Το Rocking επιλέγει τις «υπόγειες» κυκλοφορίες του 2021

Παραδοσιακά, το παρόν άρθρο ολοκληρώνει τον κύκλο αφιερωμάτων του site για την εκάστοτε μουσική χρονιά, γεγονός που επαναλαμβάνεται και για αυτή που μας πέρασε. Εκ νέου λοιπόν, κατά ένα σχεδόν τελετουργικό τρόπο, επιλέξαμε και σας παρουσιάζουμε εκείνους τους δίσκους, που όχι μόνο δεν τολμάμε να τους αποκαλέσουμε παραγνωρισμένους, αλλά που αντιθέτως ισχυριζόμαστε πως διαθέτουν τολμηρή προσωπικότητα και σπάνια ποιότητα.

Κυκλοφορίες από ένα ιδιαίτερα ευρύ φάσμα που όταν τις συναντήσαμε, έδωσαν υπόσταση σε αυτό που ο καθένας μας αντιλαμβάνεται ως «υπόγειο». Μην ψάξετε για ρητούς ορισμούς και διαχωρισμούς, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη το πλούσιο περιεχόμενο των άρθρων που προηγήθηκαν, καθώς και της τακτικής μας ύλης. Είμαστε όμως βέβαιοι, πως στην περιπλάνησή σας αυτή σε διαφορετικά μήκη και πλάτη, τόσο της Γης όσο και του ήχου που λατρεύουμε, αν κάποια από τις κάτωθι στάσεις σας κεντρίσει το ενδιαφέρον, τότε όλα τα ερωτήματα θα απαντηθούν.

Το underground, θα το διατυμπανίζουμε με κάθε αφορμή, παραμένει επίκαιρο, κρίσιμο, άναρχο και ζωντανό, δεν επιβιώνει απλώς. Λειτουργεί με τους δικούς του όρους και αποκαλύπτει διαρκώς δίσκους που ενισχύουν το πάθος μας με αυτή την τέχνη. Είναι το σημείο στο οποίο γυρίζουμε και από το οποίο ξεκινάμε. Για ακόμη μια χρονιά, happy digging και προσοχή στα εξώφυλλα.

Anatol - Ana
(Noise-Rock/Lo-Fi/Experimental Rock)

Είναι ένα θορυβώδες και ακατέργαστο rock συνονθύλευμα. Έχεις τάσεις υπνωτισμού παρότι οδεύει ανήσυχο. Είναι ατμοσφαιρικό, παθιασμένο, πυκνό και πολλές φορές επίμονα επαναλαμβανόμενο. Το λες παράφωνο, μελαγχολικό και πολύ πειραματικό. Ουσιαστικά τα τραγούδια είναι κάτι μεταξύ lo-fi και επίπονου noise-rock. Μερικές στιγμές το παρατραβάνε ευχάριστα. Οι Πολωνοί δείχνουν να ξέρουν πολύ καλά τι θέλουν να βγάλουν προς τα έξω. Ο ήχος θυμίζει ακραίες και αλήτικες μουσικές προ σαράντα ετών, αλλά ταιριάζει εξαιρετικά με τα τωρινά δεδομένα, κυρίως γιατί κατέχει έναν απίθανα πειραματικό χαρακτήρα. Αν ψάχνεις ακραίο θόρυβο, σπασίματα και ζαβά κρεσέντο με post-punk στιλάκι εδώ θα βρεις απίθανες ιδέες. Αυτό που τους κρατάει αγνούς είναι η παραγωγή και ο τρόπος που ακούγονται. Αυτή η τόσο ερασιτεχνική και νεανική προσέγγισή που νιώθεις ότι αγνοεί πρότυπα και ιδέες των δασκάλων είναι τουλάχιστον γοητευτική. [Θ.Γ]

Bandcamp

Archdruid - Demo 2021
(Epic Doom, '70s Hard Rock)

Ίσως ο ορισμός του άρθρου και της φιλοσοφίας του. Demo. Η φωτογραφία στο εξώφυλλο προϊδεάζει για το περιεχόμενο, τουλάχιστον της παραγωγής και δεν πέφτεις πολύ έξω. Η μπάντα ισορροπεί εξαιρετικά μεταξύ heavy & rock. Μεταξύ 70s & Manowar. Ναι, μιλάμε για τέτοια συναρπαστικά γοητευτική κουλαμάρα. Μου είναι πολύ δύσκολο να τους χαρακτηρίσω metal, την ίδια ώρα που θα συμφωνήσω με κάποιον που τους θεωρεί έτσι. Τα γυναικεία φωνητικά είναι ό,τι πρέπει για τις μελωδίες και το είδος, με τα κερασάκια στην τούρτα να είναι η διασκευή των Αμερικάνων σε μια folk σύνθεση ενός πανάγνωστου Εγγλέζου βάρδου και ο φόρος τιμής στους Pentagram με το πέσιμο της αυλαίας. Lovely. [Γ.Ζ]

Bandcamp

Baulta - Another Second Chance
(Post-Rock)

Το post rock συνεχίζει να εξελίσσεται σε υπόθεση της βόρειας και της ανατολικής Ευρώπης, με τους Φινλανδούς Baulta να συνεχίζουν αθόρυβα αλλά εντυπωσιακά στον χώρο. Η ομορφιά που ξεχύνεται από το "Another Second Chance" σε πνίγει, τα μεγάλα soundscapes είναι πλούσια και γενναιόδωρα και το κουαρτέτο συνθέτει με άνεση και άποψη μια μουσική που, όσο παραδοσιακή φαντάζει, άλλο τόσο αποστομώνει με τους ατμοσφαιρικούς instrumental της στροβιλισμούς. Οι Baulta επιμένουν απόλυτα σε βαθιές μελωδίες και αργούς ρυθμούς, με τις ορχηστρικές πινελιές να προσθέτουν λίγο μεγαλείο σε ένα ήδη έξοχο - κι εξόχως χειμερινό - άλμπουμ. [A.Kαλ.]

