Συνέντευξη Heaven's Basement

«Έι, Heaven's Basement, μην γίνετε μαλάκες»

Από τον Ιάσονα Τσιμπλάκο, 07/02/2014 @ 11:41
Μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της περσινής χρονίας, οι Heaven's Basement, έχουν μία πολύ ιδιαίτερη πορεία μέχρι τώρα. Με το ντεμπούτο LP τους να έχει εντυπωσιάσει τους πάντες και έχοντας κάνει εκατοντάδες ζωντανές εμφανίσεις τα τελευταία χρόνια, όλα δείχνουν πως πάνε για μεγάλα πράγματα. Τους συναντήσαμε στη Γλασκώβη και μιλήσαμε με τον Sid (κιθάρες) και τον Chris (drums) για το "Filthy Empire", τις περιοδείες και τα πιο απλά μαθήματα ζωής. Απολαύστε...

Heaven's BasementΠρώτη φορά μιλάτε σε κάποιο ελληνικό μέσο;
Στη Σκωτία; Ναι! (γέλια) Βασικά, στείλαμε μερικά απ’ τα παλιά μας EP στην Ελλάδα για review, πριν δυο-τρία χρόνια...

Λοιπόν, σας αξίζουν συγχαρητήρια για το πρώτο σας LP. Όλοι εδώ στο Rocking.gr το λάτρεψαν. Πώς πάει γενικότερα;
(Chris) Εκπληκτικά! Έτυχε θερμής υποδοχής. Τα single παίζονται πολύ στο ραδιόφωνο. Το κυριότερο για εμάς όμως είναι πως αρέσει πολύ στον πυρήνα των οπαδών μας και αυτό επεκτάθηκε και παραπέρα. Πρόκειται για ένα άλμπουμ για το οποίο ήμασταν υπερήφανοι όταν το κάναμε. Μετά, όταν το κυκλοφορείς, το πρώτο που θες είναι να αρέσει στους φαν σου και αυτό συνέβη.

Πώς και σας πήρε τόσο καιρό να το κυκλοφορήσετε; Είστε μέσα στα πράγματα εδώ και αρκετό καιρό...
(Chris) Ποτέ δεν θέλαμε να το τρέξουμε περισσότερο απ' όσο χρειάζονταν. Το 2010, η σύνθεση της μπάντας ακόμα δεν είχε πάρει την τελική της μορφή. Κυκλοφορήσαμε κάνα-δυο EP, ούτως ώστε να ‘χουμε λόγο να 'μαστε σε περιοδεία, μιας και δεν υπήρχε κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο για δίσκο όταν δημιουργήσαμε το συγκρότημα. Στόχος μας ήταν περισσότερο να έχουμε την ευκαιρία να περιοδεύσουμε για λίγα χρόνια, να χτίσουμε μια βάση οπαδών, να γράψουμε τραγούδια και να μπούμε στο στούντιο όταν νιώθαμε έτοιμοι, κάτι που έγινε αργότερα εκείνη τη χρονιά.

Heaven's Basement - Filthy EmpireΟπότε τι, σχετικά με την Red Bull Records, σας έκανε να νιώσετε «έτοιμοι»;
(Sid) Είχαν παρακολουθήσει πολλές εμφανίσεις μας, γι’ αυτό τους αρέσαμε και τους άρεσε ιδιαίτερα ότι ήμασταν μια πραγματική live rock μπάντα. Πίστεψαν σ' εμάς και ήταν εντάξει με το ότι δεν ήμασταν απαραίτητα έτοιμοι να υπογράψουμε μια συμφωνία και να κάνουμε ένα άλμπουμ, καθώς υπήρχαν κάποιες αλλαγές στη σύνθεση του σχήματος. Μας είπαν: «Εντάξει, κανονίστε τις υποθέσεις σας και όταν είστε ok εμείς θα είμαστε εδώ». Έτσι, μας περίμεναν για λίγα χρόνια, κάτι που είναι περίεργο για μια δισκογραφική εταιρεία. Μας έδειξε πως πραγματικά πίστευαν στο συγκρότημα, είχαν πάθος γι' αυτό και δεν σκέφτηκαν «να τι είναι πιασάρικο τώρα, μπορούμε να πουλήσουμε μερικούς δίσκους». Πίστεψαν πραγματικά σ' εμάς.

