«10»: Καλύτερα indie ντεμπούτα (2010-2014)

Οι indie καλλιτέχνες που μας κέρδισαν με την πρώτη τους προσπάθεια

Από τους Μάνο Πατεράκη, Άρη Καζακόπουλο, 15/10/2014 @ 15:19
Τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Ξεχωρίσαμε τα δέκα αγαπημένα μας ντεμπούτα από τον αχανή χώρο του indie της περιόδου 2010-2014 και σας τα σερβίρουμε ζεστά-ζεστά, περιμένοντας από τους εν λόγω καλλιτέχνες να ανθίσουν ακόμα περισσότερο και να κυριαρχήσουν μέσα στα χρόνια που έρχονται.

Phantogram - Eyelid Movies  
10   Phantogram - Eyelid Movies
(2010)

Το "Eyelid Movies" κυκλοφόρησε τέλη του 2009 στην Ευρώπη και αρχές του 2010 στις Η.Π.Α. Η ηλεκτρονική pop του δίσκου μας παρουσιάζεται πεπλεμένη με το indie rock ακροβατώντας σε trip-hop ατμόσφαιρες με τις οποίες κατάφερε να κάνει τη διαφορά το εν λόγω ντουέτο από την Νέα Υόρκη. Μπορεί να είχαν σιγήσει δισκογραφικά μέχρι φέτος, όταν και κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος τους, ωστόσο η ποιότητα του ντεμπούτου ήταν αρκετή για να τους κρατήσει στον αφρό και να τους κλείσει περιοδείες με σημαντικά ονόματα της indie σκηνής και αρκετά φεστιβαλικά spots. Μπορεί να μην είναι τόσο γνωστοί όσο τα υπόλοιπα ονόματα της λίστας, αλλά η στοιχειωτική φωνή της Sarah Barthel αρκεί για να μεταπείσει ακόμα και τα πιο δύστροπα αυτιά.

"As Far As I Can See"

Μ.Π.
 


Savages - Silence Yourself  
9   Savages - Silence Yourself
(2013)

Η νιοστή, για το νέο millenium, αναβίωση του post-punk ήχου που επεδίωξαν οι Savages θα περνούσε απαρατήρητη, εάν δεν ήταν τόσο στιβαρό το ντεμπούτο τους. Τα κορίτσια από το Λονδίνο έδειξαν ότι τα έχουν όλα: αξιοζήλευτη τεχνική, πρωτοκλασάτες συνθέσεις, άψογη χημεία, καλό έλεγχο του θορύβου και πάνω απ' όλα αστείρευτη, κτηνώδη ενέργεια. Η εκρηκτική Jehnny Beth αποδείχθηκε μία από τις καλύτερες frontwomen της σύγχρονης ανεξάρτητης σκηνής, απογειώνοντας τις αξιομνημόνευτες, κατά γενική ομολογία, ζωντανές τους εμφανίσεις. Το "Silence Yourself" δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας ότι οι Savages παίζουν στα δάχτυλα το είδος που υπηρετούν.

"Husbands"

Α.Κ.
 


Mumford & Sons - Sigh No More  
8   Mumford & Sons - Sigh No More
(2010)

Το ντεμπούτο του Marcus Mumford και της παρέας του κυκλοφόρησε στο Ην. Βασίλειο το 2009, αλλά η τεράστια επιτυχία φούντωσε έναν χρόνο αργότερα, όταν ο δίσκος κυκλοφόρησε σε Η.Π.Α. και Καναδά πουλώντας πάνω από τρία εκατομμύρια αντίτυπα - δίνοντάς μας έτσι το παραθυράκι για να συμπεριλάβουμε χρονολογικά το "Sigh No More" στο αφιέρωμα που έχετε στις οθόνες σας. Η βαρύτητα πέφτει στο έντονο folk στοιχείο που πολλές φορές αμερικανίζει στα όρια του bluegrass. Up-tempo συνθέσεις, μικρή ποικιλομορφία και άπλετο ταλέντο χαρακτηρίζουν έναν από τους δίσκους που έκαναν τη μεγαλύτερη επιτυχία στο αμερικάνικο indie ακροατήριο τα τελευταία χρόνια.

