgisnacht" και ουσιαστικά το έθαψε. Δεν έκανε promotion. Θυμάμαι είχε κυκλοφορήσει το 1995 και το 1997 σε μια συνέντευξη με έναν Γερμανό με είχε ρωτήσει αν βγάλαμε τίποτα μετά το "His Majesty...". Τρελάθηκα.

Είναι η γνωστή αυτή η ιστορία. Θάφτηκαν και άλλα καλά συγκροτήματα. Οι Mortuary Drape, οι Necromass.
Ναι, ναι. Έκανε και ζημιά και με διάφορα bootlegs. Ασ' τα.

Η ανταπόκριση από το εξωτερικό ποιά είναι;
Η ανταπόκριση από το εξωτερικό ποτέ δεν σταμάτησε. Μπορεί να μην γινόταν ο χαμός σε κλίμα mainstream, αλλά αυτή η cult-ιλα που είχαν και έχουν οι Varathron συνεχίζει να προκαλεί το ενδιαφέρον. Αυτό που μου αρέσει είναι η μουσική που βγάζω να αρέσει σε μένα πρώτα και ας πουλήσω 10 κομμάτια. Εγώ είμαι ο πρώτος ακροατής της μουσικής μου και νομίζω το εκτιμά ο κόσμος. Και αυτό που μου άρεσε στον Philip της Agonia ήταν αυτό ότι δεν παρενέβη στη μουσική μας. Ενώ η Century Media το κάνει, σε όλα τα συγκροτήματα. Κατέστρεψε τους Samael, ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα, όπως και τους Alastis κατέστρεψε. Αυτό που λέω είναι ότι οι Varathron πάντα είχαν το κοινό τους. Τώρα με την Agonia έχουμε μια μεγαλύτερη προώθηση και θα δούμε πως θα πάει.

Συναυλίες θα δώσετε;
Συναυλίες θα δώσουμε σίγουρα. Το άλλο Σαββατοκύριακο θα είμαστε στη Θεσσαλονίκη. Το θέμα των συναυλιών είναι μια πονεμένη ιστορία, γιατί ποτέ δεν ήμασταν  όλα τα μέλη στο ίδιο μέρος για να μπορούμε να είμαστε δεμένοι. Μετά όταν ήμασταν στα Γιάννενα είχαμε πολλές υποχρεώσεις. Τώρα τελευταία έχουν επανέλθει μπάντες όπως είναι οι Blasphemy, Mystifier, Archgoat και στο εξωτερικό γίνεται χαμός. Δεχόμαστε πολλές προτάσεις και αφού το δουλέψαμε, έχουμε φτιάξει ένα σταθερό line up και είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο. Έχουμε και το φεστιβάλ Nuclearwar Now στο Βερολίνο τον Νοέμβρη. Είπαμε να δώσουμε αυτές τις δύο συναυλίες Οκτώβρη και Νοέμβρη και μετά αφού κυκλοφορήσει και ο δίσκος, από το νέο έτος να δώσουμε και άλλες συναυλίες, παίζοντας και τα καινούργια κομμάτια.

Οπότε περιμένουμε ανακοινώσεις. Διακρίνω μια εικόνα πολύ θετική και αισιόδοξη για το συγκρότημα. Τι άλλο θα μπορούσαμε να περιμένουμε;
Αυτή η αισιοδοξία προέρχεται από το γεγονός ότι είμαστε εδώ από τα Γιάννενα, εκτός από το Στράτο τον μπασίστα. Από την άλλη έχουμε ένα καταπληκτικό στούντιο πλέον εδώ στην περιοχή μας και μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε, χωρίς να «ξενιτευτούμε». Αισθανόμαστε μια εσωτερική ευφορία και τα πράγματα μας πηγαίνουν πολύ καλά.  Έχουμε δρομολογήσει τον δίσκο, τις συναυλίες. Με τον Αχιλλέα γράψαμε προχθές καινούριο τραγούδι. Έχουμε πολύ καλούς μουσικούς και υπάρχει γενικότερα μια γενική ευφορία.

Πριν κλείσουμε, θα ήθελες να προσθέσεις κάτι;
Πρώτα από όλα σε ευχαριστώ για την υποστήριξη. Πιστεύω ότι το άλμπουμ θα αρέσει και να είστε σίγουροι ότι εμείς θα συνεχίσουμε σε αυτό το στυλ.

Εγώ σε ευχαριστώ για τον χρόνο, την ωραία κουβέντα και καλή επιτυχία από εδώ και πέρα.