Crime In Stereo

I Was Trying To Describe You To Someone

Bridge Nine Records (Soulfood Music) (2010)
Από τον Ιάσονα Τσιμπλάκο, 22/03/2010
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Ορίστε μια καλοδουλεμένη προσπάθεια από μία μπάντα, που ενώ σέβεται την ιστορία της, τους θαυμαστές της και λοιπά, δε διστάζει να κάνει εκείνο το ριψοκίνδυνο βήμα προς την πιο ευρεία αναγνώριση, και με τρόπο μάλιστα, εξαιρετικά καλαίσθητο, που θα ήταν άδικο και κρίμα να μην αποφέρει καρπούς.

Ο λόγος λοιπόν για τους Crime In Stereo, την melodic hardcore, λέει, μπάντα από τη Νέα Υόρκη.  Ταμπέλα, ξε-ταμπέλα, ο ήχος που πηγάζει από το "I Was Trying To Describe You To Someone"  ακροβατεί με χάρη ανάμεσα στους ξεχασμένους ήχους της δεκαετίας του ενενήντα, και στις  πιο μοντέρνες επιρροές από την νεότερη post-hardcore σκηνή. Οι προθέσεις είχαν φανεί από το "Is Dead" του 2007, αλλά η φετινή τους κυκλοφορία το κοιτά και γελά, σχεδόν υπεροπτικά μη σας πω.

"Queue Moderns", intro του δίσκου με ένα απλό μπουκωμένο riff, και μελό, down-tempo φωνητικά, που ξαφνικά  μετατρέπονται σ' ένα ξέφρενο ξέσπασμα, σε γρήγορους ρυθμούς, χαρακτηριστικό του είδους που εκπροσωπούν. Σε αυτά τα 2 λεπτά της εισαγωγής συνοψίζεται και το όλο feeling του δίσκου. Ήρεμα και ξεσηκωτικά σημεία σε απόλυτη αρμονία, συνοδευόμενα από grungικές παραμορφώσεις και εξαίσιο drumming. Παρόμοιο μοτίβο συναντάμε και στο επόμενο κομμάτι, "Drugwolf".

Πολλά είναι τα τραγούδια που φαίνεται να έχουν κοινό παρανομαστή τους Brand New και τους Nirvana. Μέσα από το χαώδες αυτό συνονθύλευμα, πετάγονται οι Crime In Stereo, που από τις hardcore ρίζες τους έχουν πλέον οδηγηθεί σε πιο στρωτά μονοπάτια. Ακριβώς αυτό φαίνεται και από το single του δίσκου, το άκρως ανεβαστικό "Not Dead", που από αρχή μέχρι τέλους σε κρατάει σε εγρήγορση, με ιδιαίτερη έμφαση στο ρεφρέν του, που το σιγοτραγουδώ δω και μέρες, "I'm not dead, but you're losing me"...

Όποιος έχει παρακολουθήσει έστω και λίγο το παρελθόν της μπάντας, θα ξέρει πως το πολιτικό στοιχείο ήταν αρκετά έντονο στους στίχους της, πράγμα όμως που φαίνεται να λείπει από το "I Was Trying To Describe You To Someone". Αν εξαιρέσουμε το "Republica" που έχει κάποια καυστικά σχόλια ως προς την Αμερική και τα ιδανικά της, τα υπόλοιπα κομμάτια πραγματεύονται λιγότερο αντιδραστικά θέματα, πράγμα όμως που σίγουρα ξεχνιέται γρήγορα κατά τη διάρκεια της ακρόασης του δίσκου.

Ηighlight θα βρει κανείς σε κομμάτια όπως το "I Am Everything That I'm Not", και στην νωχελική μιζέρια του "Young", που με πολύ απλές φωνητικές μελωδίες (που ομολογουμένως θυμίζουν λίγο Modest Mouse) σε μεταφέρουν πέρα-δώθε, από θλίψη σε οργή, και πάλι πίσω, με τρόπο μαεστρικό. Προτείνεται ανεπιφύλακτα στους φίλους του ήχου.
  • SHARE
  • TWEET