Συνέντευξη Carcass

«Το metal επιφανειακά φαίνεται σαν κάτι το επαναστατικό, αλλά από τη στιγμή που θα ενταχθείς σε αυτό, γίνεσαι στην πραγματικότητα συντηρητικός»

Οι Carcass είναι μία από τις μεγαλύτερες και θρυλικότερες μπάντες την ιστορία του ακραίου metal. Για δεύτερη φορά είχαμε την ευκαιρία να τους δούμε επί σκηνής στην Ελλάδα για το Rockwave Festival πριν από λίγες ημέρες. Μετά την εμφάνισή τους, «καμένοι» από τον καλοκαιρινό ήλιο της Ελλάδας, συναντήσαμε τον Jeff Walker και τον Bill Steer και είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνομιλία μαζί τους. Ο θόρυβος από το συγκρότημα που έπαιζε εκείνη τη στιγμή στην κεντρική σκηνή απέκρυψε κάποια λίγα σημεία της συνέντευξης, ωστόσο ο Χρήστος Καραδημήτρης ήταν εκεί για να με βοηθήσει με κάποιες πολύ πονηρές ερωτήσεις και τα συνήθη αστεία του.

Χ.Κ.: Μπορώ να δω τον ήλιο στα πρόσωπά σας.
J.W.: Ψηνόμασταν.

Χ.Κ.: Τουλάχιστον, μπορείς να ισχυριστείς πως ήταν ένα «καυτό» show.
A.K.: Απολαύσατε το show κάτω από τον ήλιο;
J.W.: Ήταν απαίσιο, αλλά όχι για τους λάθος λόγους. Ήταν πολύ δύσκολο να παίξουμε με αυτή τη ζέστη, αλλά προσπαθήσαμε για το καλύτερο.
B.S.: Αυτές οι συνθήκες μπορεί να μην είναι δύσκολες για εσάς τους Έλληνες, αλλά ήταν για εμάς. Προερχόμαστε από μια χώρα με πολύ κρύο. Αλλά, το κοινό ήταν φοβερό. Μου άρεσε πολύ η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν. Ήταν το ίδιο με την προηγούμενη φορά, υπήρξε πολύ ωραίο vibe. Ακόμη και αν παίζεις στο φως της ημέρας και σχετικά νωρίς, το κοινό σου δίνει ενέργεια.

Α.Κ.: Οι Paradise Lost πέρσι δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν το set τους…
B.S.: Λόγω της ζέστης;

Α.Κ.: Ακριβώς! Ο Nick Holmes έφυγε από τη σκηνή…
J.W.: Έχω ακούσει για μια black metal μπάντα, νομίζω οι Marduk, που είχαν βάλει corpse paint και άρχισε να τρέχει στα πρόσωπά τους λόγω της ζέστης.

CarcassΑ.Κ.: Ήταν οι Immortal πριν από 10 και πλέον χρόνια (σ.σ.: γέλια και κάποια ακαταλαβίστικα σχόλια περί ζέστης και corpse paint). Λοιπόν, ετοιμάζεστε να κυκλοφορήσετε καινούριο δίσκο. Έχει ολοκληρωθεί;
B.S.: Ναι, στην πραγματικότητα τον τελειώσαμε τον προηγούμενο χρόνο. Μας πήρε όμως λίγο καιρό μέχρι να ολοκληρώσουμε τη μίξη, αλλά ευτυχώς εμφανίστηκε ο Andy Sneap…

Α.Κ.: Μέχρι στιγμής έχουμε ακούσει μόνο ένα τραγούδι. Μπορείτε να μας δώσετε περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τη μουσική και τους στίχους και γενικότερες πληροφορίες επ’ αυτού;
J.W.: Έχει διάρκεια 40 λεπτών, θα λέγεται "Surgical Steel" και θα κυκλοφορήσει από την Nuclear Blast. Στην απλή έκδοση θα έχει 11 τραγούδια, 10 κανονικά τραγούδια και 1 intro. Υπάρχει ένα 2λεπτο τραγούδι και ένα 8λεπτο τραγούδι, με τα υπόλοιπα να διαρκούν κάπου στο ενδιάμεσο. Πάντως, το τραγούδι που έχει διαρεύσει δεν είναι αντιπροσωπευτικό του δίσκου.

