Post-Bop (Jazz) 2018: Τι όμορφο ακούσαμε φέτος

Αυτοί που κρατάνε ζωντανή την jazz

Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 10/01/2019 @ 13:38

Κάτι σαν μίνι ανασκόπηση. Ακολουθώντας τις προτάσεις του Κώστα στο άρθρο με τις προχωρημένες και underground jazz κυκλοφορίες της χρονιάς, ερχόμαστε σε ποιο bebop λημέρια και πιο παραδοσιακές jazz μουσικές. Εδώ θα βρείτε λοιπόν τι αξιόλογο κυκλοφόρησε και ακούστηκε το 2018 κυρίως στον χώρο της post-bop σκηνής.

Για να γίνουμε λίγο πιο συγκεκριμένοι (όσο μπορούμε) ο όρος αυτός αφορά έναν τύπο jazz που άνθισε τη δεκαετία του 1960 (τότε δεν το έλεγαν έτσι, πρόσφατα ανακαλύψαμε τον όρο/είδος για να το διαχωρίζουμε) και χαρακτηρίζεται από ενσωμάτωση πολλών ιδεών από σύγχρονες jazz σκηνές εκείνης της εποχής με ρίζες στη hard bop, τη modal jazz και καθετί προχωρημένο ή θορυβώδες. Αν θέλουμε να μιλήσουμε με ονόματα, πρωτεργάτες αυτού του ήχου ήταν οι Herbie Hancock, Miles Davis, Thelonious Monk, John Coltrane και Charles Mingus.

Από τα παρακάτω αποκλείστηκαν (παρότι έχουν στοιχεία του ήχου) οριακά τα "Seymour Reads The Constitution!" των Brad Mehldau Trio ως περισσότερο πιανιστικό και τελικά cool jazz, το "Blue Dream" των The Jamie Saft Quartet ως περισσότερο αβαντγκαρντίστικο και τελικά spiritual, το "Modern Lore" του Julian Lage καθώς έχει βάση την κιθάρα και το "Lebroba" του Andrew Cyrille που ακολουθεί ECM στιλ.

Η σειρά δεν είναι ακριβώς τυχαία, ούτε και απαραίτητα βάσει βαθμολογίας ή αξίας, απλά ακολουθεί προσωπικό γούστο, πρόταση και άποψη.

Rocking.gr Post-Bop 2018 Spotify list


Ryan Porter - The Optimist
World Galaxy Records

Ryan Porter - The Optimist

Καταγράφηκε στο σπίτι των γονιών του Kamasi Washington από το 2008 έως το 2009. Ο Porter στο τρομπόνι, οι Tony Austin, Robert Miller, Lyndon Rochelle και Aaron Haggerty στα τύμπανα, Cameron Graves και Brandon Coleman στο πιάνο, Miles Mosley στο μπάσο, Jumaane Smith στην τρομπέτα και ο Kamasi στο σαξόφωνο. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι και στο "The Epic"! Πρόκειται για έναν εξαιρετικό δίσκο που κακώς είχε μείνει στην αφάνεια. Σκέψου ό,τι ακούσεις εδώ τα είχαν γράψει/παίξει δέκα χρόνια πριν. Ενδέχεται να είναι ο καλύτερος φετινός δίσκος στο είδος και πραγματικά όσοι γουστάρουν bop μουσικές είναι μακράν ότι καλύτερο θα βρουν από τις δουλειές του Kamasi. Έχει τη φινέτσα του παλιού όπως στα κομμάτια "The Psalmnist" και "Obamanomics" και την αίσθηση του καινούργιου που θα ακούσεις στα "K-Wash" και "Anaya". Το ύφος σέβεται το παρελθόν και ο ήχος αν και σχετικά άγουρος κρατιέται σε καλά επίπεδα. O δίσκος άρει τα πνεύματα.

Spotify


Walter Smith III - Twio
Whirlwind

Walter Smith III - Twio

Εδώ απολαμβάνουμε τον Walter Smith III στο τενόρο σαξόφωνο μαζί με τους Eric Harland στα τύμπανα και τον Harish Raghavan στο μπάσο. Σαν καλεσμένοι ακούγονται οι Christian McBride και Joshua Redman σε μπάσο και σαξόφωνο αντίστοιχα. Πρόκειται για μια απίστευτα ευαίσθητη μουσική που θυμίζει πολύ το παρελθόν του είδους, αλλά έχει τέτοια ψυχή, τόσο τεχνική και περίσσιο θάρρος που δείχνει τη νεανικότητα της και τη φρεσκάδα της. Ο τρόπος παιξίματος του Smith δείχνει πόσο διαβασμένος είναι. Έχει σπουδάσει την jazz και η δεξιότητα του και η μάθηση δείχνει ότι είναι πάρα πολύ βαθιά ριζωμένη στην παράδοση αυτής της μουσικής. Είναι τόσο όμορφος ο ήχος από το σάξο του που πραγματικά νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο 1960. Είναι εντυπωσιακό ένας νέος μουσικός (δεν είναι ούτε σαράντα χρονών)να μπορεί να αναζωογονήσει τόσο έντονα αυτήν τη μουσική. Ο δίσκος είναι ένα σταυροδρόμι του παρελθόντος και του μέλλοντος της post-bop.

