Το Rocking.gr προτείνει: «Υπόγειες» κυκλοφορίες του 2013

Όσο περνάει ο καιρός, τόσο δε βάζουμε μυαλό κι ακούμε ολοένα και περισσότερη μουσική. Κάπως έτσι φτάσαμε για ακόμη μια φορά στο σημείο να σας παρουσιάσουμε κάποιους δίσκους και καλλιτέχνες που είτε κάνουν τα πρώτα δισκογραφικά τους βήματα, είτε παίζουν live μπροστά σε συγγενείς και φίλους, είτε προκάλεσαν αίσθηση στο εξωτερικό, είτε ακόμα είναι παλιές καραβάνες με το ελάχιστο της αναγνώρισης / δημοφιλίας.

Από Grindcore μέχρι Blues Rock κι από Folk Rock μέχρι Drone Metal, το μόνο σίγουρο είναι πως μας άρεσαν αρκετά για να τους αφιερώσουμε μερικές αράδες και να τους γνωρίσετε κι εσείς με τη σειρά σας. Happy digging για ακόμα μια χρονιά και προσοχή στα εξώφυλλα...
 

Agents Of Abhorrence - "Relief"
Psychocontrol Records
(Grindcore)

Σε μια πολύ καλή χρονιά για το grind οι Agents Of Abhorrence, βάζουν το δικό τους λιθαράκι και ξεχωρίζουν. Συνδυάζοντας άψογα τις old-school-ίλες των Napalm Death, λίγη από την τεχνική των Discordance Axis, την πολεμική διάθεση των Bolt Thrower και το ξύσιμο των Mumakil, οι ΑοΑ ξέρουν τι πρέπει να κάνουν για να μας ταρακουνήσουν. Τα 17 τραγούδια που αποτελείται το "Relief" προκαλούν μπάχαλο και μέσα σε μόλις ένα τέταρτο που διαρκεί, σπάνε αυχένες με τους εξοντωτικούς ρυθμούς τους. Η τεχνική τους και ο crunch-αριστός ήχος στις κιθάρες, τους προσδίδει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα και διαφοροποιεί το "Relief" όχι μόνο από τις προηγούμενες δουλειές της μπάντας αλλά και από τον σωρό.

Soundcloud

Μανώλης Κληρονόμος

Alameda 3 - "Późne Królestwo"
Instant Classic
(Psychedelic/Space Rock)

Οι Alameda 3 ανήκουν στο «βαθύ» underground, τόσο όσον αφορά στη (μηδαμινή) δημοσιότητα που έχουν λάβει, όσο και στην ίδια τη μουσική που παίζουν. Πρόκειται για project του κύριου Kuba Ziołek, τον οποίο κάποιοι ενδεχομένως να γνωρίζουν από τους πολύ ποιοτικούς droners Stara Rzeka. Ο Ziołek, με όχημα τους Alameda 3, μας προσφέρει οργανική ψυχεδέλεια σε έναν στριφνό δίσκο που απαιτεί πολλές ακροάσεις και ανταμείβει. Το krautrock συναντά το black metal, το space rock απορροφάται από noise δίνες και η dream pop δεν φοβάται να συμπορευτεί με τη folk. Η γενικότερη αίσθηση δεν είναι σκοτεινή, όπως θα περίμενε κανείς, καθότι κυρίαρχες είναι οι μυστηριακές ατμόσφαιρες. Το "Późne Królestwo" είναι ένα άλμπουμ που εξετάζει τα όρια του psychedelic rock και το κάνει με προσωπικότητα.

Bandcamp

Μάνος Πατεράκης

Atlanter - "Vidde"
Jansen Platerproduksj
(Indie Rock/Progressive Rock)

Όταν είσαι Νορβηγός, ακόμα και indie rock να επιχειρήσεις να παίξεις, το κάνεις με μια διαστροφή που θα σε ξεχωρίσει εύκολα από το τσουβάλι. Οι Atlanter ακούγονται σαν οι Alt-J να αποφασίζουν ότι δεν θέλουν να απευθύνονται πια σε hipsters αλλά σε nerds των Jethro Tull. Η νεοψυχεδέλεια είναι ένα κραταιό στοιχείο της άκρως ιδιαίτερης μουσικής προσέγγισης των Atlanter και το "Vidde" είναι άνετα ο καλύτερος underground δίσκος που άκουσα φέτος. Άλμπουμ με συνοχή, ψυχή και όραμα. Προοδευτικό indie. Περιέχει και ένα από τα καλύτερα τραγούδια της χρονιάς, το υπέροχο "Pike".

