Η ελληνική σκηνή γράφει για τους Ramones

Οι συναυλίες στο Ρόδον, τα αγαπημένα τραγούδια και άλμπουμ

16/01/2015 @ 11:19
Με την αφορμή του ζωντανού αφιερώματος A Night For The Ramones -διοργάνωση του νεοσύστατου Ramones Greek Fan Club- που θα λάβει χώρα το Σάββατο 17 Ιανουαρίου στο Κύτταρο Live, ζητήσαμε από τις δεκαπέντε μπάντες που θα συμμετάσχουν να γράψουν μερικά λόγια για τους θρυλικούς Νεοϋορκέζους punk rockers, ξεχωρίζοντας τα αγαπημένα τους τραγούδια.

A Night For The Ramones @ Κύτταρο, 17/01/15

Κάποιες βέβαια αναφέρθηκαν σε περισσότερα από ένα τραγούδια, ξεχωρίζοντας ένα συγκεκριμένο άλμπουμ, ενώ όσοι είχαν την τύχη να παρευρεθούν σε κάποιο από τα θρυλικά live των Ramones στν χώρα μας ήταν σχεδόν αυτονόητο ότι θα αναφέρονταν σε αυτήν τους την εμπειρία. Πάμε λοιπόν να δούμε τι μας είπαν, ή για μπούμε σε κλίμα Ramones, hey ho let's go!



Bandage: Οι Ramones συνδύασαν τον ήχο του punk της εποχής με σούπερ μελωδικά φωνητικά και το "Oh Oh I love Her So" ήταν το πρώτο τους τραγούδι που μας έκανε να τους ξεχωρίσουμε για το λόγο αυτό. Επί της ουσίας ήταν η μπάντα που εφηύρε το pop punk.

Brain Drain: Η θέληση και ο αγώνας για επιβίωση είναι κάτι που χαρακτηρίζει τους Ramones, τόσο σαν συγκρότημα, όσο και σαν ξεχωριστά άτομα, και έχει εκφραστεί με πολλούς τρόπους μέσα στα τραγούδια τους. Η πίστη σε ένα καλύτερο μέλλον και η αποφασιστικότητα για την επίτευξή του παρά τις δυσκολίες εκφράζεται ίσως πιο καθαρά από οπουδήποτε αλλού στο "Believe In Miracles", κάνοντάς το ένα από τα πιο εμβληματικά κομμάτια των Ramones.

Cyclothymics: Ξεχωρίζουμε το "I Don't Care" για τον πολύ απλό λόγο ότι μέσα στην τόση απλοϊκή του φόρμα στο μουσικό και στιχουργικό σκέλος παραμένει ένα τραγούδι θεμέλιο για το punk rock. Αντικατοπτρίζει συναισθηματικά και ιδεολογικά το ξέσπασμα του μηδενισμού κατά της σοβαροφάνειας, του ορθολογισμού και της υποκρισίας. Αυτή η στάση δεν είναι αυτοκαταστροφική, αντιθέτως στέκει ακμαία και αληθινή, απέχει από ψευτο-ηθικά διλλήματα και παιχνίδια εντυπώσεων παραμένοντας αγνή στις προθέσεις της και τα αισθήματα της. Και ήταν οι Ramones αυτοί που δεν τους καιγότανε καρφί και παραμέναν αληθινοί και αιώνια έφηβοι με την πηγαία αντίδραση να τους κρατά σε εγρήγορση και να τους δίνει μια θέση δικαιωματικά μέσα στην καρδιά μας.

The Ramones

Dead Dranks: Ένας λόγος που γουστάρουμε να παίζουμε το "Glad To See You Go" είναι το ότι βρίσκεται στο "Leave Home", τον αγαπημένο μας δίσκο των Ramones (αν θα έπρεπε με δυσκολία να ξεχωρίσουμε κάποιον!). Επίσης, παίρνει και προσωπικό χαρακτήρα λόγω του γεγονότος ότι ένας από μας είχε κάποτε την ατυχία να μπλέξει με μια κοπέλα που δεν της άρεσαν καθόλου οι Ramones, οπότε το τραγούδι τα λέει όλα από μόνο του. Glad to see you go go go go goodbye!

Grindstones: Όταν μας πρότειναν να συμμετέχουμε στο live, δεχτήκαμε χωρίς να αναλογιστούμε ακριβώς την πρόκληση, αφού θα καλούμασταν να προσεγγίσουμε μουσικά ένα συγκρότημα που αφενός μεν είναι αρκετά μακριά από το στυλ μας, αφετέρου δε, δεν είχαμε ακούσει πολύ πλην των βασικών. Σκαλίζοντας, όμως, την συχνά «ντενεκεδένια» μουσική τους και τζαμάροντας στη μελωδία π.χ. του "Pet Semetary", ξύπνησαν νεανικές αναμνήσεις (καθότι είμαστε και παιδιά των '90s) από αγαπημένες b-movies, από πρόβες σε υπόγεια με όργανα-κουπιά, από mixtapes φίλων να λιώνουν σε ταξίδια και roadtrips και από τη νοσταλγική αλητεία του τότε.

