«A Buyer's Guide»: Tobias Sammet

Οδηγός για τη δισκογραφία μιας εκ των τελευταίων σημαντικών προσωπικοτήτων του ευρωπαϊκού power metal

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 26/03/2014 @ 13:17
Μια φορά και ένα καιρό το power metal αποτελούσε εν εκ των πιο δημοφιλών και ενεργών κομματιών της heavy metal μουσικής. Ήρωες και αντί-ήρωες υπήρχαν πολλοί, με κύριο κεντρικό άξονα την Γερμανία, τους Helloween και τους Gamma Ray. Ο Michael Weikath, ο Kai Hansen, ο Michael Kiske κι όχι μόνο. Ήταν ο Sascha Paeth με τους Heaven's Gate. Φυσικά, και οι Blind Guardian. Επίσης, υπήρχε η ανατέλλουσα δύναμη των Angra που όλοι πιστεύαμε ότι θα ηγηθούν της επόμενης ημέρας... και μια παρέα συμμαθητών σε μια μικρή Γερμανική πόλη 65.000 κατοίκων.

Το 1992 οι Tobbias Sammet, Jens Ludwig και Dirk Sauer ήταν ακόμα 14-15 χρονών, αλλά αυτό δεν τους απέτρεψε από το να φτιάξουν συγκρότημα, να ηχογραφήσουν διάφορα demo και μετά από λίγα χρόνια να βγάλουν και το πρώτο φτηνό σε budget άλμπουμ τους, στα 17 τους. Το "Kingdom Of Madness" των πιτσιρίκων Edguy τράβηξε κάποια βλέμματα, αλλά δεν συνεπήρε με την ποιότητά του, παρόλα αυτά έκανε το όνομα και το ταλέντο του νεαρού Toby να ακουστεί.

Το 1998 οι Edguy κυκλοφόρησαν το "Vain Glory Opera" και κάπου εκεί ξεκίνησε ουσιαστικά (με διθυράμβους) η πορεία της μπάντας. Με καλεσμένους τους Hansi Kursch και Timo Tolkki (που τότε ήταν μουσικοί πρώτης γραμμής), αλλά κυρίως λόγω των συνθετικού και ερμηνευτικού ταλέντου που επέδειξε ο φυσικός ηγέτης της μπάντας, ο Sammet, το άλμπουμ ενθουσίασε και όλοι μιλούσαν για το επόμενο μεγάλο όνομα του ευρωπαϊκού metal.

Η συνέχεια βρήκε την μπάντα να συνεχίζει ακάθεκτη με άλμπουμ όπως το "Theater Of Salvation" και "Mandrake" να κρατάνε ζεστό το όνομά της και να ψηλά τις μετοχές της, παρά το γεγονός πως το ιδίωμα είχε αρχίσει να παίρνει τα κάτω του.



To 2001 o Sammet αποφασίζει πως θέλει να κινηθεί δημιουργικά εκτός του πλαισίου των Edguy και αποφασίζει να γράψει μια metal opera καλώντας φίλους και γνωστούς που είχε ήδη κάνει στο χώρο να συμμετάσχουν κυρίως στα φωνητικά.  Είχε, όμως, παράλληλα κι ένα μεγάλο όνειρο που το έβαλε σκοπό να το πετύχει: Να επαναφέρει τον Michael Kiske στη μουσική που τον ανέδειξε. Το "Metal Opera" των Avantasia έσκασε σαν βόμβα στους φίλους του ήχου, με τον Ernie -όπως ήθελε να ονομάζεται στα credits o Kiske- να τραγουδάει σα να μην πέρασε μια μέρα από τα "Keepers" και τον Sammet να παρουσιάζει ένα από τα πιο εμπνευσμένα power metal άλμπουμ όλων των εποχών, το οποίο έμελε να αποτελέσει benchmark για τις metal όπερες που ακολούθησαν σωρηδόν, χωρίς ποτέ να το πλησιάσουν.

Αφού ολοκλήρωσε και το δεύτερο μέρος του μεγαλεπήβολου concept ο Sammet επέστρεψε στους Edguy με τους οποίους κεφαλαιοποίησε την επιτυχία των Avantasia, αρχίζοντας παράλληλα να αποστασιοποιείται σταδιακά από τον μονοδιάστατο power metal ήχο, προσθέτοντας στοιχεία κλασσικού metal και κυρίως πομπώδους hard rock, κυκλοφορώντας πολύ αξιόλογες δουλειές, όπως το "Hellfire Club", το EP "Superheroes" και το "Rocket Ride".

