Συνέντευξη Soilwork (Bjorn 'Speed' Strid)

Μερικές φορές η κυκλοφορία ενός νέου άλμπουμ περιορίζει τα θέματα συνομιλίας και όταν η αφορμή δίνεται για κάποιον άλλο λόγο, όπως στη προκειμένη περίπτωση για την κυκλοφορία του πρώτου ζωντανού DVD των Soilwork, η τροπή της κουβέντας μπορεί να προκύψει πολύ ενδιαφέρουσα. Ακόμα περισσότερο όταν έχεις για συνομιλητή έναν πολύ ευδιάθετο, ομιλητικό και ευγενικό Bjorn 'Speed' Strid να δίνει πειστικές απαντήσεις σε ότι είχαμε να ρωτήσουμε γύρω από τους Soilwork, το νέο DVD τους, τους Night Flight Orchestra, τη σουηδική σκηνή του melodic death metal και πολλά ακόμα.

Γεια σου Speed, τι κάνεις;
Γεια σας κύριε, καθόλου άσχημα!

Καλό αυτό! Φαντάζομαι πως είσαι στη Σουηδία, πως είναι εκεί τώρα στην καρδιά του χειμώνα;
Επιτέλους έχουμε λίγο χιόνι. Μπορεί να σου ακούγεται περίεργο αυτό που λέω, αλλά έχω σιχαθεί τη βροχή και τις καταιγίδες, οπότε το χιόνι μας φώτισε λιγάκι από το σκοτάδι.

Εδώ είναι ακριβώς το αντίθετο, είχαμε βροχές και λίγα χιόνια και τώρα περιμένουμε τον ήλιο!
(Γέλια) Αυτό ακριβώς!

Πώς εξελίσσονται τα πράγματα στο στρατόπεδο των Soilwork μετά την κυκλοφορία του "The Living Infinite";
Λοιπόν, δώσαμε μερικά shows, περιοδεύσαμε, όχι όσο θα θέλαμε, αλλά έτσι κατέληξε. Κάναμε μια ευρωπαϊκή περιοδεία, μια αρκετά εκτενή περιοδεία στη Βόρειο Αμερική που διήρκεσε εννιά εβδομάδες με μόνο δύο μέρες κενές, οπότε ήταν αρκετά τρελή φάση. Επίσης, επιστρέψαμε στην Ιαπωνία για πρώτη φορά νομίζω από το 2008, οπότε ήταν μια ευχάριστη επιστροφή, παίξαμε στο Loudpark Festival το οποίο ήταν μια σπουδαία εμπειρία και μετά αποφασίσουμε να ξεκινήσουμε να συνθέτουμε νέα κομμάτια. Για την ακρίβεια σήμερα είμαστε στο studio και ηχογραφούμε το νέο δίσκο...



Θα επανέλθουμε αργότερα σε αυτό. Πρώτα, όμως, επειδή ήταν η πρώτη φορά που κυκλοφόρησε ένα διπλό άλμπουμ σε αυτό το είδος μουσικής θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως ένα πείραμα. Πώς πήγε λοιπόν αυτό το πείραμα;
Νομίζω πως πήγε πολύ καλά, είμαι ακόμη πολύ περήφανος γι' αυτό, είναι ένα από τα άλμπουμ με τη μεγαλύτερη αντοχή στο χρόνο για μένα. Διότι, συνήθως πάει κάπως έτσι: «βγαίνεις από το στούντιο, φυσικά είσαι πολύ ενθουσιασμένος, παίρνεις στα χέρια σου την τελική μίξη, το ακούς κάθε μέρα για περίπου δύο μήνες και μετά δεν το μπορείς άλλο...» Σε αυτό το σημείο, εντωμεταξύ, το άλμπουμ δεν έχει καν κυκλοφορήσει ακόμη (γέλια)... Αλλά αυτή τη φορά, με έχει κρατήσει, γιατί πέραν του ότι είναι ένα διπλό άλμπουμ με περισσότερα κομμάτια απ' ότι συνήθως, υπάρχουν τόσες λεπτομέρειες και δυναμικές που ακόμη μου ακούγεται ενδιαφέρον. Οπότε είμαι πολύ ευχαριστημένος και ήταν πολύ διασκεδαστικό να παίζουμε ζωντανά αυτά τα κομμάτια. Θεωρώ πως είχανε και καλή ανταπόκριση από το κοινό.