Πρόκειται για ένα τεράστιο brand name, η δισκογραφική τους εταιρεία όμως είναι σχετικά καινούργια...
(Sid) Ναι, είναι ανεξάρτητη εταιρεία!

(Chris) Ήταν συναρπαστικό για εμάς να πάμε με μια δισκογραφική που ήταν καινούργια, γεμάτη από φρέσκους ανθρώπους με ενθουσιασμό, έτοιμους να πάρουν ρίσκα. Υπήρχαν λίγες μονάχα μπάντες τότε στην εταιρεία, κάτι που σημαίνει πως είχαμε μια πολύ καλή και άμεση σχέση με αυτήν. Οι μεγάλες δισκογραφικές έχουν τρείς εκατομμύρια μπάντες που έχουν τον ίδιο ήχο και αντιπροσωπεύουν το ίδιο είδος, ενώ η Red Bull Records δεν είναι καθόλου έτσι.

Heaven's BasementΨάχνατε κάποιες άλλες πιθανές επιλογές τότε;
(Sid) Υπήρχαν μερικές επιλογές που δεν ήταν και τόσο ενδιαφέρουσες, αφού σκεφτόμασταν: «Ναι, αυτό μπορούμε να το κάνουμε και μόνοι μας». Με την Red Bull, ήμασταν σε μια εταιρεία που μας έκανε να αισθανόμαστε καλά, ήταν μια εταιρεία που αισθανόταν καλά με τον εαυτό της, οπότε είπαμε «δεν γαμιέται!» και πήγαμε εκεί.

Ο συντάκτης μας που έκανε review το LP σας έκανε έναν άμεσο παραλληλισμό με το "Appetite For Destruction", στην προσπάθεια να βρει ένα ντεμπούτο που είχε την ίδια επίδραση πάνω του. Όταν ξεκινήσατε να γράφετε το πρώτο σας LP είπατε «ok, ας γράψουμε το δικό μας...»;
(Sid) "Appetite For Destruction"!

(Chris) Αυτό είναι πιθανότατα το καλύτερο ντεμπούτο rock μπάντας, όλων των εποχών!

(Sid) Όταν λέγονται τέτοια πράγματα, τα παίρνω ως τεράστιο κομπλιμέντο. Δεν είναι ότι ο δίσκος μας ηχεί σαν το "Appetite", αλλά έχει να κάνει περισσότερο με την επίδραση που έχει. Όταν τον γράφαμε, είχαμε υπόψη το "Appetite For Destruction", το ντεμπούτο των Rage Against The Machine, το "Definitely Maybe" των Oasis, τα οποία είναι όλα τους τρομερά δυνατά άλμπουμ. Θέλαμε να κάνουμε ένα πρώτο άλμπουμ με το οποίο να μπορούμε να κάνουμε headline σε μεγάλες σκηνές και να το παίζουμε ολόκληρο, κάτι που είναι φιλόδοξο. Δεν είναι το θέμα αν το πετύχαμε ή όχι, αυτό που έχει σημασία είναι ότι δεν βάλαμε κάποιο filler εκεί μέσα. Ακόμα κι αν υπάρχουν στον δίσκο τραγούδια που δεν είναι για single ή για το ραδιόφωνο, είναι παρ' όλα αυτά ωραία μουσικά και «δουλεύουν» live!