Α.Κ.: Αν το συγκρίνεις με παλιότερες κυκλοφορίες σας, θα έλεγες πως υπάρχουν διαφορές ή απλά είναι κατά μια έννοια συνέχεια δίσκων όπως το "Heartwork" ή το "Swan Song", για παράδειγμα;
J.W.: Νομίζω πως έχει στοιχεία από όλες τις 5 μας δουλειές. Κάποιος που το άκουσε μου είπε πως είναι πιο κοντά στον ήχο του "Heartwork". Εγώ πάντως θα έλεγα πως είναι μια μίξη του "Necrotitism..." και του "Heartwork", με κάποια στοιχεία και από το "Swan Song". Μου είναι δύσκολο να το εξηγήσω. Έχει στοιχεία και από τους 5 μας δίσκους, αλλά ταυτόχρονα ακούγεται διαφορετικό.

Α.Κ.: Έχετε να κυκλοφορήσετε δίσκο από το 1996. Μετά από σχεδόν 20 χρόνια ποιες είναι οι προσδοκίες σας από μια τέτοια κίνηση;
J.W.: Ή θα γίνει κάτι φανταστικό ή δεν θα συμβεί τίποτα. Είτε θα κάνει μεγάλη επιτυχία, είτε θα είναι απόλυτη απογοήτευση…
B.S.: Υπάρχουν τόσες πολλές μπάντες. Έβλεπα τις πωλήσεις την προηγούμενη εβδομάδα στην Αμερική και ήταν απογοητευτικές. Δεν παίρνουμε τίποτα ως δεδομένο. Για παράδειγμα είδαμε λιγότερο κόσμο σήμερα από ότι την τελευταία φορά που είχαμε ξαναπαίξει στη χώρα σας.

Α.Κ.: Εντάξει, ίσως έπαιξε ρόλο και η ώρα που εμφανιστήκατε…
Χ.Κ.: Δεν είμαι σίγουρος πως αυτό έπαιξε ρόλο. Νομίζω πως οι περισσότεροι ήρθαν σήμερα για τους Carcass, καθώς είχαν την ευκαιρία να δουν τις υπόλοιπες μπάντες αρκετά πρόσφατα. Οπότε γιατί να έρθει κάποιος να τους δει πάλι με 40 βαθμούς κάτω από τον ήλιο;
J.W.: Το line up του φεστιβάλ είναι ανακατεμένο και είναι κάπως περίεργο. Νομίζω πως ακόμη και στην κύρια σκηνή δεν είναι και πολύ δυνατό. Τέλος πάντων... αν θυμάμαι καλά πρέπει να παίξανε οι Slayer σε κάποιο άλλο φεστιβάλ πριν μια βδομάδα. Πόσο κόσμο μάζεψε εκεί;

Α.Κ.: Γύρω στους 5 χιλιάδες. Παίξανε μαζί με τους Down, Napalm Death και κάποια άλλα συγκροτήματα σε χώρο δίπλα στη θάλασσα.
J.W.: Υποθέτω θα ήταν πιο όμορφη τοποθεσία…

CarcassΑ.Κ.: Δεν ξέρω αν ήταν πιο όμορφη, αλλά τουλάχιστον το line-up ήταν πιο δεμένο.
Χ.Κ.: Να ρωτήσω… καταλήξατε τελικά στην Nuclear Blast. Υποθέτω λόγω του μεγέθους του ονόματός σας στο χώρο θα είχατε και άλλες προσφορές από εταιρείες που θα θέλανε να κυκλοφορήσουν τον δίσκο σας.
J.W.: Έχουν πλέον απομείνει πολύ λίγες εταιρείες, όπως η Metal Blade, η Century Media και η Nuclear Blast. Το θέμα είναι πως για την Αμερική δεν νομίζω να έχει σημασία καθώς εκεί πέρα η εταιρεία που κάνει τη διανομή είναι η ίδια. Υπάρχει μια Αγγλική έκφραση… “options choice”, η οποία σημαίνει πως στην πραγματικότητα δεν υπάρχει πραγματική επιλογή. Η Nuclear Blast είναι η μεγαλύτερη εταιρεία. Περιμένουμε από τους Γερμανούς να είναι αποτελεσματικοί.
B.S.: Νιώσαμε πως θέλανε να κυκλοφορήσουν τον δίσκο μας περισσότερο από τις υπόλοιπες εταιρείες. Κάποιες δισκογραφικές φάνηκε πως μας κάνανε τυπική προσφορά, σαν από υποχρέωση. Σοβαρεύτηκαν μόνο όταν μάθανε πως η Nuclear Blast μας έκανε προσφορά. Προσπάθησαν να κάνουν αντίστοιχη προσφορά με αυτή που είχαμε ήδη στα χέρια μας. Η άλλη διαφορά ήταν πως συναντηθήκαμε κατ’ ιδίαν με τον Markus Staiger και συνειδητοποιήσαμε πως είναι ακόμα οπαδός της μουσικής. Εννοώ πως είναι οπαδός των Carcass και έχει το πρώτο μας album και δεν ήθελε απλά να υπογράψουμε λόγω μόνο του ονόματός μας. Υπάρχει προσωπική σύνδεση…