Συμφωνώ! Ήταν ένα σπουδαίο άλμπουμ και παρόλο που ήταν μεγάλο σε διάρκεια, δεν ήταν καθόλου κουραστικό, αυτό είναι ένα καλό σημάδι που δείχνει πως όντως ήταν πολύ καλό.
Τέλεια, χαίρομαι που το βλέπεις έτσι, σ' ευχαριστώ.

Τελευταία, πολλές μπάντες τείνουν να ηχογραφούν διπλούς δίσκους και είτε κυκλοφορούν δύο μέρη ή ένα διπλό όπως κάνατε εσείς. Μπορεί αυτό να σημαίνει πως υπάρχει περισσότερη δημιουργική και καλλιτεχνική ελευθερία στις μέρες μας;
Νομίζω ναι, υπάρχει πολύ υλικό που κυκλοφορεί και είναι πιο «παιχνιδιάρικο», ενώ για καιρό τα πάντα ακούγονταν όμοια. Η σκανδιναβική σκηνή άρχισε να κλείνει το μάτι στον αμερικανικό ήχο και ας πούμε ανέμιξε στοιχεία, ενώ μετά και η αμερικανική έκανε το αντίστοιχο με το σκανδιναβικό ήχο και τον ενσωμάτωσαν στο δικό τους, οπότε για καιρό οι δυο σκηνές ακούγονταν το ίδιο. Η metal μουσική είναι πιο ενδιαφέρουσα και ποικιλόμορφη πλέον - έχει αρχίσει να γίνεται πιο ενδιαφέρουσα και ποικιλόμορφη τα τελευταία χρόνια νομίζω. Ο κόσμος τολμά να είναι λίγο πιο progressive και πειραματικός και νομίζω πως αυτό είναι κάτι το σπουδαίο.

Έχεις καθόλου δεύτερες σκέψεις για το εάν θα έπρεπε να κυκλοφορήσετε το άλμπουμ σε δύο μέρη;
Όχι, σίγουρα όχι. Θεωρήσαμε πως έπρεπε να είναι ένα διπλό άλμπουμ με την πραγματική έννοια της λέξης, όπως ήταν κάποτε. Θυμάσαι δίσκους από τα '80s ή τα '70s, περισσότερο από progressive rock μπάντες, όπου άνοιγες όλο το sleeve και κατά κάποιον τρόπο έκανες ένα ταξίδι; Αυτό θέλαμε να κάνουμε με αυτό το άλμπουμ και όχι κάτι σε στυλ «ορίστε το πρώτο μέρος, περιμένετε τρεις μήνες και μετά ορίστε και το δεύτερο!». Θέλαμε να είναι ενιαίο, μια συλλογή τραγουδιών που θα σε ταξιδέψει. Ξέρω πως ακούγεται κάπως πομπώδες και κάπως υποκριτικό αυτό, αλλά έτσι νιώσαμε πως έπρεπε να είναι, επειδή είναι μια πολύ δυναμική δουλειά. Γράφτηκε σαν ένα διπλό άλμπουμ, γι' αυτό υπάρχουν οι εναλλαγές στον ήχο. Τα τραγούδια εξακολουθούν να ακούγονται ως Soilwork, περιλαμβάνει ωστόσο κάποιες ενδιαφέρουσες αλλαγές.

Ξέρω τι εννοείς και δεν ακούγεται υποκριτικό… Γι' αυτό αγόρασα κι εγώ το βινύλιο, γιατί ήθελα να κάνω αυτό το «ταξίδι»...
Ναι, σίγουρα!



