Rockwave Festival 2006: Franz Ferdinand, Dandy Warhols, Editors, Green On Red, Mecano, Sunday Drivers

"It's always better on HOLIDAY!", όπου μπορούμε να απολαύσουμε τα αγαπημένα μας συγκροτήματα, σε ωραίους χώρους και με καλές διοργανώσεις. Η δεύτερη μέρα του Rockwave, αφήνοντας μας τις καλύτερες εντυπώσεις, ήταν σίγουρα μια γεμάτη μέρα.

Franz Ferdinand, Dandy Warhols, Editors, Green On Red, Sunday Drivers:

Οι Franz Ferdinand βγήκαν στη σκηνή λίγο μετά τις 11, με όλους τους fans όρθιους, περιμένοντας από εκείνους ένα ακόμα καλό show. Και δεν τους απογοήτευσαν!

Μπαίνοντας δυναμικά και ανεβάζοντας αμέσως ρυθμούς, οι τέσσερις τρελοί τύποι από τη Σκοτία (και την Ελλάδα) ξεσήκωσαν το κοινό με τα classic πλέον hits: "Take Me Out", "The Dark Of The Matinee", "Do You Want To" (όπου όλοι μαζί φωνάζαμε τον εξαιρετικά εμπνευσμένο στίχο "lucky, lucky, you 're so lucky!"), "Walk Away", "I'm Your Villain".

Ο δικός μας "Έλληνας θεός", όπως χαρακτηρίστηκε από τον κιθαρίστα Nicolas Mc Carthy, ο Alex Capranos, είχε τρομερή επαφή με το κοινό, ενώ με τα σπαστά ελληνικά του δημιούργησε μια απίστευτα ευχάριστη ατμόσφαιρα, με αποκορύφωμα τη στιγμή της παρουσίασης της μπάντας, όπου με τη δική μας συγκατάθεση μας γνώριζε σε καθένα από τα μέλη ("pos to lene to paidi re?").

Υπήρξαν στιγμές χορού, στιγμές στριγγλιάς, αλλά και πιο easy going, αφού στο set list δεν παραλείφθηκαν πιο ήρεμα κομμάτια, όπως το "Eleanor Put Your Boots On", αλλά και κάποια από νέες ηχογραφήσεις του συγκροτήματος.



Στο encore το "Jacqueline" είχε τον πρώτο λόγο και το "This Fire" τον τελευταίο. Οι Franz "burned the city" και μας έκαναν να θέλουμε κι άλλο. Ελπίζουμε την επόμενη φορά να ξεπεράσουν επιτέλους τη 1,5 ώρα!

Οι Dandy Warhols, παίζοντας σε ένα χώρο που δε θύμιζε σε τίποτα τις αποθήκες της Πειραιώς όπου εμφανίστηκαν κατά την προηγούμενη επίσκεψη τους στη χώρα μας (τη χρονιά που είχε ακυρωθεί το Rockwave 2002 και είχε αντικατασταθεί όπως όπως από μία και μοναδική μέρα, χαρακτηρισμένη ως Shockwave), μπόρεσαν να αποδώσουν αρκετά καλύτερα, ενώ έπαιξαν τις περισσότερες επιτυχίες τους και μάλιστα στις κανονικές εκτελέσεις και όχι στις ψυχεδελικές, αργές και βαρετές στις οποίες επιδίδονται ενίοτε. Ξεκίνησαν με το "Godless" και συνέχισαν με "Get Off", "Bohemian Like You", "We Used To Be Friends", "Not If You Were The Last Junkie On Earth". Ο ιδιόμορφος Taylor Taylor έκανε άκρως ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις για τα "τοπικά προϊόντα", ενώ μας ενημέρωσε ότι ο Syd Barrett εγκατέλειψε το μάταιο τούτο κόσμο και προς τιμήν του έκανε ένα μίνι ψυχεδελικό (αν θέλουμε το πιστεύουμε) αφιέρωμα.



Το live των Dandys μπορεί να μην ήταν αριστουργηματικό, κατάφερε όμως να κινήσει το ενδιαφέρον του κοινού και να το κάνει να αφήσει για λίγο το τρυφερό γρασίδι του Terra Vibe. Αν μη τι άλλο έχουν ιδιαίτερο στυλ!