Video

Μάνος Πατεράκης

Black Boned Angel - "The End"
Handmade Birds Records
(Drone Metal)

Είναι ο Campbell Kneale από την Νέα Ζηλανδία. Παράγει και noise αριστουργήματα ως Birchville Cat Motel. Απευθύνεται αποκλειστικά σε φίλους των Corrupted και των Sunn 0))). Αυτός είναι ο τελευταίος του δίσκος ως BBA όπως δήλωσε. Παρότι μετρά τουλάχιστον έξι ολοκληρωμένες δουλειές, παραμένει στον underground χώρο που του ταιριάζει γάντι. Εδώ, με την βοήθεια των James Kirk, φτιάχνει τρεις τεράστιες συνθέσεις που παίζουν με το θόρυβο, το industrial, dark ambient ήχους και μια ανελέητη μίξη Nadja και Earth βομβών. Sludge/doom riffs χτυπάνε αργά και δυνατά το στέρνο σου, πειραγμένα φωνητικά και εφέ διαλύουν το μυαλό σου. Βαρύ όσο τίποτα άλλο φέτος. Εξαντλητικό και ασύλληπτα ατμοσφαιρικό. Σάπιο και απίστευτα δυνατό. Κρίμα που είναι το τελευταίο κεφάλαιο στο βιβλίο της μπάντας.

Album Preview

Θεοδόσης Γενιτσαρίδης

Black Willows - "Haze"
Self Released
(Space/Psychedelic/Heavy Rock)

Η τετράδα από την Ελβετία δεν κουράστηκε ιδιαίτερα για να καταλάβει την εδώ παρουσία της. Το πρωτότοκό τους "Haze" έχει παραπομπές στους Monkey3 (πως αλλιώς άλλωστε), αλλά δεν μένει εκεί. Τα 69 λεπτά διάρκειάς του έχουν Sabbathίλα, χτίσιμο σε φάση postαρίσματος, «καθυστερημένα» φωνητικά και heavy riffs. Υπάρχει και μια διάχυτη raga ατμόσφαιρα που δένει ιδανικά με την ψυχεδέλεια που κουβαλάνε και το κυριότερο ...δεν βιάζονται. Παίρνουν τον χρόνο τους χωρίς να φλυαρούν, αφήνουν το κυρίως riff να τους πάει και δεν το πάνε. Εξόχως δΟΜημένο τόσο συνθετικά όσο και ενορχηστρωτικά, θα βρει ανταπόκριση από fans των Samsara, Colour Haze και My Sleeping Karma.

Bandcamp

Γιώργος Ζαρκαδούλας

Cage The Gods - "Favourite Sin"
The End Records
(Hard Rock)

Το «ένας Ιρλανδός, ένας Σκοτσέζος, ένας Ουαλός κι ένας Άγγλος» θα μπορούσε να είναι ανέκδοτο, στη προκειμένη περίπτωση όμως αυτό το παρεάκι τυχαίνει να ακούει στο όνομα Cage The Gods. Οι τέσσερις αυθάδεις πιτσιρικάδες από Βρετανικά Νησιά γράφουν το favourite όπως το μάθαμε κι εμείς όταν κάναμε αγγλικά και όχι αμερικάνικα, βγάζουν στη μουσική τους το hard rock των Guns N' Roses και των Thunder, έχουν μοιραστεί τη σκηνή παίξει με τους The Answer και τους Heaven's Basement, είναι καλοί παίχτες και διαθέτουν τον frontman που μπορεί να ξεχωρίσει. Στα τέσσερα κομμάτια του EP - προάγγελου του full-length ντεμπούτου τους ικανοποιούν όλα τα γούστα και αφήνουν υποσχέσεις για μια πολύ δυνατή συνέχεια. Με κορυφή το "Wake Up" που κερνάει πόνο και άξιους συμπαραστάτες το γκαζιάρικο "Favourite Sin", το πιο μελωδικό "From The Start" και το "Sacrifice" σε ακουστική εκτέλεση για σβήσιμο, έχουν θέσει σοβαρή υποψηφιότητα για μια θέση στις καλύτερες hard rock κυκλοφορίες του '14. Κοντός ψαλμός αλληλούια που θα 'λεγαν και οι καλόγριες του εξωφύλλου.

Bandcamp

Θοδωρής Ξουρίδας

Clouds Collide - "Until the Wind Stops Blowing..."
Khrysanthoney
(Black Metal / Shoegaze)

Chris Pandolfo. One man band. Όλα τα όργανα και τα φωνητικά δικά του. Ντεμπούτο κυκλοφορία αφιερωμένο στην μητέρα του, φωτογραφία της οποίας κοσμεί το εξώφυλλο του άλμπουμ. Δίσκος που στηρίζεται σε black metal μουσικές, αλλά γυροφέρνει μουσικά είδη όπως το post-rock, το shoegaze και άλλα ατμοσφαιρικά προοδευτικά παρακλάδια αυτών. Ατέρμονα συναισθήματα πλημμυρίζουν τις συνθέσεις και εκπληκτικά σκοτεινά περάσματα γεμίζουν τον χώρο με μαυρίλα και καταχνιά. Αν οι φετινοί δίσκοι των Deafheaven και των Altar Of Plagues σε ευχαρίστησαν, τότε κι αυτό εδω το διαμαντάκι θα σε ενθουσιάσει για τα καλά. Απόκοσμα και απόμακρα φωνητικά δένουν υπέροχα με θορύβους και ταχύτατα τύμπανα που σκουριάζουν κάπου στο βάθος των συνθέσεων και κλαίνε γοερά στο κορύφωμα αυτών.