Bandcamp

Big Hogg - Pageants Of Beasts
(Canterbury Prog/Jazz/Folk)

Για βδομάδες έβλεπα το εξώφυλλο και τ' όνομα της μπάντας και νόμιζα πως έχουμε να κάνουμε με κάποιο stoner σχήμα. Φαντάσου λοιπόν την έκπληξη μου όταν από το "Pageant Of Beasts" ξεχύθηκαν παραδοσιακά Canterbury ηχοχρώματα, μπλεγμένα με φλάουτα, τρομπόνια και jazzy chord progressions. Στη γειτονιά της Γλασκώβης που βρίσκονται οι Big Hogg έχουν να αλλάξουν ημερολόγια από το 1971, πριν όμως προλάβεις να το καταδικάσεις ως αναχρονιστικό, το υλικό του "Pageant Of Beasts" σε έχει κυκλώσει και σε έχει παρασύρει στην άχρονη του καταιγίδα. Είναι ικανό να γοητεύσει progsters όσο και φίλους του πιο κλασικού rock, αν δε ψάχνεις μουσικές που προσκυνούν τα χνάρια των Jethro Tull, εδώ βρήκες φλέβα χρυσού. [Α.Καλ.]

Bandcamp

Book Of Wyrms - Occult New Age
(Heavy Psych/Doom/Occult)

Άλλο ένα διαμαντάκι από την Desert Records, αυτή τη φορά από τους ψυχεδελικούς Book of Wyrms. Στην τελευταία τους κυκλοφορία μας προσφέρουν ένα φανταστικό μίγμα occult, doom και φυσικά ψυχεδελικού rock στα πρότυπα των Hawkwind. Τα βαριά riff ισορροπούν πολύ όμορφα τα αιθέρια γυναικεία φωνητικά (χαρακτηριστικό παράδειγμα το "Speedball Sorcerer" - δεν θα γράψω ποιους θυμίζει, καταλάβατε εσείς). To headbanging περισσεύει, οπως και η αισθητική αλλά και η κουλτούρα από τα τέλη των 60s και τις αρχές των 70s, που ήθελε τα ειδη να μην υφίστανται και τις συνθέσεις να σηκώνουν πολύ τζαμάρισμα. Αγαλλίαση! [Α.Μ.]

Bandcamp

Cactus Black - The Marrow Of Our Truth
(Indie/Folk Rock)

Αυτός εδώ είναι ο τρίτος δίσκος για την αμερικανική μπάντα. Το τρίο από τη Βόρεια Καρολίνα έχει κυκλοφορήσει ήδη δύο άλμπουμ το 2013 και το 2018. Σε αυτό εδώ, περνάει με ευκολία από το indie/folk του "All Things Pass All Things Change" στο heavy rock του συναυλιακού "Carry The Weight" και από κει στην ψυχεδέλεια του "Jesus Of Ohio". Όπου το επιτρέπουν οι συνθήκες ξεδιπλώνουν τις blues αρετές τους και την αγάπη τους για την americana, ενώ ο ντράμερ δεν θα διστάσει να πιάσει το ακορντεόν. Η ποικιλία του "The Marrow Of Our Truth" είναι σπάνια, ωστόσο καταφέρνει με μαεστρία να διατηρείται ομοιογενές καθόλη τη διάρκεια του. [A.Kορ.]

Bandcamp

Dan Wriggins - Mr. Chill
(Folk)

Δεκαπέντε μόλις λεπτά χρειάζεται ο Dan Wriggins να ορίσει τη διάθεση σου για την βδομάδα που έρχεται. Νιώθεις λίγο ότι όλα παραπάνε καλά στη ζωή σου; Ότι τα βλέπεις όλα πολύ τεκνικόλορ και τα ακους όλα πολύ χάη φιντέλιτη; Ο Dan o Wriggins είναι αυτός που θες στη ζωή σου να τα βάλει όλα στη θέση τους, εκεί που ανήκουν - στη λάσπη. Πιο λιτός από το λιτό, στο ντεμπούτο (νομίζω) ΕP του - "Mr Chill" - μιζεριάζει απροκάλυπτα για ό,τι να'ναι. Να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω τελικά αν όντως μιζεριάζει, αλλά τίποτα από το ύφος του, τους στίχους του και τη φάτσα του δεν μας προϊδεάζουν για τίποτε άλλο. Το κλου βρίσκεται στο πρώτο και στο τελευταίο κομμάτι (αλλά και όλως παραδόξως στο μπόνους κομμάτι που κρύβεται μέσα στη μόνη φυσική μορφή του δίσκου - μία απαίσια κίτρινη κασέτα). Το low-fi folk του παταριού συναντά την γκρίζα ημουλιάρικη διάθεση του Τέξας και σου πετάγεται ο Wriggins σαν φάντασμα που τραγουδά για το πεπερασμένο του οχταώρου. Καρδιές παντού. [I.T.]

