Συνέντευξη The Subways

«Η πρώτη μας εμφάνιση στην Αθήνα είναι ακόμα στο top-5 των συναυλιών μας!»

Από τον Γιάννη Κοτζιά, 09/05/2012 @ 11:48
Αναπόφευκτα, μια συνέντευξη μέσω e-mail με κάποιον καλλιτέχνη σπανίως έχει τη «ζεστασιά» μιας face to face συνομιλίας ή έστω τηλεφωνικής. Δεν μπορώ όμως να ισχυριστώ το ίδιο και για το e-mail με τις απαντήσεις που έλαβα από την Charlotte Cooper, την μπασίστρια των Subways, η οποία απαντούσε σαν να μου μιλούσε εκείνη την στιγμή, βγάζοντας μεγάλο ενθουσιασμό για τις επερχόμενες συναυλίες της μπάντας στην Ελλάδα. Οι Subways ετοιμάζονται για μια μικρή περιοδεία στη χώρα μας, ξεκινώντας στις 12 του μηνός από την πρωτεύουσα, συνεχίζοντας σε Βόλο και Ιωάννινα στις 15 και 16 αντίστοιχα, καταλήγοντας στη Θεσσαλονίκη στις 18.

Ποιό άλμπουμ θεωρείς πιο κρίσιμο για μια μπάντα; Το πρώτο ή τις κυκλοφορίες που θα ακολουθήσουν; Ποιό ήταν το δικό σας κρίσιμο άλμπουμ ή δεν έχετε φτάσει ακόμα σε αυτό το σημείο;
Πιστεύω πως κάθε άλμπουμ ήταν σημαντικό για εμάς με το δικό του τρόπο. Το πρώτο αντικατοπτρίζει το τι ήμασταν στα 18, γεμάτοι ενέργεια, πάθος και πολύ νεανικότητα. Γενικά πιστεύω πως το πρώτο άλμπουμ για κάθε μπάντα θα είναι πάντοτε κάτι το σπέσιαλ, ήταν μια πολύ ωραία εποχή τότε. Το δεύτερό μας άλμπουμ δημιουργήθηκε σε μια δύσκολη περίοδο για εμάς λόγω προβλημάτων που αντιμετώπιζε η φωνή του Billy (Lunn). Το γεγονός πως ξεπέρασε το πρόβλημα και τα βγάλαμε πέρα με αυτό το άλμπουμ δίνει ένα συναρπαστικό feeling σε αυτήν τη δουλειά μας. Το τρίτο μας άλμπουμ είναι αυτό που μας πήρε περισσότερο χρόνο για να γραφτεί και μόλις τελικά μπήκαμε στο στούντιο για να ηχογραφήσουμε, χαρήκαμε πάρα πολύ.

Στο "Money & Celebrity" την παραγωγή ανέλαβε ο Stephen Street. Πώς και αποφασίσατε να συνεργαστείτε μαζί του; Μήπως το γεγονός του ότι έχει δουλέψει με τους Blur και τους Smiths;
Στα μισά της δημιουργίας του "Money & Celebrity" ο Billy θεώρησε πως τα τραγούδια που είχαμε γράψει μέχρι εκείνη την στιγμή θα ταίριαζαν πάρα πολύ με τον χαρακτηριστικό βρετανικό ήχο του Stephen Street. Του στείλαμε κάποια demo που είχε ηχογραφήσει ο Billy, του άρεσαν και θέλησε να δουλέψει μαζί μας. Μια φανταστική ευκαιρία για την οποία είμαστε ευγνώμονες!

The SubwaysΣτο "All Or Nothing" συνεργαστήκατε όμως με τον διάσημο Butch Vig, τον άνθρωπο πίσω από το θρυλικό "Nevermind" των Nirvana. Ποιά ήταν η διαφορά του από τον Stephen Street; Ο Butch Vig μάλιστα, είναι υπεύθυνος (σε θέματα παραγωγής πάντα) για το άλμπουμ που έφτασε πιο ψηλά στα charts της Μεγάλης Βρετανίας στην καριέρα σας προς το παρόν.
Όπως και με τον Street, νοιώθουμε προνομιούχοι που έχουμε δουλέψει με τον Butch Vig. Είμαστε όλοι μεγάλοι fans των Nirvana και προσωπικά μου αρέσουν και οι Garbage, οπότε μόνο και το γεγονός που τον συνάντησα ήταν μεγάλη μου τιμή. Το γεγονός πως του άρεσαν τα τραγούδια μας και το ότι θέλησε να δουλέψει μαζί μας είναι καταπληκτικό! Πιστεύω πως ο ήχος του Butch Vig είναι αρκετά πιο αμερικάνικος, κάτι που έδωσε ένα διαφορετικό feeling στο "All Or Nothing". Σε θέματα προσωπικότητας και ατμόσφαιρας στο στούντιο, ήταν περίπου το ίδιο με τον Stephen Street: και οι δύο είναι πολύ καλοί τύποι και μετέτρεπαν σε κάτι ευχάριστο το περιβάλλον της ηχογράφησης.