Bandcamp

Θεοδόσης Γενιτσαρίδης

Domadora - "Tibetan Monk"
Self Released
(Heavy/Stoner Rock)

Ρε τα Γαλλάκια. Τρία είναι κι ακούγονται σαν δεκατρία. Ok, δεν είναι οι μόνοι που το κάνουν ούτε οι τελευταίοι, αλλά μπράβο τους! Έχουν μια παθολογική αγάπη στην όλη Nola φάση και τολμούν να παίξουν και blues χωρίς να τα τραγουδήσουν. Ιερόσυλους θα βιαστούν να τους χαρακτηρίσουν κάποιοι, έχω όμως το προνόμιο της ακρόασης του "Naïroya" και δεν θα συμμεριστώ την άποψή τους. Εκεί που βάζουν φωνητικά είναι σε πιο rock ήχους ("Chased And Cought") και καλά πράττουν εν τέλει, όπως καλώς έπραξαν και στην οργανική φύση του "The Oldest Man On The Left". Ένας -αρχικά- φόρος τιμής στους Kyuss που έπειτα από μερικά λεπτά, μετατρέπεται σε ελληνικό λαϊκό / blues του Μανώλη Χιώτη, ξαναγυρίζει στην πρώτη του φύση και κλείνει με το αναγνωρίσιμο σπάσιμο του Jimi Hendrix. Très bien σου λέω, très bien!

Bandcamp

Γιώργος Ζαρκαδούλας

Eleventh He Reaches London - "Bānhūs"
Hobbledehoy Record Co
(Alternative Rock/Post-Hardcore/Post-Rock)

Οι Αυστραλοί Eleventh He Reaches London είναι από τις συγκλονιστικότερες μπάντες που δεν έχεις ακούσει ποτέ. Ο τελευταίος τους δίσκος, το "Hollow Be My Name" του 2009, ήταν ένα άλμπουμ-βίωμα, όπου το post-hardcore, το screamo, το indie, το folk, το post-rock και το alternative γυρόφερναν ένα απίστευτα δοσμένο concept και συντελούσαν σε ένα δύσκολο και απελευθερωτικό αποτέλεσμα. Φέτος, αν και μείωσαν αισθητά τις ακραίες επιρροές τους, οι Eleventh He Reaches London παραμένουν μία από τις πιο ιδιαίτερες και ανατριχιαστικές μπάντες εκεί έξω. "Bānhūs" σημαίνει σπίτι από κόκαλα. Και σπίτι από κόκαλα σημαίνει άνθρωπος, σώμα. Όπως συμβαίνει με όλες τις genre-defying μπάντες, όσα είδη και επιρροές και να χρησιμοποιήσεις για την περιγραφή τους, πάλι θα έχεις αποτύχει να αποτυπώσεις το αποτέλεσμα που φτάνει στα αυτιά. Ας αρκεστούμε στο ότι οι εν λόγω Αυστραλοί με το όνομα παρμένο από το Don Juan του Λόρδου Βύρωνα ξέρουν πώς να σε βυθίζουν στον θαυμαστό, μίζερο κόσμο τους και να σε ξεβράζουν στο τέλος, εξουθενωμένο και ολοκληρωμένο.

Bandcamp

Μάνος Πατεράκης

Entropia - "Vesper"
Self Released
(Black Metal / Post-Rock)

Μετά από δύο ΕΡ οι Πολωνοί κυκλοφορούν μόνοι τους την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά τους. Black metal βάση με post-rock, shoegaze, progressive και sludge metal πινελιές. Αποτέλεσμα σκληρό και δύσκολο. Δύσκολο ως προς την αντίληψη, γιατί μουσικά παρουσιάζεται αρκετά βατό, αλλά μπλέκει μουσικά είδη που χαρακτηρίζονται από αντιφάσεις και έχουν ως κοινό γνώμονα τον θόρυβο και το σκοτάδι. Είναι πιο σκοτεινοί από το μαύρο, αλλά σε αφήνουν μαλάκα με τις εκπληκτικές αλλαγές ρυθμών και θορύβων και σε εκπλήσσουν συχνά πυκνά με τις εκρηκτικές ιδέες τους. Kαταθλιπτική ατμόσφαιρα που βγάζει τρόμο και οργή μέσω των φωνητικών. Αλλού αρκετά ήρεμο και ατμοσφαιρικό και σε σημεία ακραίο και βαρύ όσο λίγα. To ομώνυμο κομμάτι ξεπερνά πολλές post-rock μπάντες του παρόντος και αντιστοίχως το "Pascal" δείχνει πόσο εύκολα μπορούν να δέσουν sludge και black metal στις μέρες μας.