Bandcamp

Desenterradas - Danzando En El Chaos
(Post-Punk/Death Rock)

Νύχτα. Ο δρόμος είναι άδειος. Η άσφαλτος βρεγμένη. Η ατμόσφαιρα μυρίζει καμένο. Ένα άτομο χορεύει μανιακά, γιατί τίποτα δεν βγάζει νόημα. Ίσως και όλα. Δεν έχει σημασία αν είναι στη Μαγιόρκα, ή αν τελικά ο δρόμος ήταν ένα νεκροταφείο στο λυκόφως. Αυτό το απελευθερωτικό, ξέγνοιαστο αίσθημα είναι το ίδιο. Ρυθμοί που παρακινούν, φωνητικά που ηχούν κρίσιμα, μυρωδιές, γεύσεις, εικόνες, όλα στροβιλίζονται σε αυτό το υπέροχο χάος. Τα διακριτικά synths μετατρέπουν το κολασμένο death rock των Desenterradas σε μια από τις πιο ουσιώδεις post-punk προτάσεις που θα ακούσετε σε αυτό το ύφος. Αυτό το αυθάδες, κιθαριστικό, με το μπάσο να προκαλεί πανικό. Αυτό, το καταραμένο. [Α.Ζ]

Bandcamp

Dola - Czasy
(Post-Metal/Black Metal/Sludge)

Λίγο από μοντέρνο black metal που δεν είναι ακριβώς συνηθισμένο. Λίγο από φρέσκο sludge metal που δεν είναι επίσης συνηθισμένο, παλιομοδίτικο και στεγνό. Λίγο από post-rock με πιο σκληρή και άγρια κατάληξη και περάσματα θορύβου εμπνευσμένα από drone metal που τρίζουν τα ηχεία. Οι Πολωνοί τελικά φτιάχνουν ένα αντισυμβατικό, περίπλοκο, ατμοσφαιρικό και σίγουρα προοδευτικό metal που κρατάει τα στοιχεία που χρειάζεται από κάθε ακραίο είδος και με τη βοήθεια (καλεσμένων) σκληρών φωνητικών γίνεται ακόμα πιο τραχύ. Το χτίσιμο των συνθέσεων είναι αρκετά σταθερό και απαλό αρχικά (υπάρχουν και σημεία με ακουστικές κιθάρες), αλλά στην πορεία καταλήγει σε δυνατά κρεσέντο και σκισμένα ουρλιαχτά που διαλύουν τα σύννεφα. [Θ.Γ]

Bandcamp

Ethereal Shroud ‎- Trisagion
(Black/Doom Metal)

Κυκλοφόρησε στις αρχές Δεκεμβρίου, οπότε δεν πρόλαβε να μπει σε λίστες μέσων και επιλογές αγαπημένων συντακτών. Αν είχε έρθει πιο νωρίς θα μιλάγαμε σίγουρα πολλοί περισσότεροι για αυτό το απίστευτα σκοτεινό διαμάντι. Ατμοσφαιρικό black metal που εναλλάσσεται με πένθιμο doom metal από μια μπάντα ενός μόνο ανθρώπου. Ο Joe Hawker γεννημένος στην πόλη Ryde του Isle of Wight, απέναντι από Southampton και Portsmouth δημιουργεί με τη βοήθεια των Richard Spencer σε μπάσο και βιόλα και John Kerr στα τύμπανα, κάτι πολύ έντονο και αρκετά βαρύ. Yπάρχει μια συγκεκριμένη συμφωνική ποιότητα στον ήχο που τον ανεβάζει πραγματικά στο επόμενο επίπεδο. Είναι μελωδικό, ακόμα και στα σημεία που ακούγεται επιθετικό. Έχει μια δική του χρωματική παλέτα γεμάτη σκούρα κυρίως χρώματα. Καθαρή παραγωγή που γοητεύει τον ήχο. Σκισμένα και βαθιά φωνητικά που το κάνουν ξεχωριστό. [Θ.Γ]

Bandcamp

Gallkrist - Det Lukter Geit ヤギの匂いがする
(Dungeon Synth/Black Metal/Noise/Lo-Fi)

"Dungeon Synth Inspired Blackened Casio Noise Doom" αναφέρει λιτά η περιγραφή. Η Vivian Slaughter συνειδητοποίησε πως ο δαίμονας των παραγνωρισμένων Gallhammer δεν ετάφη ποτέ πραγματικά μέσα της. Παραμόρφωση, θόρυβος βγαλμένος από κάτι demo ηχογραφημένα στο Bergen του ’92, λούπες που μετατρέπουν ένα μπουντρούμι σε χώρο επίκκλησης τελετών. Μέχρι να μας πάρει το φως, θα θυμόμαστε αυτό τον αργό ηλεκτρονικό βηματισμό του στοιχειού που ξεπροβάλλει από την καταχνιά. Άσε τα έγχορδα στρώματα να σε υπνωτίσουν, το σκισμένο ουρλιαχτό να σε αποπροσανατολίσει. Ο δαίμονας εξελίχθηκε. Και που να δεις τι έπεται. [A.Z]

Bandcamp

Gold Spire - Gold Spire
(Avant-Garde Death Metal)

