«A Beginner's Guide»: Drone Metal

Ο μινιμαλισμός στην πιο εφιαλτική του μορφή

Από τους Μανώλη Κληρονόμο, Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 24/02/2015 @ 12:02
Ο μινιμαλισμός του Brian Eno δυο δεκαετίες πριν, είχε αρχίσει ήδη από τα μέσα του '80 να παίρνει μια τρομακτική τροπή από μπάντες σαν τους Nurse With Wound και τα πρώιμα άλμπουμ των Current 93. Θέμα χρόνου ήταν, αυτό το dark ambient να περάσει από την κιθάρα και τους ενισχυτές και ο πρώτος που το έκανε ήταν ο ιθύνων νους των Earth, Dylan Carlson. Από το 1990 μέχρι το 1991 κυκλοφόρησαν το ντέμο τους και δύο ακόμα EP, σημαντικότερο εξ αυτών το φοβερό "Extra-Capsular Extraction" (1991). Έναν χρόνο μετά, στο παιχνίδι μπήκαν και οι Melvins, για τους οποίους ήταν σχεδόν αδύνατο να μην βάλουν το χεράκι τους σε οποιοδήποτε ακραίο ιδίωμα εμφανίστηκε τη δεκαετία του '90. Ειδικά το "Lysol" (1992) με το βασανιστικά αργό και βαρύ, εναρκτήριο "Hung Bunny", στάθηκε κομβικό για για το drone metal στις αρχές της δεκαετίας. Επειδή όμως τους Melvins τους έχουμε τιμήσει πολλάκις, επιλέξαμε αυτή τη φορά να τους αφήσουμε στον πάγκο, μέχρι την επόμενη.

Earth

Στην ουσία το drone metal είναι η metal εκδοχή του drone (σώπα!) δηλαδή ο μινιμαλισμός, η επαναληψιμότητα και ο θόρυβος περασμένα μέσα από την κιθάρα. Οι κιθάρες αυτές ήταν χαμηλωμένες στα τάρταρα με αποτέλεσμα να ακούγονται σαν μπάσο και με τους ενισχυτές στο έντεκα, δημιουργούσαν ένα ανυπέρβλητο ηχητικό τείχος που ισοδυναμούσε με την ηχητική υπερβολή. Η υπερβολή είναι το άλφα και το ωμέγα του drone, αφού μόνο μέσω αυτής θα νιώσει κανείς το εφιαλτικό τριπάρισμα που είναι και ο αυτοσκοπός.

Από τα τέλη της δεκαετίας του '90, εμφανίστηκε μια άλλη κορυφαία μορφή, ο Stephen O'Malley, ο οποίος έπαιξε κι αυτός καθοριστικό ρόλο στην εξάπλωση του drone στη νέα χιλιετία. Αρχικά με τους sludge θεούς, Burning Witch και στη συνέχεια με τους κορυφαίους εκπροσώπους του drone από το 2000 και μετά, τους Sunn O))) (το όνομα τους το πήραν από τους ενισχυτές Sunn), μαζί με τον Greg Anderson. Και σαν μην έφτανε αυτό συμμετείχε σε πολλά project που έβαλαν και αυτοί το λιθαράκι, μερικοί από τους οποίους παρουσιάζονται και στο παρόν αφιέρωμα.

Stephen O'Malley

Κακά τα ψέμματα όμως, οι Earth ήταν αυτοί που όχι μόνο είχαν τη μεγαλύτερη συνέπεια αλλά κατάφεραν και εξέλιξαν τον ήχο τους όσο καμία άλλη μπάντα αυτού του ιδιώματος. Από τις χαμηλές συχνότητες του "Earth 2" μέχρι τα βρώμικα doom μονοπάτια του "Pentastar" και από εκεί στις αιθέριες, μινιμαλιστικές μελωδίες των "The Bees Made Honey In The Lion's Skull" και της διλογίας των "Angels Of Darkness, Demons Of Light". Πέρσι κυκλοφόρησαν τον ένατο δίσκο τους, το "Primitive And Deadly", στο οποίο συμμετείχε μάλιστα ο τραγουδιστής με τη μολυβένια φωνή, Mark Lanegan, και αποδεικνύει περίτρανα ότι ο Dylan Carlson είναι ένας σπάνιος μουσικός που αδυνατεί να κυκλοφορήσει μέτριο δίσκο.

