Rick Wakeman

In The Nick Of Time - Live In 2003

Gonzo (2012)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 04/09/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Γνωστός και μη εξαιρετέος σχεδόν σε ίσο βαθμό σε φίλους και εχθρούς του progressive rock ο Rick Wakeman. Τόσο με τη δουλειά του στους Yes όσο και με την προσωπική δισκογραφία του είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για τις πιο πομπώδεις και πιο πολύπλοκες στιγμές στην ιστορία του rock με ό,τι καλό ή κακό μπορεί να σημαίνει αυτό για τον καθένα. Το σημαντικό είναι όμως ότι ο ίδιος όχι μόνο δεν το αρνείται αλλά συνεχίζει να υπηρετεί αυτήν ακριβώς την αρχική του ιδέα μέχρι σήμερα.

Όπως αποδεικνύει αυτή η ζωντανή ηχογράφηση από το 2003, τα καταφέρνει πολύ καλά. Συνεργαζόμενος με μουσικούς που τον συνοδεύουν από τις καλύτερες στιγμές του παρελθόντος του όπως ο drummer Tony Fernandez και ο τραγουδιστής Ashley Holt, επιλέγει συνθέσεις από όλο το φάσμα της καριέρας του με ελαφρύ προβάδισμα στο (τότε) πρόσφατο άλμπουμ του "Out There" και από πλέον κλασικούς δίσκους του όπως οι "The Six Wives Of Henry VIII" και "Return To The Center Of The Earth", ενώ για τους φίλους των Yes υπάρχει και μία ελεύθερη εκτέλεση του "Wurm", μέρος του "Starship Trooper", που χρησιμεύει και για την αναφορά σε άλλα τραγούδια του συγκροτήματος.

Αναπάντεχα, κάτι που αποδεικνύει το CD αυτό είναι ότι μία συναυλία του Rick Wakeman μπορεί να είναι και διασκεδαστική με την πιο ανάλαφρη έννοια του όρου. Ναι, υπάρχει το πομπώδες, επικολυρικό και συμφωνικό στοιχείο σε όλο το φάσμα της ηχογράφησης, ναι, τα μερικές φορές διαστημικά και new age πλήκτρα του Wakeman σε συνδυασμό με κάποια χορωδιακά μέρη δίνουν ένα αποτέλεσμα που ίσως αποστασιοποιεί έναν ακροατή, αλλά στο σύνολό της η ηχογράφηση αυτή βρίθει μελωδιών και παραμένει πάντα προσιτή. Μεγάλη συνεισφορά σε αυτό έχει η πολύ σοφά επιλεγμένη ομάδα μουσικών που, μαζί με την εμπειρία του Wakeman και τις εναλλαγές του από πιάνο σε moog, από hammond σε synthesizer, ξέρει πώς να προσφέρει ταυτόχρονα τεχνική και απλότητα στο παίξιμό της.

Παρότι το κοινό στο οποίο απευθύνεται αυτή η κυκλοφορία είναι μάλλον περιορισμένο, δεν υπάρχει κάποιος λόγος για όποιον συμπαθεί το prog rock γενικότερα, τα πλήκτρα ειδικότερα και τον Rick Wakeman εντελώς συγκεκριμένα, να μην ασχοληθεί με την κυκλοφορία αυτή, αν πέσει στα χέρια του. Ακόμα και αυτοί που τον αντιπαθούν ίσως να ευχαριστηθούν ότι θα βρουν εδώ τα επιχειρήματα που ούτως ή άλλως αναζητούσαν.
  • SHARE
  • TWEET