Το Rocking.gr προτείνει: ''Υπόγειες'' κυκλοφορίες του 2007

Από τους Άλκη Κοροβέση, Γιώργο Ζαρκαδούλα, 25/02/2008 @ 09:02
Το 2007 μπορεί να μας άφησε χρόνους εδώ και κάμποσο καιρό, αλλά καλή του ώρα, μας άφησε και με ένα πλατύ χαμόγελο ζωγραφισμένο στα πρόσωπά μας. Η χρονιά ήταν εξαιρετική, όπως θα έλεγαν και κάποιοι οινοπαραγωγοί, και η αναλογία της ποσότητας των κυκλοφοριών με την ποιότητά τους ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητική. Κάποιες από αυτές, όμως, για κάποιους λόγους δε βρήκαν ποτέ το δρόμο τους στα ράφια των δισκοπωλείων, κάποιες άλλες επεδίωξαν να παραμείνουν αφανείς, αρκετές όμως έπεσαν στα χέρια μας και βρήκαν θέση αρχικά στα cd players μας και κατόπιν στην καρδιά μας... Θα ήταν κρίμα να μη σας παρουσιάζαμε ένα μικρό έστω μέρος από τις «εκτός συναγωνισμού» κυκλοφορίες της περασμένης χρονιάς κι έτσι σας αποκαλύπτουμε μερικά από τα καλά κρυμμένα μυστικά μας. Καλή σας ανάγνωση...

The Amazing World Of Arthur Brown - "The Voice Of Love"

Ο ζωντανός θρύλος Arthur Brown, ο σκηπτροφόρος του ψυχεδελικού underground, o τσαρλατάνος με τη θεσπέσια φωνή, καταθέτει μια νέα μεταχρονολογημένη επιταγή μαγείας στην τράπεζα της ροκ δισκογραφίας. Μια σειρά από έντεκα folkίζουσες ακουστικές μπαλάντες, με μοναδικούς σπινθήρες ηλεκτρισμού τη διακριτική κιθάρα του Dick Taylor των Pretty Things (στο "That's How Strong My Love Is") και το λαρύγγι του Arthur Brown.

H συνεργασία του Brown με τον πολυτάλαντο (αλλά όχι πολύβουο) πολυοργανίστα Nick Pynn έδωσε ένα αδαμάντινο άλμπουμ. Παλιότερα κομμάτια βρήκαν νέο ήχο ("The Voice Of Love", "All The Bells", "Devil's Grip"). Ανάμεσά τους, μια σειρά από εξαιρετικές καινούριες συνθέσεις, με εξέχον το "Gypsies", σε ντουέτο με τη Scarlett Wrench των Malchicks, μια γλυκόπιοτη διασκευή στο "Kites" των Simon Dupree And The Big Sound και έκκριση πικρού πάθους στη διασκευή του "That's How Strong My love Is".

Χρυσαφένιες ψηφιακές χαρακιές, σε ένα πλακουτσό κομμάτι πλαστικού που αντανακλά το φως. Έμψυχη ύλη. Ευχαριστούμε κύριε Brown.

www.myspace.com/arthurbrownmusic





Black Lab - "Passion Leaves A Trace"

Αφού είδαν και απόειδαν με τις δισκογραφικές, οι Black Lab αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν τον τρίτο τους δίσκο μόνοι τους! Η ειρωνεία; Το "Passion Leaves A Trace" είναι όχι μόνο ο κορυφαίος δίσκος των Αμερικανών, αλλά και ένα εκ των κορυφαίων alternative άλμπουμ του 2007! Ένας δίσκος δηλαδή που πολλές εταιρίες θα ήθελαν να είχαν κυκλοφορήσει...

Το κομμάτι "Mine Again", χωρίς την υποστήριξη κάποιας πολυεθνικής ή των ραδιοφώνων, με αποκλειστική διαφήμιση μέσω του myspace και διάφορων blogs κατάφερε να «χωθεί» ανάμεσα στις υψηλότερες θέσεις των charts του iTunes. Που να κυκλοφορούσε και κανονικά...