Τώρα, επιστρέφετε με την κυκλοφορία ενός DVD που αποτυπώνει την εμφάνισή σας από το Ελσίνκι, στα πλαίσια της περιοδείας για το τελευταίο άλμπουμ. Γιατί αποφασίσατε να κυκλοφορήσετε ένα live DVD και πως επιλέξατε το συγκεκριμένο show;
Η αλήθεια είναι πως το είχαμε κανονίσει πολύ νωρίτερα να βιντεοσκοπήσουμε ένα DVD στο Ελσίνκι και το αποφασίσαμε πριν καν ξεκινήσει η περιοδεία. Θέλαμε να έχουμε στην πλάτη μας μια περιοδεία πριν κάνουμε το DVD, ώστε να νιώθουμε πιο άνετα και όσο πιο δεμένοι γίνεται σαν μπάντα. Νομίζω πως χρειαζόταν να κάνουμε και ήταν κάτι που θέλαμε εδώ και καιρό. Είναι ενδιαφέρον που μια μπάντα του μεγέθους μας δεν έχει κυκλοφορήσει ένα DVD, ειδικά αν σκεφτείς ότι είμαστε ενεργοί από το 1997, οπότε σίγουρα είχε έρθει η στιγμή να γίνει αυτό.
Νιώσαμε πως το Ελσίνκι είναι το τέλειο μέρος, βρήκαμε και το venue «Circus» στο οποίο δεν είχαμε ξαναπαίξει, μας φάνηκε πολύ όμορφο. Όπως λέει και ο τίτλος του DVD, είναι ακριβώς στην καρδιά του Ελσίνκι, μέσα στην πόλη. Επίσης, οι Φινλανδοί οπαδοί μας είναι πολύ πιστοί, ενώ ακόμη κι από το ξεκίνημα της καριέρας μας τραβήξαμε την προσοχή στη Φινλανδία, με πολύ προβολή στον τύπο και στο ραδιόφωνο, δημιουργώντας από τότε ένα πιστό fanbase. Πάντα περνάμε ωραία εκεί, έχουμε δώσει μερικά από τα καλύτερα shows μας στη Φινλανδία, έχουμε παίξει σε πολλά φεστιβάλ, οπότε ήταν μια αρκετά φυσιολογική επιλογή για μας. Είναι και κοντά στο σπίτι μας, περνάς το νερό κι έφτασες στη Φινλανδία, οπότε ήταν ένα τέλειο σημείο. Συν το γεγονός πως το "The Living Infinite" έχει ένα μελαγχολικό ύφος, και αυτό είναι κάτι που μοιράζονται οι Φινλανδοί με τους Σουηδούς, μοιραζόμαστε αυτό το συναίσθημα, μελαγχολία αλλά παράλληλα και άνεση με κάποιο τρόπο (γέλια). Είναι λίγο δύσκολο να το εξηγήσω, αλλά νομίζω αυτός είναι ο ήχος του "The Living Infinite" και οι Φινλανδοί έχουν αυτή την πιο μελαγχολική κουλτούρα, οπότε νιώσαμε πως και αυτός ήταν ένας καλός λόγος για την επιλογή μας.

To καταλαβαίνω, μιλούσα γι' αυτό μόλις πριν λίγο με τον Mikko των Bon Hertzen Brothers, δεν ξέρω αν τους γνωρίζεις.
Ναι, τους ξέρω...

Το setlist λοιπόν του show σαν είναι στ αλήθεια πολύ καλό, αλλά έχω ένα μικρό παράπονο! Πως μπορεί ένα κομμάτι σαν το "Distance" να μην συμπεριλαμβάνεται στο setlist; Μόνο εγώ θεωρώ πως είναι ανάμεσα στα καλύτερα κομμάτια σας;
Λοιπόν, είσαι το δεύτερο άτομο που το λέει αυτό σήμερα! (γέλια). Είναι ενδιαφέρον αυτό... Ξέρεις, το παίζαμε και παλιότερα ζωντανά και νομίζω πως έχεις ένα δίκιο. Πρόκειται για ένα καλό τραγούδι και θα μπορούσε να είναι στο setlist, αλλά προφανώς ήταν πολύ δύσκολο για μας να επιλέξουμε κομμάτια και να αφήσουμε τους πάντες ευτυχισμένους, συμπεριλαμβάνοντας τους εαυτούς μας, σωστά; Εν τέλει θεωρούμε πως είναι μια αρκετά καλή συλλογή κομματιών και υπάρχει ένα τραγούδι που να αντιπροσωπεύει κάθε άλμπουμ της καριέρας μας οπότε κάτι είναι κι αυτό! (γέλια)

