Συνέντευξη Black Bombaim

«Η λέξη «stoner» είναι απλά μια λέξη, δεν σε καθορίζει. Η μαμά μου δεν θα το ενέκρινε αυτό!»

Από τον Μανώλη Κληρονόμο, 16/01/2015 @ 11:55
Από τη βουκολική, αγροτική επαρχία της Πορτογαλίας ορμώμενοι, οι Black Bombaim ετοιμάζονται να μας ταξιδέψουν στο διάστημα με τους τριπαριστούς, ψυχεδελικους και ζεστούς τους ήχους και με αφορμή τις επερχόμενες εμφανίσεις τους επί ελληνικού εδάφους (σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη), βρήκαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί τους και να συζητήσουμε τη ζωή στην επαρχία, τα ναρκωτικά, τον πρόσφατο δίσκο τους "Far Out" που κυκλοφόρησε πέρσι και πολλά ακόμη.

Καλησπέρα. Μιας και αυτή είναι η πρώτη μας συνέντευξη, παρακαλώ συστηθείτε. Πόσο καιρό υπάρχουν οι Black Bombaim και τι θέλατε να πετύχετε όταν πρωτοσχηματιστήκατε;
Οι Black Bombaim είναι ένα ψυχεδελικό ροκ τρίο από το Barcelos της βόρειας Πορτογαλίας, με τον Ricardo Miranda στην κιθάρα, τον Tojo Rodrigues στο μπάσο και τον Paulo Senra στα τύμπανα. Σχηματιστήκαμε το 2007 και έχουμε κυκλοφορήσει τέσσερις δίσκους μέχρι τώρα, μεταξύ άλλων. Όταν ξεκινήσαμε πρώτη φορά και παίζαμε μαζί, το κάναμε βασικά για πλάκα, χωρίς καμία πρόθεση να ηχογραφήσουμε ποτέ το οτιδήποτε. Ήταν απλά κάτι για να περνάμε τον χρόνο μας, αφού κιόλας ήμασταν ακόμη σχολείο. Ήταν φανταστική η διαδρομή μέχρι να φτάσουμε στο σημείο που είμαστε τώρα.

Ο νέος σας δίσκος, "Far Out", κυκλοφόρησε φέτος (σ.σ.: πέρσι πλέον). Με τι καταπιάνεται και με ποιόν τρόπο διαφοροποιείται από τους προηγούμενους δίσκους σας;
Αφού κυκλοφορήσαμε το διπλό άλμπουμ "Titans" το 2012 και περιοδεύσαμε εκτεταμένα για να το προωθήσουμε, αποφασισάμε ότι θέλαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό, ίσως κάτι πιο ελαφρύ σε σχέση με το heaviness του "Titans" και σίγουρα πιο μικρό σε διάρκεια. Στοχεύαμε στο να κυμανθούμε κοντά στο ύφος του "Saturdays And Space Travels" (2010) αλλά προσεγγίζοντας διαφορετικά τα ηχοτοπία. Πειραματιστήκαμε περισσότερο με διαφορετικές ταχύτητες και διαφορετικούς guest μουσικούς έχοντας πάρει το κολάι από το "Titans".

Black Bombaim

Στο "Titans" συνεργαστήκατε με πολλούς καταξιωμένους μουσικούς όπως τον Noel Harmonson (Comets On Fire), Steve McKay (Stooges) και τον Isaiah Mitchell (Howlin' Rain, Earthless). Πώς προέκυψαν αυτές οι συνεργασίες; Υπάρχουν τέτοιες συνεργασίες και στο "Far Out";
Βασικά απλά τους ζητήσαμε να το κάνουν και το έκαναν. Είναι άνθρωποι με τους οποίους είμαστε φίλοι και τους θαυμάζουμε για πολλά πράγματα, οπότε τους προσεγγίσαμε ζητώντας τους να είναι απλά οι εαυτοί τους και έτσι προσέθεσαν αυτές τις προσωπικές πινελιές στη μουσική μας. Αυτοί ήταν οι «Τιτάνες» (σ.σ.: από τον τίτλο του δίσκου) στο άλμπουμ. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε σε αρκετά στούντιο εδώ στην Πορτογαλία και την Αμερική, παίρνοντας περίπου έναν χρόνο για να ολοκληρωθεί. Στο "Far Out" προσκαλέσαμε δύο προσωπικούς μας φίλους και εξαίρετους μουσικούς με διαφορετικά μουσικά υπόβαθρα, τον Luis Fernandes στο modular synth και στα ηλεκτρονικά και τον Rodrigo Amado, εναν free-jazz σαξοφωνίστα.

