The Rocking '10s: Best Greek Metal Albums

Η συντακτική ομάδα του Rocking.gr επιλέγει τα εγχώρια metal album που ξεχώρισαν την προηγούμενη δεκαετία

09/04/2020 @ 13:46

Η εγχώρια σκηνή αποτελεί βίωμα κάθε ενεργού ακροατή, άμεσα συνδεδεμένη με τις κοινές συνθήκες που επικρατούν στον ίδιο τόπο. Ταυτόχρονα, διατηρεί και μια αμφίδρομη σχέση με το παγκόσμιο στερέωμα, τόσο για την ανάδειξη εγχώριων καλλιτεχνών, όσο και για τον υπόλοιπο μουσικό κόσμο να ασχοληθεί μαζί τους.

Πλέον, η άμεση πρόσβαση, χάριν διαδικτύου σε κάθε «υπόγειο» άκουσμα, επέφερε νέες προοπτικές. Το heavy metal, ανέκαθεν ριζωμένο στη σύνδεση underground και τοπικής σκηνής, φάνηκε να εκμεταλλεύεται τις περιστάσεις. Ο ακροατής, βρέθηκε μάρτυρας μιας νέας πραγματικότητας, όπου, κυρίως ψηφιακά, γνώρισε τόνους νέας μουσικής. Ο κώδικας επικοινωνίας άλλαξε, και η πρόσβαση σε δεκάδες τάσεις αναβίωσης, έγινε άρμα πολλών σκηνών ώστε να ξεχωρίσουν.

Η ελληνική δε, heavy metal σκηνή, αποτέλεσε συχνά στις εγχώριες συζητήσεις, μήλο της έριδος όσον αφορά την ποιότητα της, τη σημασία της και τον διεθνή της ρόλο. Μακριά από τις κοσμογονικές εξάρσεις των '90s και τη σχετική εσωστρέφεια των '00s, θα αναρωτηθεί κανείς τι είναι αυτό που έκανε το εγχώριο heavy metal της προηγούμενης δεκαετίας να ξεχωρίσει. Η απάντηση, επιχειρείται να δοθεί, από την κάτωθι δεκάδα.

Η συντακτική ομάδα του Rocking.gr, επικεντρώθηκε, σε αυτό που στην παρούσα παγκοσμιοποιημένη φάση της μουσικής βιομηχανίας, αποτελεί ειδοποιό διαφορά για μια μπάντα. Τον δίσκο. Με γνώμονα λοιπόν, την ποιότητα τους μεμονωμένα, αλλά και σε συνάρτηση με τις αντιλήψεις μας περί κορυφών δεκαετίας, καταλήξαμε στην εξής λίστα. Οι εγχώριες περιστάσεις που διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο, η ανάδειξη δίσκων στις εκάστοτε παρυφές του ιδιώματος, η ορμή του σκληρού ανεξάρτητου ήχου, του ακραίου αλλά και του προοδευτικού/πειραματικού, δεν γνωρίζουμε αν θα έχουν τον αντίκτυπο των '90s.

Είμαστε πεπεισμένοι όμως, πως, η δεκαετία που πέρασε, ανέβασε τον πήχη για τα εγχώρια δεδομένα, όσον αφορά τη συσχέτιση ποσότητας/ποιότητας. Η λίστα μας αυτή, παρέχει δέκα τεκμήρια, δέκα φορές που ένας δίσκος, μπορεί τιμητικά να αποκαλείται «πολύ καλός για τα εγχώρια δεδομένα». Ας ελπίσουμε η νέα δεκαετία να επιτρέψει ουσιαστικότερες ζυμώσεις, ώστε η ενεργή συμμετοχή όλων των συσχετιζόμενων πλευρών, απαραίτητη μα συχνά παραγκωνισμένη προϋπόθεση, να δημιουργήσει μια νέα κουλτούρα, μια σύγχρονη και ανατρεπτική ματιά σε αυτό που ονομάζεται «σκηνή». Μέχρι τότε, θα συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε δίσκους όπως τους παρακάτω, και με βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, να αναζητούμε τις επόμενες εγχώριες κορυφές της νέας δεκαετίας.