Χ.Κ.: Καλά, σίγουρα ήθελαν το όνομα των Carcass…
J.W.: Κοίτα με τον Markus είναι σαν παιχνίδι. Υπογράφει μπάντες επειδή τις γουστάρει προσωπικά. Ακόμη και αν πιστεύει πως δεν θα βγάλει χρήματα από αυτές, θα τις υπογράψει αν του αρέσουν.

Α.Κ.: Γιατί σας πήρε τόσο καιρό να κυκλοφορήσετε δίσκο; Έχετε επαναδραστηριοποιηθεί από το 2007…
J.W.: Το 2007 δεν μας απασχολούσε κάτι τέτοιο.
B.S.: Να σου πω την αλήθεια εκείνη την εποχή δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο, καθώς ο Mike (σ.σ.: Amott) ήταν απασχολημένος με τους Arch Enemy και μας είχε δηλώσει ξεκάθαρα πως δεν ήταν στις προθέσεις του να κάνει δίσκο με τους Carcass. Οπότε για όσο διάστημα ήταν μαζί μας απλά δίναμε συναυλίες. Αργότερα αρχίσαμε με τον Jeff να μιλάμε για την προοπτική να γράψουμε έναν καινούριο δίσκο, καθώς αισθανόμουνα αρκετά περίεργα με το να κάνουμε απλά reunion shows. Κάποια στιγμή τόσο εγώ όσο και ο Jeff συνειδητοποιήσαμε πως θα ήταν καλή ιδέα να κάνουμε έναν καινούριο δίσκο.

Α.Κ.: Μιας και ανέφερες τον Mike, γιατι δεν είναι πλέον μέλος της μπάντας;
J.W.: Ρώτα τον όταν τον βρεις. Η προτεραιότητά του δεν είναι οι Carcass. Για εμάς, όμως, είναι, ανεξάρτητα με ποιες άλλες μπάντες παίζουμε. Για τον Michael είναι πρώτα οι Arch Enemy, μετά οι Spiritual Beggars και μετά οι Carcass. Δεν μας ενδιέφερε κάτι τέτοιο. Βέβαια, μόλις έμαθε πως γράφουμε καινούριο υλικό ήθελε να εμπλακεί στη διαδικασία…
B.S.: Ήταν θέμα χρόνου… Στο τελευταίο show που κάναμε μαζί είπε πως ήθελε να φύγει. Είπε πως δεν άντεχε άλλο. Μετά, όταν αρχίσαμε να δουλεύουμε στο καινούριο album ήθελε να ξαναμπεί στην μπάντα. Δεν μπορείς να κάνεις συνεχώς αυτό το «μπρος πίσω». Όπως είπε και ο Jeff είναι θέμα δέσμευσης. Εμείς ξεκινήσαμε το συγκρότημα, αυτός ήρθε αργότερα και έφυγε σχετικά νωρίς, επίσης. Οπότε, δεν είναι το ίδιο με αυτόν. Πάντα υπάρχουν πράγματα που μετράνε περισσότερο.

