Ghostface Killah

Twelve Reasons To Die

Soul Temple (2013)
Από τον Πάνο Κατσούρη, 09/12/2013
Δώδεκα λόγοι να πεθάνεις για τον Ghostface Killah, πολύ παραπάνω από δώδεκα να το ακούσεις για τους υπόλοιπους
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Πώς γίνεται να δημιουργήσεις ένα vintage crime movie για μαφίες σε gangsta ηχητική μορφή; Έλα μου ντε... θα μου πεις. Κι όμως όχι δεν είναι τόσο πολύπλοκο το θέμα. Διότι όσο δύσκολο φαίνεται στην περάτωση του, ακριβώς εξίσου εύκολο και διασκεδαστικό είναι το μαγείρεμα αν αναλογιστείς την σύμπραξη των συστατικών που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του.

Και εσύ τώρα μην πιστεύοντάς με θα περιμένεις να σου αναφέρω ένα σωρό τρόπους και μαεστρίες, ένα μάτσο τεχνικές και κόλπα που βοήθησαν έτσι ώστε να φτάσουν οι υπεύθυνοι στην πραγματοποίησή του. Μα στο είπα και στην αρχή, τα πράγματα είναι πραγματικά πολύ απλά. Παίρνεις ένα συνθέτη μουσικής ταινιών με ειδίκευση στην ψυχεδελική soul των 60s - 70s και λίγο με πολύ από τους θρυλικούς Wu Tang Clan. Adrian Younge στην παραγωγή, RZA ως executive producer και Ghostface Killah για πρωταγωνιστικό ρόλο. Αλλά μήπως θες και κάτι ακόμα για να σκάσεις από ευχαρίστηση; Στο έχω... ο πολύς Apollo Brown στην παραγωγή bonus κυκλοφορίας του ίδιου δίσκου.

Για να τα πάρουμε όμως από την αρχή διότι το μεγάλο όπλο της δέκατης κυκλοφορίας του Ghostface Killah δεν είναι μονάχα οι δύο πανέμορφες παραγωγές που την συνοδεύουν αλλά και το concept διότι πάνω σε αυτό χτίζονται τα πάντα και έχουν λόγο ύπαρξης. Ένα concept μεταφοράς από comic book.

Είμαστε στα τέλη της δεκαετίας του '60 κάπου στην Ιταλία (;) και το storyline γεννιέται μέσα από μια ιστορία αγάπης. Ο Tony Stark, μέλος της μαφίας DeLucas, αποφασίζει να παρατήσει την φαμίλια και να τραβήξει τον δικό του δρόμο προς την κορυφή του εγκλήματος. Αυτό είναι αρκετό για τον «Don» o οποίος βλέποντας τον να σκαρφαλώνει γοργά του βουνό της εγκληματικής επιτυχίας και ταυτόχρονα να έχει συνάψει ερωτική σχέση με την κόρη του δίνει εντολή να τον δολοφονήσουν και να λιώσουν τα κόκαλα του σε δώδεκα βινύλια τα οποία για κακή τους τύχη όταν παιχτούν μαζί τον επαναφέρουν στην ζωή... ε, τότε τίποτα δεν μπορεί να τον σταματήσει από το να πάρει εκδίκηση και να σκίσει ασύστολα τα κωλαράκια των DeLucas.

«The DeLucas pressed Tony's remains Into 12 vinyl records / One for each member of the family / But little did they know / He would return...», ακούγεται να προλογίζει ο RZA για να πάρει σκυτάλη ο Ghostface Killah «Gangster wars, money, power, respect» και εν συνεχεία να μην αφήσει κανένα κεφάλι στην θέση του. Φωτιά οι ρίμες, ο πρωταγωνιστής φτύνει βροχή από σφαίρες όπως το ίδιο κάνουν και τα guest appearance των υπόλοιπων μελών των Wu Tang.

«I declare war, war on the De Lucas / Bulletproof jet planes, nigga, you can't shoot us / Can't stop my reign or terrorize the power / Tony Starks, new king of this crown, y'all better cower», βια και πόλεμος για την κυριαρχία του θρόνου, υπενθυμίζοντάς μας όμως πως το κέντρο της προσοχής ήταν η Carmela «She was amazing Carmela, caramel complexion / And God brought it into my life as a suggestion», μπλέκοντας τις αναφορές για αυτήν κατά έναν όχι και τόσο παράξενο τρόπο με την τηλεοπτική σειρά Sopranos.

Οι διάλογοι καθ' όλη την διάρκεια του άλμπουμ σού τραβούν την προσοχή, σε ενθουσιάζουν και ενίοτε σε χώνουν για τα καλά σε ένα ταξίδι ανεύρεσης χαμένου θησαυρού που κρύβουν καλά από πίσω τους. Με την παραγωγή όμως τι έχουμε; Για πάμε μια βόλτα και από κει γιατί τα πράγματα είναι μια από τα ίδια ιδιαίτερα.

Αυτή της κύριας κύριας κυκλοφορίας, του Adrian Younge δηλαδή, δημιουργεί έναν υπερρεαλισμό κινήσεων που πιστά αποτυπώνουν την σουρέαλ απεικόνιση του splatter action comic από το οποίο πάρθηκε το story με αρκετή δόση cultίλας, μια cultίλα όμως που δεν έχει καμία κηλίδα κακογουστιάς. Έτσι το όλο σύνολο παρουσιάζεται αρκετά θεατρικό, Μorriconικό, μπαρουτοκαπνισμένο με δόση καλλιτεχνιάς, με τις όπερες του, τα soul, funk και gospel κινηματογραφικά ξεσπάσματα αλλά και βέβαια μην ξεχάσουμε σε όλο αυτό το σημαντικό ρόλο των ninja beat του μέγιστου RZA που πια κάτι ξέρει από παραγωγή ταινιών. Αυτή του Apollo Brown τώρα ("The Brown Tape"), είναι όπως ακριβώς την περιμέναμε. Ξεπατικώνοντας samples και παλιά βινύλια φτιάχνει ένα instrumental hip hop μείγμα τόσο γαμημένα καλό (που λεν και στο Merica) έχοντας ως highlight την τρομερή παραποίηση του "Enemies All Around Me".

Ένας επίλογος στα γρήγορα; Στην πραγματικότητα αν θες να δώσεις ένα αληθοφανές όνομα στους DeLucas θα το βρεις με ευκολία εκεί έξω. Είναι ολάκερη η mainstream rap / hip hop σκηνή, και από την άλλη το underground. Εδώ ακόμα δυνατό χωρίς να έχει χάσει ούτε ελάχιστο από την δύναμη του έτοιμο να πάρει κεφάλια ανά πάσα στιγμή.

Ο καλύτερος δίσκος της χρονιάς στον συγκεκριμένο χώρο έρχεται από που αλλού; Από εκείνη την γωνιά που κρατιέται ακόμα αληθινό. Twelve Reasons To Die" για τον Ghostface Killah, «More than twelve reasons» για να τον ακούσεις. Δοκιμάστε ελεύθερα, δεν θα χάσετε.
  • SHARE
  • TWEET