Επιμέλεια Προλόγου: Αποστόλης Ζαμπάρας

*Η σειρά παρουσίασης είναι χρονολογική

1
Rotting Christ
"Aealo"
Season Of Mist
25/2/2010
Black Metal
Rotting Christ - Aealo
Ο Σάκης Τόλης και η παρέα του είχαν ανακάμψει από το 2007, με τη "Θεογονία". Την προσοχή σας παρακαλώ, όχι «επιστρέψει»· όσο ωραίες κι αν είναι αυτές οι αφηγήσεις, οι Christ ποτέ δεν έφυγαν. Ποτέ δεν το έβαλαν κάτω. Στα τέλη του '90 και τις αρχές των '00 είχαν χάσει κάποια από τη δημοτικότητα που είχαν την εποχή που καθόριζαν μια ολόκληρη σκηνή. Με τον ένατο δίσκο τους απλά ξανανέβηκαν στο θρόνο. Κι αν το comeback είναι δύσκολο, το ίδιο ισχύει για το βήμα μετά. Για όλους εκείνους που, στημένοι στη γωνία, περίμεναν μισό στραβοπάτημα για να βγάλουν χολή, το σχήμα είχε έτοιμο ένα ωραιότατο μεσαίο δάχτυλο. Το "Εάλω" ξεχειλίζει από έμπνευση και μαγκιά. Την ντόμπρα μαγκιά, όχι τη φθηνή νεοελληνική εκδοχή της. Από το μοιρολόι στην εισαγωγή του ομώνυμου μέχρι τις γραμμές του "...Pir Threontai", και από το πέρασμα του Alan Averill στο "Thou Art Lord" μέχρι το ανατριχιαστικό σβήσιμο της διασκευής του "Orders From The Dead" με την Diamanda Gallas, ο τρόπος που ο δίσκος παντρεύει τον σκληρό ήχο με την παράδοση είναι υποδειγματικός. Δεν υπάρχει νόημα ή λόγος σύγκρισης με τον προκάτοχό του, ή με οτιδήποτε άλλο. Ένα μαύρο έργο τέχνης.
 
Εγένετω το όνειρο έρεβος και θλίψη.
 
Αντώνης Μαρίνης
2
Septicflesh
"The Great Mass"
Season Of Mist
18/4/2011
Symphonic Death Metal
Septicflesh - The Great Mass
Λίγο πριν το ξεκίνημα της δεκαετίας, οι Septicflesh είχαν επανέλθει από το λήθαργο με το εντυπωσιακό "Communion", καθιερώνοντας εμφατικά τη νέα εποχή του ήχου τους. Στο "The Great Mass" που ακολούθησε, όλα έγιναν πιο έντονα, πιο συμφωνικά, πιο ακραία, πιο εντυπωσιακά. Αυτή η άμβλυνση των επιμέρους στοιχείων αλλά και η συνθετική ευφυϊα πίσω από το όλο εγχείρημα δημιούργησε αναμφίβολα ένα από τα πιο επιτυχημένα άλμπουμ συμφωνικού ακραίου ήχου, καταφέρνοντας να φέρει σε πρωταγωνιστικό ρόλο τα πλούσια ορχηστρικά μέρη. O μυστικισμός των στίχων, ο συνδυασμός των growls του Seth με τα παγερά φωνητικά του Σωτήρη, τυλιγμένα από τον περίτεχνα κεντημένο μουσικό μανδύα δομούν μια απόκοσμη, σε σημεία σχιζοφρενική αλλά και επιβλητική ατμόσφαιρα με έντονη θεατρικότητα χωρίς προηγούμενο. Ίσως ο πιο πολύπλοκος δίσκος της πολύχρονης καριέρας των Septicflesh, αποτέλεσε ορόσημο όχι μόνο για τη μπάντα και την ελληνική σκηνή, αλλά και το παγκόσμιο extreme metal στερέωμα, και παραμένει ακόμη ένα συγκλονιστικό άκουσμα σε κάθε του ακρόαση.
 