Το 2008 επανέφερε τους Avantasia στο προσκήνιο, αρκετά διαφοροποιημένους από το project που είχε πρωτοπαρουσιάσει, με αποτέλεσμα ως σήμερα να έχει κυκλοφορήσει πολύ καλές δουλειές με σπουδαίες συμμετοχές όπως αυτές των Klaus Meine, Alice Cooper, Jon Oliva, Tim Ripper Owens, Jorn Land, Roy Kahn μεταξύ άλλων και φυσικά πάντα με τον Michael Kiske στο πλευρό του. Μάλιστα, να βγάλει τους Avantasia σε περιοδεία, με μεγάλη επιτυχία κάνοντας headline εμφανίσεις σε φεστιβάλ όπως το Wacken, επίτευγμα σαφέστατα πολύ δύσκολο.

Παράλληλα, συνεχίζει την πορεία του με τους Edguy αν και τα τελευταία χρόνια δείχνει να βρίσκεται σε ένα συνθετικό τέλμα, παρουσιάζοντας μάλλον μέτριες για τα δικά του δεδομένα δουλειές, όπως το "Tinnitus Sanctus" και το "Age Of The Joker".



Πέραν των μουσικών δραστηριοτήτων ο Sammet είναι μια προσωπικότητα που ξεχωρίζει σε πολλούς τομείς. Είναι εκ των πιο συμπαθητικών μουσικών που μπορεί να συναντήσει κανείς και είναι απολαυστικός στις συνομιλίες του. Διακρίνεται από τρομερή αίσθηση του χιούμορ -η οποία δεν εκτιμάται πάντα από όλους βέβαια- και δεν διστάζει να πει ανοικτά τη γνώμη του.

Με το ευρωπαϊκό μελωδικό metal να έχει πάρει μια τεράστια κατιούσα ο Sammet είναι εκ των ελαχίστων που πάλεψαν και κατάφεραν να διασώσουν λίγη από την αίγλη του, προσφέροντας ποιοτικές και φρέσκες δουλειές, όσο τα παραδοσιακά μεγάλα ονόματα του χώρου συνεχίζουν να αντιγράφουν τους εαυτούς τους και τις επιρροές τους.

Ο Tobias Sammet έχει κερδίσει με την αξία του μια εξέχουσα θέση στο βιβλίο του heavy metal και εδώ σας παρουσιάζουμε έναν οδηγό για την ως τώρα δισκογραφία του, που πραγματικά αξίζει τον κόπο να ψάξει κανείς.

Buy Or Die
Edguy - Vain Glory Opera
AFM (1998)

Το 1998 το ευρωπαϊκό power metal ήταν ακόμα κραταιό και υπήρχε χώρος για νέους ήρωες. Κατά καιρούς εμφανίστηκαν πολλοί, αλλά λίγοι ενθουσίασαν όσο οι Edguy με το "Vain Glory Opera". Μπορεί να μην ήταν η πρώτη δουλειά των Γερμανών, καθώς είχε προηγηθεί το μάλλον «άγουρο» "Kingdom Of Steel", αλλά με αυτό συστήθηκαν στον μεταλλικό κόσμος και καθιερώθηκαν. Πομπώδες, ταχύ, επιβλητικό και συναισθηματικό το εν λόγω άλμπουμ περιέχει μερικά από τα καλύτερα τραγούδια που συνέθεσε ποτέ ο Toby και η παρέα του, όπως το επιβλητικό ομώνυμο, το "Out Of Control" και την μπαλάντα "Scarlet Rose". Οι συμμετοχές των Hansi Kursch και Timo Tolkki απλά προσέθεσαν λίγο κύρος στην λάβα που έκαιγε τα σωθικά των εικοσάχρονων τότε μελών της μπάντας.
Avantasia - The Metal Opera
AFM / Century Media (2001)