Πρέπει να γίνεται ολοένα δυσκολότερο να διαλέξετε τραγούδια με κάθε νέα κυκλοφορία, έτσι;
Ναι σίγουρα! Και ξέρεις παίζοντας ζωντανά κι επιλέγοντας τα setlist θέλουμε να το κρατάμε ενδιαφέρον και να μην βαριόμαστε τα κομμάτια, αλλά παράλληλα θέλουμε να ευχαριστήσουμε το κοινό, οπότε μπορεί να είναι δύσκολο κάποιες φορές, σίγουρα.

Γιατί αφιέρωσες το "Distortion Sleep" στις κυρίες; Παρεμπιπτόντως φοβερό κομμάτι, ένα από τα αγαπημένα μου των Soilwork...
Πάντα φαινόταν να είναι το τραγούδι για τις κυρίες αυτό, εάν υπάρχουν κορίτσια στο κοινό πάντα τις ακούς να κάνουν «Αααααα» (σ.σ.: προσπάθησε να αναπαράγει αυτό τον διαπεραστικό ήχο που προκαλούν οι γυναικείες φωνές στις συναυλίες) όταν παίζουμε αυτό το κομμάτι (γέλια), επειδή έχει ένα παλμό που θυμίζει κάτι από τη hair metal σκηνή, έχει ένα late '80s feel, κάτι σαν τους Hardline αναμιγμένο με metal, δεν ξέρω πώς να το πω. Πάντως, πάντα ένιωθα πως αυτό είναι το τραγούδι που αρέσει στις γυναίκες...

Ίσως επειδή αναφέρεσαι στο lifestyle στο ρεφρέν, χαχα...
Ναι, μπορεί!

Πως και είχατε τη Floor Jansen στη σκηνή για το "Let This River Flow"; Το κοινό περιμένει πολλά από αυτή τώρα που είναι η τραγουδίστρια των Nightwish και κάνατε ένα ωραίο ζευγάρι στη σκηνή...
Ναι, νομίζω πως τα κατάφερε πολύ καλά. Την πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή μαζί της ήταν όταν μου ζήτησε να κάνω guest φωνητικά για το πρώτο άλμπουμ των ReVamp. Τότε ήταν που γνωριστήκαμε και μου είπε πως της άρεσε πολύ η φωνή μου, κάτι το οποίο φυσικά ήταν μεγάλη τιμή για μένα, καθώς την θαυμάζω κι εγώ πολύ ως τραγουδίστρια. Μετά από αυτό, ήθελα κατά κάποιον τρόπο να επιστρέψω τη χάρη, με το να τραγουδήσει ένα κομμάτι στο DVD μας. Μιλούσαμε γι αυτό και ήθελε να το κάνει, ήταν ενθουσιασμένη. Βρήκαμε λοιπόν το "Let This River Flow" που έχει αρκετά ιδιαίτερα φωνητικά και θεωρήσαμε πως θα ήταν ένα καλό κομμάτι για να κάνουμε ντουέτο και να τραγουδήσουμε μαζί.

Όπως παρακολουθούσα το DVD σκεφτόμουν πως το lineup της μπάντας είναι στ' αλήθεια πολύ δεμένο. Νιώθεις πως είστε πιο ισχυροί από ποτέ σαν ομάδα;
Ναι, αν και αυτό είναι κάτι που λένε πάντα όταν έχουν πολλές αλλαγές στο lineup (γέλια)... Πάντα λένε (σ.σ.: με αστεία φωνή) «είμαστε πιο δυνατοί από ποτέ, καλύτεροι από ποτέ», αλλά δεν λέω ψέματα, σε καμία περίπτωση, όταν το λέω αυτό. Νιώθουμε πολύ καλά, και η προσθήκη του David Anderson που είναι επίσης social genius κάνει την μπάντα να μοιάζει περισσότερο με μια μονάδα. Νομίζω πως έχουμε ωριμάσει σαν συνθέτες αλλά και σαν live μπάντα. Δεν θα δεις τίποτε συγχρονισμένες κινήσεις από μας όπως βλέπεις από άλλες μπάντες, αλλά τουλάχιστον φαίνεται πως περνάμε καλά. Δεν είμαστε μια μπάντα-επιχείρηση, είμαστε μια μπάντα που το διασκεδάζει και νομίζω αυτό φαίνεται.