The SubwaysΣε ενοχλεί που το "Rock & Roll Queen" έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλές διαφημίσεις και εκπομπές; Ακόμη και στην Ελλάδα έγινε μεγάλο hit γιατί χρησιμοποιήθηκε σε ένα talent show.
Θεωρώ πως είναι εκπληκτική η έκθεση που είχε το κομμάτι. Εάν είναι ο λόγος που μπορούμε να ερχόμαστε να δίνουμε συναυλίες σε μέρη όπως η Ελλάδα, τότε αυτό που συνέβη με το κομμάτι είναι καλό! Ιστορικά, δεν είχαμε ποτέ πολύ ραδιοφωνική προβολή οπότε διαφημίσεις, εκπομπές, ταινίες κτλ. είναι ένα καλό μέσο για να ακούσει κάποιος τη μουσική μας πρώτη φορά.

Οι συναυλίες σας φαίνονται πολύ «ωμές» και αυθόρμητες. Είναι η σκηνή το καλύτερο μέρος για τους Subways να «ξετυλίξουν» τη δυναμική τους ως μπάντα;
Σαφέστατα! Νοιώθουμε πως η ταυτότητά μας είναι ως live μπάντα. «Ευδοκιμούμε» όταν είμαστε επί σκηνής μπροστά στους φοβερούς fans μας. Αυτοί είναι που μας δίνουν την ενέργεια να παίζουμε.

Τι προτιμάς; Να παίζετε σε μεγάλα φεστιβάλ μπροστά από πολύ κόσμο ή σε μικρά clubs όπως παίξατε στην Αθήνα πριν μερικά χρόνια;
Πιστεύω πως είμαστε τυχεροί που μπορούμε να δίνουμε διαφορετικά shows. Παίζουμε και σε μικρά clubs για εκατοντάδες, και σε μεγαλύτερα για χιλιάδες και σε φεστιβάλ των 5.000 και σε φεστιβάλ των 60.000 και άνω. Κάθε συναυλία είναι καταπληκτική με τον δικό της τρόπο. Οι εμφανίσεις μας σε μικρά club είναι πολύ έντονες και μπορείς να δεις τις εκφράσεις του καθενός και το τι συμβαίνει στο κοινό. Από την άλλη πλευρά είναι φοβερό να βλέπεις και χιλιάδες ανθρώπους να χορεύουν και να τραγουδούν τους στίχους σου σε μεγάλα φεστιβάλ.

Τι διαφορές έχεις παρατηρήσει στο να δίνετε συναυλίες στην Ευρώπη και στο να δίνετε συναυλίες στις Η.Π.Α.;
Εάν κάτι αγαπώ σε αυτό που κάνουμε, είναι το ότι η μουσική έχει παγκόσμιο χαρακτήρα. Όπου και αν πάμε στον κόσμο, οι άνθρωποι αγαπάνε τη μουσική και απλώς θέλουν να διασκεδάζουν με τις συναυλίες μας. Ο τρόπος με τον οποίον εκφράζουν τους εαυτούς τους είναι διαφορετικός σε κάθε χώρα και η κάθε χώρα έχει τις δικές τις ιδιορρυθμίες, τις οποίες έχει πλάκα να βλέπεις. Ένα ωραίο παράδειγμα είναι η Ιαπωνία, όπου όλοι χορεύουν συγχρονισμένα και τραγουδάει «hi hi hi» ή στη Γερμανία όπου κάθονται κάτω πριν από ένα ρεφρέν και στη συνέχεια πετάγονται πάνω και γίνεται χαμός!