Bandcamp

Θεοδόσης Γενιτσαρίδης

Fields Of Locust / Mass Culture - 12"
Self Released
(Post-Rock/Atmospheric Sludge)

Ξεκινώντας υπνωτιστικά με το στοιχειωτικό εναρκτήριο "Insanity Mutilated In Silence" και συνεχίζοντας θριαμβευτικά με τα επόμενα κομμάτια της πρώτης πλευράς του βινυλίου, οι Mass Culture, δείχνουν ότι είναι από τις πιο εξαιρετικά ταλαντούχες, νέες μπάντες της ελληνικής σκηνής. Μελωδιάρες και riff-άρες διαδέχνονται η μία την άλλη με εξαιρετική ακρίβεια, ενώ καιτα φωνητικά που ήταν το μοναδικό πράγμα που δεν μου πολυάρεσε στη μουσική, ακούγονται μεστά, με βάθος, εκπληκτικά. Στη δεύτερη πλευρά οι Fields Of Locust καταφέρνουν και μας κάνουν να παραμιλάμε, γράφοντας δύο φανταστικές κομματάρες, με το "We, The Few" να έχει έναν έντονο ανατολίτικο αέρα, με σιτάρ και φλάουτο να οδηγούν το γαϊτανάκι, ενώ και το "Conqueror" είναι ένα τέλειο δείγμα, σωστού και χωρίς παπαρολογίες post-metal. Αν και το συγκεκριμένο είδος, για εμένα έχει πεθάνει και πλέον το βαριέμαι φριχτά, αυτές οι δύο μπαντάρες, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν για να βουλώσουν στόματα. Ακούτε και κατεβάζετε πληρώνοντας όσο θέλετε, είτε από εδώ, είτε από εδώ.

Μανώλης Κληρονόμος

Funeral Circle - "Funeral Circle"
Shadow Kingdom Records
(Doom Metal)

Το ντεμπούτο των Funeral Circle βρωμάει doom metal από χιλιόμετρα. Δεν θα απομακρυνθούν ούτε στο ελάχιστο από το είδος καθ' όλη τη διάρκεια του εξαιρετικού "Funeral Circle". Οι εν λόγω Καναδοί έχουν ήδη καταφέρει να στρέψουν κάποια doom βλέμματα προς το Vancouver με το EP τους το 2009 και το split τους με τους Lord Vicar το 2011. Το πρώτο τους full-length έρχεται να ικανοποιήσει όλες τις προσδοκίες. Μα τους Black Sabbath, δεν πρόκειται να βρεθεί λάτρης των Solitude Aeturnus που να μείνει ασυγκίνητος από αυτήν την κυκλοφορία. Οι Funeral Circle το «κρατάνε αληθινό» θα έλεγε κανείς. Δεν το πάνε ούτε προς το επικό ούτε προς το doom / death. Μένουν πιστοί στον παραδοσιακό ήχο και μπλέκουν τα riff των Candlemass με τη σπίθα των Reverend Bizarre για να μας δώσουν ένα απολαυστικό και πολλά υποσχόμενο αποτέλεσμα.

Bandcamp

Μάνος Πατεράκης

Ghost Dance - "Ghost Dance"
Rough Beast Records
(Garage/Punk Rock)

Κι όμως, η φράση filthy psychedelic rock 'n' roll με την οποία κάπου πήρε το μάτι μου να περιγράφει το ίδιο το συγκρότημα από το Missouri τη μουσική του, μου κολλάει μια χαρά. Αντλώντας περισσότερο, μου φαίνεται εμένα, από τα σύγχρονα garage / punk συγκροτήματα παρά από τα 60s αυτά καθεαυτά και με την ψυχεδέλεια να περιορίζεται στο θορυβώδες fuzz, οι Ghost Dance δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να παίξουν με τους ενισχυτές στο 11. Αυτό νομίζεις ότι το καταλαβαίνεις από το εναρκτήριο "Howlin'" που όμως τελικά αποδεικνύεται ...γατάκι που βρυχάται, μπροστά σε κομμάτια όπως το ακόλουθο "Spazz" που έρχεται με πυρ ομαδόν. Αν και σε κάποια τραγούδια φαίνεται να χάνουν το μέτρο και να ενδίδουν σε θόρυβο και ταχύτητα χωρίς άλλη ουσία και σε άλλα πάνε προς Sabbath-ικές περιοχές που δεν τους πάνε πολύ, στην πραγματικότητα δεν μπορείς να μην τους αγαπήσεις και για αυτόν ακριβώς το λόγο. Εσύ που σου αρέσει και ο Ty Segall και οι The Men ίσως βρήκες ένα νέο συγκρότημα να ψάξεις.