Νίκος Καταπίδης
3
Need
"Orvam: A Song For Home"
Trailblazer
10/1/2014
Progressive metal
Need - Orvam: A Song For Home
Κάτι σπουδαίο συνέβη όταν οι Αθηναίοι Need κυκλοφόρησαν το τρίτο τους άλμπουμ, μια τομή στην ημεδαπή metal πραγματικότητα. Ήταν το σημείο μηδέν της ενηλικίωσης του ελληνικού progressive metal, όχι επειδή οι Need ήταν η πρώτη τόσο καλή ελληνική prog μπάντα, αλλά γιατί ήταν η πρώτη που μας έδωσε την αίσθηση ότι κάτι μεγάλο συμβαίνει, ότι, δεν μπορεί, ο υπόλοιπος κόσμος θα το αντιληφθεί επίσης. Αλλάζοντας απότομα επίπεδο από τα αξιόλογα πρώτα τους άλμπουμ, το "Orvam" είναι ένας δίσκος με εύγλωττες και απλόχερες αρετές. Τιμάει ισόποσα τα δυο συνθετικά του χαρακτηρισμού progressive metal, με έντεχνες sophisticated ατμόσφαιρες και πελώρια, κολοσσιαία riff, σε ένα εκρηκτικό μείγμα που γεφυρώνει τους Metallica και Pantera με τους Rush και τους Psychotic Waltz. Όλα τα μέλη βγάζουν με εξωστρέφεια τον πραγματικό τους εαυτό και τα επτά tracks του άλμπουμ, χωρίς δισταγμούς κι ελαττώματα, στήνουν αριστοτεχνικά το πλέγμα τους, με αιχμηρότητα, λυρισμό και φαντασία. Στην κορύφωση μιας εξαιρετικής δουλειάς, το αριστουργηματικό 18λεπτο ομώνυμο πατάει γερά πάνω στην τολμηρή του δραματουργία και μας προσφέρει μια πρωτόγνωρη μουσική ανάταση. Σε μια στιγμή, οι Need είχαν ανεβάσει πια πολύ τον πήχη, για τους ίδιους και για όλους τους υπόλοιπους.
 
Αντώνης Καλαμούτσος
4
Dead Congregation
"Promulgation Of The Fall"
Martyrdoom Productions
5/4/2014
Death Metal
Dead Congregation - Promulgation Of The Fall
Είναι ένας από τους ελάχιστους δίσκους που έχω αγοράσει χωρίς να ακούσω νότα. Η σπάνια, για τα εγχώρια δεδομένα, ορμή και αναγνώριση που τους είχε δώσει το "Graves Of The Archangels", είχε δημιουργήσει ένα μικρό μύθο. Το live που δώσανε δε, λίγες μέρες μετά την κυκλοφορία του δεύτερου πονήματος τους, είναι ένα από τα εντονότερα που έχω βιώσει. Δεν ήταν μόνο η προσμονή για νέο υλικό. Είναι, πως το "Promulgation Of The Fall" είχε πετύχει ήδη μια νίκη στις καρδιές κάθε οπαδού, πριν ακόμη προλάβει να αφομοιωθεί. Οι συνθέσεις του, σκίσανε μονομιάς τον αέρα με τη μοναδική τους ταυτότητα. Τι είναι αυτό που καθιστά λοιπόν, τον δεύτερο δίσκο των Ελλήνων death metallers, ισάξιο, τουλάχιστον, πρώτου τους; Μήπως είναι η ζωντανή, οργανική αύρα των συνθέσεων; Μήπως είναι τα leads, καλύτερα τοποθετημένα και από τις γκραβούρες του Gustave Doré στη Θεία Κωμωδία; Μήπως είναι ο σεμιναριακός ήχος του ταμπούρου; Μήπως είναι η απόκρυφη διαδοχή του "Only Ashes Remain" από το ομότιτλο; Μήπως είναι η αγχωτική, ρυθμική έκσταση της Πτώσης, που προσφέρεται απλόχερα από τα "Immaculate Poison" και "Schisma"; Πιθανώς. Μάλλον όμως, είναι η διακήρυξη της Ανόδου των Dead Congregation σε προκαθήμενους ολάκερης της σκηνής παλαιομοδίτικου death metal. The Fallen Angel is rising…
 