Με βάση τα δικά μου κριτήρια, το "Passion Leaves A Trace", παρά τις κατά στιγμές πολυσυλλεκτικές επιρροές του (βλ. electronica, folk, soul κτλ), αποτελεί τον ορισμό του σύγχρονου alternative - post grunge - rock.

Οι οπαδοί των Coldplay, των Travis και των U2 καλείστε να τους ακούσετε άμεσα στην παρακάτω διεύθυνση: www.myspace.com/blacklabband





Diablo Swing Orchestra - "The Butcher's Ballroom"

(Ακολουθούν αποσπάσματα από την αναλυτική κριτική που βρίσκεται εδώ: www.rocking.gr/review1286.php)

Ωραίο background έχει αυτή η avant garde μπάντα από τη Σουηδία, η οποία μόλις με το ντεμπούτο της κατορθώνει να δημιουργήσει κάτι πραγματικά ξεχωριστό και ενδιαφέρον. Είναι γεγονός πως ακούγοντας το "The Butcher's Ballroom" δε μπορεί κανείς να ανασύρει εύκολα από τη μνήμη του κάτι αντίστοιχο από το παρελθόν. Το ύφος των D.S.O. ευτυχώς δεν περιορίζεται στο metal. Στα κομμάτια τους μπορεί κανείς να αναγνωρίσει ήχους από progressive metal, jazz, swing, flamenco, waltz, ανατολίτικη, αναγεννησιακή, ηλεκτρονική μουσική καθώς και στοιχεία rock και κλασσικής όπερας. Πώς είναι δυνατόν όλα αυτά να μοιράζονται ομοιόμορφα και να μην σπαταλώνται άσκοπα και άκομψα σε κομμάτια που θυμίζουν μουσικό αχταρμά;

Και όμως αυτό γίνεται στον εν λόγω δίσκο. Η δομή των κομματιών βασίζεται στο metal, ωστόσο η πολυμορφικότητα τους, τους δίνει το δικαίωμα να ανασάνουν. Η χρήση sitar, ηλεκτρονικών στοιχείων, βιολιού, τσέλλου, πνευστών, οπερατικών γυναικείων φωνητικών, ανδρικών μελωδικών και brutal γίνεται έξυπνα και με τρόπο που αναδεικνύει τα κομμάτια. Η πολύ καλή παραγωγή έρχεται σαν επιστέγασμα όλων αυτών και το αποτέλεσμα είναι αυτό που εκπλήσσει.

Μοναδική (μεταφορικά και κυριολεκτικά) δουλειά από τους Diablo Swing Orchestra που αξίζει την προσοχή όσων αρέσκονται στην πλειοψηφία των ειδών που προανέφερα.

www.myspace.com/diabloswingorchestra





Fall Of Efrafa - "Owsla"

Εδώ έχουμε μία ιδιαίτερη περίπτωση. Το περσινό συγκλονιστικό ντεμπούτο των Fall Of Efrafa επανεκδόθηκε φέτος, το όνομα τους έτυχε ευρύτερης αναγνώρισης στους underground κύκλους και μιας και το ανακαλύψαμε μαζί με τη «νέα σοδειά» είπαμε να σας το παρουσιάσουμε.

Τολμώ να δηλώσω πως χαλαρά αξίζουν θέση στο φετινό και περσινό top 5 μου. Και γιατί όχι δηλαδή, αφού ο δίσκος είναι άψογος από την αρχή ως το τέλος! Η μουσική κυμαίνεται σε crust / old-school hardcore ύφος, ενώ οι κιθάρες «χώνουν» πιασάρικα μέρη, το ένα μετά το άλλο. Και σα να μην έφταναν αυτά, πάρε να 'χεις και κάμποσα Neurosis meets Godspeed You Black Emperor μέρη, με βιολιά που όπου παρεμβαίνουν «γκρεμίζουν ουρανοξύστες» και γενικά απογειώνουν ακόμα περισσότερο τις συνθέσεις.