Jumpin' Bones: Ένα από τα πράγματα που (ξανά)απέδειξαν οι Ramones στον κόσμο της μουσικής, είναι ότι δεν είναι απαραίτητο να είσαι «επαγγελματίας» μουσικός με άρτια «τεχνική» για να γράψεις καλή μουσική. Η μουσική είναι έκφραση και σε πολλές περιπτώσεις είναι αρκετό ή ακόμα και προτιμότερο να εκφράζεται κανείς μινιμαλιστικά. Η διασκευή τους στο "Surfin' Bird" είναι χαρακτηριστική της όλης φιλοσοφίας του συγκροτήματος: κατάφεραν να απλοποιήσουν με χάρη ακόμα περισσότερο αυτές τις παλιές rhythm 'n' blues συνθέσεις, πιο πολύ ακόμα και από τους μοναδικούς rockers The Trashmen. Αυτό είναι η ουσία του punk rock, ένα από τα είδη μουσικής που αγαπήσαμε από παιδιά!

The Ramones

Little Star Company: Ρομαντισμός στο "She Τalks To Rainbows" και ταυτόχρονα αναίτια αίσθηση απώλειας στο "Life's A Gas". Ο ορισμός της ευθύτητας και της αμεσότητας το "I Wanna Be Your Boyfriend", κυνικό αλλά και άγριο το "Today Your Love, Tomorrow The World". Όλα μιλούν κατευθείαν στην καρδιά. Αυτοί είναι οι Ramones: οι φίλοι, τ' αδέρφια μας, ο Joey, o Dee Dee.

Mickey Pantelous: Διαλέγω το "Now I Want To Sniff Some Glue" γιατί μου θύμησε τα εφηβικά μου χρόνια που μη έχοντας τίποτα καλύτερο να κάνω σνίφαρα βενζίνη καθαρισμού. Μεγάλο χάσιμο και από άποψη μαστούρας και από άποψη χρόνου και από άποψη εγκεφαλικών κυττάρων.

Mr. Highway Band: Μέσα σε τρεις μόνο λέξεις εκφράζεται το μήνυμα των Ramones και της punk rock νοοτροπίας, "Ι Wanna Lve". Μακριά από υπεραναλύσεις και ιδεολογικο-πολιτικές διακυρήξεις, που σε πολλές άλλες περιπτώσεις έχουν αποδειχτεί ψεύτικες και υποκριτικές, ξεκάθαρα και με τον πιο ευθύ τρόπο, ακούγεται η θέληση και το πάθος για ζωή!

Nicotine Stain (Kostis V): Ήταν η δεύτερη φορά που οι Ramones εμφανίστηκαν στο ιστορικό Ρόδον Live, το μέρος που αρκετοί από εμάς γαλουχηθήκαμε μουσικά. Χωρίς τον Dee Dee, αλλά με τα μυαλά στα μπλέντερ, οι τέσσερις Ramones βγήκαν στη σκηνή και έπαιξαν ένα σετ χωρίς αύριο. Εγώ καρφωμένος μπροστά στο κάγκελο. Το gig ξεκινάει και η μνήμη μου κάπου εκεί σταματά. Κάποια στιγμή ο Johnny πέταξε μερικές πένες (έπαιζε με κάτι άσπρες μπάσου που έγραφαν πάνω Ramones). Η συναυλία τελείωσε, αλλά μια απ' τις πένες δεν είχε βρεθεί ακόμα. Εκεί γύρω ένα τσούρμο από άτομα να ψάχνουν για ώρα αλλά δεν βρίσκουν τίποτα. Εγώ λίγο πιο πίσω τους έβλεπα και έλεγα ότι «δεν μπορεί να μην την έχουν βρει ακόμα». Παρόλα αυτά πήγα δειλά-δειλά να τσεκάρω. Βλέπω έναν τύπο με εντελώς ιδρωμένη μπλούζα να κοιτάει στο πάτωμα και να ψάχνει. Στην πλάτη του είχε κολλήσει η πένα. Την πήρα κι έφυγα...

The Ramones

Panx Romana (Frank Panx): Από Ramones ήταν το πρώτο punk rock τραγούδι που άκουσα στα 16 χρόνια μου, το "Seena Is A Punk Rocker", κάπου στις αρχές του 1977. Σε δύο λεπτά άλλαξε μέσα μου όχι μόνο τη μουσική μου κατεύθυνση, αλλά και τον τρόπο ζωής και έκφρασης. Ήδη είχα ζήσει σε ένα πιο σκοτεινό κόσμο από τα χρόνια της χούντας και όταν βρέθηκα σε αυτό το νέο μουσικό περιβάλλον το ένιωσα οικείο, απόλυτα συμβατό με τις εικόνες που ήδη είχα στα μάτια μου. Υπήρχαν κι άλλοι ναυαγοί σκέφτηκα και αμέσως έπλασα την νέα εικονική μου οικογένεια με ανθρώπους με παράλληλες ζωές.