Φαίνεται πως δεν είμαι ο μόνος που θέλει να γελάσει όταν βλέπει μηχανικές κινήσεις στη σκηνή!
Ναι, είναι όλα χαβαλές και για διασκέδαση μάλλον...



Επίσης, είσαι ο τύπος του frontman που μιλάει αρκετά και παίζει με το κοινό κατά τη διάρκεια του show. Είναι σημαντικό για σένα να κάνεις τον κόσμο να διασκεδάζει στις συναυλίες των Soilwork;
Έτσι νομίζω... Ξέρεις, όταν ηχογραφούμε ένα άλμπουμ είναι μια περίοδος που απαιτεί σοβαρότητα. Όχι πως δεν το διασκεδάζουμε αλλά είμαστε σοβαροί με τη μουσική μας κι εγώ προσωπικά και με τους στίχους μου, οι οποίοι αναδεικνύουν πολλά σοβαρά ζητήματα και προβλήματα, τα οποία μερικές φορές είναι δύσκολο όταν τα έχεις περάσει. Είναι δύσκολο το να γράφεις στίχους, ειδικά όταν έχουν να κάνουν με θέματα που σε κάνουν να νιώθεις άβολα, αλλά είναι μάλλον ενός είδους θεραπεία για μένα. Όταν όμως είσαι στη σκηνή, θέλω να είναι ένα πάρτι, άσχετα με το πόσο σοβαρό είναι το στιχουργικό περιεχόμενο ή η μουσική. Πρέπει να είναι ένα πάρτι, πρέπει να είναι διασκεδαστικό. Θέλω κι εμείς και το κοινό να περνάμε καλά, δεν θέλω να πάω σε μια συναυλία που βλέπεις μια υπέρ-σοβαρή μπάντα απλά να στέκεται ακίνητη εκεί επειδή οι στίχοι τους είναι τόσο σοβαροί. Θέλω στο τέλος να είναι σαν μια γιορτή.

Κοιτάω τον χώρο γύρω μου και συνειδητοποιώ πως έχω εκατοντάδες live DVD που αγόραζα σαν τρελός, αλλά τα τελευταία χρόνια αγόρασα πολύ λίγα, επειδή βασικά δεν έχω χρόνο να κάτσω και να απολαύσω ένα DVD, αλλά δευτερευόντως γιατί αργά ή γρήγορα θα μπορώ να το δω ολόκληρο στο YouTube. Οπότε σκεφτόμουν, είναι η κυκλοφορία ενός DVD όσο βιώσιμη ήταν παλιότερα;
Νομίζω πως οι πιστοί οπαδοί, οι φανατικοί οπαδοί πάντα θέλουν «the real thing». Φυσικά, θα υπάρχει κόσμος που θα το δει μόνο στο YouTube και δεν έχω κάποιο πρόβλημα με αυτό. Θα προτιμούσα να αγόραζαν το DVD ή το Bluray επειδή έχει πολύ ενδιαφέρων packaging, έχει πολλές σημειώσεις μέσα και παλιές φωτογραφίες, γενικά έχει αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία. Για μένα, αποτελούν ένα αντικείμενο που θέλω ακόμη να αγοράζω, εξακολουθώ να αγοράζω ακόμη μουσικά DVD, παρόλο που μπορεί να είναι από κλασσικές rock συναυλίες του 1977 για παράδειγμα. Μου αρέσει ακόμη να βάζω το DVD με τη συναυλία και να το βλέπω, έχει πλάκα. Νομίζω πως είναι κάτι πολύ ωραίο όλο αυτό, αλλά και η όλη συσκευασία είναι πολύ ωραία επίσης, ενώ αν δεις το show στο YouTube αυτό είναι όλο. Όμως, υπάρχουν και άλλα πέραν αυτού, οπότε πιστεύω πως πάντα είναι καλύτερα να αγοράζεις όλη τη συσκευασία γιατί κάνει την εμπειρία πιο διασκεδαστική τελικά.