Τα παλικάρια και μελωδία έχουν, και «πάρτα» χαρακτήρα, κι από όλα. Έχουν και «τραγουδισταρά» με φωνή που καίει τα σωθικά. Στα καπάκια έβγαλαν το "Elil". Προσπεράστε το και τραβάτε κατά ντεμπούτο μεριά. Στο myspace τους δε θα βρείτε κομμάτια, αλλά όλο και κάτι θα πετύχετε στο επίσημο site: www.fallofefrafa.com





Iron Man - "Submission"

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε τη φράση «Iron Man»; Σίγουρα όχι οι Αμερικανοί Iron Man, που ξεκίνησαν ως tribute μπάντα των Διδασκάλων Black Sabbath και εξελίχτηκαν σε άξιους μαθητές που κουβαλούν μέχρι τις μέρες μας επάξια τον doom «σταυρό του μαρτυρίου» στις πλάτες τους, προσεγγίζοντας πιστούς και άπιστους στους underground κύκλους.

Το 2007 μας έκαναν την τιμή να κυκλοφορήσουν ένα ολοσκότεινο άλμπουμ που τιτλοφορείται "Submission" και περιέχει 5 επικά έπη (Θοδωρή αμάρτησα, συγχώρα με), βουτηγμένα στο doom των '70s, με σαμπαθική απόχρωση και σατανική μελωδία πέρα ως πέρα, προς τέρψιν των αμαρτωλών ώτων μας.

Ευχάριστη παρέκκλιση το "Crazy Fingers", ένα σπινθηροβόλο ιντερλούδιο που παραπέμπει σε μελαγχολικά και ευαίσθητα μονοπάτια. Θα τους βρείτε στο myspace τους: www.myspace.com/ironmanband καθώς και στο freewebs.com/provisions. Μετανοείτε!





The Pax Cecilia - "Blessed Are The Bonds"

Το "Blessed Are The Bonds" αποτελεί μία από τις σπουδαιότερες αυτοχρηματοδοτούμενες κυκλοφορίες του 2007 (μαζί με την αντίστοιχη εγχώρια των Synesthesia). Οι Νεοϋορκέζοι μας πέταξαν το μπαλάκι και περιμένουν να παίξουμε μπάλα στο δικό τους γήπεδο, που είναι στρωμένο με αραχνοΰφαντο χαλί και post / ambient / metal / epic rock προεξέχοντα κρόσσια.

Πανδαισία έγχορδων, πλήκτρων και κενά αέρος, ένεκα της ηλεκτρικής κιθάρας, κατακλύζουν τα 60 λεπτά της ύπουλης αυτής κυκλοφορίας. Ύπουλη με την έννοια του ότι άλλο δώρο είχα παραγγείλει στον Άγιο Βασίλη κι άλλο μου έφερε ο αθεόφοβος, μεταμφιεσμένος σε ταχυδρόμο και μάλιστα δωρεάν!

Η συσκευασία είναι απλά απίστευτη και η παραγγελία μπορεί να γίνει μέσω του myspace της μπάντας. Καλό θα ήταν όμως να συνεισφέρουμε τον ελάχιστο οβολό μας για μια προσπάθεια που έχει γοητεύσει άπαντες όσους εμπιστεύτηκαν το ένστικτό τους κι άκουσαν μέχρι και ψείγματα epic black (βλ. "The Progress") ή απλά όταν η μουσική γίνεται τέχνη με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Αποκτήστε το και ευλογήστε όποιον θέλετε που δεν είστε (είμαστε) κουφοί...

www.myspace.com/thepaxcecilia





Porcupine Tree - "Nil Recurring" (ep)

Εάν συνδύαζαν τις καλές ιδέες των δύο φετινών τους κυκλοφοριών, θα είχαμε έναν αρκετά «killer» σε ποιότητα δίσκο. Και δεν το καταλαβαίνω. Κάπου εδώ λοιπόν χώνεται σφήνα και το παραπάνω ερωτηματικό σε παρένθεση: Γιατί κυκλοφορούν το υλικό αυτό σε ένα ep; Γιατί το "Normal" δεν επικράτησε; Μήπως τελικά το "Nil Recurring" είναι ένα πείραμα;"

Κάπως έτσι αποτυπώθηκαν οι σκέψεις μου σχετικά με την τελευταία studio δουλειά των Porcupine Tree, ένα ep που αρχικά προοριζόταν για τους πιο "πιστούς" οπαδούς του γκρουπ. Για να λυθούν (;) τα όποια ερωτήματα, σας παραπέμπω στο πλήρες κείμενο που βρίσκεται στο ακόλουθο link:

www.rocking.gr/review1663.php. Καλή ανάγνωση!