Heaven's BasementΒασικά, απαντήσατε τις επόμενες ερωτήσεις μου, που ήταν σχετικά με το ποιες μπάντες είχατε ως υπόδειγμα ή σας ενέπνευσαν κατά τη διάρκεια της δημιουργίας αυτού του άλμπουμ, μιας και μυρίζομαι μερικές επιρροές από Slash, εδώ κι εκεί.
(Sid) Ναι, αλλά αυτά είναι πολύ ενστικτώδη. Ποτέ δεν ξεκίνησα λέγοντας «ok, ας κάνουμε κάτι από Slash εδώ». Πολλά πράγματα στον δίσκο είναι τελείως αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμού, διότι το ηχογραφήσαμε σε οκτώ μέρες. Κάναμε τα πάντα πολύ γρήγορα, απλά για να τελειώνουμε. Παίξε καλά, έχε το σωστό αποτέλεσμα, γιατί δεν μπορείς να πας πίσω και να το φτιάξεις. Όλα τα κιθαριστικά σόλο ήταν κατά το μεγαλύτερο μέρος αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμού, εκτός ίσως αυτά παλιότερων κομματιών, όπως το "Can't Let Go" ή το "Executioner's Day", τα οποία είχαν προέλθει από αυτοσχεδιασμό πίσω στην αρχή και έμειναν μέχρι τώρα. Ο Aaron (Buchanan, φωνή) ηχογραφούσε και εγώ ήμουν απ’ έξω με τον Feldman (παραγωγός) και επεξεργαζόμασταν διάφορα, γράφοντας και σβήνοντας νότες. Πολλά γίνονταν ενώ το όλο θέμα προχωρούσε. Δεν υπάρχει καμία υποκρισία σε αυτά που γράψαμε. Γράψαμε πράγματα που μας αρέσουν. Δεν σκεφτήκαμε ποτέ «ας κάνουμε αυτό γιατί θα κάνει επιτυχία». Να πάει να γαμηθεί, δεν με νοιάζει. Ας γράψουμε ένα bar rock τραγούδι. Ας βάλουμε πάλι μέσα το "Jump Back", το οποίο είναι βασικά ένα old-school punk rock κομμάτι για το να κάνεις σεξ σ' ένα ταξί. Μπορεί να μην είναι εμπορικό αλλά είναι διασκεδαστικό και διαφορετικό και πιστεύω ότι ο κόσμος μπορεί απλά να ταυτιστεί με αυτό.

Φαίνεται να μην κάνετε τίποτα εκτός απ' το να περιοδεύετε. Δεν σας έχει κουράσει αυτό καθόλου κατά τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων;
(Chris) Όταν είσαι σε ένα συγκρότημα έχεις να κάνεις με δύο πιθανά είδη ανθρώπων. Υπάρχουν αυτοί που γουστάρουν να περιοδεύουν και τρελαίνονται με το να παίζουν κάθε βράδυ και αυτοί που νομίζουν ότι γουστάρουν και όταν αρχίζουν να το κάνουν συνειδητοποιούν ότι δεν είναι για αυτούς και φεύγουν απ’ το συγκρότημα, ξέρεις. Ευτυχώς για εμάς, είμαστε όλοι τύποι που γουστάρουμε να περιοδεύουμε και ήμασταν ανέκαθεν μια live μπάντα, μαθαίνοντας συνεχώς την τέχνη μας.

(Sid) Δεν μπήκαμε σε ένα συγκρότημα για να γίνουμε διάσημοι ή πλούσιοι, γιατί αυτό δεν υπάρχει πια. Μπήκαμε διότι υπάρχει μέσα μας μια ακόρεστη δίψα να παίζουμε ζωντανά. Αυτό κάνουμε κι αυτό θέλουμε να κάνουμε. Αυτός ήταν απλά ο δικός μας τρόπος να βρεθούμε σε θέση να παίζουμε ζωντανά μουσική, παντού. Η ηχογράφηση ενός άλμπουμ ήταν απλά για να μας επιτρέψει να περιοδεύσουμε.

Heaven's BasementΕίναι γεγονός πως έχετε περιοδεύσει με πάρα πολλά σχήματα. Ποιό θα λέγατε ότι ήταν το πιο διασκεδαστικό σχήμα με το οποίο έχετε περιοδεύσει;
(Sid) Έχουμε σταθεί πολύ τυχεροί, συμμετείχαμε σε μερικές εξαιρετικές περιοδίες, φίλε. Κάναμε πολλούς καλούς φίλους και ακόμα κι αν δεν περιοδεύουμε, αν πετύχουμε ο ένας τον άλλον σε κάποιο φεστιβάλ, περνάμε καλά.

(Chris) Μέχρι στιγμής, ειλικρινά, δεν είχαμε κάποια άσχημη εμπειρία.

(Sid) Τα πήγαμε πολύ καλά με τους Papa Roach, όταν περιοδεύσαμε μαζί, κάθε φορά που τους βλέπουμε είναι ένα φοβερό πάρτι. Οι Black Stone Cherry είναι πολύ διασκεδαστικοί, όπως και οι Halestorm. Περάσαμε πολύ καλά και με τους Pretty Reckless.

(Chris) Ακόμα και με μπάντες που δεν έχουμε περιοδεύσει, μπάντες που έχουμε παίξει μόνο σε φεστιβάλ μαζί, όπως οι Asking Alexandria ή απλά ο Head απ' τους Korn! Παρακολουθούσε την εμφάνισή μας απ' το πλάι της σκηνής και σκεφτόμασταν: «Αυτός είναι ο τύπος απ' τους Korn»! Είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε πολύ κόσμο.