Στις 27/02 οι Earth επισκέπτονται για πρώτη φορά τη χώρα μας και σαν φόρο τιμής σε αυτή την τεράστια μπάντα, ετοιμάσαμε αυτό το αφιέρωμα για το drone metal, ένα είδος που αυτοί δημιούργησαν.

Τα καθιερωμένο compilation τραγουδιών στο τέλος του κειμένου, δεν υπάρχει κι αυτό γιατί τα περισσότερα τραγούδια που παρουσιάζονται εδώ είναι από 20 λεπτά και πάνω, οπότε με τέσσερα από αυτά, θα μας έτρωγε όλο το χώρο των 80 λεπτών.

Η σειρά είναι χρονολογική.




Naked City - Leng Tch'e1. Naked City - Leng Tch'e
Toy's Factory (1992)

Το ότι ο John Zorn είναι ένας από τους μεγαλύτερους παλαβιάρηδες μουσικούς που έχουν υπάρξει το ξέρουμε όλοι ή τουλάχιστον όσοι έχουμε ασχοληθεί έστω και λίγο με τα διάφορα project που έχει συμμετάσχει κατά καιρούς. Με τους Naked City είναι όμως που πραγματικά το τερμάτισε. Από τα διεστραμμένα jazz-ο-grind ξεσπάσματα του ομώνυμου δίσκου τους, που κυκλοφόρησαν δυο χρόνια νωρίτερα, πάνε στην αντίπερα όχθη με το αργόσυρτο βασανίστηριο που βασίζεται στο αντίστοιχο κινέζικο βασανιστήριο του θανάτου των χιλίων κοψιμάτων. Ναι, το "Leng Tch'e", κάπως έτσι ηχεί. Απάνθρωπα εκκωφαντικό, με τσιρίδες που κόβουν σαν μαχαίρι, εμβόλιμα εφιαλτικά περάσματα από το μαγικό σαξόφωνο του Zorn και αλυσοδεμένα αρπίσματα που προκαλούν ανεύρισμα.

Μ.Κ.



Earth - Earth 2: Special Low Frequency Version2. Earth - Earth 2: Special Low Frequency Version
Sub Pop (1993)

Ο ακρογωνιαίος λίθος του drone metal. Ο Dylan Carlson πήρε τους μινιμαλισμούς του La Monte Young (ο ίδιος έχει δηλώσει ότι αποτελεί τη μεγαλύτερη επιρροή του) και τους πέρασε μέσα από τον ενισχυτή και την κιθάρα του. Υπνωτιστικό με στοιχειωτικές, μινιμαλιστικές ατμόσφαιρες, η επίθεση από το ογκώδες feedback είναι σχεδόν δυσβάσταχτη. Μεθοδευμένα, ο Carlson σκορπάει έναν πανικό χαμηλών συχνοτήτων και δίνει πνοή σε ένα ολόκληρο είδος. Ταυτόχρονα θέτει τις βάσεις για όλες (όλες όμως) τις μπάντες που θα ακολουθήσουν στο ίδιο μοτίβο (και παρουσιάζονται στο παρόν αφιέρωμα). Από τα πιο εκκωφαντικά τριπαριστά πράγματα που έχουν γραφτεί. Αν κλείσεις τα μάτια ακούγοντας μονάχα τους ήχους αυτού του δίσκου, το ταξίδι είναι δεδομένο. Αλλά σε προειδοποιώ, θα είναι επώδυνο.

Μ.Κ.



Boris - Amplifier Worship3. Boris - Amplifier Worship
Monograme / Southern Lord (1998)

Ένα μονότονο ανά φάσεις και υπερπερίπλοκο σε άλλες στιγμές, τέρας ατμόσφαιρας και θορύβου. Σπάνιος δίσκος των Ιαπώνων με φωνητικά σε όλα τα κομμάτια. Από τα ασταμάτητα υπερφορτωμένα drones σε στέλνει σε σημεία με bongo και άλλα punk περάσματα που σε τσακίζουν. Πρόκειται για ένα ασύγχρονο δίσκο της εποχής του και ένα τόσο προοδευτικό αριστούργημα που ακόμα και τώρα είναι αδύνατον να ξεπεραστεί. Περιγράφει όλα τα είδη που μπορούν και έπαιξαν μέσα στις δεκαετίες αυτοί εδώ οι πειραγμένοι. Οι παραμορφώσεις, τα τύμπανα, ο ήχος και το πρωτότυπο ύφος, καταφέρνουν να αναδείξουν το ταλέντο της μπάντας και οι συνθέσεις το παρανοϊκό μυαλό τους. Παιδιά τον Melvins που τιμούν το όνομά τους και σκάλισαν δισκογραφικά, σπάνια διαμάντια θορύβου και ανελέητης παραμόρφωσης.

