Συνέντευξη Federal Charm (Paul Bowe)

«Αγαπάμε τους Free, τους Black Crowes και τους Led Zeppelin, αλλά έχουμε μεγάλη αγάπη και για την heavy μουσική»

Από τον Αντώνη Μουστάκα, 07/04/2014 @ 12:20
Το μπαρουτοκαπνισμένο ντεμπούτο των Βρετανών Federal Charm εκτός του ότι κατέκτησε μια θέση στα καλύτερα άλμπουμ του 2013 στο site μας, τους φέρνει και στην Ελλάδα στις 30 Απριλίου. Λίγες μέρες πριν την εμφάνιση στο Σταυρό του Νότου Club, ο κιθαρίστας Paul Bowe μας μίλησε για την δημιουργία του συγκροτήματος ...στην Κέρκυρα, τις επιρροές τους και το γιατί η βαρύτερη προσέγγιση τους στο blues rock τούς κάνει διαφορετικούς από τις στρατιές των μέτριων υπηρετών του δωδεκάμετρου. Τέλος μοιράζεται τις γνώσεις του για την χώρα μας και τις απόψεις του για τα τηλεοπτικά talent show.

Πες μου πως σχηματίστηκε το συγκρότημα και αν υπήρξαν δυσκολίες στην ηχογράφηση του άλμπουμ και στη συμφωνία με την δισκογραφική σας.
Ο Nick (Bowden - φωνή, κιθάρα) και εγώ συναντηθήκαμε λίγα χρόνια πριν, όταν μας σύστησαν οι τότε φίλες μας. Ήμουν σε ένα πάρτι, στο οποίο με το που μπήκα έπαιζε το "Black Dog" των Led Zeppelin και ο Nick χόρευε και έπαιζε air guitar. Κατάλαβα αμέσως πως έχουμε την ίδια εκτίμηση για τη μουσική με την οποία μεγαλώσαμε. Μερικές εβδομάδες αργότερα πετάξαμε για την Κέρκυρα για διακοπές και σε αυτό το ταξίδι ουσιαστικά «δέσαμε» και σκεφτήκαμε να φτιάξουμε μαζί μουσική. Και οι δύο μόλις τελειώναμε από σχήματα με τα οποία προσπαθούσαμε χρόνια να τραβήξουμε την προσοχή. Μετά από αυτό, ένας φίλος που συμμετείχε στο αγγλικό τηλεοπτικό show Hollyoaks μου πρότεινε να φτιάξουμε ένα rock / pop άλμπουμ έτσι ώστε να μπορέσει να αφήσει την τηλεόραση και να κυνηγήσει μια κανονική μουσική καριέρα. Έγραψα μερικά τραγούδια τα οποία κέντρισαν μερικώς το ενδιαφέρον της EMI. Κατάλαβα αμέσως ότι οι συγκεκριμένες συνθέσεις χρειάζονταν δύο κιθάρες και έτσι φώναξα και τον Nick και το όλο πράγμα πήγαινε αρχικά πολύ καλά. Είναι ένας «pure blues player» (σ.σ.: αμετάφραστο). Δεν είδαμε όμως ανταπόκριση από την εταιρία και αυτό μας στεναχώρησε. Έπρεπε να βρούμε τις δυνάμεις να ανταπεξέλθουμε και έτσι συμφωνήσαμε με τον Nick να γράψουμε ακριβώς τα τραγούδια που θέλουμε και πως τα blues ήταν πάντα η κατεύθυνση που θέλαμε να ακολουθήσουμε. Θα πετυχαίναμε ότι και να γίνει. Βάλαμε ένα deadline στους εαυτούς μας, γράψαμε άμεσα έξι τραγούδια και τα ηχογραφήσαμε σε λίγες εβδομάδες. Κάναμε ακροάσεις με πολλούς ντράμερ αλλά δεν βρίσκαμε τον ήχο και το groove που θέλαμε. Αποδείχτηκε πως το πεπρωμένο ήθελε τον Danny Rigg (drums) να πάρει την θέση, μιας και δούλευα μαζί του σχεδόν μια δεκαετία και ήξερα πως μπορούσε να ανταπεξέλθει. Συνάντησα τον L.D. Morawski (μπάσο) όταν ήταν ακόμα στο Λύκειο όπου παρέδιδα μαθήματα κιθάρας και εκεί ήταν που του πρότεινα να έρθει στο συγκρότημα. Κυκλοφορήσαμε μόνοι μας τα έξι τραγούδια και περάσαμε εβδομάδες στέλνοντας emails εννιά το πρωί με πέντε το απόγευμα. Μια γερμανική εταιρία ενδιαφέρθηκε άμεσα να μας κυκλοφορήσει το EP και αφού υπογράψαμε όλα πήραν τον δρόμο τους. Ένα πρωί ο Golly Gallagher (ο τωρινός μας manager) μας τηλεφώνησε για να μας πει πως θέλει να συναντήσει άμεσα και στο Λονδίνο το συγκρότημα από το Μάντσεστερ που άκουσε ότι «παίζει blues rock με έναν ιδιαίτερο τρόπο». Έτσι παίξαμε στο Scotch (εκεί που ο Hendrix έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην Αγγλία) και συμφωνήσαμε να μας μανατζάρει. Ηχογραφήσαμε άλλα έξι τραγούδια και όταν παίξαμε στις 07/12/13 στην πόλη μας, στο κοινό ήταν και ο ιδιοκτήτης της Mystic Records. Παίξαμε φοβερά και μας προσέφερε συμβόλαιο το ίδιο βράδυ.