Ποιά διαδικασία ακολουθείτε όταν γράφετε μουσική; Τζαμάρετε όλοι μαζί μέχρι να βρείτε κάτι που σας αρέσει ή είναι κάτι πιο συγκεκριμένο;
Βασικά, περισσότερο τζαμάρουμε στο προβάδικο προσπαθώντας να βρούμε κάτι που θα αρέσει σε όλους μας και όταν το βρούμε, αρχίζουμε να το δουλεύουμε από εκεί. Πιο πρόσφατα αρχίσαμε να προσπαθούμε να παίζουμε διαφορετικά πράγματα με τα οποία δεν είμαστε πολύ εξοικειωμένοι, αλλά όλοι μας αγαπάμε, όπως να πειραματιζόμαστε περισσότερο με ηλεκτρονικά στοιχεία και αφρικάνικους ρυθμούς, τα οποία δοκιμάσαμε και πιο πριν, στοιχειωδώς, στο "Saturdays And Space Travels".

Έχετε δηλώσει στο παρελθόν ότι τα πορτογαλικά βουκολικά τοπία και τα ναρκωτικά έχουν κυρίαρχο ρόλο στη μουσική σας. Μπορείς να να το αναλύσεις αυτό λίγο περισσότερο; Πόσο διαφορετική θα ακουγόταν η μουσική σας, αν επιλέγατε να ακολούθησετε μια πιο αστική προσέγγιση;
Κοίτα, αυτό ήταν κάτι που γράφαμε στα δελτία Τύπου μας πριν μερικά χρόνια. Δεν σημαίνει κάτι συγκεκριμένο, σχετικά με το πώς δημιουργούμε τη μουσική μας. Σχετίζεται περισσότερο με το υπόβαθρό μας και το μέρος που ζούμε. Όλοι κάναμε ναρκωτικά στο παρελθόν και προερχόμαστε από μία πολύ αγροτική περιοχή της Πορτογαλίας, αλλά δεν νομίζω ότι αυτά ορίζουν τη μουσική μας. Παρόλα αυτά, η μουσική μας είναι σίγουρα αρκετά διαφορετική σε σχέση με το ψυχεδελικό ροκ των ΗΠΑ ή της Μεγάλης Βρετάνιας ή ακόμα και της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης. Προερχόμαστε από μια σχετικά ζεστή χώρα, οπότε γι' αυτό δημιουργούμε ζεστή μουσική, υποθέτω...

Black Bombaim

Αντλείτε έμπνευση και από την kraut και από την jazz σκηνή. Γιατί οι Black Bombaim νιώθουν την ανάγκη να γεφυρώσουν το χάσμα μεταξύ του heavy rock, του kraut και της jazz;
Τα πάντα έχουν να κάνουν με τον πειραματισμό. Το να παίζουμε αυτού του είδους τη μουσική χρησιμοποιώντας αποκλειστικά κιθάρα, μπάσο και τύμπανα, ίσως ακούγεται λίγο περιορισμένο. Νιώθουμε την ανάγκη να δοκιμάσουμε άλλα πράγματα, διαφορετικούς ήχους και διαφορετικές προσεγγίσεις που όλοι μας γουστάρουμε να ακούμε και να τα συγχωνεύσουμε με τη μουσική που ήδη κάνουμε. Κάνοντας αυτό, ποτέ δεν βαριόμαστε. Προτιμάμε να περιμένουμε λίγο με σκοπό να φτιάξουμε έναν ξεχωριστό δίσκο, ο οποίος θα μας εξιτάρει, παρά να κυκλοφορούμε τον ίδιο δίσκο ξανά και ξανά κάθε χρόνο.

Υπάρχει πολύς κόσμος που αποκαλεί τη μουσική σας «stoner». Τον αποδέχεστε αυτόν τον όρο ως περιγραφή της μουσικής σας; Καταλαβαίνω ότι ο περισσότερος κόσμος τείνει να αποκαλεί «stoner» οτιδήποτε θα τους θυμίζει, έστω και λίγο, τους Kyuss, αλλά προσωπικά νομίζω ότι η μουσική σας έχει μια πιο έντονη προοδευτική '70s χροιά από οτιδήποτε άλλο. Ποιά είναι η άποψή σας;
Υποπτεύομαι ότι ο περισσότερος κόσμος χρησιμοποιεί αυτόν τον όρο γιατί νιώθει την ανάγκη να συσχετισθεί με κάτι και να μιλήσει για αυτό. Όλοι μας ήμασταν χωμένοι κάτω από αυτούς τους stoner / desert ήχους των Kyuss και των υπολοίπων όταν ξεκινάγαμε και μπορώ να σου πω ότι ακόμα τους γουστάρουμε αλλά, πλέον, η αλήθεια είναι ότι δεν αποτελούν τη βασική μας επιρροή σε ό,τι κάνουμε αυτή τη στιγμή. Η λέξη «stoner» είναι απλά αυτό, μια λέξη, δεν σε καθορίζει. Η μαμά μου δεν θα το ενέκρινε αυτό!