Στο ντεμπούτο τους, οι Σουηδοί διεκδικούν μερίδιο από την πίτα του avant-garde death metal. Έχουν το υλικό για να το κάνουν, αφού ο ομότιτλος δίσκος τους, περιλαμβάνει σχεδόν 40 λεπτά πανέμορφα εκτελεσμένου death metal. Πρωταγωνιστικό στοιχείο στις συνθέσεις τους αποτελεί το σαξόφωνο, το οποίο χρησιμοποιείται ώστε ακόμα και αν βρίσκεται στο προσκήνιο, να μην υπερκαλύπτει τα υπόλοιπα όργανα. Πέρα από τον noir χαρακτήρα που προσδίδει το συγκεκριμένο πνευστό και οδηγεί τις συνθέσεις προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, οι Gold Spire έχουν επιλέξει να διανθίσουν τις συνθέσεις τους και με στοιχεία από πατροπαράδοτο σουηδικό old school death metal με το οποίο φαίνεται πως έχουν γαλουχηθεί. [Α.Κορ.]

Bandcamp

Jurassic Witch - Black Masses & Ashes
(Doom / Stoner Rock)

Εδώ υπήρξε ο έρωτας με την πρώτα αυτιά και δυσκολεύτηκα αρκετά να το περιορίσω στο άρθρο και να μην τ’ αφήσω ν’ ανοίξει τα φτερά του. Το κυρίαρχο riff του "Velocireaper" είναι η απάντηση στο πως να χωρέσει μια τέτοια ομορφιά σε βάλτους και λασπόνερα. Το σόλο του δε, σε κάνει ν’ αναρωτιέσαι ρε μήπως κι ακούω το λάθος τραγούδι, αλλά όχι. Είναι τέτοια και τόση η μαεστρία των Καλιφορνέζων, που φαντάζει ικανή να οδηγήσει το είδος σε νέα μονοπάτια. Υπάρχει η αρχική νωθρότητα και η επικείμενη θύελλα των Sleep, ίσως χωρίς τα πολλά ντουμάνια. Το fuzz είναι εκεί που πρέπει και το στοιχείο που δίνει μια φρεσκάδα ανανέωσης είναι τα φωνητικά. Κάτι σαν Kory Clarke στα καλύτερά του. Αναρχία στο στονεροντούμ. [Γ.Ζ.]

Bandcamp

Jute Gyte - Mitrealität
(Avant-Garde/Experimental/Microtonal/Black Metal)

O Adam Kalmbach επανέφερε το one-man project του ονόματι Jute Gyte σε extreme metal μονοπάτια έπειτα από περιπλανήσεις σε ambient ηχοτοπία. Επανήλθε αποφασισμένος να εξερευνήσει κάθε μικροτονική κλίμακα, ώστε η φόρμα να μπορέσει επιτέλους να απελευθερωθεί. Εκκίνηση από το δυσαρμονικό black metal δίχως προορισμό. Ψυχεδέλεια, industrial, noise, neoclassical, quartertones, δαιδαλώδεις πυρετώδεις αναζητήσεις του μεταφυσικού υπό ένα αγχωμένο, μα εριστικά ενορχηστρωμένο πρίσμα. Μαζί με το αντίπαλο δέος σε αυτό το ύφος, εισβάλλουν στο υποσυνείδητο και υπενθυμίζουν πως η πρωτοπορία κρύβεται στις λεπτομέρειες και τις αναίτιες συνδέσεις τους. Η φιλοσοφία των Jute Gyte είναι το επίπονο ηχητικό σύμπαν που ερμηνεύει την απαισιοδοξία ως ελπιδοφόρα πραγματικότητα. [Α.Ζ]

Bandcamp

Krostandt - Quai De l'Ouest
(Punk Rock)

Λοιπόν, ανακάτεψε ελάχιστο oi, κλασικό υπόγειο post-punk, anarcho-punk, το καλό, το (αν)ορθόδοξο, punk rock lead-άκια και πρόσθεσε γαλλική noire αφηγηματικότητα. Στον δεύτερο δίσκο τους, οι Γάλλοι punks από τη Lille κερνάνε. Ηχούν εξίσου οργισμένοι, ευδιάθετοι και καταθλιπτικοί, ζουν σαν διάβολοι, όμορφοι και τρελοί. Κρατάνε τις διάρκειες όσο πρέπει, ώστε να λάμψουν όλα εξίσου. Διαθέτουν συνθετική νοοτροπία που τους επιτρέπει να μένουν απλοί αλλά λειτουργικοί. Παράλληλα, λειτουργούν ως άλλη μια υπενθύμιση πως πρέπει να εμβαθύνουμε στη γαλλική punk σκηνή. Είναι αυτό το λιτό φως που διώχνει τις μακριές εφιαλτικές νύχτες της αμαχητί παράδοσης. Είναι τα λουλούδια που ποτίζονται με αίμα και φυτρώνουν στο πεζοδρόμιο. [Α.Ζ]

Bandcamp

Kūka'ilimoku - Pahu O Ka Ua
(Black Metal/Punk)