Αρκετοί κριτικοί παρατήρησαν πως στο άλμπουμ σας είναι εμφανείς οι επιρροές από Free, Black Crowes και Bad Company. Η γνώμη μου είναι πως, ενώ η μουσική σας είναι αυτό που λέμε ευθύ και δυνατό blues rock, ταυτόχρονα γίνεται αντιληπτό ότι είστε άνθρωποι της εποχής σας και δεν έχετε απορρίψει τις μη κλασικές επιρροές σας. Συμφωνείς με αυτό;
Ναι, συμφωνώ, είναι μια εύστοχη παρατήρηση. Αγαπούμε τα καθαρά blues αλλά δεν παίζουμε το κλασικό δωδεκάμετρο γιατί δεν μας ενδιαφέρει να συνθέτουμε με αυτό τον τρόπο. Γράφουμε ρυθμούς και μουσικά μέρη για να κάνουμε το σώμα να κινείται και να νοιώθεις το τραγούδι. Αγαπάμε τους Free, τους Black Crowes, τους Led Zeppelin κλπ. αλλά επηρεαζόμαστε με έναν οργανικό τρόπο. Δεν φιλοδοξούμε να ακουγόμαστε σαν κάποιον άλλο. Απλά βγάζουμε προς τα έξω ότι υπάρχει μέσα μας. Αγαπάμε το κλασικό rock αλλά έχουμε μεγάλη αγάπη και για την heavy μουσική. Το «τραγούδι» έχει την ύψιστη  σημασία. Όχι πόσο γρήγορη είναι η κιθαριστική φράση. Πρέπει ο ακροατής να μην μπορεί να σταματήσει να μουρμουρίζει το riff ή την μελωδία.

Σας έδωσε έξτρα κίνητρο για να ηχογραφήσετε και να προχωρήσετε με το συγκρότημα η επιτυχία καλλιτεχνών όπως ο Joe Bonamassa και οι Rival Sons;
Όχι, καθόλου. Όπως ανέφερα και πριν, ήταν κυρίως το ότι προσπαθούσαμε με διάφορα σχήματα 20 χρόνια να τα καταφέρουμε ως καλλιτέχνες καθώς επίσης και το ότι νοιώθαμε την ανάγκη να το κάνουμε με τους δικούς μας όρους, να το διασκεδάσουμε και να πετύχουμε. Το «κύμα» των Rival Sons και Bonamassa ήταν απλά το τέλειο κύμα, τη σωστή στιγμή. Ένα μέσο για τη μουσική που αγαπάμε τόσα χρόνια.

Διάβασα σε μια συνέντευξή σας πως πιστεύετε στην επιστροφή της «αληθινής μουσικής». Εννοείτε πιο κιθαριστικό rock,  περισσότερη μουσική από καρδιάς ή και τα δύο;
Και τα δύο. Υπάρχουν αρκετά σπουδαίαrock και blues rock συγκροτήματα τα οποία πετυχαίνουν αλλά και άλλα τόσα που χωρίς να είναι το ίδιο καλά έχουν την ίδια επιτυχία. Είναι το σύνδρομο του ιμάντα μεταφοράς (conveyor belt syndrome). Όταν ένα γκρουπ πετυχαίνει, εμφανίζονται ένα εκατομμύριο άλλα από το «παρασκευαστήριο» και χαλάνε την όλη δυναμική.  Είναι εύκολο να κυκλοφορήσεις ένα άλμπουμ online αλλά οι περισσότεροι απολαμβάνουν απλά το να είναι συγκρότημα. Η καρδιά και η ψυχή δεν είναι απλά αυτό που βάζεις σε έναν δίσκο. Είναι αυτό που υπάρχει πίσω από τη σκηνή, το δέσιμο, το περιεχόμενο, το πώς το παρουσιάζεις και το πώς εμφανίζεσαι στη σκηνή. Το τελευταίο είναι και το σπουδαιότερο μέρος.