Θ.Γ.



Sunn O))) - ØØ Void4. Sunn O))) - ØØ Void
Rise Above (2000)

Εκτός από τον Carlson των Earth, μια από τις πιο ηγετικές φυσιογνωμίες στο drone είναι και ο Stephen O'Malley. Οι Burning Witch, στους οποίους έπαιξε μερικά χρόνια νωρίτερα, έδειξαν ένα πιο αργό και δυσπρόσιτο πρόσωπο του sludge, οπότε η εξέλιξή του σε πιο βαριά και αδυσώπητα μονοπάτια, ήταν σχεδόν μονόδρομος. Μαζί με τον Greg Anderson, ξεκίνησαν να παίζουν διασκευές στους Earth και στο "ØØ Void" (προφέρεται "Null Null Void") αν και συνεχίζουν να επιδεικνύουν τη λατρεία τους στους τελευταίους, τελικά καταφέρνουν και ξεχωρίζουν γιατί αυτό το κάνουν καλά. Με μια τρομακτική ατμόσφαιρα κατάμαυρης αισθητικής, παρουσιάσαν μια νέα διάσταση στο τι σημαίνει όγκος και με αργόσυρτα σαν το θάνατο riff που παραπέμπουν στο "Hung Bunny" των Melvins, προκαλούν εφιάλτες.

Μ.Κ.



Khanate - Khanate5. Khanate - Khanate
Southern Lord (2001)

Έχοντας πάρει το κολάι με τους Sunn O))) και τους Burning Witch, ο O'Malley συνεχίζει να στοιχειώνει τους χειρότερους εφιάλτες μας. Παρέα μαζί με το ψυχάκι, τον James Plotkin στο μπάσσο, τον Tim Wyskida στα τύμπανα και τον ψυχανώμαλο κήρυκα, Alan Dubin πίσω από το μικρόφωνο, οι Khanate καταφέρνουν και παίρνουν όλη τη σκατοψυχιά και τη μιζέρια του sludge, την ξεχειλώνουν σε μακρόσυρτα και απάνθρωπα ηχοτοπία και καταφέρνουν τελικά και δημιουργούν έναν από τους πιο διεφθαρμένους, άρρωστους και συναισθηματικά ασταθείς ήχους που έχουν υπάρξει. Η επικινδυνότητα του δίσκου έγγειται ακριβώς στο γεγονός ότι δεν επαναλαμβάνουν τυχαίες νότες μέχρι να ματώσουν τ' αυτιά αλλά έχουν έναν υποτυπώδη ρυθμό που καθιστά στοχευμένη τη βία τους.

Μ.Κ.



Teeth Of Lions Rule The Divine - Rampton6. Teeth Of Lions Rule The Divine - Rampton
Southern Lord (2002)

Του O'Malley συνέχεια. Αυτή τη φορά μαζί με τον συνοδοιπόρο του από τους Sunn O))), τον Greg Anderson στο μπάσο, τον Justin Greaves στα τύμπανα (ex-Electric Wizard, ex-Iron Monkey) και τον τεράστιο Lee Dorian (Cathedral) στα φωνητικά. Το συγκεκριμένο project / supergroup, πήρε το όνομα του από το μεσαίο κομμάτι του ντεμπούτου των Earth (που είδαμε και παραπάνω) και όλη η ουσία του δίσκου υπάρχει στο εναρκτήριο "He Who Accepts All That Is Offered (Feel Bad Hit Of The Winter)". Εφιαλτικό, αδυσώπητα βαρύ και αργό, περιέχει όλη την ουσία του drone, χωρίς να γίνεται βαρετό ούτε στιγμή και διαχειρίζοντας εξαίσια τον αρνητικό χώρο του feedback με τα πραγματικά riff ενώ την ίδια στιγμή τα φωνητικά και οι ευφάνταστοι στίχοι του, καταφέρνουν και ξεχωρίζουν. Η διασκευή στο "New Pants & Shirt" των Killdozer και η επανεκτέλεση ενός πρώιμου κομματιού από Sunn O))) στο "The Smiler" αποτελούν μόνο το κερασάκι στην τούρτα.