Spotify


John Coltrane - Both Directions At Once: The Lost Album 
Impulse!

John Coltrane - Both Directions At Once: The Lost Album

Τα γράψαμε για τον χαμένο δίσκο του εμβληματικού αυτού σαξοφωνίστα, ο οποίος προφανώς και δεν έχει να προσθέσει κάτι που δεν γνωρίζαμε για τον καλλιτέχνη και τους συνοδοιπόρους του. Είναι ηχογραφήσεις ή καλύτερα πρόβες που δεν ξέρεις καν αν θα κατέληγαν τελικά σε δίσκο εκείνη την εποχή. Μαζί του εδώ ήταν η βασική, η καλή του ομάδα, που αποτελούνταν από τους Jimmy Garrison στο μπάσο, τον Elvin Jones στα τύμπανα και τον McCoy Tyner στο πιάνο. Είναι κάτι που φυσικά ακολουθεί τις γνωστές τους ιδέες, αλλά για καλή μας τύχη τις ακολουθεί φανταστικά. Έχει στοιχεία modal και παρότι προχωράει πειραματικά δείχνει εξαιρετικές post-bop σημειώσεις. Όπως και να το κάνεις είναι φανταστικό να έρχεται στο προσκήνιο κάτι από αυτόν τον καλλιτέχνη μετά από τόσα χρόνια και να ακούς κάτι ουσιαστικά καινούργιο, μιας και δεν είχε ξαναακουστεί, μετά από μισό αιώνα και βάλε.

Spotify


Joshua Redman - Still Dreaming
Nonesuch Records

Joshua Redman - Still Dreaming

Ο Redman με το τενόρο του σαξόφωνο με τη βοήθεια των Ron Miles στην κορνέτα (είναι παρόμοια με την τρομπέτα), Scott Colley στο μπάσο και Brian Blade στα τύμπανα φτιάχνει εφτά πρωτότυπες συνθέσεις που ακολουθούν τη γραμμή του είδους αλλα χαρακτηρίζονται απο έντονο αυτοσχεδιασμό. Τα άλλα δύο κομμάτια που συμπληρώνουν τον δίσκο ειναι τα "Playing" του Charlie Haden και "Comme Il Faut" του Ornette Coleman. Ο ήχος παίρνει swing ιδέες, ρισκάρει με πειραματισμούς, νανουρίζει με χαλαρά περάσματα και ξεσπάει με πολύ έντονες και ενεργητικές εκρήξεις. Είναι εξαιρετικός στο σαξόφωνο και το διαπιστώνεις σχεδόν σε κάθε κομμάτι. Είναι απολαυστικός και πλέον από τους πιο καταξιωμένους μουσικούς στη σκηνή. Επιπλέον η προσαρμοστικότητα του και η προσοχή στη μελωδία μαζί με τα απίθανα σόλο του τον κάνουν μοναδικό. Αναμιγνύουν πολύ όμορφα πράγματα εδώ. Είναι ένας δίσκος που βγάζει πανέμορφες ιδέες.

Spotify


Wayne Shorter - Emanon
Blue Note

Wayne Shorter - Emanon

Αν ασχολείσαι λίγο με αυτήν τη μουσική σίγουρα κάτι θα έχεις ακούσει απο αυτόν, μπορει και να μην το ξέρεις κιόλας. Οι ιδέες του Wayne Shorter είναι μεγαλύτερες απο την ίδια τη μουσική αυτή. Ο άνθρωπος μεγαλούργησε τη δεκαετία του '60 και επιστρέφει φέτος να μας θυμίσει ποιος είναι. Μια κασετίνα με πολλά κομμάτια και live μαζί με την Orpheus Chamber ορχήστρα μαζί με κείμενα νουβέλες από τον ίδιο. φιλοσοφημένη μουσική και γραφή. Ο Danilo Perez στο πιάνο, ο John Patitucci στο μπάσο και ο Brian Blade στα τύμπανα μαζί με τα μαγικά σαξόφωνα του απίθανου αυτού μουσικού. Μην ξεχνάς ότι είναι 85 χρόνων, κι όμως το λέει ακόμα η ψυχή του. Φυσικά και έχει κλασικούρες στον ήχο του και κρατάει το παλιό του στιλ και η ορχήστρα βοηθάει πολύ στο να κρατιέται αυτό το classic στον ήχο. Δεν είναι ο καλύτερος του δίσκος, αλλά δεν μπορείς να έχεις το παραμικρό παράπονο. Δεν είναι το αριστούργημα που μας χρώσταγε και δεν έβγαλε ποτέ, αλλά είναι απολαυστικά τα κομμάτια, ένα προς ένα.