(Sid) Το να είμαστε καλεσμένοι στο σπίτι του Vinnie Paul (Pantera, Hell Yeah) και να κάνουμε πάρτι εκεί. Αυτό ήταν γαμάτο!

(Chris) Ο Vinnie Paul ήρθε στη συναυλία μας και είπε πως δεν μας είχε ξανακούσει και ότι του αρέσαμε πολύ.

(Sid) Ναι, μας είπε: «Δεν ήμουν σίγουρος πως θα ακουγόσασταν, μιας και οι περισσότερες νέες μπάντες είναι screamo ή κάτι τέτοιο». Ήταν γεμάτος κομπλιμέντα! Μετά τη συναυλία μας είπε: «Ελάτε στο κλαμπ μου» και γίναμε λιώμα!

(Chris) Ο Duff McKagan γουστάρει απ' ότι φαίνεται το "I'm Electric", κάτι που σημαίνει πολλά για εμάς. Μεγαλώσαμε ακούγοντας αυτούς τους ανθρώπους, με τα poster τους στους τοίχους μας! Μας ανακάλυψαν μόνοι τους.

(Sid) Ποτέ δεν πιέσαμε κανέναν. Ξέρεις, όταν περιοδεύεις παντού, είναι ένας πολύ μικρός κόσμος, ειδικότερα όταν ξεκινάς να παίζεις σε φεστιβάλ και τέτοια, γνωρίζεις κόσμο. Έχεις τους Korn στο πλάι της σκηνής!

Heaven's BasementΠοιός θα λέγατε ότι σας «δίδαξε» τα περισσότερα; Εννοώ ότι, περιοδεύετε εδώ και πολύ καιρό, οπότε έχετε δημιουργήσει μια μουσική βάση.
(Sid) Είναι δύσκολο να πεις. Έχωντας περιοδεύσει με τους Papa Roach, είναι μια πολυ διαφορετική live μπάντα απ’ τους Pretty Reckless. Ήταν εξίσου καλοί, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Μου φαίνεται ενδιαφέρον πως διαφορετικά συγκροτήματα έχουν τον ίδιο αντίκτυπο ενώ κάνουν διαφορετικά πράγματα.

(Chris) Οι Papa Roach είναι γεμάτοι ενέργεια, τρέχουν πάνω-κάτω, ξεσηκώνοντας τους πάντες. Οι Pretty Reckless είναι λίγο πιο χαλαροί και πιο grunge, παίζωντας με το sex appeal τους, βασιζόμενοι σ' ένα τέτοιο attitude.

(Sid) Είναι μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση, αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο!

(Chris) Θυμάμαι όταν παίζαμε με τους Pretty Reckless και η Taylor (Momsen, φωνή) είχε ένα πρόβλημα με τα γόνατά της και κυριολεκτικά κούτσενε ανάμεσα στις συναυλίες, παρ’ όλα αυτά όταν έβγαινε στη σκηνή τα έδινε όλα.

(Sid) Δεν έπρεπε να κάνει power slide με το πρόβλημα στα γόνατά της! Ήμασταν backstage και μετά της είπα: «Γιατί το έκανες αυτό»; Και απάντησε: «Τι να σου πω, ήταν για το show»! Όταν τρέχει η αδρεναλίνη, πρέπει να κάνεις ένα show.

(Chris) Μπορείς σίγουρα να αντλήσεις έμπνευση από τέτοιες συμπεριφορές.

Heaven's BasementΓια παράδειγμα έχετε κάνει support στους Bon Jovi, υπήρχε στιγμή που σας είπαν: «Ακούστε, εχμ, δεν θα πρέπε να κάνετε αυτό»;
(Sid) Αυτή ήταν πιο περίεργη περίπτωση, δεν πολυμετράει. Με κάποιο τρόπο, καταφέραμε με μια δόση γοητείας να κλείσουμε αυτή συμφωνία... Ήταν εκπληκτικά, όλοι ήταν πολύ εντάξει απέναντί μας, δεν ήταν όμως ότι περιοδεύσαμε με τους Bon Jovi.