Προσπαθώ να φτιάξω ένα Buyer's Guide για τους Soilwork και δυσκολεύομαι. Ποιά δυο άλμπουμ σας θα έβαζες στην κατηγορία «»Buy or Die» και ποιά στη «Must Have»?
Καλή ερώτηση... Νομίζω το τελευταίο, επειδή συνοψίζει καλά όλη μας την καριέρα. Αν θες να μάθεις τι εστί Soilwork, σίγουρα είναι ένα καλό άλμπουμ για να γνωρίσεις τη μουσική μας. Εκτός από αυτό, θεωρώ πως το "Natural Born Chaos" είναι επίσης κάτι που ξεχωρίζει. Ήταν στ' αλήθεια μπροστά από την εποχή του. Βγήκε το 2002 και μάλλον δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει τότε, αλλά έχει λάβει ένα σχεδόν cult status τουλάχιστον στη Βόρεια Αμερική κι επηρέασε πολλές metalcore μπάντες, οπότε νομίζω πως αυτά τα δυο άλμπουμ ξεχωρίζουν, τόσο μουσικά και στιχουργικά, όσο και με το artwork τους.

Και τα επόμενα δύο;
Τα επόμενα δύο μετά από αυτά; Ουάου! Θα μπορούσα να πω το "Chainheart Machine" και το "A Predator's Portrait".

Δεν θα συμφωνούσαμε λοιπόν! (γέλια) Αλλά αυτό είναι καλό, δείχνει πως έχετε πολλά καλά άλμπουμ!
Ναι, υποθέτω έτσι είναι! (γέλια)

Τώρα, τον Δεκέμβριο ήσασταν σε φάση ακρόασης των demos του νέου άλμπουμ, οπότε σε παρακαλώ πες μας πότε να το περιμένουμε, και τι να περιμένουμε από αυτό;
Νομίζω πως ήταν περίεργο το συναίσθημα ξεκινώντας να γράφουμε νέα τραγούδια ξανά, επειδή μόλις είχαμε κάνει ένα διπλό άλμπουμ, οπότε που να πάμε μετά; Μήπως να κάνουμε ένα τριπλό άλμπουμ (γέλια), ή να επιστρέψουμε κάνοντας ένα κανονικό βαρετό άλμπουμ; Εν τέλει, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα κανονικό δίσκο όπως συνήθως, επειδή δεν θέλουμε να προκαλέσουμε πολύ την τύχη μας. Βγάλαμε ένα διπλό δίσκο, κάτι που είναι μια δύσκολη διαδικασία και νομίζω επιτύχαμε το να το κάνουμε ενδιαφέρον σε όλη τη διάρκειά του. Οπότε, αποφασίσουμε να κάνουμε ένα κανονικό άλμπουμ αυτή τη φορά και στην αρχή μας φαινόταν τόσο εύκολο, σε σημείο που λέγαμε «έχουμε να γράψουμε μόνο 12 κομμάτια και αυτό ήταν;». Είναι περίεργο ξέρεις, αλλά δεν ήταν τόσο εύκολο όσο νομίζαμε να επιστρέψουμε σε κάτι τέτοιο. Μετά από λίγο, η έμπνευση ήρθε και μπορώ μόνο να πω πως θα περιλαμβάνει πολύ έντονα κομμάτια, πολύ γρήγορα. Μισώ να χρησιμοποιώ τη λέξη «brutal» γιατί δεν λέει και κάτι, δεν σημαίνει τίποτα τελικά, αλλά τα κομμάτια είναι πολύ έντονα και τεχνικά σε κάποια σημεία, ωστόσο πολύ μελωδικά. Δε χαμηλώνουμε τις ταχύτητες, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Έχετε κάποιο χρονικό πλάνο για το πότε θα κυκλοφορήσει;
Δεν έχω ακούσει κάποια ημερομηνία ακόμη, αλλά νομίζω πως θα είναι κάποια στιγμή μετά το καλοκαίρι.