Αποτέλεσμα της φιλικής σχέσης που είχα με τον Joey ήταν και οι τρεις συναυλίες των Panx Romana με Ramones στο Ρόδον το 1993. Εκεί άπλωσαν την τεράστια μπουγάδα τους, εννοώ το πανό με το λογότυπο των Ramones. Κάπου εκεί τολμήσαμε και εμείς να σηκώσουμε την δική μας σημαία πάνω στο σετ τυμπάνων του Marky. "3 Ακόρντα Φτάνουν, Θα Είναι Για Πάντα Οι Ramones", λέγεται ένα τραγούδι από την νέα δουλειά των Panx Romana.

Penny Dreadful: Το αποφασίσαμε σχεδόν ταυτόχρονα και οι τέσσερις μας, μέσα σε δευτερόλεπτα. Το "Poison Heart" είναι δυνατό και σκοτεινό συνάμα, σαν τη μουσική που μας αρέσει να ακούμε και να γράφουμε με τους Penny Dreadful. Επίσης ξεφεύγει από τη "Hey Ho, Lets Go" λογική, η οποία δεν μας ταιριάζει και τόσο. Έχει μια μυστηριώδη γοητεία το "Poison Heart", που πιθανώς να είναι η ιδέα μας - να οφείλεται δηλαδή στην ανάμνηση κάποιων εφηβικών μας πάρτι. Ίσως, όμως, να οφείλεται και σε αυτή καθεαυτή την «dreadful» ιστορία του τραγουδιού: Είναι ένα από τα τρία κομμάτια που έδωσε ο Dee Dee Ramone στους Ramones ως αντάλλαγμα για την εγγύηση που η πρώην μπάντα του πλήρωσε ώστε αυτός να βγει από τη φυλακή...

The Ramones

Semen Of The Sun: Το "Mondo Bizarro" είναι το αγαπημένο μας άλμπουμ των Ramones μιας και είμαστε παιδιά fans των '90s. "Tο Cabbies On Crack" πέρα από την διαολεμένη του ενέργεια μιλάει για μια βόλτα μέσα σε έναν τρελό-ταρίφα. Νέα Υόρκη, χαμός, κίτρινα ταξί, Αθήνα μια απ' τα ίδια. Τρέλα παντού. Όσο για το "Outsider", πέρα από τις υπέροχες μελωδίες, μιλάει στην ψυχή μας: «I am an outsider outside of everything, everything you know, it disturbs me so».

Snails (Dimitris): 1993 και οι Ramones εμφανίζονται στο Ρόδον. Δεκατεσσάρων χρονών τότε, έχω έρθει από επαρχία για να δω τα εφηβικά μου είδωλα. Ο αδερφός μου, φοιτητής τότε στην Αθήνα, έχει βγάλει τα μαγικά χαρτάκια. Το Ρόδον γεμάτο και κόσμος απ' έξω να περιμένει για το πότε θα ανοίξουν οι πόρτες. Το support συγκρότημα βγαίνει κι εγώ θυμάμαι να ρωτάω ποιος τραγουδά. Ο αδερφός μου μού δείχνει τον ντράμερ. Ο Argy έπαιζε ακόμη τύμπανα εκείνη την εποχή στους Nightstalker. H σκηνή του Ρόδον γεμίζει με καπνούς. Απ' τα ηχεία ακούγεται το γνωστό theme του Ennio Morricone απ' τον "Καλό τον Κακό και τον Άσχημο". Τέσσερις φιγούρες παίρνουν τις θέσεις τους μέσα στους καπνούς και το Ρόδον σείεται! "Durango 95", "Teenage Lobotomy", "Psycho Therapy"... O Dee Dee έχει κάμποσο καιρό που έχει αφήσει το συγκρότημα και τη θέση του έχει πάρει ο πιτσιρικάς CJ. H ενέργειά τους απίστευτη. Ο Joey κοπανά τη βάση του μικροφώνου του στα μόνιτορ, ο Johnny κάνει την Danelectro του να αναστενάξει και ο Marky παίζει πιο γρήγορα κι απ' τη σκιά του. 40 κομμάτια σε 1 ώρα και 5 λεπτά! Το live τελειώνει επεισοδιακά με ντου του κόσμου απ' έξω, καμένη στάση λεωφορείων και Ματ να κάνουν την εμφάνισή τους. Ο σβέρκος μου με πόναγε για καμιά βδομάδα μετά και οι ιστορίες που είχα να κοκορεύομαι στους συνομήλικούς μου έφταναν να μου βγάλουν τη χρονιά. Με τα μαθηματικά ποτέ δεν είχα ιδιαίτερη σχέση, αλλά τουλάχιστον οι Ramones με έμαθαν να μετράω μέχρι εκεί που χρειάζεται...1-2-3-4 λοιπόν!
  • SHARE
  • TWEET