Ποιά είναι η άποψή σου για την εξέλιξη της space / acid rock μουσικής; Υπάρχει χώρος για ακόμα περισσότερο πειραματισμό και εξέλιξη στο μέλλον;
Πιστεύω ότι ζούμε μια πολύ υγιή άνθηση στη σκηνή, αυτή την εποχή. Δεν νομίζω ότι πρόκειται για αναβίωση, αφού πολλές μπάντες αυθόρμητα συνεχίζουν διαρκώς να σπρώχνουν τη μουσική τους στα όρια της και δοκιμάζουν νέα πράγματα. Θεωρώ ότι το κλειδί για να το κρατήσεις αυτό ζωντανό, είναι να πειραματίζεσαι και να εξελίσσεσαι ολοένα και περισσότερο αλλιώς θα καταλήξει στάσιμη και βαρετή η μουσική, με την κάθε μπάντα να ακούγεται όπως όλες οι υπόλοιπες.

Black Bombaim

Ποιά είναι η άποψή σου για την «πειρατεία»; Πιστεύεις ότι λειτουργεί πιο θετικά απ' ότι αρνητικά για ένα συγκρότημα ή το αντίθετο;
Η λέξη «πειρατεία» είναι μια κακή λέξη και όλοι μεγαλώσαμε με την ιδέα ότι η πειρατεία είναι κάτι το πολύ άσχημο. Νομίζω ότι ο όρος «πειρατεία» χρησιμοποιείται με αρκετά διαφορετικό τρόπο πλέον. Εγώ θεωρώ ότι «πειρατεία» είναι να αντιγράψει κάποιος παράνομα τη δουλειά σου και να βγάλει χρήματα από αυτό. Δεν είναι όμως αυτό που γίνεται τώρα. Αυτό που γίνεται είναι ότι ο κόσμος μοιράζεται. Δεν νομίζω ότι θα μας εκτιμούσε ο κόσμος όσο μας εκτιμάει τώρα, αν δεν «κατέβαζε» τη μουσική μας. Αν είσαι καλός σε αυτό που κάνεις και ο κόσμος γουστάρει τη μουσική σου, θα συνεχίσει να αγοράζει τα άλμπουμ σου και να σε στηρίζει.

Μιας και οι περισσότεροι από εμάς εδώ στην Ελλάδα, δεν σας έχουμε δει σε κάποιο live ακόμα, τι μπορούμε να περιμένουμε; Όταν παίζετε ζωντανά προσπαθείτε να πιάσετε το συναίσθημα του στούντιο ή επιλέγετε να ακολουθήσετε μια πιο χαλαρή και αφαιρετική προσέγγιση;
Όταν παίζουμε ζωντανά, η βασική δομή των τραγουδιών παραμένει ανέπαφη αλλά έχουμε περισσότερο χώρο για αυτοσχεδιασμούς αν το θέλουμε. Δεν είναι μια πραγματική αναπαράσταση των στουντιακών τραγουδιών αλλά μια πιο απελευθερωτική τάση κάτά μία έννοια. Όταν αυτοσχεδιάζουμε, το κάνουμε σε πιο αμελητέα πράγματα όπως για παράδειγμα όταν σολάρουμε ή στις εναλλαγές των ρυθμών. Επίσης, προσπαθούμε να ενώσουμε όλα τα τζαμαρίσματά μας μαζί, από το πρώτο κομμάτι μέχρι το τελευταίο. Αν θέλατε να πεταχτείτε να πάρετε καμιά μπύρα, δεν προλαβαίνετε!

Τι σχέδια έχετε για το μέλλον; Αναλογιζόμενος την δημιουργική εργασιομανία που σας διακατέχει, υπάρχει περίπτωση να κυκλοφορήσετε κάτι καινούργιο κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον;
Πάντα υπάρχει αυτή η πιθανότητα και η αλήθεια είναι ότι έχουμε και κάποιες ζωντανές ηχογραφήσεις που ακόμα δεν ξέρουμε τι να κάνουμε με αυτές, αλλά γενικά το πάμε πολύ χαλαρά όταν είναι να κυκλοφορήσουμε ένα καινούργιο άλμπουμ. Δεν θέλουμε να βιάζουμε τα πράγματα.

Υπάρχουν άλλες καλές πορτογαλικές μπάντες να μας προτείνεις, εκτός φυσικά από τους Moonspell που λίγο-πολύ τους γνωρίζουμε οι περισσότεροι εδώ στην Ελλάδα. Μια μπάντα που γουστάρω πολύ από τη χώρα σας είναι οι Process Of Guilt. Άλλες προτάσεις;
Υπάρχουν άπειρες ενδιαφέρουσες πορτογαλικές μπάντες και σίγουρα οι Process Of Guilt είναι μία από αυτές. Παίξαμε και στο Roadburn του 2013 μαζί τους! Κάποιες μπάντες που θα μπορούσατε να τσεκάρετε ακόμα και θα περιοριστώ σε λίγες μόνο, είναι: Sensible Soccers, Gala Drop, Killimanjaro, Glockenwise, La La La Ressonance, Bruno Pernadas, Filho Da Mae, Norberto Lobo και πολλές ακόμα.

Σας ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη παίδες. Τα τελευταία λόγια είναι δικά σας.
Σε ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη και πρέπει να σας πούμε ότι είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που θα παίξουμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα! It's gonna be a blast!
  • SHARE
  • TWEET