Μ.Κ.



Halo - Body Of Light7. Halo - Body Of Light
Relapse (2003)

Οι Halo αναμφίβολα είναι μια από τις πιο ιδιαίτερες περιπτώσεις στο drone. Με βασικές επιρροές από την industrial αιχμή των πρώιμων Swans και Godflesh, τις άρρωστες αλλά επικές ατμόσφαιρες των Neurosis και το τρομακτικό feedback των πρώιμων Earth, οι Halo καταφέρνουν και ξεχωρίζουν χάρις την εξαιρετική ενορχήστρωσή τους που ξεφεύγει μερικώς από την επαναληψιμότητα του καθαρόαιμου drone. Τα απόκοσμα a la Broadrick φωνητικά, τα τρεμάμενα riff που πάλλονται τρομακτικά και τα τύμπανα που ακούγονται σαν πρόκες είναι άρτια δομημένα και συγκροτούν μια ultra-heavy ατμόσφαιρα. Με σποραδικά αμιγώς noise ξεσπάσματα επιδεικνύουν την αγάπη τους για τους πατέρες της power electronics, Whitehouse και έτσι, συνδυάζοντας άψογα όλες αυτές τι επιρρόες, μας γονατίζουν.

Μ.Κ.



Jesu - Jesu8. Jesu - Jesu
Hydra Head (2004)

Όταν ο J.K. Broadrick έφτιαχνε αυτό το αριστούργημα, ελάχιστοι κατάλαβαν τι συμβαίνει στο είδος και στο μουσικό παρακλάδι αυτό. Οι Godflesh σε πιο μοντέρνα μονοπάτια και η βιομηχανική ατμόσφαιρα σε shoegaze και drone πρίσμα. Αυτό είναι. Τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο. Μια υπερπροοδευτική αποτύπωση της μονοτονίας και της ακρότητας του ηλεκτρικού θορύβου. Έτοιμο να χαλάσει τα ηχεία σου και να διαλύσει άπιαστες συχνότητες της ακοής σου. Ατμοσφαιρικό, σκοτεινό και αρκετά θολό. Βρώμικο, σάπιο και σκληρό. Σε ξεκάνει με το headbanging που σου προκαλεί και σε ματώνει με την πίεση που σου ασκεί. Εμβληματικό στην δισκογραφία της μπάντας και ανυπέρβλητο στο είδος του. Θα σε αφήσει άφωνο. Θα καταλάβεις γιατί η μουσική και η έμπνευση είναι ατέρμονη.

Θ.Γ.



Corrupted - El Mundo Frio9. Corrupted - El Mundo Frio
HGF (2005)

Μια ώρα και δώδεκα λεπτά, σε μία ατελείωτη σύνθεση που μπορεί να προκαλέσει μεγάλες ζημιές. Αν οι προηγούμενοι Γιαπωνέζοι του οδηγού είναι πειραγμένοι, αυτοί εδώ είναι εντελώς άρρωστοι. Άρρωστο είναι και το υπερλασπωμένο drone metal τους, που ξεκινώντας από ατμοσφαιρικό ambient, πλησιάζει το ακραίο noise και καταλήγει αργά και πένθιμα σε doom καταιγίδες. Άρρωστος και ακραία υπομονετικός πρέπει να είσαι κι εσύ για να το ακούσεις. Πόσο μάλλον για να το απολαύσεις. Πρόκειται για ράβδο χρυσού σε όλα τα ακραία metal αποθέματα. Είναι μια σύνθεση με εντυπωσιακά καλό σχεδιασμό και χτίσιμο. Ένας κολασμένος παράδεισος μέσα από ελάχιστες νότες. Ένα μπάσο, που δύσκολα ακούς. Μια άρπα που ακόμα απορώ πως έδεσε τέλεια εδώ. Κρύο. Αργό. Ονειρικό. Επίπονο. Παγωμένο.