Αποστόλης Ζαμπάρας
5
Hail Spirit Noir
"Oi Magoi"
Code666
22/12/2014
Avant-Garde Metal
Hail Spirit Noir - Oi Magoi
Το δεύτερο άλμπουμ των Θεσσαλονικιών Hail Spirit Noir ενέχει το παράδοξο να είναι λιγότερο συνεκτικό και πιο τολμηρό στη συλλογή επιρροών από το ίδιο τους το ντεμπούτο. Όσο φοβερό ήταν το "Pneuma" (2012) άλλο τόσο - και ενδεχομένως περισσότερο - τρομερό είναι το περί ου ο λόγος "Oi Magoi". Το «ήβολ» προσωπείο μέσα από διαβόλους και τριβόλους σε στίχους και μαυρομεταλλικά φωνητικά έχει συνοδοιπόρο '70s obscure ψυχεδέλεια που θα ζήλευαν οι μεγαλύτεροι αναβιωτές. Πάνω απ’ όλα, εδώ βρίσκει κανείς υπέροχες μελωδίες να διαβαίνουν συνεχώς τη γραμμή μεταξύ νοσταλγικού και κολασμένου, κυρίως χάρη στην ευφυή των πλήκτρων. Οι συνεχιστές των πολύ καλών Transcending Bizarre?, που δισκογράφησαν μέχρι το 2010, φτάνουν εδώ σε διεθνούς επιπέδου κορυφές. Το μείγμα γίνεται prog λόγω εκτέλεσης: Όχι επειδή εναλλάσσει black metal riffs με μέρη που θα μπορούσαμε να βρούμε στους Van Der Graaf Generator, αλλά επειδή όσο διαρκεί συνενώνει τον ίδιο τον Σατανά με τον χρόνο.
 
Μάνος Πατεράκης
6
Macabre Omen
"Gods Of War-At War"
Ván Records
20/2/2015
Black Metal
Macabre Omen - Gods Of War-At War
Ιδιαίτερο παρακλάδι του μέταλ, με κυριότερους γεωγραφικούς χώρους αναφοράς τη Σκανδιναβία και σε μικρότερο βαθμό το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ. Κι όμως, στα μέρη μας έμελλε να δημιουργηθεί ένα από τα κορυφαία άλμπουμ του είδους. Με ξεκάθαρο όραμα, περίσσεια γνώση και αγάπη και για τους τρεις άξονες (epic, pagan, black) που στηρίζουν αυτή τη δημιουργία, ο Αλέξανδρος δε γινόταν να πέσει στην παγίδα του «αχταρμά». Σύνηθες φαινόμενο σε ανάλογες προσπάθειες. Με ουρλιαχτά, κραυγές, «πηγαδίσια» μα και καθαρά φωνητικά όπου υπάρχει λόγος, σμιλεύει ιστορίες πολέμου, δόξας, απώλειας και ταξιδιών. Η, σχεδόν κατοχυρωμένη πλέον, ελληνική μελωδία (εξακολουθώ και πιστεύω ότι υπάρχει και μέρος από το «Αχ Ελλάδα») κουμπώνει άψογα με το κλασικό μαυρομεταλλικό riffing και τα υμνικά-επικά μέρη, με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Ελπίζω απλά να μην ακολουθήσει τα βήματα του «Ψηλού», όσον αφορά στις ζωντανές εμφανίσεις.
 