Bandcamp

Κώστας Σακκαλής

Grim Tower - "Anarchic Breezes"
Outer Battery
(Psychedelic/Folk Rock)

Τον Imaad Wasif τον είχαμε παρουσιάσει στο αντίστοιχο άρθρο του 2009 για τον προσωπικό του δίσκο "The Voidist" και τώρα, τέσσερα χρόνια μετά, μας επισκέπτεται ξανά παρέα με τον Stephen McBean των Black Mountain. Αν κάποιος έχει ακούσει έστω και λίγο από την μουσική τους, διαπιστώνει πως η συνύπαρξη αυτή δεν είναι τυχαία, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, η κοινή τους αγάπη για την φύση μεταφράζεται εδώ σε νότες και μελωδίες. Minimal και mid tempo είναι το "Anarchic Breezes", με μπόλικη folk που ακουμπάει τα όρια του experimental αλλά και με συνθέσεις που σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν hit. Το "Reign Down" είναι από τα καλύτερα τραγούδια της χρονιάς κι ανήκει στον Wasif, η «καμμενιά» όμως του video clip ανήκει εξίσου και στους δύο. Καμαρώστε τους ντε...

Video

Γιώργος Ζαρκαδούλας

Incognita Sperans - "Incognita Sperans"
Self Released
(Post-Rock)

DIY προσπάθεια με εκπληκτικό αποτέλεσμα. Εγχώριο προϊόν με γυναικεία φωνητικά που ακόμα και στον ελληνικό στίχο, καταφέρνουν να μην ξενίζουν καθόλου. Ο δίσκος κόπηκε σε 500 αντίτυπα που μοιράστηκαν χωρίς κανένα αντίτιμο. Ο ήχος τους προοδευτικός και ιδιαίτερα ατμοσφαιρικός. Θα μπορούσα να τους κατατάξω μεταξύ συγκροτημάτων όπως οι Caspian και οι If These Trees Could Talk αλλά ταυτόχρονα διακρίνω και avant-garde στοιχεία κοντά στους In The Woods... και κατά βάθος στους Maudlin Of The Well. Κομμάτια όπως τα "J", "Ghost Rivers", "Νανούρισμα Των Κακών Καιρών" και "Hiroshima" έχουν αδιαμφισβήτητα τα πιο δυνατά και όμορφα post-rock περάσματα που άκουσα φέτος. Συνθέσεις σαν τα "Stray" και "Whatever's There" δείχνουν ότι η μπάντα είχε έμπνευση. Τραγούδια σαν τα "Προσταγή", "Γράμμα", "Cold Wind" βγάζουν συναίσθημα και μια παγωμένη αίσθηση θλίψης και τέλος το "Nique Le Vieux Monde" αποθεώνει το μουσικό είδος που υπηρετήσαν σε αυτό το υπέροχο άλμπουμ. Καλή ακρόαση.

Free album Download

Θεοδόσης Γενιτσαρίδης

Lis Er Stille - "The Flight Of Belljár" (EP)
Enough Said Music
(Progressive Rock)

Όσοι έχουν ακούσει τους Δανούς Lis Er Stille σε όποια από τις τέσσερις δισκάρες που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής, καταλαβαίνουν ότι δεν μιλάμε για μια απλώς καλή μπάντα, αλλά για ένα συγκρότημα διαφορετικό από οτιδήποτε έχεις ακούσει, χωρίς να πέφτει, όμως, καθόλου στη λούμπα του πειραματικού. Η μουσική των Lis Er Stille χαρακτηρίζεται από τη φωνάρα και το πιάνο του Martin Byrialsen, ο οποίος στα ψηλά θα φέρει στο νου Jeff Buckley, στα χαμηλά απλά θα μας ανατριχιάσει. Η μεγαλοπρεπής μουσική τους εξακολουθεί να βγάζει επικά συναισθήματα και σίγουρα δεν ακούγεται ελαφρά τη καρδιά. Στις τρεις συνθέσεις του EP, το οποίο έχει εσχατολογική θεματολογία, οι Lis Er Stille καταθέτουν διαπιστευτήρια για ακόμη μια φορά.

Soundcloud

Μάνος Πατεράκης

Lunatic Medlar - "Finely Tuned Machine"
Self Released
(Sludge/Stoner)

Οι Lunatic Medlar είναι ένα τρόπον τινά σούπερ project που αποτελείται από τον Μάνθο (φωνητικά, κιθάρες) των Tardive Dyskinesia, τον Νίκο (μπάσο) των Universe217, τον Δημήτρη (τύμπανα) των Sun Of Nothing και τον Νίκο (κιθάρα) φίλο του Μάνθου από τους Konkave. Το "Finely Tuned Machine" εκτός από τον τίτλο περιγράφει άψογα και τη μπάντα, αφού ακούγεται πραγματικά σαν καλοκουρδισμένη μηχανή. Με προοδευτική αντίληψη προσεγγίζουν το sludge και το stoner, θυμίζοντας έντονα του πλέον διαλυμένους, Capricorns. Χρησιμοποιώντας ελάχιστα φωνητικά -τα οποία, χωρίς να είναι άσχημα, δεν μου κολλάνε στο όλο μουσικό ύφος του και κατά συνέπεια θα μπορούσαν να λείπουν- αφήνουν κατά κύριο λόγο τη μουσική να μιλήσει, με διαρκείς αλλαγές θεμάτων και διάθεσης, σημεία που προκαλούν μπάχαλα, ακουστικά στοιχειωτικά περάσματα και ωραία samples. Άρτιο από την αρχή μέχρι το τέλος του. Ακούτε και κατεβάζετε δωρεάν από εδώ.

