Τα 30 καλύτερα άλμπουμ του 2020
Η συντακτική ομάδα του Rocking.gr επιλέγει τις 30 κυκλοφορίες του 2020
12/12/2020 @ 11:56
Οι παραδόσεις είναι για να τηρούνται και έτσι η ευλαβική στιγμή που οι λίστες των συντακτών του Rocking.gr συντίθενται για να δώσουν τα 30 καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς έφτασε και φέτος.
Για την ομάδα του Rocking, η διαδικασία της επιλογής των κορυφαίων κυκλοφοριών αποτελεί κάτι ιδιαίτερο και ξεχωριστό.
Αρχικά, γιατί μέσα από αυτή θυμόμαστε τα άλμπουμ που μας συντρόφευαν κατά τη διάρκειά της χρονιάς και φυσικά γιατί ακόμα και σήμερα πιστεύουμε στο άλμπουμ ως μέσο για να ακούμε τη μουσική που μας αρέσει.
Τέλος, γιατί -ακόμα και για καθένα από εμάς- η τελική σύνθεση της λίστας παρουσιάζει πάντα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αυτό οφείλεται στο ότι το μουσικό φάσμα που εκπροσωπείται μέσα από αυτήν δεν είναι κάτι συγκεκριμένο. Δεν είναι μόνο κλασικό rock, δεν είναι μόνο metal, δεν είναι μόνο indie, alternative ή ό,τι άλλο κινείται γύρω από το τεράστιο εύρος της αγαπημένης μας μουσικής.
Για μια ακόμα χρονιά, λοιπόν, η μυστική και ανόθευτη ψηφοφορία μεταξύ των συντακτών μας αναδεικνύει τη φιλοσοφία «όλο το rock» ή πιο συγκεκριμένα «το καλύτερο από όλο το rock».
(Κάντε click στο εξώφυλλο ή τον τίτλο του άλμπουμ για να διαβάσετε την πλήρη κριτική του Rocking.gr)
30
Ο Gautier Serre γνωστός περισσότερο ως Igorrr κυκλοφορώντας το 2017 έναν από τους πιο ιδιότροπους και εντυπωσιακούς δίσκους της δεκαετίας, συνεχίζει ακάθεκτος το έργο του. Η Frank Zappική ασυνέχεια και ασυναρτησία του παρελθόντος εξελίσσεται και τώρα σε ένα μουσικό ακανθώδες μεγαλείο.
27
Το "The Slow Rush" συνεχίζει το αφήγημα της μεταλλαγής από κιθαριστικό ψυχεδελικό ροκ που σε πιό synth-prog-pop μονοπάτια. Πάλι, όμως, μέσα από το πρίσμα της ψυχεδέλειας, της τελειομανίας του Parker και εν τέλει αυτού που ο ίδιος θέλει να πει, μένοντας πιστός στην ψυχή του και στο ταξίδι του ως καλλιτέχνης.
26
Heavy metal με black εξάρσεις, έχοντας ως φόντο το αναπόφευκτο pagan στοιχείο. Επιθετικοί και μελωδικοί συνάμα, δίχως να απολλύουν ίχνος από την πολυπόθητη ατμόσφαιρα. Πολυφωνικά/υμνικά ρεφρέν, τσέλο, tambourine και war drums. Ήχοι από μάχες και, βεβαίως, από τη φύση την ίδια, παρέα με σωρεία από riff και κιθαριστικά solo.
25
Στην εποχή του "Black Lives Matter", όπου η Αμερική περνά τη χειρότερη φάση στη σύγχρονη ιστορία της σχετικά με τον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία, οι ιστορίες του Negrito για τους μαύρους και τους αγώνες τους κατά τη διάρκεια των αιώνων, καθώς και η συνεχής πάλη για κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα, είναι μηνύματα διαχρονικά, επίκαιρα...