Θ.Γ.



Monarch! - 66610. Monarch! - 666
Throne (2005)

Τι μπορεί να περιμένει κανείς από μια μπάντα που έχει θαυμαστικό στο τέλος του ονόματος της και στο ντεμπούτο της έχει μια καρδούλα στο εξώφυλλο, τρία τραγούδια συνολικής διάρκειας μιάμισης ώρα, όνομα άλμπουμ 666 και γυναικεία φωνητικά; Σίγουρα κάτι σκοτεινό, αργό, βαρύ, μίζερο με μια γνήσια διαστροφή. Ακριβώς έτσι ηχούν οι Monarch (χωρίς θαυμαστικό εδώ για να μην υπάρχουν μπερδέματα) και λίγο περισσότερο. Κοντά στο ύφος των Khanate, η επιληπτικά αβάσταχτη επαναληψιμότητά τους πλαισιώνεται άψογα από τις τρελαμένες τσιρίδες της Emilie στα γαλλικά κάνοντας το τελικό αποτέλεσμα να ακούγεται το λιγότερο συναρπαστικό. Τα δύο μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια (κάτι λιγότερο από 40 λεπτά το καθένα) μοιάζουν με έναν σκοτεινό λαβύρινθο που δεν έχει έξοδο πουθενά. Με προσοχή.

Μ.Κ.



The Angelic Process - Weighing Souls With Sand11. The Angelic Process - Weighing Souls With Sand
Profound Lore (2007)

Ασύλληπτα τρομακτικός δίσκος. Μάλλον τα πιο ακραία όμορφα κομμάτια που γράφτηκαν ποτέ. Δύσκολα κατηγοριοποιείται. Ήταν ένα μοναδικό παραμύθι, παρέα με όλες τις κυκλοφορίες του Kris Angylus, ο οποίος μετά την κυκλοφορία τραυμάτισε το χέρι του ανεπανόρθωτα και ένα χρόνο αργότερα κατέληξε χτυπημένος από βαριά κατάθλιψη. Η μουσική ήταν η ζωή του και αυτή η κυκλοφορία τεφαρίκι μοναδικό. Η γυναίκα του -και ντουέτο του στην μπάντα-, είχε πει μετά τον θάνατο του, ότι θα αγαπάει τον ίδιο και την μουσική του και θα της λείπουν και τα δύο για πάντα. Σύμφωνοι κι εμείς. Πιστοί σ' αυτό το πραγματικά άπιαστο και εκπληκτικά αγωνιώδες αριστούργημα. Κανείς ποτέ δεν θα το φτάσει. Κανείς ποτέ δεν θα καταφέρει να φτιάξει τέτοια μουσική. Ποτέ.

Θ.Γ.



Nadja - Radiance Οf Shadows12. Nadja - Radiance Οf Shadows
Alien8 / Conspiracy (2007)

Ένας από τους πιο καλοφτιαγμένους και κρύους δίσκους του Aidan Baker. Ένας άνθρωπος που με την κιθάρα του και τα απίθανα ηχοτοπία που χτίζει, εμπλούτισε την ατμόσφαιρα του είδους όσο κανένας. Ένα άκρως μοντέρνο και θορυβώδες drone metal που σαγηνεύτηκε από παραμορφώσεις, drum machines και στρώματα καυτού οξέος, που σταζουν αργά και σε καίνε. H απίστευτα δημιουργικά πρωτότυπη μετάβαση από μαγικά ambient και χαλαρά περάσματα, σε αδιανόητα βάναυσες και άγρια λυσσασμένες noise και sludge γραμμές, κάνουν την μπάντα και τον δίσκο μοναδικό. Το ντουέτο, σε όλη του την δισκογραφία, παρατηρεί και εμπλουτίζει το drone, με ταξιδιάρικα και χαλαρά στοιχεία, αλλά και πλέον σκληρές, βαριές και doom ιδέες. Στοιχείο που τους κάνει αρεστούς σε ποικίλο κοινό.   

Θ.Γ.