Εκτός από τα δικά σας τραγούδια, συνήθως διασκευάζετε το "Going Down" στις συναυλίες σας. Το συγκεκριμένο έχει γραφτεί από έναν καλλιτέχνη της soul / r&b (Don Nix) και έχει διασκευαστεί από πολλούς rock μουσικούς που έδειξαν με αυτό τον τρόπο την επιρροή τους από την μαύρη μουσική. Συμβαίνει το ίδιο και με εσάς ή απλώς το πήρατε από εκεί που το άφησε κάποιος rock καλλιτέχνης; Επίσης θα ήθελα να μου πεις ποιά εκτέλεση είναι η αγαπημένη σου γιατί.
Μας αρέσει η εκτέλεση του Freddie King, o τρόπος που παρασέρνει στο ρυθμό του και στην ακολουθία του. Είναι τόσο βαρύ και «cool» ταυτόχρονα, ενώ τα σόλο της κιθάρας μαζί με τις κραυγές εκτός μικροφώνου κάνουν το δέρμα μου να σηκώνεται. Το παίζουμε πολύ βαρύτερα, όπως αυτό ταιριάζει με τους Federal Charm.

Ποιά ήταν η πρώτη σκέψη σας όταν είδατε το άλμπουμ σας στα καλύτερα 30 του 2013 σε ένα ελληνικό rock site; Πώς νιώθετε που θα κάνετε συναυλία εδώ;
Νιώσαμε απίστευτο ενθουσιασμό! Αγαπάμε την Ελλάδα και ήταν μεγάλη τιμή  το να πάρουμε μια θέση ανάμεσα σε μερικούς από τους μεγαλύτερους παίχτες παγκοσμίως. Ανυπομονούμε να παίξουμε για εσάς ζωντανά!

Πες μου ένα πράγμα που ξέρεις σίγουρα για τη χώρα μου χωρίς εξωτερική βοήθεια!
Όπως είπα και νωρίτερα, η Ελλάδα ήταν έτσι κι αλλιώς στην καρδιά μου. Έχω κάνει διακοπές πολλά χρόνια ως παιδί στην Ελλάδα. Λατρεύω τους Παξούς και την Κέρκυρα και μου αρέσει η γλώσσα σας. Ξέρω ότι έχετε υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, διάρκειας μεταξύ ενός χρόνου και 18 μηνών.

Τα reality σόου στην τηλεόραση προσπαθούν συνεχώς να φτιάξουν νέους «αστέρες». Είδες ποτέ κάποιον σπουδαίο  συνθέτη να βγαίνει από αυτά; Θα ήθελα τη γνώμη ενός μουσικού που διάλεξε το δύσκολο δρόμο (συναυλίες, ηχογραφήσεις, περιοδείες) για να δημιουργήσει ενδιαφέρον για τη δουλειά του. Πώς νιώθεις όταν παρακολουθείς εκπομπές τύπου X-Factor;
Δεν μου αρέσουν και τα βλέπω ως μιας χρήσης και χαμηλού επιπέδου («trashy»), μια τηλεόραση «διαίτης». Δεν υπάρχει ουσία και σχεδόν καθόλου χαρακτήρας. Αυτές οι εκπομπές δεν απευθύνονται ούτε σε εμάς ούτε στο είδος μουσικής που υποστηρίζουμε.  Υπάρχουν κάποιες καλές φωνές αλλά ελάχιστοι «αστέρες». Δεν είναι μουσική, είναι τηλεόραση.

Ποιό είναι το πιο κολακευτικό πράγμα που έχουν γράψει για εσάς;
Είναι δύσκολο να πω. Αξίζει αναφοράς οποιοσδήποτε είπε καλά πράγματα για εμάς με οποιοδήποτε τρόπο. Είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε τόσο καλές κριτικές και ανατροφοδότηση. Φυσικά υπάρχουν και κάποιοι που δεν τους αρέσει αυτό κάνουμε. Δεν μπορείς ικανοποιείς  τους πάντες!

Τι κάνει τελικά τους Federal Charm διαφορετικούς από τις ορδές των μέτριων blues rockers;
Ξεχωρίζουμε γιατί δεν περιοριζόμαστε στο δωδεκάμετρο στα περισσότερα τραγούδια μας. Μας αρέσουν τα σκληρά riff αλλά ταυτόχρονα θέλουμε τον κόσμο να κινείται. Πιστεύω επίσης πως έχουμε έναν από τους καλύτερους τραγουδιστές. Ο Nick είναι φανταστικός.

Υπάρχει κάποιο συγκρότημα που πιστεύεις ότι αξίζει την προσοχή μας και πιθανώς δεν το ξέρουμε;
Θα σας πρότεινα να τσεκάρετε τους Royal Blood. Βγάζουνε πραγματικά πιασάρικες μελωδίες και αποτελούν ένα δυνατό και bluesy δίδυμο. (σ.σ.: Tσεκάρετε τους Royal Blood εδώ)

Σε ευχαριστώ Paul!
Εγώ σε ευχαριστώ!

*Οι Federal Charm θα εμφανιστούν στο Σταυρό του Νότου Club στις 30 Απριλίου.
  • SHARE
  • TWEET