Με πρωτόγονη ορμή και ατίθασους ρυθμούς, το αντι-αποικιοκρατικό black metal των Kūka’ilimoku δεν συγχωρεί. Κρύβει riffs που γεφυρώνουν ηχητικούς κόσμους ενώ ταυτόχρονα πυρπολούν σε ενέδρα όσους έχουν επεκτατικές βλέψεις. Αυτό το ντεμπούτο LP από τη Χαβάη είναι μεν ωμό, αλλά κρύβει την ίδια στιγμή μια γοητευτική αφέλεια ως προς την οικειότητά του. Σκέψου τους Darkthrone (κάθε περιόδου) να φλερτάρουν με Ildjarn ενώ ακούνε UK82 hardcore στο τέρμα. Διαθέτει riffs ικανά να σε εξαναγκάσουν να το επισκέφτεσαι εκ νέου. Δεν είναι εξωτικό, αλλά μυρίζει χώμα και λάσπη. Είναι ένα από τα πιο ουσιώδη black metal άλμπουμ που δεν άκουσες, είναι λόγος να σε ονειρευτείς βαμμένο με τα χρώματα του πολέμου. [Α.Ζ]

Bandcamp

Legba - The Demon Inside
(Doom/Sludge)

Σκοτεινός και βαρύς ο τέταρτος δίσκος των Αμερικάνων. Αρκεί μια ματιά στους τίτλους των τραγουδιών. Από κοντά και η μουσική ως συνοδοιπόρος αυτών, σχεδόν αναπόφευκτο με βάση τα όσα ζούμε σχεδόν δύο χρόνια τώρα. Μην ξεγελαστείτε από την εισαγωγή της πρώτης σύνθεσης που παραπέμπει σε Iced Earth και Burnt Offerings. Θλιμμένες και doom είναι κατά βάση οι προτάσεις τους, με υπνωτικούς ρυθμούς και σποραδικά ξεσπάσματα, ικανά να δημιουργήσουν ένταση σε μια πένθιμη σχεδόν ατμόσφαιρα. Κρανίου τόπος, μας προετοίμασαν από το εξώφυλλο τα παιδιά. Κατανυκτικό σαν τις λειτουργίες της Μ. Εβδομάδας με πρωταγωνιστή τον Θάνατο.[Π.Ζ.]

Bandcamp

Lume - False Calm
(Dark Rock/Slowcore/Ambient/Post)

Θύματα της δημοσιογραφικής μας ματαιοδοξίας, κάποιοι από εμάς κρατάμε κάποια άλμπουμ ως επτασφράγιστα μυστικά, μόνο και μόνο για να τα παρουσιάσουμε με στόμφο στο παρόν άρθρο. Δηλώνω ένοχος. Το "False Calm" είναι το μαύρο rock διαμάντι του 2021. Οι Lume από το Chicago έχουν επιτύχει μόνοι τους την ενηλικίωση που όλο το post rock δεν κατάφερε ποτέ σε ολοκληρωμένο βαθμό ή αλλιώς: αν οι Grails είχαν στίχους, αν οι Madrugada ενδιαφέρονταν περισσότερο για την τέχνη, αν οι Soundgarden το έριχναν σε ένα μελωδικό σκοτάδι, όλα αυτά ίσως έπιαναν λίγη από την ουσία των Lume - κι όταν έρχονται οι λιγοστές παραμορφώσεις όλα βγάζουν νόημα. Ένα εκπληκτικό, βαθύ, σκοτεινό rock έργο που ουρλιάζει να ξεθαφτεί. [A. Καλ.]

Bandcamp

Nightmärr - On Fire
(NWOBHM, Hard Rock)

Είναι από τους δίσκους που σε σκλαβώνουν με συνοπτικές διαδικασίες. Και δεν έχει να κάνει με τη σύνθεση της μπάντας που αποτελείται αποκλειστικά από κυρίες. Αυτά που εξάπτουν την περιέργεια είναι το εξώφυλλο, η γραμματοσειρά και το λογότυπο. Με τις πρώτες νότες σκάει το χαμόγελο της ικανοποίησης, η φάτσα του πέτυχα διάνα. Οι Maiden-ικές αναφορές είναι έκδηλες, όπως φανερό είναι και το παλιακό ύφος. Η αγάπη των κυριών από το Γκέτεμποργκ για τους Thin Lizzy είναι επίσης εξόφθαλμη, εκείνο όμως που μου έκλεψε την καρδιά είναι το #7. Ο επικός χαρακτήρας και οι φωνητικές μελωδίες του "Ride On" είναι το κάλεσμα στη μάχη που δε θα το αρνηθεί ούτε ο πιο λιπόψυχος. [Γ.Ζ.]

Bandcamp

Nouns - Lonely Place Of Dyin
(Post-Hardcore/Experimental Rock/Emo)

Αξίζει να διαβάσετε τις σημειώσεις για κάθε κομμάτι καθώς τα ακούτε. Είναι πολύ προσωπικά και σίγουρα αρκετά συναισθηματικά. Η μουσική, οι στίχοι και οι σημειώσεις προσπαθούν να αναγκάσουν τον ακροατή να διαλογιστεί τη λύπη του και την απαλλαγή του από τη θλίψη. Η μουσική παίρνει πολλά διαφορετικά στυλ και τα πολτοποιεί. Είναι ένα μοντέρνο, πειραματικό emo με σκληρά φωνητικά, αλλά έχει κι άλλα στοιχεία μέσα που αξίζει να βρίσκεις και να ανακαλύπτεις σε κάθε ακρόαση. Είναι δύο μεγάλα τραγούδια που ουσιαστικά είναι χωρισμένα σε πολλά μικρότερα. Είναι έντονο και βαρύ από κάθε άποψη. Πάρα πολύ καλό και δύσκολα έως και επίπονα απολαυστικό. [Θ.Γ]