Μανώλης Κληρονόμος

Monomyth - "Monomyth"
Burning World Records
(Space/Stoner Rock)

Πρώτη προσπάθεια και απολύτως επιτυχημένη για τους Ολλανδούς Monomyth που παρουσιάζουν έναν απολύτως instrumental δίσκο βασιζόμενο σε πέντε μεγάλης διάρκειας συνθέσεις οι οποίες κάνουν απαραίτητη τη χρήση λέξεων όπως «ταξίδι», «χάσιμο», «μελωδία» και «jam» για να περιγραφούν. Με ίσες δόσεις stoner-άδικου rock τύπου Colour Haze και My Sleeping Karma και διαστημικού progressive rock που αντλεί τόσο από το krautrock όσο και από τη μέση εποχή των Pink Floyd, οι Monomyth παρουσιάζουν έναν ήχο που δεν ξαφνιάζει με την πρωτοτυπία του αλλά παραμένει πάντα ευπρόσδεκτό για ένα μεγάλο κοινό όταν είναι τόσο επιτυχημένο όσο παρουσιάζεται εδώ. Οι εναλλαγές των ήπιων στιγμών που κυριαρχούνται από την κιθάρα μόνη της, με τα ξεσπάσματα που σηματοδοτεί ο ήχος του hammond και στη συνέχεια παρασύρει η ρυθμική βάση είναι ανεκτίμητες.

Video

Κώστας Σακκαλής

Nandha Blues - "Black Strawberry Mama"
Grooveyard Records
(Blues Rock)

Μας έρχονται από την Ιταλία και παίζουν blues rock χρησιμοποιώντας ως πινελιές τους ψυχεδελικούς ήχους και το δικό μας μπουζούκι. Ο Max Arrigo και η παρέα του με τη βοήθεια της mojo-μάνας Grooveyard records δείχνουν να έχουν τις βάσεις για να εξελιχθούν σε κάτι σημαντικό και να περάσουν τα σύνορα της χώρας τους. Προς το παρόν παίζουν στα χωράφια του «ντεμπούτο με προοπτικές», κάνοντας μας να ελπίζουμε σε συνέχεια αντίστοιχη με αυτή των σπιτωμένων στην ίδια εταιρία Mojo Radio.

Video

Αντώνης Μουστάκας

Night Beats - "Sonic Bloom"
Reverberation Appreciation Society
(Garage/Psychedelic Rock)

Όχι και τόσο άγνωστη κυκλοφορία, κυρίως για όσους έχουν στο μάτι τους και παρακολουθούν τη δισκογραφική τους, σε μεγάλο βαθμό βεβαίως κυρίως λόγων των ομόσταυλών τους και ηχητικά συγγενών Black Angels. Ο δεύτερος δίσκος των Τεξανών Night Beats τους φέρνει στα ίδια μονοπάτια της ρυθμικής, mid tempo, fuzz-αριστής νεοψυχεδέλειας με κάποια blues και soul στοιχεία, αλλά κυρίως με βάση το τριπαριστό, κιθαριστικό ηχητικό τοίχο που υψώνουν, μέσα από τον οποίο όμως είναι ικανοί να αναδεικνύουν αβίαστες μελωδίες. Η επιρροή του Roky Erickson δε θα μπορούσε να είναι απούσα φυσικά. Κάποιοι άλλοι το έχουν πει παλιότερα αλλά ταιριάζει και εδώ γάντι: «taking drugs to make music to take drugs to». Αδιανόητο να μην ασχοληθείτε μαζί τους όσοι γεμίσατε το Fuzz στις 4 Δεκεμβρίου φέτος.

Video

Κώστας Σακκαλής

No Man's Land - "Unprotected"
Anazitisi Records
(Psychedelic/Progressive Rock)

Underground δεν είναι μόνο ότι είναι ταυτόχρονα καινούργιο και άγνωστο, ούτε καν χρειάζεται να είναι μόνο καινούργιο ή μόνο άγνωστο. Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί μία ελληνική κυκλοφορία από ένα συγκρότημα με 25-ετή ιστορία, που παρότι από το 2008 και μετά δισκογραφεί τακτικά, παραμένει (δυστυχώς) να αφορά συγκεκριμένους γνωστούς-αγνώστους ακροατές και να κυκλοφορεί την κάθε δουλειά του σε μόλις 250 αριθμημένα βινύλια, τα οποία και φυσικά γίνονται ανάρπαστα; Πιο ώριμοι από ποτέ και ίσως στην καλύτερη δουλειά τους μέχρι τώρα, οι No Man's Land απλώνουν τις πρώιμες prog, ψυχεδελικές και space μελωδίες τους σε πέντε τριπαριστές συνθέσεις. Το a la "Set The Controls For The Heart Of The Sun" 13-λεπτο "Flame" όχι μόνο ξεχωρίζει αλλά και θα ενθουσιάσει τους φίλους των Pink Floyd αυτής της εποχής.