22
Μετά το συναισθηματικό μακελειό που ήταν το "Stage 4", οι Touché Amoré αφήνουν λιγάκι πίσω το ανθολόγιο της ψυχολογικής κατάρρευσης και απολαμβάνουν την ελευθερία να πραγματευτούν θέματα λίγο πιο ανάλαφρα μεν, αλλά άκρως προσωπικά και εσωστρεφή δε. Πλέον, η δισκογραφία τους μετράει πέντε εξαιρετικούς δίσκους.
21
Το μοναχικό όχημα του Mariusz Duda των Riverside αφήνει (μερικώς) πίσω του το σκοτάδι και τους ηλεκτρονικούς πειραματισμούς. Αντ' αυτού, το οργανικό στοιχείο πρωταγωνιστεί, με σκοπό να δημιουργήσει μια παγανιστικού ύφους μυσταγωγία. Το μονοπάτι μέσα από τα σκιερά δάση συμβολίζει τους φόβους μας, αλλά και τη δύναμη να τους αντιμετωπίζουμε.
20
Οι Spell χτίζουν έναν φοβερά ιδιαίτερα δίσκο πάνω στο χεβυμεταλλικό τους παρελθόν, το '70s hard rock και τις goth και prog μελωδίες των μετέπειτα δεκαετιών. Παίρνοντας αφορμές από σπουδαίους ποιητές, εξαίρεται ο ρομαντισμός που κρύβεται στη λιτότητα και η ποιητικότητα που ενέχει ο πόνος - στην αντίπερα όχθη, η ηθική πτώση που φέρνει ο πλούτος.
19
Δυναμική βουτιά στο παρελθόν, με υποβόσκουσες νότες αισιοδοξίας και το πνεύμα του Cheng οδηγό. To άλμπουμ νούμερο εννέα έχει μια γερή δόση επιστροφής στις ρίζες, περισσότερη εσωτερικότητα και πολλαπλά επίπεδα αναζήτησης. Ο βιτριολικός του χαρακτήρας, η οργή και ο πόνος που βγάζει ταιριάζουν απολύτως με το 2020.
18
Ο πρώτος hip hop δίσκος που καταφέρνει να βρίσκεται σε 30αδα του Rocking.gr αντικατοπτρίζει ένα μέλλον που ήρθε... Όχι απλά ανεξίτηλο αποτύπωμα της εποχής του, αλλά υποψήφιος σταθμός του ιδιώματος. Αυτός είναι ένας δίσκος για όσους δεν έχουν φωνή, από μια μπάντα που αναζητεί διαρκώς τη θέση της ενάντια στην αλλοτρίωση.
17
Μας είχε λείψει ο Jarvis Cocker! Ένας από τους καλύτερους brit pop, alternative rock, electro δίσκους που ακούσαμε φέτος. Εθιστικά synthια, μεγαλειώδη βιολιά κι ευφάνταστα beat δένουν με παραδοσιακές κιθαριστικές φόρμες, δημιουργώντας έναν ενορχηστρωτικό οργασμό που παραπέμπει στις πιο ένδοξες στιγμές των Pulp.
16
Άγχη, μελαγχολία και εθιστικές φωνητικές γραμμές. Η Bridgers κοιτάει την - ιστορικά ανδροκρατούμενη - περσόνα του singer-songwriter στα μάτια, της βγάζει ναζιάρικα τη γλώσσα και έπειτα της σκάει δύο κωλοδάχτυλα στον αέρα κάνοντας πιρουέττες, ενώ παράλληλα κάπως φαίνεται να βάζει κάποιο lo-fi φίλτρο στην όλη φάση. Περίεργα πράματα.
14
Πρόκειται για το απόσταγμα της συλλογικής βιογραφίας των Fates Warning. Όταν γράφουν riff κάνουν το σώμα να δονείται, όταν γράφουν στίχους και μελωδίες σε φέρνουν αντιμέτωπο με τον εαυτό σου και το σύμπαν. Μια ενδοσκόπηση που σε βυθίζει ολοκληρωτικά σε μια ψυχοακουστική εμπειρία σχεδόν θρησκευτική που σπανίζει στις μέρες μας.