Bandcamp

Octopus Ride - II
(Psych)

Πόσο υπέροχα μυσταγωγική μπορεί να είναι αυτή η νεο-ψυχεδέλεια που δε φοβάται να γίνεται ρυθμικά μονοδιάστατη και mid-tempo, που χτίζει ηχητικά στρώματα, που είναι μελωδική χωρίς να επιβάλλεται, που υιοθετεί και υιοθετείται από το shoegaze; Που δημιουργεί ήχους που γεμίζουν το χώρο, τρυπώνουν στο μυαλό σου, λικνίζουν το σώμα σου; H δεύτερη δουλειά των Octopus Ride μετά από 8 χρόνια προσφέρει όλα αυτά και, τόσο στις στιγμές που κάνει περήφανο τον Syd Barrett, όσο σε αυτές που αναβιώνει τους Spacemen 3, είναι μία πρόταση που είναι αδύνατο να της αντισταθείς. [Κ.Σ.]

Bandcamp

Postea - Cesty
(Neocrust)

"Cesty" στα τσέχικα σημαίνει δρόμους, μονοπάτια. Οι Postea με αυτό το φιλοσοφημένο μανιφέστο επιχειρούν να συνθέσουν το ψυχογράφημα της ανασφάλειας, του μετέωρου επόμενου βήματος. Καβαλάνε το d-beat και αφήνουν τις πικρές τους μελωδίες και τα νεκρικά φωνητικά να γίνουν το άρμα που αναζητά την πηγή, το αθύπαρκτο. Πίσω από τη μουντή παραγωγή κρύβεται όλη η ουσία του υπο-ιδιώματος, αναβλύζει αυτή η μαυρίλα που ταξιδεύει μέσα από διαθέσεις, που δίνει χρώμα στη μελαγχολία, που αιχμαλωτίζει έναν κόσμο που αποσυντίθεται. Δίσκοι όπως αυτός δεν αφήνουν την ελπίδα να σβήσει, απαντούν στο γιατί η αναζήτηση αυτών των ηχοχρωμάτων δεν ματαιώνεται, ηχούν όχι απλά επίκαιροι, αλλά ως οι μοναδικοί που έχουν νόημα. [Α.Ζ]

Bandcamp

Sleep Moscow - Of The Sun
(Alternative)

Η έναρξη δίνει την εντύπωση πως πρόκειται για μια από τις μελαγχολικές συνθέσεις των Beirut. Αν και η διάθεση παραμένει, το ύφος στρέφεται περισσότερο προς τους πρόσφατους Arctic Monkeys χωρίς να ενστερνίζεται απόλυτα το rock χαρακτήρα τους. Με μπόλικα έγχορδα, πλήκτρα και τα «ζεστά» φωνητικά του Arvid Hällagård των Greenleaf αφήνουν ένα πολύ οικείο αποτύπωμα. Ο τίτλος του δίσκου μόνο τυχαίος δεν είναι και δικαιολογεί την αίσθηση πως σίγουρα η ταινία του Tarkovsky αποτελεί μια σημαντική πηγή έμπνευσης τόσο μουσικά όσο και στη σύλληψη του concept. [A.Κορ.]

Bandcamp

Sleep Terror - Above Snakes
(Progressive Death Metal)

Το "Above Snakes" είναι ένα αρκετά ιδιαίτερο άκουσμα. Αν και σαν χαρακτηρισμός, του κολλάει πιο εύκολα το progressive death metal, η ατμόσφαιρα του σε παραπέμπει σαφώς σε dark country/americana. Ούτε η μικρή του διάρκεια (μόλις 27 λεπτά), ούτε η έλλειψη φωνής, είναι ικανές να σε αποτρέψουν από την απόλαυση ενός εξαιρετικού fusion διαφορετικών ειδών, όπως το τεχνικό death metal και το surf rock. Στις ακραίες του στιγμές ("At Wit’s End") επιτελεί εξαιρετικά το έργο του, ενώ στις πιο western ("Trail Of Fears", "Hindsight First" θριαμβεύει. [Α.Κορ.]

Bandcamp

Smooth Motion - Boogie Inside
(Blues/Boogie Rock)

Και θα αναρωτηθείς τώρα, τι δουλειά έχει εδώ μια μπάντα με τον τρίτο της δίσκο; Δικαίωμα: Είναι η πρώτη φορά που τους ακούμε και δε φαίνεται να είναι ιδιαίτερα γνωστή εκτός Γαλλίας. Και γιατί δεν κάνατε κανονική παρουσίαση δίσκου; Επειδή θα αλλοιώναμε τη δημοκρατική διαδικασία ψηφοφορίας για τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς. Βγήκαμε κι από πάνω δηλαδή με το ανελέητο hammond και το οριακό τζαμάρισμα. Είναι η μπάντα εκείνη που με το πρώτο άκουσμα σου κάνει για τοπικά live club, που αφήνει τους θαμώνες με το στόμα ανοιχτό και μέχρι εκεί. Ε, όχι. To rock 'n’ roll είναι η βάση της μουσικής τους φιλοσοφίας και με το 70s blues rock που το παίζουν στα δάκτυλα, έχουν τα φόντα να μπουκάρουν στα μεγάλα σαλόνια. [Γ.Ζ.]