Με μια μικρή δόση υπερβολής, το project των Avantasia έδωσε το φιλί της ζωής σε όλο το ευρωπαϊκό μελωδικό metal όταν ήρθε σχεδόν από του πουθενά το 2001. Με τους Edguy να τα πηγαίνουν σχετικά καλά, ο Sammet αποφάσισε να διοχετεύσει την ακατάπαυστη δημιουργικότητά του σε ένα νέο project που είχε στο μυαλό του. Έπλασε μια ιστορία και έδωσε τους ρόλους σε διάφορους σπουδαίους τραγουδιστές, έχοντας ως σταθερή μπάντα τους Markus Grosskopf (μπάσο - Helloween), Henjo Richter (κιθάρα - Gamma Ray) και Alex Holzwarth (drums - Rhapsody) με τον ίδιο πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Διόσκουρός του από τότε Sascha Paeth έβαλε το χέρι του στη παραγωγή και δημιουργήθηκε ένα ονειρεμένο power metal άλμπουμ, όπου όλοι συνεισφέρουν τα μέγιστα (Andre Matos, Kai Hansen, Sharon den Adel, David Defeis), αλλά λάμπει η εκθαμβωτική επιστροφή του Michael Kiske.
 
Must Have
Edguy - Hellfire Club
Nuclear Blast (2004)

Στο μυαλό του Sammet, η λεπτή διαχωριστική γραμμή μεταξύ hard rock και heavy metal ήταν πάντα δυσδιάκριτη και όσο πάταγε με το ένα πόδι στο παραδοσιακό ευρωπαϊκό metal (και δη το γερμανικό), τόσο είχε μια αδυναμία για το πιο mid tempo hard rock και για μπάντες όπως οι Rainbow. Αυτό έγινε ιδιαίτερα αντιληπτό για πρώτη φορά με το "Hellfire Club" του 2004 που παράλληλα βρήκε τους Edguy να υποστηρίζονται από promotion το οποίοι αρμόζει σε μεγάλη μπάντα, καθώς έδειχναν να αλλάζουν status στο ευρωπαϊκό metal στερέωμα. Βέβαια, το άλμπουμ είχε τη μουσική να το υποστηρίξει με το εντυπωσιακό Maiden-ικό, δεκάλεπτο "The Piper Never Dies", τα χαβαλεδιάρικα hitάκια "King Of Fools" και "Lavatory Love Machine" ή μεστές συνθέσεις σαν τα "Down To The Devil" και "Navigator". Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κι ως game changer άλμπουμ.
Avantasia - The Scarecrow
Nuclear Blast (2008)

Οι Avantasia φάνηκε να μην είχαν κάποιο πλάνο συνέχειας μετά τις δύο όπερες. Όμως ήταν κρίμα με τόσο καλή ανταπόκριση να μην τύχουν συνέχειας. Αντί για συνέχεια, λοιπόν, ο Toby έκανε ένα restart ανάγοντας τον Paeth από παραγωγό σε κιθαρίστα και συν-συνθέτη και εμπιστευόμενος όλο το team του (βλέπε Miro, Amanda Somerville κλπ). Η νέα μορφή των Avantasia είχε πάλι λαμπρούς καλεσμένους, αλλά άλλη μορφή κι άλλη ηχητική κατεύθυνση. Το power metal αφορά λίγες και συγκεκριμένες στιγμές, το hard rock στοιχείο είναι πιο έντονο, αλλά και πάλι το τελικό αποτέλεσμα προσφέρει μεγάλες συνθέσεις, με σπουδαίες ερμηνείες από φοβερούς ερμηνευτές. Τι τραγουδάρα είναι αυτό το ομώνυμο και τι ερμηνεία αυτή του Jorn Lande; Τι μπαλαντάρα λέει ο Bob Catley των Magnum; Πόσο μεγάλη σύνθεση μέσα από την απλότητά της είναι το "Lost In Space"; Πόσο μάγκας βγήκε ο Tobias; Όχι, πόσο;
 
Other Essentials
Edguy - Mandrake
AFM (2001)