Πάνος Ζαρκαδούλας
7
Poem
"Skein Syndrome"
ViciSolum Productions
18/3/2016
Progressive Metal
Poem - Skein Syndrome
Όταν άκουσα τους Poem ένιωσα ξαφνικά να γεμίζει σχεδόν το κενό που είχαν αφήσει στην ελληνική prog σκηνή οι Wastefall. Το κοινό τους σημείο; Εγκεφαλικό προοδευτικό metal με κολλητικές μελωδίες και μια από τις καλύτερες φωνές των τελευταίων ετών που έβγαλε η Ελλάδα. Αυτό που πολύ όμορφα, λοιπόν, ξεκίνησε με το "A Great Secret Show" λίγο πριν το τέλος της προηγούμενης δεκαετίας, συνεχίζει εξίσου - αν όχι καλύτερα - με το "A Skein Syndrome". Όταν οι επιρροές σου περιλαμβάνουν τους Opeth και τους Tool, δύσκολα καταφέρνεις να μην εγκλωβιστείς σε αυτές. Οι Poem όχι απλώς το καταφέρνουν αλλά το πάνε και αρκετά βήματα παραπέρα φτιάχνοντας τη δική τους μαγιά που με τον καιρό - αλλά και πολύ κόπο και ιδρώτα - τους φέρνει ανάμεσα στις κορυφαίες prog metal μπάντες για τις οποίες δικαιούται να περηφανεύεται η Ελλάδα. Αναμφίβολα, το "Skein Syndrome" περιέχει μερικές από τις ομορφότερες συνθέσεις των Poem, όπως το "Passive Observer" και "The End Justifies The Means".
 
Άλκης Κοροβέσης
8
Ruined Families
"Education"
Adagio830
24/11/2016
Post-Hardcore/Grind
Ruined Families - Education
Ούτε δεκαοχτώ λεπτά δεν χρειάστηκαν οι Ruined Families για να καταφέρουν να κατακτήσουν μια θέση στο αφιέρωμά μας. Και αυτό γιατί το "Education" είναι ο ορισμός του «κάθε δευτερόλεπτο μετράει» αφού το συγκρότημα κατάφερε να χωρέσει σε αυτό δέκα πραγματικά σπουδαία τραγούδια. Διατηρώντας όλη την ενέργεια των προηγούμενων κυκλοφοριών τους, οι Ruined Families επέστρεψαν το 2016 πιο τεχνικοί, πιο «σκληροί», και, κυρίως, πιο συγκροτημένοι όσον αφορά το μουσικό τους όραμα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα punk μανιφέστο που φλέρταρε ανοιχτά με το grind, που ισορροπούσε ανάμεσα σε φρενήρες ταχύτητες και μελωδικά ξεσπάσματα, και που μας θύμισε ότι αυτή η μουσική μπορεί να είναι ακόμη επικίνδυνη. Κι αν οι ενορχηστρώσεις τους εντυπωσιάζουν χάρη στην ευθύτητα τους, στιχουργικά, οι Ruined Families αποφεύγουν τις μασημένες τροφές καταθέτοντας προβληματισμούς που χρήζουν σκέψης και αποκωδικοποίησης χωρίς ποτέ βέβαια να καταλήγουν να μοιάζουν επιτηδευμένοι. Το "Education" είναι ένας σπάνιος δίσκος για το ιδίωμα, πόσο μάλλον για τα δεδομένα της εγχώριας σκηνής. Είναι ακραίο και παράλληλα οικείο, είναι θορυβώδες και συγχρόνως προσβάσιμο, είναι ένα άλμπουμ που όσες φορές και αν επιστρέψετε σε αυτό, ακόμη διατηρεί την ίδια αίγλη που είχε όταν κυκλοφόρησε. Απλά, κάθε μέρα που περνάει, τείνει όλο και πιο κοντά στο να χαρακτηριστεί κλασικό.
 