Revolting Breed - "Rise Against"

(Ακολουθούν αποσπάσματα από την αναλυτική κριτική που βρίσκεται εδώ: www.rocking.gr/review1107.php)

Πολλά μπορούν να ειπωθούν για το συγκεκριμένο δίσκο. Προσωπικά αυτό που με εντυπωσίασε είναι η υπευθυνότητα και ο επαγγελματισμός με τα οποία οι Revolting Breed χειρίστηκαν την όλη κατάσταση και κατάφεραν να κυκλοφορήσουν έναν δίσκο που δε μπορεί να περιοριστεί στα σύνορα αυτής της χώρας. Οι συνθέσεις κινούνται σε πολύ υψηλά επίπεδα σουηδικού death και thrashcore. Κάπου μεταξύ "Slaughter Of The Soul" και "The Haunted Made Me Do It", με μια παραγωγή που όμοια της δύσκολα ακούς από ελληνικό συγκρότημα.

Οι ιδέες που περιέχονται στα κομμάτια φανερώνουν το πόσο πολύ τα παιδιά έχουν μελετήσει τις συνθέσεις των Björler, Jensen και Svensson, αφού κινούνται πιστά στα χνάρια τους και κατορθώνουν να δημιουργήσουν κάτι διόλου ευκαταφρόνητο. Δεν αντιγράφουν απλώς, αλλά λειτουργούν ως φίλτρο, κρατώντας ό,τι είναι πραγματικά αξιόλογο. Σε αυτό το πολύ καλό υλικό προσθέτουν τα δικά τους πιασάρικα riffs, με τις πολλές αρμονικές, και δημιουργούν μια πιο groovy κατάσταση, ό,τι πρέπει για moshpit. Τα φωνητικά προσδίδουν ακόμα μεγαλύτερη επιθετικότητα στα κομμάτια, όντας κατά βάση μοχθηρά και υποχθόνια, βγαλμένα από τον πιο βρωμερό βόθρο.

Ακούστε τους επειγόντως στο www.myspace.com/revoltingbreed και αν σας αρέσουν αγοράστε το album για μόνο 5 ευρώ.





Sister Sin - "Smash The Silence" (ep)

Την περίπτωση των Sister Sin την είχαμε εξετάσει και στο παρελθόν, όπου ασχοληθήκαμε με την τελευταία τους promo κυκλοφορία (για περισσότερα, τσεκάρετε το σχετικό link: www.rocking.gr/review1336.php).

Αυτή τη φορά έχουμε κάτι πιο «επίσημο», το λεγόμενο "Smash The Silence" ep. Το υλικό του αποτελείται από τα δύο κομμάτια του "Promo 2007", επαναηχογραφημένα, συν τρεις φρέσκιες και εξίσου καλές (αν όχι καλύτερες) συνθέσεις.

Η παραγωγή βρίσκεται σε εξαιρετικά επίπεδα, η φωνή της Liv συνεχίζει να τσακίζει και γενικά τα πράγματα πάνε όλο προς το καλύτερο - ευελπιστούμε δηλαδή σε ένα δεύτερο full length. Αφού ρε παίδες κομμάτια έχετε, και «δυνατά» μάλιστα, τι το καθυστερείτε;

Κάπου εδώ προτιμώ να βάλω μία τελεία και να στρέψω το βλέμμα μου κατά Σουηδία μεριά, όπου τα δεδομένα δείχνουν ολοένα και πιο ευνοϊκά για τον hard & sleaze ήχο. Μετά το "New Wave Of Doom Retro Rock" (credits to Γιώργος Ζ.), έχουμε τη σειρά των «ποζεριών» που σιγά - σιγά σκάνε μύτη. Μέχρι να μας κατακλύσουν, χώστε το "Breaking New Ground" και βάλτε παραδίπλα λοιπές Σουηδίλες τύπου Crashdiet και Crazy Lixx. Ο Καιρός Γαρ Εγγύς. Ετοιμαστείτε. Μέχρι τότε:

www.myspace.com/sisterssin

  • SHARE
  • TWEET