Bandcamp

Spread Joy - Spread Joy
(Post-Punk/No-Wave)

Το ψυχοτρόπο και εκκεντρικό post-punk του κουαρτέτου από το Σικάγο, χρωστάει πολλά σε Wire, Mission Of Burma, no-wave πρωτοστάτες και γενικότερα πυλώνες του εν λόγω ήχου στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Ε και; Σε δεκατέσσερα λεπτά ξεδιπλώνει τόσες αρετές όσο άλλες μπάντες σε τριπλάσια διάρκεια. Πετάει στη μέση και την κομματάρα το "Unoriginal" με την εκφορά-αναφορά σε αυτό, και εγώ ψάχνομαι με το πνεύμα των φωνητικών της Briana Hernandez, τα οποία, πίσω από τους χρωματισμούς τους, κρύβουν, όπως και το νεύρο των συνθέσεων, μια hardcore φιλοσοφία. Το "Spread Joy" δεν είναι απλώς διασκεδαστικό, αλλά απαιτεί την προσοχή με την ευφυία και την ανεπιτήδευτη αποψάρα του. [A.Z]

Bandcamp

Starlight Ritual - Sealed In Starlight
(Heavy Metal)

Το δίλημμα εξαρχής ήταν αν αξίζει κανονική παρουσίαση ή όχι. Δεδομένης της άγνοιάς μας για την μπάντα και τα πεπραγμένα της, επιλέχθηκε το «υπόγειο». Η απήχηση αυτής της κυκλοφορίας πάντως, μόνο ως υπόγεια δε λογίζεται. Και πώς να μείνει εκεί όταν οι Καναδοί από το Quebec (υπάρχει βέβαια σύνδεση με την black metal σκηνή τους) ξυπνάνε δυνατές αναμνήσεις και πατάνε όλα τα πιθανά κουμπάκια της μουσικής μας εγρήγορσης; Μακριά από διάφορα αναβιωτικά κύματα, θα χαροποιήσουν εξίσου τους επικούς, τους σκληροροκάδες, ενώ και η bluesy οσμή των συνθέσεων δεν περνά απαρατήρητη. Πρωταγωνιστής ο Damien Ritual, πάει πολύς καιρός που ένα "look out, beware!" ήχησε τόσο εκκωφαντικά. Εντελώς must listen. [Π.Ζ.]

Bandcamp

Tanner Merritt - Cyrus I Weight Of Reflection
(Alternative/Ambient/Experimental)

Οι O'Brother είναι μεγάλη γκρουπάρα, τόσο μεγάλη που δεν είχα κανένα ενδοιασμό να συμπεριλάβω το "You And I" στα αγαπημένα μου άλμπουμ του 2020. Ο Tanner Merritt είναι ο τραγουδιστής/κιθαρίστας του γκρουπ, ευτυχώς όμως η σόλο του δουλειά απομακρύνεται αρκετά - στο μέτρο του δυνατού - από εκείνους. Οι Radiohead-ική του χροιά είναι φυσικά εδώ, όμως το άλμπουμ αυτό είναι περισσότερο ηλεκτρονικό και βασισμένο στα synths, παρά στις κιθάρες. Τα ambient στοιχεία και τα ατμοσφαιρικά πιάνα σπρώχνουν το "Cyrus I: Weight Of Reflection" σε αφηρημένες κι ενδοσκοπικές κατευθύνσεις, η φωνή του Merritt όμως διατηρεί τον ευθύ της συναισθηματισμό, εγκλωβίζοντας τον ακροατή σε έναν γλυκό, ονειρικό κόσμο, όπως ακριβώς κι οι O' Brother. Πρόκειται για τεράστιο κομπλιμέντο. [Α.Καλ.]

Bandcamp

The Amazing Devil - Ruin
(Alt-Folk/Baroque)

Λες κι έχουν αιχμαλωτίσει την εξέχουσα θεατρική παράδοση της γενέτειρας τους, οι The Amazing Devil είναι ένα εξαιρετικό folk σχήμα από το Λονδίνο των οποίων τα έργα αξίζουν να βιωθούν ως ολοκληρωμένες παραστάσεις. Ο συνδυασμός ανδρικών και γυναικείων φωνητικών προσφέρει εναλλαγές ρόλων, διαλόγους και μονολόγους και οι στίχοι μοιάζουν περισσότερο με λιμπρέτο. Η ενορχήστρωση υποστηρίζει, άλλοτε ακουστικά κι άλλοτε ορχηστρικά, διατηρώντας έναν υψηλό αφηγηματικό τόνο σε όλη τη διάρκεια του "Ruin". Κυρίως όμως, αυτό που μετράει είναι το πάθος και το άπλετο συναίσθημα που χαρίζει η μουσική. Παρά το μελόδραμα του, αυτός ο διάβολος είναι στ' αλήθεια συναρπαστικός. [A.Καλ.]