Αντώνης Αντωνιάδης
9
Need
"Hegaiamas: A Song For Freedom"
Self Released
10/1/2017
Progressive Metal
Need - Hegaiamas: A Song For Freedom
Διανύοντας μια πορεία συνεχών υπερβάσεων, οι Need κατάφεραν να θεωρούνται από πολλούς ως ένα από τα σπουδαιότερα εξαγώγιμα προϊόντα του εγχώριου σκληρού ήχου, όντας εκείνη η ελληνική μπάντα που μπορεί να σταθεί στο ίδιο ύψος με σχεδόν οποιαδήποτε άλλο πρωτοκλασάτο σχήμα του είδους της. Κι αν το "Orvam: A Song For Home" και τα όσα το ακολούθησαν (με αποκορύφωμα την εμφάνιση στο ProgPower USA) υπήρξαν ένα milestone που πιστοποίησε την αλλαγή επιπέδου των Ελλήνων progsters, το "Hegaiamas" και η άκρατη συναισθηματική πρόοδος που εκείνο εμφάνισε σε κάθε έκφανσή του, στέκεται σαφώς ως μια από τις κορυφαίες progressive metal δουλειές της δεκαετίας που μόλις μας άφησε. Με μια λεπτή γραμμή να συνδέει το πιο πρόσφατο Need πόνημα με εκείνο το απαστράπτον "Phos" που, στα μέσα των '70s, όριζε, αντίστοιχα, το πρόσωπο και το ποιοτικό υπόβαθρο του τότε ελληνικού προοδευτικού ήχου, το "Hegaiamas", μέσα από τις τόσο ταιριαστές του αντιφάσεις (με το σκληρό, heavy riffing να αλληλεπιδρά ιδανικά με τα πιο δαντελένια, ατμοσφαιρικά πλήκτρα και τις ποικιλόμορφες φωνητικές ερμηνείες), κατάφερε να αποτελεί πλέον ένα σημείο αναφοράς για την εγχώρια μουσική παραγωγή και ένα άλμπουμ που, τρία χρόνια αργότερα, ακόμη αποκαλύπτει ποικίλες πτυχές του.
 
Σπύρος Κούκας
10
Mother Of Millions
"Artifacts"
ViciSolum Productions
22/3/2019
Progressive Metal
Mother Of Millions - Artifacts
Ένα καταπληκτικό άλμπουμ με εξαιρετική μουσική ποιότητα, αντίληψη και αισθητική. Είναι προοδευτικό χωρίς να μοστράρει κάτι. Είναι καλοφτιαγμένο χωρίς να ακούγεται επιτηδευμένο. Μπορεί να μας φέρνει δάκρυα στα μάτια η ανάμνηση του Μάκη, αλλά τα πλήκτρα του έδωσαν το κάτι παραπάνω σε αυτή τη δουλειά. Τα γεμίσματα και η ατμόσφαιρα που έδωσε στα κομμάτια είναι πραγματικά σημαντική και παρότι δεν είναι πρωταγωνιστής, το παίξιμο του ανέβηκε και ανέβασε τον δίσκο πολλά σκαλοπάτια. Το σκεπτικό του δίσκου και οι στίχοι με μπόλικη τροφή για σκέψη, προβληματισμό και προσωπικά στοιχεία, ενισχύουν το εξαιρετικό αποτέλεσμα. Η μουσική τους οντότητα έφτασε στην κορυφή. Κάθε κομμάτι είναι ξεχωριστό, αλλά κανένα δεν πέφτει επίπεδο. Είναι όλα τόσο ψηλά. Η τεχνική τους, οι αλλαγές και οι ατμόσφαιρα, σε πολλά σημεία εντυπωσιάζουν. Μια απίθανη δουλειά που αξίζει την κορυφή.
 
Θεοδόσης Γενιτσαρίδης

ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ

Ποια είναι για εσάς τα καλύτερα εγχώρια metal άλμπουμ της δεκαετίας των '10s;
Rotting Christ - "Aealo"
20.24%
Septicflesh - "The Great Mass"
14.29%
Need - "Hegaiamas: A Song For Freedom"
12.7%
Need - "Orvam: A Song For Home"
10.71%
Mother Of Millions - "Artifacts"
9.92%
Dead Congregation - "Promulgation Of The Fall"
9.92%
Poem - "Skein Syndrome"
7.54%
Hail Spirit Noir - "Oi Magoi"
5.56%
Ruined Families - "Education"
4.76%
Macabre Omen - "Gods Of War-At War"
4.37%
  • SHARE
  • TWEET