Αυτό είναι τέλειο, άρα έχουμε να περιμένουμε καινούριο δίσκο Soilwork αυτή τη χρονιά!
Ναι!



Επίσης, δουλεύετε πάνω στο δεύτερο δίσκο με τους Night Flight Orchestra. Δείχνεις μια άλλη πλευρά της φωνής σου και του ταλέντου σου ως τραγουδιστής. Σκοπεύεις να κρατήσεις αυτό το project ώστε να επικεντρώνεσαι στην πιο μελωδική σου πλευρά;
Πιστεύω πως ήταν απαραίτητο για μένα, καθώς πολλές φορές ζοριζόμουν με τους Soilwork, επειδή έχω τόσες πολλές διαφορετικές επιρροές. Μου αρέσει να τραγουδάω metal, να γράφω metal, αλλά επίσης μου αρέσει να παίζω και να ακούω classic rock, από τα '70s και τα '80s. Για μένα ήταν πολύ σημαντικό να έχω μια μπάντα που θα ακούγεται εντελώς διαφορετική, αντί να προσπαθώ να χωρέσω τα πάντα στους Soilwork, όλες μου τις επιρροές... Μου ήταν αρκετά απογοητευτικό κατά κάποιον τρόπο, γιατί δεν μπορείς να είσαι ο Lou Gramm των Foreigner και ο Tom Araya των Slayer ταυτόχρονα (γέλια), είναι δύσκολο.

Οπότε, θεωρώ πως ήταν κάτι καλό το ότι αποφάσισα να ξεκινήσω τη μπάντα μαζί με τον David από τους Soilwork, καθώς μοιραζόμαστε μια κοινή αγάπη για το κλασικό rock, κυρίως των '70s και των πρώιμων '80s. Πέρασα πολύ καλά ηχογραφώντας με τους Night Flight Orchestra και μας αρέσει πολύ να παίζουμε και ζωντανά, οπότε μπορεί να θεωρηθεί ως μια κανονική μπάντα. Έχουμε μόνο λίγα shows εδώ κι εκεί, θα θέλαμε να παίξουμε περισσότερο εάν είχαμε τη δυνατότητα, αλλά οι Soilwork είναι η κύρια μπάντα φυσικά. Είναι, όμως, κάτι θετικό το ότι έχουμε αυτό το συγκρότημα και μπορούμε να διοχετεύουμε αυτές τις επιρροές εκεί, ενώ παράλληλα να συγκεντρωνόμαστε στους Soilwork γι' αυτό που πραγματικά είναι.

To πρώτο άλμπουμ ήταν πολύ καλό, να περιμένουμε εκπλήξεις από το δεύτερο;
Δεν έχει κυκλοφορήσει, αλλά από τους ανθρώπους που το άκουσαν, όλοι οι φίλοι και οι συνεργάτες μου που μου δίνουν την ειλικρινή άποψή τους το έχουν λατρέψει και νομίζουν πως είναι ακόμη καλύτερο. Το προηγούμενο άλμπουμ ακουγόταν σαν mid '70s ή ακόμη και late '70s, αυτό μάλλον ακούγεται περισσότερο μεταξύ 1978 και 1982 αν θέλουμε να το δούμε ως αληθινοί σπασίκλες... (γέλια)