13
Οι Νεοζηλανδοί μπαίνουν με το πόδι κολλημένο στο γκάζι στη νέα δεκαετία. Για άλλη μια φορά μας προσφέρουν κατάμαυρο, εγκεφαλικό, death metal με avant-garde μανδύα, στον καλύτερο, ίσως, δίσκο της καριέρας τους. Αν και βγήκαν ορισμένες μελωδικές στιγμές πιο μπροστά, το πνιγηρό μαύρο πέπλο τους δεν αποτινάσσεται ούτε κατά διάνοια.
12
Το "Panther" βρίσκει τον Daniel Gildenlow αρνούμενο να συμβιβαστεί με κάθε λογής νόρμες κι εμάς να απολαμβάνουμε μια ακόμα σπουδαία δουλειά από τους Pain Of Salvation. Πρόκειται για one-man show, αλλά και για άλμπουμ-κατάθεση ψυχής, που δεν θα μπορούσε να είχε προκύψει με κάποιον άλλο τρόπο. Ορισμένες φορές, είναι αυτού του είδους η φωτιά που μπορεί να σώσει τον κόσμο μας.
11
Οι κορυφαίοι Νορβηγοί prog/psych rockers κλείνουν με τρόπο απολαυστικό την «τριλογία Gullvåg». Ο progressive χαρακτήρας δεν περιορίζει το συγκρότημα σε μανιέρες ή στεγανά και η jam πτυχή δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι συνταγή επιτυχίας! Με τους Motorpsycho, ό,τι και να γράφει το ρολόι, η έννοια του χρόνου χάνεται όταν ξεκινάει η ακρόαση.
8
36 σκάρτα λεπτά διαρκεί το "May Our Chambers Be Full". 36 απέριττα λεπτά γεμάτα οργή, μελωδία, διασκέδαση, ανάταση, ατμόσφαιρα και άψογο στιχουργικό/ερμηνευτικό περιεχόμενο. Τα τραγούδια που σκάρωσαν από κοινού οι Thou με την Emma δεν παλεύουν για να ενώσουν δύο διαφορετικούς κόσμους, μα πατάνε με τρομερή φυσικότητα στα δυνατά στοιχεία και των δύο.
7
Θέλει πάρα πολλά κότσια για να επιστρέψεις, τόσο σύντομα, με ένα άλμπουμ πιο σκοτεινό, πιο «δύσκολο», και γεμάτο ηχητικές αναφορές σε συγκροτήματα όπως οι Killing Joke, οι Birthday Party ή οι Gun Club. Η εμπορική επιτυχία, όχι απλά δεν έκανε το ιρλανδικό συγκρότημα να προσπαθήσει να εξομαλύνει τον ήχο του, αλλά του επέτρεψε να προσθέσει λίγο περισσότερο μαύρο στην ηχητική του παλέτα.
6
Οι τοίχοι κλείνουν κατά πάνω σου, η ελευθερία σου περιορίζεται, ο ορίζοντας ήρθε επικίνδυνα κοντά... Οι Oranssi Pazuzu μεγαλουργούν, ξανά! Το psych black metal τους είναι προκλητικά ενδιαφέρον. Δεν βυθίζονται σε κάποιο wall of sound. Αντιθέτως, το προσπερνούν με ιδιοφυείς συνθετικές τεχνικές. Την ίδια στιγμή, τα krautrock στοιχεία εντείνονται, σε σημείο που πλέον καθίστανται η ραχοκοκκαλιά του νέου τους πονήματος.