Το "Mandrake" αποτελεί έναν εκ των πιο α) μελωδικών β) ισορροπημένων γ) αδικημένων δίσκων που συνέθεσε ο Sammet με τους Edguy και στο power metal γενικότερα. Αυτό το είδος μουσικής δικαιολογείται να είναι πιο ανάλαφρο κι ας ακούγεται σε κάποιους cheesy, λόγω αυτής του της ανάλαφρης προσέγγισης. Ξέρεις, όμως, ότι είναι πραγματικά καλό όταν ακόμα και στα σημεία με ακατάπαυστη δίκαση, οι μελωδίες είναι ευδιάκριτες και εύκολα αποτυπώσιμες. Επίσης, ξέρεις ότι είναι πραγματικά καλό όταν σιγοτραγουδάς τα ρεφρέν και σου αρέσουν οι μπαλάντες του. Όλα αυτά τα έχει το "Mandrake", στο εναρκτήριο "Tears Of A Mandrake", στο single "Painting On The Wall", στο μεγάλο και εντυπωσιακό "Pharaoh" αλλά και σε ρεφραινάρες όπως αυτή του "All The Clowns". Από τα τελευταία σπουδαία, αμιγώς euro power άλμπουμ.
Avantasia - The Metal Opera Part II
AFM (2002)

Ο αντίκτυπος που είχε το πρώτο μέρος της ιστορίας των Avantasia ήταν τεράστιος και μόλις ένα χρόνο αργότερα ο Sammet είχε ήδη έτοιμο και το δεύτερο μέρος, σε μια από τις σπάνιες περιπτώσεις που το sequel κοιτάζει στα μάτια το πρώτο μέρος. Ξεκινώντας με το 14-λεπτο παρακαλώ "The Seven Angels" δεν σου αφήνει περιθώρια για αμφισβήτηση, σε ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχει συνθέσει ο δαιμόνιος, κοντοπίθαρος Γερμανός. Εξαιρετικές μελωδίες, καλοστημένες συνθέσεις, εμπνευσμένο power metal και φυσικά σπουδαίες ερμηνείες από τους εκλεκτούς καλεσμένους. Μαζί με το πρώτο μέρος, κατέστησαν τις metal όπερες ως μια -κατά βάση κακόγουστη- μόδα που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, αλλά μόνο ο Sammet δείχνει να κατέχει την τεχνογνωσία αυτών.
Avantasia - Angel Of Babylon
Nuclear Blast (2010)

Με το "The Scarecrow" ο Sammet ξεκίνησε μια ιστορία που απαιτούσε 3 μέρη για να ολοκληρωθεί. Λες κι αυτό το παιδί βάζει προκλήσεις στον εαυτό το, έγραψε τα δύο επόμενα μέρη / άλμπουμ μαζί και τα κυκλοφόρησε την ίδια μέρα, προσφέροντας ουσιαστικά μια δουλειά που αν τη δεις συνολικά μόνο προκαλεί θαυμασμό. Πλέον, η μουσική προσέγγιση είναι πιο κοντά στη grandiose προσέγγιση του Meat Loaf παρά στο Helloween-ικό power metal, με μεγάλες ενορχηστρώσεις, διαφοροποίηση μεταξύ των συνθέσεων, αλλά πάντα τις μελωδίες και τις μεγάλες ερμηνείες σε πρώτο πλάνο. Στις λεπτομέρειες, το "Angel Of Babylon" κερδίζει το "The Wicked Symphony", ίσως επειδή ο Jon Oliva κερδίζει τον Klaus Meine και οι υπόλοιποι εξουδετερώνονται μεταξύ τους σε δυο εξίσου εντυπωσιακά άλμπουμ.
 
Nerd Alert
Edguy - Rocket Ride
Nuclear Blast (2006)

Μια από τις πτυχές του χαρακτήρα του Sammet που είναι love / hate και προσωπικά λατρεύω είναι το χιούμορ του. Ok, πολλές φορές το metal επιβάλλει σοβαροφάνεια και ο Toby υπήρξε αντικείμενο χλευασμού, αλλά δεν πτοήθηκε. Το "Rocket Ride" ήταν μια από εκείνες τις επιτυχημένες προσπάθειες για αλλαγή ήχου, που στέφτηκαν από αποτυχία! Είναι πιο hard rock, είναι πιο ανάλαφρο, είναι πιο διασκεδαστικό και έχει και αντίστοιχο artwork. Κάπου εκεί μάλλον κόλλησαν οι περισσότεροι και δεν πρέπει να του έδωσαν καν την απαραίτητη σημασία, αλλά το άλμπουμ είναι γεμάτο κομματάρες όπως το ομώνυμο, το "The Matrix", το "Superheroes". Αν δεν διασκεδάζει κάποιος με τραγούδια όπως το αυτοσαρκαστικό "Catch Of The Century" ή το "Trinidad" δεν του φταίει ο Toby που δεν έχει χιούμορ.
 