(Chris) Η καλύτερη συμβουλή που μας έχουν δώσει, είναι, δίχως αμφιβολία, μια setlist των Korn με μια σημείωση που έλεγε: «Έι, Heaven's Basement, μη γίνετε μαλάκες». Φτάσαμε στο Grasspop και μας είχαν αφήσει μια υπογεγραμένη setlist με αυτότο μήνυμα επάνω.

(Sid) Δηλαδή, αυτή είναι καλή συμβουλή. Μην ξεχνάς τι είσαι εδω να κάνεις. Είσαι εδώ γιατί είσαι ένας μουσικός που λατρεύει τη μουσική. Δεν έχει σημασία πόσα άλμπουμ πουλάς, δεν έχει σημασία πόσος κόσμος μαζέυεται για να σε δει, δεν είσαι ο Χριστός. Δεν είσαι διαφορετικός απ’ τον κόσμο μέσα στο κοινό. Είναι οπαδοί της μουσικής. Έτσι, ό,τι κι αν κάνεις, μη γίνεις μαλάκας, γιατί καταστρέφει τα πάντα για όλους.

Όντας ένα σχήμα απ' τη Βρετανία που πρόσφατα περιόδευσε στις ΗΠΑ, ποιά θεωρείτε ότι είναι η κύρια διαφορά ανάμεσα στα δύο κοινά;
(Sid) Έχω διαπιστώσει πως υπάρχει μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα στη Βρετανία και την Ευρώπη, απ' ότι στη Βρετανία και την Αμερική. Όταν πηγαίνεις σε μέρη όπως η Ισπανία, η Ιταλία ή η Πορτογαλία, υπάρχει μια έντονη αίσθηση πάθους στον χώρο. Το ίδιο και στη Νότια Αμερική. Μπορείς να διακρίνεις μικρές διαφορές ανάμεσα στο γερμανικό κοινο, στο ολλανδικό κοινό, στο γαλλικό κοινό. Εννοώ, είναι όλα καλά, αλλά μπορείς σίγουρα να καταλάβεις που είσαι. Στην Αμερική αντίθετα, όπου κι αν ήμασταν, αισθανόμουν περίπου το ίδιο. Όλοι ήθελαν να περάσουν καλά. Είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε σε πολύ διαφορετικά κοινά. Το κοινό των Pretty Reckless είναι πολύ διαφορετικό απ’ τα υπόλοιπα.

(Chris) Αυτά τα καταλαβαίνεις όσο περνάει ο καιρός και μετά από λίγο ξεκαθαρίζεις τα πράγματα γύρω σου. Όλοι οι άνθρωποι έχουν έναν διαφορετικό τρόπο να δείχνουν τον ενθουσιασμό τους σε μια συναυλία. Ένας μπορεί απλώς να κουνά το κεφάλι του, μια κοπέλα μπορεί να ουρλιάζει και να περνάει τέλεια, ένας άλλος τύπος μπορεί να χτυπάει τα πάντα γύρω του σαν τρελός, στο τέλος όμως, όλοι τους δείχνουν να περνάνει φοβερά.

(Sid) Όλοι ήταν πολύ φιλόξενοι στις ΗΠΑ. Και στον Καναδά ήταν πολύ καλά επίσης. Στο Montreal, στο Quebec. Κάθε κοινό είναι διαφορετικό. Ακόμα κι αν παίξεις στην ίδια πόλη, σε άλλη μέρα, θα είναι διαφορετικά.

Heaven's BasementTην παραγωγή του "Filthy Empire" επιμελήθηκε ο John Feldman, ο οποίος έχει χτίσει μια διόλου ευκαταφρόνητη φήμη στη σύγχρονη μουσική σκηνή. Πώς ήταν η συνεργασία σας μαζί του και ποια ήταν η μεγαλύτερη συμβολή του στον δίσκο;
(Sid) Ήταν κάτι απρόσμενο, αφού δεν ξέραμε και πολλά για τον Feldman πριν. Τον είχαμε μόλις γνωρίσει και αμέσως υπήρξε μια σπίθα! Έχουμε αρκετά διαφορετικά μουσικά υπόβαθρα, εμείς είμαστε περισσότερο rock & roll, ενώ εκείνος είναι πιο πολύ pop punk και screamo.