"The Cave"

Μ.Π.
 


King Krule - 6 Feet Beneath The Moon  
7   King Krule - 6 Feet Beneath The Moon
(2013)

Το παιχνίδι στο ντεμπούτο αυτό δεν παίζεται τόσο στο songwriting, όσο στην ατμόσφαιρα. Οι διαδοχικές τετράφωνες συγχορδίες ξεχύνονται από την κιθάρα του King Krule σαν φως, λούζοντας τα πάντα στο χώρο και επιβάλλοντας τη δική τους αισθητική. Έναν ασύλληπτο ρομαντισμό, που ταιριάζει γάντι στις νύχτες ή τις πρώτες πρωινές ώρες. Ο 19-χρονος Βρετανός κατάφερε να φτιάξει έναν ήχο σύγχρονο και (το κυριότερο) απόλυτα αναγνωρίσιμο. Στοιχείο χαρακτηριστικό, βέβαια, μόνο των σπουδαίων καλλιτεχνών. Κι αν από αυτήν την ηλικία έχει ήδη δημιουργήσει κάτι τόσο αυθεντικό, είναι τρομακτικές οι προοπτικές για την καλλιτεχνική του εξέλιξη.

"Easy Easy"

Α.Κ.
 


Django Django - Django Django  
6   Django Django - Django Django
(2012)

Το ντεμπούτο των Django Django από το ανατολικό Λονδίνο ήταν από τους καλύτερους δίσκους του 2012. Κατά βάση, μιλάμε για ηλεκτρονική indie pop, η οποία όμως βρίθει πειραματισμών και art pop εκλάμψεων. Ανάμεσα στα κομμάτια του δίσκου συναντάμε μεταξύ άλλων ψυχεδέλεια, folk κιθάρες, synthpop και indietronica, μέχρι και dance punk υποψίες. Τα στοιχεία που έκαναν τον δίσκο αυτό να ξεχωρίσει ήταν οι ιδιαιτερότητες και οι ιδέες του. Δεν επρόκειτο για μια ακόμη  αναβίωση κάποιου κορεσμένου subgenre, αλλά για μια τολμηρή ηχητική πρόταση που τρία χρόνια μετά ακούγεται ακόμα ολόφρεσκη.

"Wor"

Α.Κ.
 


London Grammar - If You Wait  
5   London Grammar - If You Wait
(2013)

Παρόλο που οι London Grammar δεν κάνουν κάτι πρωτόγνωρο ή καινοτόμο σε μουσικό επίπεδο, έχουν μια ξεχωριστή ικανότητα να πλάθουν ατμόσφαιρες που αιχμαλωτίζουν τις αισθήσεις. Οι ατμόσφαιρες αυτές, τόσο ταιριαστές με τη μουσική τους ιδιοσυγκρασία, αναδεικνύουν τις γλυκές τους μελωδίες, αλλά και τις συναισθηματικά φορτισμένες ερμηνείες της εξαιρετικής Hannah Ride. Με την απλότητα και την καλαισθησία αυτού του ντεμπούτου, το συγκρότημα κέρδισε σταδιακά ακόμα και τους δύσπιστους, υπενθυμίζοντας ότι η pop έχει και την καλή της πλευρά.

"Wasting My Young Years"

Α.Κ.
 


Temples - Sun Structures  
4   Temples - Sun Structures
(2014)

Μπορεί να κυκλοφόρησε μόλις φέτος το ντεμπούτο των Βρετανών Temples, ωστόσο έχει καταφέρει να μας κατακτήσει ολοκληρωτικά με την μετέωρη χορευτική του οπτική των '60s. Στην κριτική είχαμε πει μπορεί να χαρακτηριστεί πνευματικό παιδί της χαρμολύπης του "Eleanor Rigby" των Beatles, αλλά και ολόκληρου του "Revolver" σε μια δεύτερη ματιά. Με μια τρίτη ματιά, ο χαρακτηρισμός του πιστώνεται ες αεί και η όρεξή μας ανοίγει όλο και περισσότερο για έναν διάδοχο του "Sun Structures" και -γιατί όχι;- μια συναυλία εν Ελλάδι. Μετά την μεγάλη επιτυχία του live των Black Angels και την κατακόρυφη άνοδο του Plissken, όλα είναι πιθανά.