CarcassΧ.Κ.: Επιτρέψτε μου να κάνω μια περίεργη ερώτηση. Καθώς ο όρος death metal στις μέρες μας είναι κάπως ασαφής, υπάρχει αυτό των Carcass και αυτό των Arch Enemy. Θα μπορούσατε να πείτε πως σας αρέσει αυτό που παίζουν οι Arch Enemy;
B.S.: Δεν νομίζω πως αποκαλούν τη μουσική που παίζουν death metal. Δεν ξέρω σε ποιο είδος δηλώνουν πως ανήκουν, αλλά δεν νομίζω πως είναι death metal…
J.W.: Όταν κυκλοφόρησαν τον πρώτο του δίσκο είχα εντυπωσιαστεί. Αλλά αυτό που κάνουν … το κοινό που προσπαθούν να απευθυνθούν… δεν είναι το ίδιο με το δικό μας. Το είχα ξαναπεί σε παλιότερη συνέντευξη και μάλιστα η Angela είχε τσαντιστεί πάρα πολύ. Είχα πεί πως παίζουν μουσική για παιδιά ενώ εμείς όχι. Είμαστε σαραντάρηδες και γράφουμε μουσική που μας αρέσει να ακούμε στα 40 μας.
B.S.: Αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο, ειδικά για εμάς. Έχουμε, όμως, νεαρό κόσμο στο ακροατήριό μας. Όταν παίζουμε σε φεστιβάλ γνωριζόμαστε με νεαρούς οπαδούς, αλλά το θέμα είναι πως δεν προσπαθούμε να απευθυνθούμε σε αυτούς. Δεν μπορώ να ξέρω τι έχει στο μυαλό του ένα παιδί εν έτη 2013. Μπορώ να γράψω μουσική με την οποία νιώθω εγώ άνετα, και το ίδιο ισχύει και για τον Jeff. Είναι μια γαμημένη σπαζοκεφαλιά να προσπαθείς να μαντέψεις το τι θέλει να ακούσει ο κόσμος. Δεν ακολουθώ αυτή τη νοοτροπία. Πιστεύω πως οι Arch Enemy έχουν δουλέψει πολύ πάνω σε αυτό, να δώσουν δηλαδή στον κόσμο τη μουσική που θέλει να ακούσει και είναι κάτι που δεν μπορούν να το κάνουν όλοι.

Χ.Κ.: Οπότε παίζουν μουσική κατά παραγγελία…
B.S.: Είναι απλά διαφορετικός τρόπος σκέψης. Δεν μας ενδιαφέρει να αγγίξουμε τον καθένα και να γίνουμε δημοφιλείς. Αν συμβεί θα είναι υπέροχο, αλλά δεν το έχουμε αυτοσκοπό. Σε αυτό το θέμα, οι Arch Enemy είναι πολύ πιο επιτυχημένοι από τους Carcass.
J.W.: Είναι επίσης επικίνδυνο παιχνίδι το να προσπαθείς να προσελκύσεις το εφηβικό κοινό. Έχω φίλους σε μπάντες οι οποίοι προσπαθούν να είναι αρεστοί σε κοριτσίστικο εφηβικό κοινό. Αλλά μετά από κάποια χρόνια αυτό το κοινό μεγαλώνει και ωριμάζει και δεν ενδιαφέρεται για τέτοιου είδους μπάντες πλέον.

Α.Κ.: Ανέφερες προηγουμένως πως είστε πλέον σαραντάρηδες. Νιώθετε να έχετε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση τώρα ή πριν 20 χρόνια;
J.W.: Κάποιες φορές η αλαζονεία είναι καλή. Μεγαλώνοντας γίνεσαι πιο χαλαρός και μπορείς να κάνεις ότι θες. Είναι που συνειδητοποιείς πως πλέον ακούς τους ανθρώπους πριν κάνεις κάτι.
B.S.: Η μόνη διαφορά πιστεύω πως είναι το γεγονός πως όταν είσαι νέος έχεις περισσότερες ψευδαισθήσεις. Έχεις τρελές ιδέες, όπως ότι το συγκρότημά σου είναι το καλύτερο στον κόσμο. Ξαφνικά καταλαβαίνεις πως είσαι αρκετά τυχερός που υπάρχει κόσμος, ο οποίος γουστάρει τη μουσική σου. Δεν είναι Η μπάντα, αλλά ΜΙΑ μπάντα.

