Furor

Album νούμερο τέσσερα για τους Αθηναίους Furor και φαίνεται πως ούτε ο Covid, ούτε τίποτα δεν μπόρεσε να ανακόψει -όσο και αν δυσκόλεψε- την κυκλοφορία αυτού του φιλόδοξου εγχειρήματος αφού προωθητικά φαίνεται πέφτει αρκετή δουλειά με κυκλοφορίες σε βινύλιο (δύο διαφορετικές εκδόσεις), τέσσερις διαφορετικές εκδόσεις CD και μια limited edition με διάφορα καλούδια. Γενικά πάντα ήταν σοβαροί οι metalcore Furor αλλά πλέον υπάρχει μια ένταση παραπάνω στην προσπάθεια η οποία επίσης χρωματίζεται -πέρα από το γνωστό εκρηκτικό heavy χαρακτήρα τους- και από μια up-tempo rock 'n' roll διάθεση διαφοροποιώντας της εν κατακλείδι από τις προηγούμενες τρείς κυκλοφορίες.

Αρκετά έμπειροι για να ξέρουν που πατάνε και τί θέλουν, από τις μπάντες που έχουν περιοδεύσει πολλές φορές ανά την Ελλάδα, άνοιξαν συναυλίες μεγάλων ονομάτων (Biohazard, Pro-Pain) και έχουν επίσης και την άνεση να εντάξουν στον ήχο τους πιο groove και up-tempo στοιχεία καθιστώντας τον πιό ‘χαρούμενο’ και ακόμα πιό ευχάριστο και μοντέρνο. Κάτι που φτάνει στα αυτιά μας από τις πρώτες κιόλας νότες του "Crown" με το γαργάλισμα της κιθάρας από τον Γιώργο Θωμά και την οργισμένη φωνή του Βαγγέλη Κολιού που απαντά σε κάθε απορία για το αν οι Furor έχασαν καθόλου από ένταση. Πολύ όμορφο ρεφρέν όπως και στο "Snakecharmer" που σου μένει στο μυαλό πριν τα σπάσεις όλα σε ένα νοητό mosh pit με το τρομερό rhythm section στο τέλος που αν ήταν μεγαλύτερο και εντονότερο θα ήταν ακόμα πιο καλά τα πράγματα.

Η μίξη και το mastering έγιναν από τον διεθνούς αναγνώρισης και κορυφαίο μηχανικό ήχου Dean Hadjichristou (Parkway Drive, Obey the Brave, Protest the Hero) στο Οντάριο του Καναδά και είναι κάτι παραπάνω από εμφανές αν κρίνουμε από την ποιότητα του ήχου και το πόσο αψεγάδιαστα και αρμονικά ακούγονται όλα τα κομμάτια. Τα οποία είναι μεν δυνατά και με ρυθμό αλλά ακούγεται ότι όλα έχουν βγει από το ίδιο καλούπι χωρίς ιδιαίτερες διαφοροποιήσεις, χωρίς αυτόν να είναι κάτι αρνητικό απαραίτητα. Αλλά όσο απόλαυσα τη core-ίλα του "Tightrope" άλλο τόσο απόλαυσα και τη διαφοροποίηση στον ήχο με το single "Heartless" που ακολουθεί καθαρά rock 'n' roll μονοπάτια. Τα φωνητικά της Έφης Κουφάκου (μπάσο) στο "Blinders" το ανεβάζουν ακόμα περισσότερο και είναι από τα δικά μου highlights που ξεχώρισα όπως και το ήρεμο "Love" στο τέλος του άλμπουμ που το κλείνει με την ίδια φιλοδοξία και ύφος μεγαλοπρέπειας που διέπει ολόκληρο το εγχείρημα ενός πολύ αξιόλογου και σκληρά εργαζόμενου ελληνικού metal group που υπερασπίζεται τον ήχο του και που αξίζει απολύτως την προσοχή μας.