Menace Ruine - The Die Is Cast13. Menace Ruine - The Die Is Cast
Alien8 (2008)

Έχοντας ένα δικό τους παραδοσιακό και μεσαιωνικό στυλ, παρουσιάζαν δουλειές γεμάτες σκοτεινή βιομηχανική ατμοσφαίρα, τρομακτικές κιθάρες και black metal στοιχεία. Αυτή όμως η κυκλοφορία τους βάζει βαθιά σε πιο αργές, doom, drone και σκοτεινές καταπακτές. Είναι μια από τις λίγες μπάντες που από αυτό τον δίσκο και μετά, ακούγονται, όπως κανένας άλλος! Σκοτείνά κύματα, στρώματα ανατροφοδότησης, ψυχρά φωνητικά και τέρατα στο υπόβαθρο. Και αυτό το ντουέτο είναι ικανό να σε κάνει να επισκεφθείς τον ω.ρ.λ. σου. Θόρυβος και ατέρμονα drones μέχρι τελικής πτώσεως. Θλίψη, τρόμος και ανατριχίλες. Η μπάντα μπορεί να σε στοιχειώσει ανεπανόρθωτα. Μπορεί να σου κάνει ασύλληπτη ζημιά, ζωτική και ψυχική. Δεν θα μπορέσεις ποτέ να ξεχάσεις τις γκάιντες τους που σφυρίζουν βασανιστικά στ΄αυτιά σου.

Θ.Γ.



Asva - What You Don't Know Is Frontier14. Asva - What You Don't Know Is Frontier
Southern (2008)

Αυτή εδώ η δισκάρα, είναι σαν να ακούς μια καλοφτιαγμένη ταινία τρόμου. Ένταση στον θόρυβο και μεγάλα feedbacks.  Μια μικρή καλοκρυμμένη αίσθηση post-rock και συγκεκριμένοι ήχοι βγαλμένοι από παλιά shoegaze συγκροτήματα. Στο "A Game Ιn Hell, Hard Work Ιn Heaven" θα ακούσεις τους πιο συναισθηματικούς Asva της ιστορίας τους. Ένας θρήνος, απίστευτα σκοτεινός, που στοιχειώνει αυτόν τον δίσκο. Τα φωνητικά δένουν εκπληκτικά και το αποτέλεσμα είναι μοναδικό. Αργοί σαν θάνατος κι αλλού γρήγοροι και ατμοσφαιρικοί. Βαριοί σαν ογκόλιθοι κι αλλού χαλαροί και μελωδικοί. Ορίζουν το είδος και ανατριχιάζουν τον σβέρκο σου σε περάσματα που νιώθεις ότι έχουν βγει από βούρκο. Εκπληκτικά προοδευτικό συγκρότημα. Μοντέρνοι ήχοι και καινοτόμες ιδέες. Επικό και μεγαλόπρεπο. Ένα τρομακτικό θηρίο με αγγελικό πρόσωπο.

Θ.Γ.



Black Boned Angel - Verdun15. Black Boned Angel - Verdun
Riot Season (2009)

Τα παλικάρια από την Νέα Ζηλανδία κάνουν πάρα πολύ απλά πράγματα, αλλά καταφέρνουν να αποδίδουν ένα από τα πιο βαριά και συνάμα ήσυχα drone metal που έχετε ακούσει ποτέ. Ο ιθύνων νους, Campbell Kneale, ουσιαστικά πρόπερσι αποφάσισε να σταματήσει την μπάντα, αλλά οι οκτώ κυκλοφορίες του και η συνεργασία με τους Nadja, καλύπτουν ένα εκπληκτικό φάσμα πειραματικής, τραβηγμένης και εκρηκτικά θορυβώδους αργής doom μουσικής. Ο δίσκος φτιάχνει ένα σκηνικό απώλειας, ένα πολεμικό φοβισμένο τοπίο κι ένα γκρίζο υπόβαθρο γεμάτο σκληρά και άκομψα συναισθήματα. Ο ήχος είναι ένα μουσικό ταξίδι θορύβου σε αργή κίνηση. Πειραματικό, βαρύ και εξαιρετικά ογκώδες. Μια ενιαία σύνθεση ασταμάτητου και παραμορφωμένου κιθαριστικού παραληρήματος χωρισμένη σε τρία καλοβαλμένα μέρη. Κοντά μια ώρα πίεσης και τελική πτώση σε noise άρρωστα και επικίνδυνα ηχοτοπία.

Θ.Γ.
  • SHARE
  • TWEET