Επίσης, ξεκινήσατε συνεργασία με την εταιρία management του Chuck Billy, την Breaking Bands. Πώς πιστεύεις ότι θα βοηθήσει αυτή η κίνηση τους Soilwork να γίνουν μεγαλύτεροι απ' ότι είναι σήμερα;
Πιστεύω πως είναι εξαιρετικό το management μέχρι στιγμής, είναι ένα καλό σχήμα ανθρώπων γιατί από τη μια έχουμε τον Chuck Billy που είναι καλλιτέχνης, τραγουδιστής σε μια μπάντα που περιοδεύει κοντά 30 χρόνια τώρα, οπότε είναι καλό να έχουμε αυτή την αντιπροσώπευση στο management, ενώ παράλληλα έχουμε τους Jon και Marsha Zazula που ξεκίνησαν τη Megaforce Records, οι οποίοι διαθέτουν μεγάλη εμπειρία, κάτι το οποίο θεωρώ ότι είναι αυτό που χρειαζόμαστε. Επίσης, έχουμε την Maria Ferrero, την publicist, η οποία ήταν επίσης μέλος της Megaforce όταν ξεκίνησε με τους Metallica κι όλα αυτά, οπότε είναι το ιδανικό σχήμα για μας. Ο Chuck Billy είναι συνεχώς ενήμερος για ότι συμβαίνει στη metal σκηνή και παρακολουθεί τους Soilwork από την αρχή. Ήταν οπαδός οπότε εμένα αυτό μου ακούγεται σαν το τέλειο σχέδιο.

Πριν κλείσουμε, θα ήθελα να μάθω πως βλέπεις την άλλοτε κραταιά «melodic death metal» σκηνή της Σουηδίας, μετά από όλα αυτά τα χρόνια. Σταδιακά, νομίζω πως η λάμψη της έχει αρχίσει να ξεθωριάζει κι εσείς είστε από τις λίγες μπάντες που κρατάνε ακόμη τη σημαία ψηλά...
Στις μέρες μας είναι τόσο διαφορετικά τα πράγματα… Θα έλεγα πως η σουηδική melodic death metal σκηνή, με την κυριολεκτική της έννοια, είναι νεκρή, αλλά δεν θέλω να χρησιμοποιήσω αυτό τον όρο γιατί είναι σαν μια τυπική δήλωση που καταλήγει στο Blabbermouth... Είναι σαν το «Rock is dead»... Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω, «O Bjorn λέει πως το σουηδικό death metal είναι νεκρό» ή κάτι ανάλογο (γέλια), ενώ ισχύει μάλλον το αντίθετο. Ενθαρρύνω τον κόσμο και τις νέες μπάντες να ξαναθυμηθούν αυτές τις «χρυσές μέρες» του σουηδικού death metal, γιατί αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι της όλης σκηνής και νιώθω πως μερικές μπάντες προσπαθούν υπερβολικά να ξεφύγουν από το κλασσικό μελωδικό death metal.

Για μας είναι θέμα του να εξελίσσεις αυτό τον ήχο και ξέρω πως επιστρέφουμε που και που στις ρίζες μας, αλλά ταυτόχρονα προχωράμε μπροστά κι αλλάζουμε τον ήχο μας. Μόνο και μόνο επειδή δεν θέλεις να έχει πλέον διπλές αρμονίες στις κιθάρες και τυπικό σουηδικό death metal πια δεν σημαίνει πως πρέπει να το εγκαταλείψεις εντελώς, μπορείς πάντα να το εξελίσσεις. Εν τέλει, νομίζω πως είναι σήμερα αποτελεί μια μουσική σκηνή με μεγάλη ποικιλία, ενώ όλες οι μπάντες που βγήκαν στα τέλη της δεκαετίας του '90 και στην αρχή της δεκαετίας του 2000 -οι In Flames, εμείς και οι Dark Tranquillity- όλοι ακουγόμαστε διαφορετικοί πλέον, κάτι το οποίο έχει πλάκα και είναι αρκετά ενδιαφέρον.

Ήταν μια πολύ ωραία συζήτηση, θέλω να σου ευχηθώ τα καλύτερα κι ελπίζω να σας δούμε σύντομα και στην Ελλάδα!
Το ξέρω, έχει περάσει πολύς καιρός, έτσι;

Ναι, πάει πολύς καιρός...
Είναι απαράδεκτο αυτό!

Σ' ευχαριστώ για τον χρόνο σου!
Κι εγώ ευχαριστώ κύριος, ήταν πολύ ωραία η συζήτηση!