Video

Κώστας Σακκαλής

O' Brother - "Disillusion"
Triple Crown Records
(Alternative/Progressive Rock)

Με τον δεύτερο δίσκο τους, οι O' Brother άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό τη μουσική τους ταυτότητα, με μια απλή κίνηση πίβοτ. Κράτησαν σταθερά τα progressive και post-hardcore στοιχεία που πάντα είχαν, αλλά το φωτεινό, indie, ευρωπαϊκό προσωπείο τους το αντικατέστησαν με μια σκοτεινή, alternative, αμερικάνικη πλευρά. Στο "Disillusion", οι Tool είναι εμφανείς ως σκιές που πλανώνται στον αέρα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχουμε εδώ ακόμα μία από τις πάμπολλες απομιμήσεις του τεράστιου αυτού συγκροτήματος. Οι κιθάρες είναι πολύ βαριές και θα φέρουν στο μυαλό τις πιο δυνατές στιγμές των Alice In Chains, ενώ κάποια industrial ψήγματα δεν θα περάσουν απαρατήρητα. Αρκετές φορές θα καταφέρουν να είναι ταυτόχρονα πιασάρικοι, σκληροί και προοδευτικοί, όπως έκαναν οι Thrice στις καλύτερες στιγμές τους. Στα συν το πολύ όμορφα ταιριαστό εξώφυλλο. Είναι πραγματικά απορίας άξιο πώς κατάφεραν να ακουστούν ακόμα λιγότερο εν συγκρίσει με το ντεμπούτο τους, το 2011.

Video

Μάνος Πατεράκης

Obscure Sphinx - "Void Mother"
Self Released
(Progressive/Sludge Metal)

Δεύτερος δίσκος για τους Πολωνούς. Γυναικεία φωνητικά και ήχοι προοδευτικοί. Έτσι θα έπρεπε να είναι κάθε μοντέρνο metal που ξέρει να μπλέκει πολλά πράγματα χωρίς να αντιγράφει τίποτα. Post, prog, doom, hardcore, sludge και ένα τελικό αποτέλεσμα ατμοσφαιρικό όσο κανένα. Δυσκολεύομαι να τους παρομοιάσω με άλλα συγκροτήματα και αυτό στις μέρες μας είναι εκπληκτικό. Οι κιθάρες τους σπάνε κόκκαλα, τα φωνητικά χαμογελούν στις Mares Of Thrace και στην δασκάλα Julie Christmas. Αποτέλεσμα σκληρό και άπιαστα μελωδικό με μοναδική ένταση και εκπληκτικές ιδέες. Επικός δίσκος που βρωμίζει και λασπώνει τα πάντα. Τρομακτικά ουρλιαχτά και μεγαλόπρεπα riffs που θα ζήλευαν συγκροτήματα θρύλοι. Επιμένω να ελέγξεις και την πρώτη τους δουλειά, "Anaesthetic Inhalation Ritual". Η μπάντα είναι τρομερή, το άλμπουμ δεν υστερεί πουθενά. Φίλοι έξυπνων και ακραίων μουσικών σπεύσατε.

Bandcamp

Θεοδόσης Γενιτσαρίδης

Purple Overdose - "Gemineye"
Anazitisi Records
(Progressive Rock)

Αντί εισαγωγής διαβάστε την πρώτη πρόταση για τον δίσκο των No Man's Land πιο πάνω. Στην περίπτωση των Purple Overdose προσθέστε και ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ουσιαστικά διαλυμένο συγκρότημα και τον από καιρό «χαμένο» δίσκο του. Το "Gemineye" επρόκειτο να γίνει η επόμενη κυκλοφορία μετά το θρυλικό πλέον live δίσκο τους "The Salmon's Trip" αλλά το συγκρότημα διέλυσε και ό,τι είχε ήδη ηχογραφηθεί σε μορφή demo κτλ περιέχεται εδώ μετά από επεξεργασία από τον ηγέτη των Purple Overdose Κώστα Κωνσταντίνου. Παρότι δεν πρόκειται ασφαλώς για την καλύτερη δουλειά τους, απέχει πολύ και από το να είναι μία «αρπαχτή» με σκοπό να αρμέξει από τους πιστούς ακροατές των Purple Overdose κάποια παραπάνω χρήματα. Αντίθετα ακούγεται ως ένας ολοκληρωμένος δίσκος, ηχητική συνέχεια της πορείας τους και φυσικά εδραιώνει τη θέση τους ως το κορυφαίο psych / prog σχήμα που γέννησε τούτη εδώ η χώρα. Μόνο μελανό σημείο, αυτό ο τελεσίδικος υπότιτλος «The last ever recordings» που τους τιμά αλλά και μας λυπεί ταυτόχρονα.