Κάτι το οποίο έλειπε από την προηγούμενη στο line up μπάντα, τους Editors. Με τραγούδια που είχαν μηδαμινές διαφοροποιήσεις μεταξύ τους και σε υποχρέωναν να ακούς την ίδια σχεδόν αλληλουχία στις νότες ξανά και ξανά, οι Editors αποτελούν κλασσικό παράδειγμα νέου συγκροτήματος το οποίο επηρεασμένο από τη γενική pop-rock διάθεση δημιουργεί μία μελωδία για όλο το δίσκο. Από εκεί ξεπηδά κάποιο hit, προωθείται καταλλήλως (άπειρες φορές σε red και mad) και ο ακροατής δε μπορεί πλέον να ξεχωρίσει ούτε το τραγούδι, αλλά ούτε και σε ποια μπάντα ανήκει, καθώς όλες έχουν παρόμοιο ήχο και μάλιστα ανεξαρτήτως χώρας προέλευσης! Εκτός από την παντελή έλλειψη έμπνευσης που τους διακρίνει, ο frontman Tom Smith προσπαθούσε απελπισμένα να βγάλει κάτι από Ian Curtis, όμως δυστυχώς (για μας) περιορίστηκε στο να κινείται περιέργως και αντί να παίζει κιθάρα να την κρατά επιδεικτικά, σε μια ατυχή προσπάθεια να ξεσηκώσει το κοινό. Απορώ αν τελικά υπάρχει κάτι το αυθεντικό σ' αυτή τη μπάντα.



Οι Green On Red, οι οποίοι προηγήθηκαν των Editors, ήταν ένα συγκρότημα διαφορετικό από τα άλλα. Με εμφανείς επιρροές από αμερικανική κουλτούρα (νόμιζες ότι ήρθαν κατ' ευθείαν από το αποστακτήριο του Jack Daniels) και θυμίζοντας Johny Cash, μας ταξίδεψαν κάπου ανάμεσα στην country και τη rock. Ο δικός μας Chris Cacavas στα keyboards έβγαζε φωτογραφίες το ενθουσιασμένο κοινό στο τέλος του live.



Οι Sunday Drivers, πρώτοι αυτής της ημέρας, ξεκίνησαν χαλαρά, με κάποια κομμάτια από το δεύτερο δίσκο τους (πότε πρόλαβαν και έχουν βγάλει 2 δίσκους οι Sunday Drivers;!) και φυσικά δεν παρέλειψαν την πρόσφατη επιτυχία τους "On My Mind", τραγούδι που κολλάει στο μυαλό σε βαθμό εκνευριστικό, πράγμα ό,τι καλύτερο για ένα νέο συγκρότημα από το Toledo.



Μ' αυτό τον τρόπο άρχισε η μουσική μας περιήγηση σε χώρους που αγγίζουν την brit pop, τη new punk, την alternative rock, μουσικές που υποτιμούνται από κλασσικούς rockers, αλλά έχουν, όπως αποδείχτηκε, μεγάλο κοινό!

---

Mecano:

Χαρμολύπη: Η διαδικασία μετάβασης από τη χαρά στη λύπη που βιώνουν οι ήρωες της αρχαίας τραγωδίας προκειμένου να οδηγηθούν, τελικά, στη συναισθηματική κάθαρση.

Στο παραπάνω συναισθηματικό τοπίο βάδιζαν πάντα οι πειραματιστές Ολλανδοί στα χρόνια της βραχύβιας καριέρας τους, δημιουργώνας υποβλητικές μουσικές σκοτεινών αποχρώσεων με στίχους που άλλοτε παρέπεμπαν στη σουρρεαλιστική μανία του Andre Breton και άλλοτε στον πεσιμιστικό λυρισμό του μεγάλου Ρώσου ποιητή Maiakovski. Όταν λοιπόν ο Dirk Polak και η παρέα του ανέβηκαν στη σκηνή του Rockwave festival, ο καθένας μπόρεσε να διαπιστώσει το ασύμβατο του φωτεινού απογεύματος και, κατά δεύτερο λόγο, του ανοιχτού χώρου, σε σχέση με την ατμοσφαιρική διάσταση της μουσικής. Παρ' όλες όμως τις σχετικές αντιξοότητες, οι Mecano κατάφεραν να επιβάλλουν τον πλούσιο ήχο τους στο χώρο, με new wave ξεσπάσματα και goth ηχητικές υποκρούσεις, τραβώντας τα βλέμματα και την προσοχή πιστών και μη, αποδεικνύοντας πως τα 20 χρόνια αποχής από το χώρο δεν έκρυψαν την αίγλη του παρελθόντος, σηματοδοτώντας παράλληλα μια αντάξια επιστροφή - "Snake tales for Dragon".



Αμετάβλητη και η χαρακτηριστική φωνή -σήμα κατατεθέν- του Dirk Polak που με την ιδιαίτερη σκηνική του παρουσία κέρδισε το ζεστό χειροκρότημα του κοινού, χαρίζοντας, μεταξύ άλλων, μια εκπληκτική εκτέλεση στο "Untitled". Ας ελπίσουμε πως μπορούμε να αναμένουμε την επόμενη εμφάνιση των Mecano στο άμεσο μέλλον -επιβάλλεται-, σε μια εμφάνιση μεγαλύτερης διάρκειας που αυτή τη φορά θα περιέχει στο setlist της το θρυλικό "Links", το οποίο σίγουρα αποτέλεσε τον απραγματοποίητο κρυφό πόθο αρκετών.