Only On Discount
Edguy - Age Of The Joker
Nuclear Blast (2011)

Τα πισωγυρίσματα είναι σαν το ξαναζεσταμένο φαγητό και το τελευταίο ως σήμερα στούντιο άλμπουμ των Edguy είναι η συνέχιση του κακού πισωγυρίσματος, το οποίο σηματοδότησε το "Tinnitus Sanctus" του 2008. Οι Edguy συνεχίζουν την παράδοση των γερμανικών power metal σχημάτων που αφήνουν την όποια σκέψη για αλλαγή και πειραματισμό πολύ γρήγορα για να επανέλθουν στα στοιχεία που τους έκαναν κάποτε γνωστούς και επιτυχημένους. To "Age Of The Joker" προσπαθεί τόσο πολύ να ακουστεί σαν τυπικό Edguy άλμπουμ που ακούγεται σαν ένα βαρετό οποιοδήποτε μέσο ευρωπαϊκό power metal άλμπουμ. Το ότι στο άλμπουμ δεν υπάρχει ούτε ένα πραγματικά καλό κομμάτι είναι επίτευγμα για τα δεδομένα του Sammet και για αυτό το "Age Of The Joker" να το πάρετε μόνο αν έχετε όλα τα υπόλοιπα και θέλετε να κλείσετε τη συλλογή ως άλλη μπιρίμπα. Και μόνο σε χαμηλή τιμή, ε...
 
Live
Edguy - Burning Down The Opera
AFM (2003)

Το μεγαλύτερο budget που είχαν στο μέλλον οι Edguy και το ακόμα μεγαλύτερο budget που διέθεταν οι Avantasia τους βοήθησαν να βγάλουν πιο εντυπωσιακά live CD/DVD, αλλά το "Burning Down The Opera" καταφέρνει να πιάσει το συναίσθημα της μπάντας που είναι στα ντουζένια της. Αυτός ο παράγοντας είναι που κάνει μια ζωντανή ηχογράφηση να ξεχωρίζει και να μένει στον χρόνο. Ηχογραφημένο κατά περιοδεία μετά την κυκλοφορία του "Mandrake", δίνει τη δυνατότητα στη μπάντα να εστιάσει το set της σε αυτό, καθώς και στα "Vain Glory Opera" και "Theater Of Salvation" και προσφέρει ζωντανές αποδόσεις των τραγουδιών όσο ακόμα αυτά ήταν φρέσκα και ο ήχος των Edguy δεν είχε τελματώσει. Από τις ζωντανές κυκλοφορίες που ακούγονται και χωρίς να βλέπονται παράλληλα.


A Compilation
Δεν περίμενα να με δυσκολέψει τόσο πολύ το να διαλέξω μόλις 80 λεπτά μουσικής από την καριέρα του Sammet. Είναι γεγονός πως τα μεγάλα σε διάρκεια τραγούδια που έχει γράψει είναι εντυπωσιακά και θα μπορούσαν μόνα τους να γεμίσουν τη χρονική διάρκεια, ενώ έχει και πολλά χιτάκια που επίσης είναι καλά στη μεγάλη πλειονότητά τους. Εδώ, αφήνοντας έξω τα πολύ εμπορικά τραγούδια παρουσιάζουμε μια συλλογή που προσπαθεί να ισορροπήσει στα διαφορετικά είδη στα οποία έχει κινηθεί και δίνει μια καλή εικόνα του συνθετικού ταλέντου του Sammet.

1. Out Of Control (Vain Glory Opera)
2. Vain Glory Opera (Vain Glory Opera)
3. Land Of The Miracle (Theater Of Salvation)
4. Tears Of A Mandrake (Mandrake)
5. The Piper Never Dies (Hellfire Club)
6. Reach Out For The Light (The Metal Opera)
7. Sign Of The Cross (The Metal Opera)
8. The Seven Angels (The Metal Opera Pt.II)
9. The Scarecrow (The Scarecrow)
10. Lost In Space (The Scarecrow)
  • SHARE
  • TWEET