Charlotte Cooper (The Subways)Πριν από τρία χρόνια παίξατε support στους AC/DC στην Γλασκόβη. Πες μου για τις σκέψεις σου και τις αναμνήσεις από εκείνο το βράδυ. Με ποιό γκρουπ ή καλλιτέχνη θα θέλατε να μοιραστείτε τη σκηνή κάποια στιγμή;
Ήταν μια φανταστική ευκαιρία να ανοίξουμε για τους AC/DC. Ειδικά για τον Billy και τον Josh (Morgan) των οποίων η πρώτη συναυλία που είδαν ήταν AC/DC στη Wembley Arena. Ο Billy μάλιστα παίζει με Gibson SG γιατί ο Angus Young είναι είδωλό του και επιρροή του. Εγώ προσωπικά θα ήθελα να βρεθώ στην σκηνή με την Kylie Minogue γιατί είναι η αγαπημένη μου καλλιτέχνιδα από τότε που ήμουν μικρό κορίτσι. Ίσως στο Glastonbury κάποια στιγμή ...ποιός ξέρει;

Είσαι αισιόδοξη σχετικά με την στροφή που έχει πάρει η μουσική βιομηχανία τα τελευταία δέκα χρόνια (iTunes, MySpace, κτλ); Είσαι σε μια μπάντα που από τα πρώτα της στάδια εκμεταλλεύτηκε τη δύναμη του ίντερνετ αλλά από την άλλη πλευρά, στις μέρες μας οι πωλήσεις των CD συρρικνώνονται εξαιτίας του ίντερνετ.
Θεωρώ πως πάντα θα υπάρχει χώρος στον κόσμο για τη μουσική. Όλοι οι άνθρωποι, αν και διαφορετικοί, αγαπάνε τη μουσική και τα συναισθήματα που τους προκαλεί. Δε νομίζω ότι αυτό θα αλλάξει, αλλά άλλαξε ο τρόπος με τον οποίο έχουμε πρόσβαση στη μουσική και θα αλλάξει ξανά στο μέλλον. Οπότε πιστεύω πως σαν συγκρότημα θα πρέπει να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, να δίνουμε συναυλίες και όπου μας πάει το μέλλον.

Έχετε ξαναπαίξει στην Ελλάδα. Έχεις κάποια συγκεκριμένη ανάμνηση από τη χώρα μας;
Η πρώτη μας εμφάνιση στην Αθήνα είναι ακόμα στο top-5 των συναυλιών μας! Η ατμόσφαιρα μέσα στο χώρα ήταν τρομερή, και το κοινό τρελαμένο τραγουδούσε πιο δυνατά και από εμάς. Είναι συναρπαστικό που επιστρέφουμε για περισσότερες συναυλίες στη χώρα σας!

Charlotte Cooper (The Subways)Αυτή τη χρονιά θα κάνετε ένα mini-tour στην Ελλάδα. Δεν είναι πολύ συνηθισμένο ξένες μπάντες να παίζουν σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, πλην Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Με βάση την εμπειρία σου, το να παίζεις σε μικρότερες πόλεις, «διψασμένες» για συναυλίες είναι πιο ωραίο από το να παίζεις μπροστά από το κοινό μιας μεγάλης πόλης που έχει δει αρκετές συναυλίες;
Υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο στο να παίζεις σε μικρές πόλεις. Συνήθως οι άνθρωποι από αυτές τις πόλεις ταξιδεύουν μεγάλες αποστάσεις για να δουν συναυλίες και εκτιμούν δεόντως το γεγονός πως παίζουμε στην πόλη τους. Αυτό συνήθως έχει ως αποτέλεσμα αυτές οι συναυλίες να είναι πολύ διασκεδαστικές! Περιμένουμε πώς και πώς αυτήν τη mini περιοδεία!

Υπάρχει κάτι για το οποίο έχετε μετανιώσει ως μπάντα; Κάτι για το οποίο κοιτάτε πίσω και σκέφτεστε «έπρεπε να το είχαμε κάνει με αυτόν τον τρόπο»;
Είμαι αρκετά φιλοσοφική ως προς το θέμα του αν έχω μετανιώσει κάτι. Πιστεύω πως οτιδήποτε έχουμε περάσει ως μπάντα μας έχει κάνει αυτό που είμαστε σήμερα. Το καθετί ήταν και είναι σημαντικό, είτε ήταν καλό είτε κακό. Θα μπορούσαμε ίσως να είχαμε κάνει κάποια πράγματα με διαφορετικό τρόπο αλλά δε θα άλλαζα τίποτα από την όμορφη πορεία που έχουμε κάνει ως μπάντα τα τελευταία δέκα χρόνια.

Τα μέλη του συγκροτήματος έχουν ένοχες μουσικές απολαύσεις;
Δε νοιώθω ενοχές για κανένα από τα μουσικά μου γούστα... Μ' αρέσει η pop μουσική και είμαι περήφανη για αυτό!

Τελειώνοντας... «Punk rock is dead»... ή όχι;
To punk rock ποτέ δε θα πεθάνει ;)
  • SHARE
  • TWEET