"Sun Structures"

Μ.Π.
 


Anna Calvi - Anna Calvi  
3   Anna Calvi - Anna Calvi
(2011)

Γεννηθείσα το 1980, με κλασική μουσική παιδεία (μαθήματα βιολιού από τα 8, Ravel, Debussy, Maria Callas...) και «κλασική» μουσική παιδεία (Jimi Hendrix, Rolling Stones, Captain Beefheart, Django Reinhardt...) η Αμερικανο-Ιταλίδα είχε όλα τα φόντα να λάμψει με το ντεμπούτο της - και το έκανε. Αιθέρια, παραμυθένια φωνή που από το πουθενά ανεβάζει στροφές και εκπλήσσει με το πάθος και τον δυναμισμό της. Χειρίζεται εξαιρετικά την κιθάρα με PJ Harvey-ική διαστροφή και φλαμένκο πινελιές που δεν θα περίμενες, γράφει εξαιρετικές συνθέσεις, ξέρει να δημιουργεί ατμόσφαιρα... Τι άλλο να ζητήσει κανείς από μια από τις πλέον ελπιδοφόρες και ιδιαίτερες singer-songwriter της σύγχρονης indie σκηνής;

"NPR Tiny Desk Concert"

Μ.Π.
 


Tame Impala - Innerspeaker  
2   Tame Impala - Innerspeaker
(2010)

Ο Kevin Parker είναι από τους σημαντικότερους  μουσικούς που ξεπήδησαν τα τελευταία χρόνια  στο indie προσκήνιο. Είχε ξεκινήσει να φτιάχνει μουσική ερασιτεχνικά και με το ντεμπούτο των Tame Impala ουσιαστικά αποφάσισε να μπει στον καμβά της μουσικής βιομηχανίας. Και τι μπάσιμο! Η τεράστια επιτυχία και τα βαρύγδουπα βραβεία δεν ξεκίνησαν με το "Lonerism", όπως πιθανώς να νομίζουν κάποιοι, αλλά με το εξίσου εξαιρετικό ντεμπούτο της μπάντας. Ο φρέσκος αέρας της νεο-ψυχεδέλειας που φύσηξε από τις ακτές της Αυστραλίας προς το αμερικάνικο και ευρωπαϊκό indie ακροατήριο δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο. Ο λόγος είναι πως πολλά σχήματα κοίταξαν έντονα προς τα '70s και τα '60s, κανένα όμως δεν είχε την προοδευτική ματιά του Parker.

"Expectation"

Μ.Π.
 


Δ (Alt-J) - An Awesome Wave  
1   Δ (Alt-J) - An Awesome Wave
(2012)

Η ποιότητα, αλλά και η ηχητική πρωτοτυπία αυτού του ντεμπούτου, έβαλε τους Alt-J στην πρώτη γραμμή της ανεξάρτητης βρετανικής σκηνής. Ο δίσκος έγινε πλατινένιος στην πατρίδα του, ανέδειξε πολλά πετυχημένα singles με εκατομμύρια views στο youtube, αλλά συγχρόνως κατάφερε να κερδίσει και το βαρυσήμαντο Mercury Prize το 2012 και να μπει σε πολλές λίστες με τα καλύτερα εκείνης της χρονιάς. Εν ολίγοις, το "An Awesome Wave" χάρισε στους Alt-J τον συνδυασμό που άλλες μπάντες μοχθούν χρόνια για να πετύχουν: καλλιτεχνική αναγνώριση και εμπορική επιτυχία.

"Matilda"

Α.Κ.
 
  • SHARE
  • TWEET