Α.Κ.: Αν σου δινόταν η δυνατότητα θα άλλαζες κάτι που έκανες στο παρελθόν;
J.W.: Όχι!
B.S.: Δεν μπορούμε να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία σκέψης σε αυτή την ηλικία. Αν αλλάζαμε κάτι που ξέρεις…μπορεί να μην κάναμε τώρα αυτή τη συνέντευξη. (γέλια)

Α.Κ.: Οκ, θα το διατυπώσω διαφορετικά. Ποια είναι η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή στην καριέρα σας;
J.W.: Το ότι κάναμε 3 συναυλίες στο Μεξικό με τους Iron Maiden. Ήταν πρώτη μπάντα που είχαμε δει ποτέ live. Το γεγονός ότι ανοίγαμε για τους Maiden και το γεγονός ότι είχαμε το δικό μας κοινό, ήταν καταπληκτικό. Άσε που πληρωθήκαμε κιόλας. Οι περισσότερες μπάντες πληρώνουν για να παίξουν με τους Maiden. Μας είχαν συμπεριφερθεί πολύ καλά. Ήμασταν πιτσιρίκια. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί πως εγώ κι ο Bill θα μοιραζόμασταν τη σκηνή με ένα τέτοιο όνομα.
B.S.: Προφανώς το ίδιο ισχύει και με εμένα. Απλά για να ολοκληρώσω τον κύκλο θα πω πως όταν τους είχα πρωτοδεί live ήμουνα 12 χρονών και μερικά χρόνια αργότερα έπαιξα στην ίδια σκηνή με αυτούς. Ήμασταν το κύριο support συγκρότημα και είχαμε φοβερή ανταπόκριση από το κοινό τους...
J.W.: Και όλοι ξέρουμε πως είναι το κοινό των Maiden…
B.S.: Έπαιζαν και οι Atreyu τότε και τους πετούσαν πολλά αντικείμενα στη σκηνή. Προσπάθησαν να χωθούν ως το κύριο support, αλλά μετά από ένα show μας ζήτησαν να αλλάξουμε γιατί γίνανε αποδέκτες κακής συμπεριφοράς από το κοινό... φάγανε πολλές πέτρες, γυαλιά ηλίου κι άλλα αντικείμενα... Πήγαιναν γυρεύοντας. Όμως, άλλαξαν γνώμη και δεν θέλανε τη θέση του κύριου support συγκροτήματος μετά από αυτό… (γέλια)

CarcassΑ.Κ.: Τι μπορούμε να περιμένουμε από τους Carcass στο μέλλον;
J.W.: Γράψαμε δίσκο. Προσπαθούμε να κρατήσουμε τη φάση διασκεδαστική και να κάνουμε πράγματα που δεν έχουμε ξανακάνει, ενδιαφέρουσες συναυλίες. Όταν κυκλοφορήσει θα περιοδεύσουμε για αυτό, αλλά δεν θέλουμε να περιοδεύουμε για χρόνια, δίνοντας συναυλίες που δε θέλουμε να δώσουμε, μόνο και μόνο για την προώθηση του δίσκου. Μερικά συγκροτήματα είναι γελασμένα αν νομίζουν ότι κάποιος πλέον μπορεί να φτάσει στο επίπεδο των Metallica. Πρόκειται, πιθανότατα, για το τελευταίο συγκρότημα της γενιάς του που είναι τόσο μεγάλο, ώστε να παίζει ακόμη σε στάδια. Για εμένα είναι σημαντικό να κάνεις ένα album, να μαθαίνεις από τα λάθη και να προχωράς.
B.S.: Μόλις επιστρέψαμε στη φάση. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας δημιουργίας του δίσκου μάθαμε πολλά καινούρια πράγματα. Αν θες να συνεχίσεις πρέπει να μεταφέρεις όσα έμαθες και στον επόμενο δίσκο. Είναι πολύ λογικό να θέλουμε να κάνουμε ακόμη ένα δίσκο, υπό την προϋπόθεση ότι θα είναι αρκετά ενδιαφέρον.
J.W.: Για να είμαι ειλικρινής, θα ήταν πιο λογικό να παίζαμε στο Rockwave Festival του χρόνου, αφού έχει κυκλοφορήσει το άλμπουμ, αλλά ο ατζέντης μας επέμενε να παίξουμε φέτος. Δε συμφωνούσαμε, αλλά σκεφτήκαμε πως είναι ένα ακόμα φεστιβάλ, μια ακόμα συναυλία…