Ray Angry - One
JMI Recordings

Ray Angry - One

O πληκτράς Raymond Angry έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες κάθε λογής. Θες τον Mick Jagger, την Christina Aguilera ή τους the Roots για να μην συνεχίσω και γεμίσω την παράγραφο με ονόματα. Εδώ έχει στην τρομπέτα τον εξαιρετικό Ambrose Akinmusire, τον Myron Walden σε κάθε λογής σαξόφωνο, τον Derrick Hodge στο μπάσο και τον Eric Harland στα τύμπανα. O ήχος δεν είναι μονοδιάστατος και έχει επιρροές από πολλά ρεύματα της jazz. Τα κομμάτια έχουν συνοχή, αλλά δεν μοιάζουν τόσο μεταξύ τους. Προφανώς και το πιάνο είναι η βάση, αλλά τα πνευστά δεν το ακολουθούν απόλυτα, ίσα ίσα που σε πιο έντεχνες αλλαγές και σε κρεσέντο ξεφεύγουν εντελώς και δεν κοιτάνε καθόλου προς τη μεριά του. Ο δίσκος είναι έκπληξη. Είναι ολοκληρωμένος και περιέχει αυτό που θα φανταζόσουν ως σύγχρονη jazz. Είναι πιο εύκολο άκουσμα από τα περισσότερα και αυτό το κάνει προσιτό και εύκολα αγαπητό από πολλούς.

Spotify


Wayne Escoffery - Vortex
Sunnyside Records

Wayne Escoffery - Vortex

Οι μουσικές σε αυτόν τον δίσκο, δεν είναι μακριά από τον ορισμό του είδους, αλλά κρατάνε πολλές μυρωδιές από τη δεκαετία του 1950. Μοιάζει πιο πολύ με Art Blakey και Sonny Rollins, παρά με τους βασικούς που φαίνονται στην εισαγωγή παραπάνω. Φυσικά και έχει όλα τα στοιχεία αλλά δεν παύει να τραβάει επιρροές και από gospel ή blues μουσικές. Είναι ένας υπέροχος δίσκος που μπορεί να σε συντροφεύει σε οτιδήποτε κάνεις μέσα στην ημέρα. Είναι ένας Λονδρέζος που ζει πλέον στη Νέα Υόρκη. Η jazz του είναι πολύ ευέλικτη και δεν κολλάει σε στεγανά. Τα τύμπανα και το πιάνο παρότι πολύ πολύ επιδραστικά στις συνθέσεις, δεν καπελώνουν το σύνολο. Τα σόλο του στο σαξόφωνο είναι εκπληκτικά. Είναι προκλητικός και εφευρετικός. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην αρέσει στους οπαδούς αυτών των μουσικών. Δεν εχει σχεδόν τίποτα δύσκολο και εκτός από εύπεπτο είναι και αρκετά ατμοσφαιρικό, εως και συναισθηματικό. Οι συνθέσεις αφήνουν μια μικρή μελαγχολία.

Spotify


JD Allen - Love Stone
Savant Records

JD Allen - Love Stone

Λοιπόν, έχουμε και λέμε, JD Allen τενόρο σαξόφωνο, Gregg August μπάσο και Rudy Royston τύμπανα με συμπληρωματικό στο τρίο τον Liberty Ellman στην κιθάρα. Τα κομμάτια είναι πάρα πολύ ή και λιγότερος γνωστές κλασικές μπαλάντες οι οποίες έχουν διασκευαστεί σε post-bop φόρμες. "Stranger In Paradise" ή "Gone With The Wind" και "Put On A Happy Face" δεν μπορεί θα τα έχετε ακούσει κάπου, κάπως, κάποτε. Είναι πανέμορφο να ακούς γνωστές μελωδίες ή έστω οικείες παιγμένες με αυτόν τον ερωτικό, μεθυστικό και εντελώς νανουριστικό τρόπο. Δεν ακούς ακριβώς το στιλ του καλλιτέχνη, αλλά σίγουρα αυτό που έκανε είναι μια πρόκληση και επένδυσε δυναμικά σε αυτό χωρίς φόβο και ντροπή. Σε μερικά σημεία το τελικό αποτέλεσμα ειλικρινά κόβει την ανάσα.

Spotify


Rocking.gr Post-Bop 2018 Spotify list


  • SHARE
  • TWEET