Είναι ένας πολύ ταλαντούχος τύπος και το καλύτερο χαρακτηριστικό του είναι το πάθος που δείχνει, κάτι απ’ το οποίο πέρνουμε ενέργεια, μιας και αυτός είναι ο τύπος ανθρώπου που μας αρέσει. Ήταν θετικός στο να δοκιμάσει το πάντα, κάτι που είναι πάντα θετικό. Δεν είχε μια στάση «είστε αυτόυ του τύπου μπάντα και θα πρέπει να κάνετε αυτό», ήταν περισσότερο «ναι, γάμα το, ας δοκιμάσουμε αυτό». Φέρναμε πολύ διαφορετικές ιδέες και τις συζητούσαμε μέχρι τελικής πτώσης μαζί του και ότι απέμεινε, είναι το άλμπουμ.

Είναι τραγουδιστής, οπότε είναι εξαιρετικός στο να δουλεύει με τραγουδιστές. Ξέρει καλά τι «ταιριάζει» σε ένα τραγούδι. Μπορεί να πάρει την ιδέα σου, να την «πειράξει» λιγάκι και να την κάνει πολύ καλή. Υπόθετω αυτό είναι που πρέπει να κάνει κάθε καλός παραγωγός, αλλά αυτός είναι φοβερός. Το πάθος του για τη θέλησή του να κάνει τον δίσκο της μπάντας μας ήταν αυτό που έκανε τη διαφορά.

Α, είχα την εντύπωση πως, κατά μία έννοια, διορίστηκε απ' τη δισκογραφική να κάνει το άλμπουμ σας.
(Και οι δύο) Οχι, οχι, οχι.

(Sid) Σχεδιάζαμε να συναντήσουμε πολλούς και διάφορους, αλλά συναντήσαμε εκείνον πρώτο και αμέσως δέσαμε. Παίξαμε το "Nothing Left To Lose" την πρώτη μέρα, το τελειώσαμε και είπε ότι θα ήθελε πολύ να κάνει πράγματα σαν κι αυτό. Ήταν πολύ ενεργητικός και το έκανε εμφανές πως ήθελε πραγματικά να κάνει το άλμπουμ.

Κάποιοι ήταν ανήσυχοι αρχικά, λόγω του μουσικού του υπόβαθρου, δεν έχει όμως σημασία πως ακούγεται στα χαρτιά. Ξέραμε ότι υπήρχε κάποιου είδους χημεία. Ακόμα, δέσαμε και με τον Brandon (Paddock), τον μηχανικό του, αμέσως. Δεν είχε ξαναδουλέψει με πολλά συγκροτήματα όπως εμείς κι έτσι ήταν πολύ ενθουσιασμένος. Ήξερα απ’ την αρχή πως θα τα πηγαίναμε καλά.

Δεν ηχογράφισα πολλά με τον Feldman, γιατί δουλέυαμε τόσο γρήγορα, σχεδόν και τις 24 ώρες τις μέρας. Δούλευε τη μέρα με τον Chris (ντραμς) και τον Aaron (φωνή), κανονίζοντας τα μέρη των ντραμς και της φωνής και μετά ο Rob κι εγώ πηγαίναμε το βράδυ, για την κιθάρα και το μπάσο. Έτσι φτιάξαμε το άλμπουμ. Κάθε πρώι βλέπαμε τι είχε κάνει ο καθένας και το «πειράζαμε». Ήταν ωραία.

Heaven's BasementΠοιά είναι η ιστορία πίσω απ' το artwork του άλμπουμ;
(Sid) Υπήρχε το θέμα του πως θα αποτυπώσουμε τον όρο "Filthy Empire". Δεν θέλαμε να είμαστε συγκεκριμένοι. Ο λόγος που μας άρεσε αυτός ο τίτλος, είναι πως σήμαινε διαφορετικά πράγματα για τον καθένα, δημιουργούσε διαφορετικές εικόνες. Το σπίρτο με τη φλεγόμενη πόλη, έκανε, κατά έναν τρόπο, αναφορά στον τίτλο δίχως να είναι πολύ συγκεκριμένο. Δεν θέλαμε κάτι που να λέει «ω, αυτό είναι για την κυβέρνηση» ή «αυτό είναι για την πολιτική».

Θέλαμε κάτι απλό και κλασικό. Είναι και κάτι επίσης που θα μπορούσες να μην προσέξεις τι ακριβώς είναι. Είναι τσιγάρο; Είναι σπίρτο; Αλλά όταν το κοιτάξεις «Ω, γαμάτο»...
  • SHARE
  • TWEET