Χ.Κ.: Έτσι έχουν τα πράγματα αυτή τη στιγμή. Πρέπει να κάνεις αυτό που είναι να κάνεις. Όσο αναφορά στη μουσική βιομηχανία γενικότερα, οι Carcass είχαν αποσυρθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά παρ’ όλα αυτά ο κόσμος δεν σας είχε ξεχάσει. Εξακολουθείτε να διατηρείται το status σας. Ποιο νομίζετε πως είναι το στοιχείο της μπάντας που ο κόσμος εκτιμάει περισσότερο και σας κρατάει σε αυτό το status;
J.W.: Είναι η μουσική μας. Ήμασταν εφευρετικοί. Ήμασταν μια έξυπνη metal μπάντα. Αποφύγαμε όλα τα κλισέ που παίζουν στις συνηθισμένες βλακείες. Δεν είναι κάτι το intellectual, αλλά προσπαθήσαμε να είμαστε πιο έξυπνοι με αυτό που κάναμε…
B.S.: Υπάρχει κάτι το ύπουλο στο metal. Στην επιφάνεια, φαίνεται σαν κάτι το επαναστατικό, νομίζουμε πως δεν είμαστε σαν κανέναν άλλο. Αλλά, από τη στιγμή που θα ενταχθείς σε αυτό, γίνεσαι στην πραγματικότητα πολύ συντηρητικός. Όλοι πρέπει να φοράνε μαύρα, όλοι πρέπει να δείχνουν κακοί, τα riff πρέπει να είναι με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Οπότε, είναι ιδιαίτερα ασυνήθιστο για τη μπάντα να προσπαθεί να κάνει πράγματα εκτός πλαισίου. Δεν λέω πως εμείς το αποφύγαμε αυτό, διότι βασικά ακουγόμασταν ως μια metal μπάντα πέρα για πέρα αλλά…
J.W.: …αλλά εισάγαμε στοιχεία στο metal που ο κόσμος θεωρεί δεδομένα σήμερα. Δεν εφεύραμε τον τροχό, αλλά σίγουρα προσθέσαμε μερικές ακτίνες σε αυτόν. Κατά μια έννοια φέραμε επανάσταση στο metal ως ένα σημείο, αλλά δεν είμαστε αυτοί που λαμβάνουν τα εύσημα…

Χ.Κ.: Από τις σημερινές μπάντες ή γενικότερα τα τελευταία χρόνια, ακούσατε κάποια που να είπατε πως «πήραν την κληρονομιά των Carcass και αξίζουν να λένε πως την πήγαν ένα βήμα μπροστά»;
J.W.: Μάλλον καμία. Γι΄ αυτό κάνουμε και αυτόν τον δίσκο, με όλη την ειλικρίνεια. Αν δεν υπήρχε χώρος για εμάς στη σκηνή δεν θα μπαίναμε σε αυτή τη διαδικασία. Γράψαμε αυτό το album γιατί έχουμε κάτι να προσφέρουμε. Οκ προφανώς κάτι έχει συμβεί αυτά τα 17 χρόνια, απλά δεν έχουμε ιδέα τι είναι αυτό (γέλια). Αν ενδιαφέρεσαι να διαβάζεις κριτικές, σίγουρα κάπου θα δεις να γράφεται «αυτό το riff ακούγεται κάπως έτσι» και πως θυμίζει κάτι άλλο...
B.S.: Εννοείται πως περιμένω κάτι τέτοιο. Αλλά για να απαντήσω στην ερώτησή σου...απλά πιστεύω πως η μουσική είναι μια χρονολογική σειρά από γεγονότα. Πολύ σπάνια μπορείς να πεις πως κάποιος ανακάλυψε κάτι. Πως δεν υπήρχε τίποτα πριν από αυτόν και πως κινούταν μόνος του. Αυτό είναι δεδομένο βασικά. Αλλά, επίσης, είναι πολύ ωραίο στην πορεία να βγάζεις το καπέλο σε αυτούς που σε ενέπνευσαν. Ελπίζω πως το έχουμε κάνει αυτό και αντίστοιχα υπάρχει κόσμος που μας αναφέρει ως επιρροή τους. Είμαστε απλά κρίκοι της αλυσίδας των γεγονότων.