Bandcamp

The Penitent Man & Cortége - Legends Of The Desert Volume 2
(Stoner)

H έρημος - και η εταιρία τους προφανώς - είναι το κοινό σημείο που ενώνει τις δύο αυτές ενδιαφέρουσες μπάντες από τις ΗΠΑ σε αυτό το συνεργατικό (κάθε μια γεμίζει από μια πλευρά του βινυλίου) άλμπουμ. Οι Penitent Man ακουμπάνε περισσότερο στο κλασικό hard rock και σε στιγμές αυτή η desert αισθητική ενώνεται με το progressive, ειδικά στο μικρό αριστούργημα του δίσκου "Rest My Weary Head" το οποίο ντυνει μαγικά με τα πλήκτρα του ο Todd Ogren των Rival Sons. Οι Cortége παρουσιάζουν μια πιο βαριά και σκοτεινή πλευρά της ερήμου που στην κλιμάκωση της προσφέρει μουσικά ένα δυνατό heavy metal ξέσπασμα. Συνολικά οι πέντε συνθέσεις περνάνε στο μυαλό μας spaghetti μονομαχίες το καταμεσήμερο, ανεμελο σεργιάνι, ψυχεδελικά ταξίδια, τρομακτικά όνειρα και αιματηρές συγκρούσεις - σαν να θέλουν να καλύψουν οτιδήποτε είχε ή θα συμβεί με βάση μια αχανή και μυστηριώδη κινηματογραφική έρημο. [Α.Μ.]

Bandcamp

Tremor Ama - Beneath
(Heavy/Psych/Space/Prog Rock)

Από τα αγαπημένα buzzer beater της χρονιάς. Δεν ξέρω αν οι Γάλλοι θα έκαναν θραύση όντας στην κεντρική μας σελίδα για κανα δυο μέρες, μικρή όμως σημασία έχει όταν έχουμε να κάνουμε με μια τόσο ποιοτική δουλειά. Με κάποιον τρόπο θα φτάσει στ’ αφτιά που θα εκτιμήσουν το δίσκο. Ποια είναι αυτά; Το κοινό των My Sleeping Karma, αν αφαιρέσεις τα εξωτικά τους μέρη και σταθείς στη δομή και το ύφος των συνθέσεων. Και κάπου εδώ στο βάθος αχνοφαίνεται μια μεγάλη πόρτα που λογικά θα την ανοίξεις. Τα πρώτα που θα συναντήσεις είναι ο τεράστιος ήχος τους, η ψυχεδέλεια των πρώιμων Monster Magnet, η post αισθητική στις κιθάρες και το ορθολογικό fuzz. Θα σου έφτιαχνα και τετράστιχο με το Κογιανισκάτσι αλλά θα λογοκριθώ. [Γ.Ζ.]

Bandcamp

Trippelgänger - First Trip
(Doom Rock)

Αν σου πω τώρα πως μόλις τους άκουσα σχηματίστηκαν στο μυαλό μου τρία γράμματα, θα με πιστέψεις; Και για να το κάνω πιο ιντριγκαδόρικο, θα δώσω τη βοήθεια του κοινού και θα αποκαλύψουμε μαζί μια εγχώρια μπάντα του είδους. Οι Δανοί doom rockers έχουν μια άμεση ηχητική σχέση με τους BUS και τη ριφολογία που τους δέρνει. Αν υπάρχει κάπου μια διαφοροποίηση, είναι στο βαθμό που ασπάζονται τούτοι εδώ λίγο περισσότερο το ωμό doom rock των Pentagram. Υπάρχει όμως, σχετικά καλά κρυμμένη, μια ωδή στο heavy ήχο των Death SS που κάνει το πόνημά τους ακόμα πιο αγαπησιάρικο. Η αλήθεια είναι πως τους περιμένω στη γωνία έπειτα από το EP αυτό για κάτι σπουδαίο. [Γ.Ζ.]

Bandcamp

Tschaika 21/16 - Prinzessin Teddymett
(Math Rock)

Το project του Tim Mentzel, κιθαρίστα των βερολινέζων Rotor και του Onkel των Ohrbooten είναι πραγματικά ένα καλά κρυμμένο μυστικό. Το ιδιαίτερο progressive των Tschaika 21/16 απέχει πολύ από την υπάρχουσα σκηνή. Πατώντας στο math rock και με εκτεταμένη τη χρήση των χάλκινων πνευστών καταφέρνει να ξεχωρίσει για το στυλ του, ενώ οι περίεργοι ρυθμοί που επιστρατεύουν ("GoTTdzillas Allzweckaffe") παραπέμπουν ακόμα και σε Tool. Στη σπάνια περίπτωση που έχεις έρθει σε επαφή με τους Dyse, οι πιθανότητες να εκτιμήσεις το "Prinzessin Teddymett" αυξάνονται. [A.Kορ.]

Spotify

UDDA - MMXI
(Crust)

Ηχογραφήθηκε το 2016 αλλά «έμεινε κρυμμένο μέχρι τα χρόνια της πανούκλας». Την Πρωτοχρονιά του 2021, οι Μεξικανοί το εξαπέλυσαν. Κύκνειο άσμα ή όχι, αυτό το άλμπουμ, με την τεχνική, τον όγκο, το ψύχος και την πύρινη κόλαση που το διακατέχουν, δεν είναι μια τυπικά «καλή» extreme κυκλοφορία. Ξεκινά από την κληρονομιά των His Hero Is Gone και των Tragedy αλλά φτάνει μέχρι το σύγχρονο black metal αφού συρθεί μέσα από λάσπες. Έχει περάσματα που κόβουν την ανάσα, και άλλα που ηχούν επίπονα. Διαρκεί σχεδόν δεκατέσσερα λεπτά και κηρύττει το μαύρο μέλλον. Αφιέρωσε λίγο χρόνο να σκεφτείς το τέλμα των ετών της πανδημίας καθώς και όσα ξημερώνουν. Το crust των UDDA ηχεί ως προφητεία.

Bandcamp