5
Ο Παλαιοζωικός Αιώνας του πρώτου άλμπουμ είναι μια περίοδος φτωχή σε ζωή και γεγονότα, αντίθετα με τον Μεσοζωικό και τον Καινοζωικό που εξετάζονται εδώ. Η ζωή, η βλάστηση και τα γεγονότα πάνω στον πλανήτη γίνονται όλο και πλούσια και σύνθετα - και η μουσική υπογραμμίζει αυτήν τη μακραίωνη πορεία. Οι The Ocean κράτησαν το heavy κι ευθύ υλικό για το πρώτο μέρος και το πιο πειραματικό/προοδευτικό για το παρόν άλμπουμ.
4
Εικόνες Μεσαιωνικής Αγγλίας, με τη θρησκεία ως έμπνευση και οδηγό, από μια μπάντα άξια απόγονο του NWBHM. Με ευκολία φανταζόμαστε τον τοίχο του δωματίου του ηγέτη της, να κοσμείται από αφίσες των Wishbone Ash, Thin Lizzy, Blue Oyster Cult, Jethro Tull, Angel Witch. Και στον απέναντι τοίχο τον χριστιανικό σταυρό. Τίποτα περιττό δεν υπάρχει στο "III: Pentecost".
3
Μακριά από αυταπάτες εμπορικής επιτυχίας ή καταξίωσης και χωρίς να χρειάζονται να παίξουν το χαρτί της νοσταλγίας, οι Psychotic Waltz επιστρέφουν μετά από 24 χρόνια με ένα μεστό κι εν τέλει απολαυστικό άλμπουμ. «Ναι, το συναίσθημα είναι εδώ και είναι το σωστό συναίσθημα». Αυτό μένει στο τέλος της κάθε ολοκληρωμένης ακρόασης. Πρόκειται για μια κλασσική περίπτωση άλμπουμ που το σύνολο του είναι ανώτερο του αθροίσματος των επιμέρους.
2
Το "Rise Radiant" εδραιώνει τη θέση των Caligula's Horse μεταξύ των καλύτερων εκπροσώπων της σύγχρονης prog σκηνής. Η νέα δουλειά των Αυστραλών μοιάζει να έχει τα πάντα: καλογραμμένα τραγούδια που δεν φοβούνται να αντλήσουν και να ενσωματώσουν νέες επιρροές, αψεγάδιαστο ήχο, εναλλαγές έντασης, ιδανικές δόσεις τεχνικής, έναν πραγματικά εξαιρετικό τραγουδιστή και καλογραμμένους στίχους που αξίζουν λίγης παραπάνω προσοχής.
1
Τί δουλειά έχουν τώρα οι Τεξανοί με τη Σουηδία; Όση έχουν με τους Doors και τους Babe Ruth. Εκεί που δε θα παραξενευτείς, γεωγραφικά τουλάχιστον, είναι με την αύρα των Allman Brothers ακόμα κι αν είναι ανεπαίσθητη στο σύνολο του δίσκου. Το σύνολό του είναι μια εξαιρετική μίξη της λυρικότητας του Roky Erickson και της ψυχεδελικής σκηνής του L.A. Ένας πρόσφυγας που τσαμπουκαλεύεται και βρίσκει τον δρόμο του για να γίνει εξωσχολικό μέλος της σκηνής του Έρεμπρο.
- Λίστες
- Καλύτερα Άλμπουμ 2020
- Igorrr
- The Killers
- Envy
- Tame Impala
- Havukruunu
- Fantastic Negrito
- Traveler
- Triptykon
- Touche Amore
- Lunatic Soul
- Spell
- Deftones
- Run The Jewels
- JARV IS…
- Phoebe Bridgers
- Idles
- Fates Warning
- Ulcerate
- Pain Of Salvation
- Motorpsycho
- Bruce Springsteen
- Ulver
- Thou
- Emma Ruth Rundle
- Emma Ruth Rundle & Thou
- Fontaines D.C.
- Oranssi Pazuzu
- The Ocean Collective
- The Ocean
- Wytch Hazel
- Psychotic Waltz
- Caligula's Horse
- White Dog
ΣΧΕΤΙΚΑ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