CarcassX.K.: Ας το πω και διαφορετικά. Υπάρχουν πάρα πολλοί που αναφέρονται στους Carcass ως μια μπάντα που τους έχει επηρεάσει. Έχετε ακούσει όμως κάποιους από αυτούς, που να σας άρεσε πολύ αυτό που κάνουν;
J.W.: Μάλλον όχι. (γέλια) Θα μπορούσα να πω «ναι φυσικά!», αλλά μπορώ να απαντήσω αυτή την ερώτηση ρωτώντας «Έχουμε αγοράσει κάποιο δίσκο από μια τέτοια μπάντα;». Η απάντηση είναι πως όχι και αυτό απαντάει την ερώτησή σου. Ή «σου κράτησε την προσοχή το συγκρότημα και τα 60 λεπτά της διάρκειας του set ή μόνο για κάνα δυο τραγούδια;». Ο Daniel που κόλλησε πολύ καλά μαζί μας, είναι στη μπάντα επειδή έπαιζε στους Aborted και μας είχε εντυπωσιάσει με το παίξιμό του. Μας κόλλησε το κεφάλι και για αυτό είναι στην μπάντα. Οπότε, βλέπεις κάποια πράγματα όταν περιοδεύεις με άλλα συγκροτήματα... (γέλια)

Χ.Κ.: Εσύ Jeff έχεις ποτέ σκεφτεί να κάνεις κάτι εκτός από extreme metal όπως κάνει ο Bill με τους Firebird;
J.W.: Ναι, αλλά δεν έχω τις μουσικές ικανότητες να το κάνω (γέλια). Όταν είσαι διάσημος σε ένα πράγμα είναι μάλλον ακατόρθωτο να προσπαθήσεις να κάνεις κάτι άλλο. Οι οπαδοί και οι άνθρωποι που σε ακολουθούν δεν θα το ξεχάσουν ποτέ. Πολύ λίγοι το έκαναν και πέτυχαν. Ο Ozzy Osbourne το κατάφερε αυτό. Ο κόσμος ποτέ δεν συγχωρεί. Λέει συνεχώς «γύρνα πίσω» σε οτιδήποτε και αν έκανες...
B.S.: Όποια και αν ήταν η αρχική σου επιτυχία, κολλάς με αυτή. Αυτό είναι το τίμημα που πληρώνεις…

Χ.Κ.: Αυτό είναι μέρος της συντηρητικής πλευράς του metal που ανέφερες πιο πριν, αλλά θεωρώ πως για τον Bill αναγνωρίζεται ότι έκανε και τα δύο καλά, γιατί τα έκανε αμφότερα με ποιότητα.
J.W.: Άντεξε όλη αυτή την κατάσταση για 15 χρόνια. Κι ο Mike ήθελε να το κάνει και πίστευα πως θα ήταν ο τελευταίος που θα τα κατάφερνε. Κι όμως, το κάνει ακόμα… (γέλια)
B.S.: Στο παρελθόν είχα πολύ μεγάλη πικρία. Θεωρώ πως από όλους όσους εμπλεκόντουσαν στους Carcass με επηρέαζε περισσότερο. Με μπέρδευε για χρόνια και απλά ήθελα να απομακρυνθώ…
J.W.: Ρώτα τον γιατί… (γελώντας)
B.S.: Μου φαινόταν σαν μια αποτυχία. Τα πάντα γύρω από αυτό. Οι συγκυρίες γύρω από το τελευταίο μας άλμπουμ και όλα τα θέματα που το αφορούσαν ήταν πολύ δύσκολα…
J.W.: Το πήρες πολύ σοβαρά…
B.S.: Ναι, είναι γεγονός. Αυτό ακριβώς ήταν το πρόβλημα, ότι το έπαιρνα πολύ σοβαρά. Και ήθελα να κάνω κάτι τελείως διαφορετικό. Αλλά έχεις όλο αυτό τον κόσμο να σε κρίνει και να ξεκινούν να κριτικάρουν τα πράγματα που έκανες στο παρελθόν. Είναι απλά ένα νέο πακέτο προβλημάτων. Πρέπει να αναπτύξεις μια δεδομένη ικανότητα για να παίξεις μουσική..

Χ.Κ.: Jeff, οφείλω να σου πω πως μου αρέσει πολύ και το άλμπουμ των Black Star…
J.W.: Σ’ ευχαριστώ πολύ…

Χ.Κ: Γιατί ο κόσμος δεν το ξέρει αυτό το άλμπουμ;
J.W.: Πάει πολύς καιρός από το 1997. Πάρα πολύς καιρός. Είναι εύκολο να ξεχαστεί μετά από τόσα χρόνια.

Οκ. Ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σας.
Κι εμείς ευχαριστούμε.
  • SHARE
  • TWEET