Video

Κώστας Σακκαλής

Rose Windows - "The Sun Dogs"
Sub Pop Records
(Psychedelic Rock)

Όχι απλά στα underground της χρονιάς αλλά για αρκετούς και μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2013. Εκπληκτική σύγχρονη ψυχεδέλεια, με στοιχεία ανατολίτικης μουσικής, indie folk ενορχήστρωσης και εκκλησιαστικής ατμόσφαιρας, υποβλητικά γυναικεία φωνητικά αλλά και μία έκτη αίσθηση για απλές μελωδίες. Γιατί όταν απλώνουν τη μουσική τους είναι εξαιρετικοί, αλλά όταν προσθέτουν και ένα καλώς εννοούμενο pop στοιχείο είναι εξίσου αν όχι περισσότερο εντυπωσιακοί, άκου τα "Heavenly Dreams" και "Wartime Lovers" για να πειστείς. Είναι (και) κιθαριστικοί αλλά groovy όχι θορυβώδεις ενώ η επταμελής παρουσία τους εξασφαλίζει έναν πλούτο οργάνων και πολυφωνιών που συνυπάρχουν αρμονικά. Καθόλου retro αλλά χωρίς να απαρνούνται και την κληρονομιά των 60s είναι πολύ εύκολο να ακολουθήσουν την πορεία των Black Angels. Με μία εταιρία σαν την Sub Pop να τους στηρίζει, να είστε σίγουροι ότι η επόμενη κυκλοφορία τους δε θα είναι πλέον «υπόγεια».

Video

Κώστας Σακκαλής

Seven Sisters Of Sleep - "Opium Morals"
A389 Recordings
(Sludge/Hardcore Punk)

Σε μια μάλλον μέτρια χρονιά για το sludge, οι Seven Sisters Of Sleep, μας προσέφεραν ένα εκπληκτικό underground διαμάντι, το οποίο πήρα χαμπάρι σχετικά αργά αλλιώς πήγαινε καρφί για λίστα. Έχοντας ψηλά τιτάνες όπως οι Dystopia και Black Flag, συνδυάζουν το καταιγιστικό και μηδενιστικό sludge τους με μανιασμένες punk ταχύτητες, προσθέτουν λίγες αμυδρές black και post-metal τζούρες και τελικά καταφέρνουν και ακούγονται κάτι ανάμεσα σε Tombs και Zozobra στο ακόμα πιο καταιγιστικό. Με περίσσια μεγαλοπρέπεια, εκτοξεύουν αδιάκοπα κοφτερά riff που κάνουν τη γη να πάλλεται, ενώ τα βιτριολικά φωνητικά βρωμάνε αίμα και δηλητήριο. Θολωμένα d-beat ξεσπάσματα ανεβάζουν τους ρυθμούς, το feedback και το κιθαριστικό noise προκαλούν εγκεφαλικά και τελικά, χάρη στη μικρή του διάρκεια (μόλις 33 λεπτά), μοιάζει με μια εκκωφαντική σφαλιάρα την οποία θα επιζητάς ξανά και ξανά.

Bandcamp

Μανώλης Κληρονόμος

Slow Warm Death - "Slow Warm Death"
Square Of Opposition
(Noise Rock / Garage Punk)

Είναι ο John Galm και μπλέκει blues, punk και garage για να φτιάξει ένα κεφάτο και έντονο noise rock. Στα garage σημεία τους μοιάζουν με τους Bazooka (άκου το "Kill You"), στα πιο γρήγορα μέρη εντύπωση κάνουν τα πολύ όμορφα φωνητικά ("Conversation"), που δύσκολα συναντάς σε τέτοιες μπάντες φασαρίες. Με μια δόση emo στα φωνητικά λοιπόν, βγάζει κάτι punk από τα παλιά ("Holly Ghost"). Lo-fi και rock 'n' roll σε πανέμορφες εκτελέσεις ("Sunburn"). Ένας δίσκος που αξίζει να προβληθεί καθώς εφαρμόζει μοντέρνες αντιλήψεις σε μουσικά είδη που κρατούν από παλιά ("Blood" & "Βlood 2"), κάτι σαν τους Arctic Monkeys ένα πράγμα! θα 'θελαν.. οι ΑΜ... Η κασέτα που κυκλοφόρησαν σε εκατό κομμάτια έχει προφανώς ήδη εξαντληθεί.

Bandcamp

Θεοδόσης Γενιτσαρίδης

Smoke - "Smoke"
Self Released
(Heavy/Psychedelic Rock)

Ετούτοι εδώ οι Αυστραλοί, υποστηρίζουν πως δημιουργήθηκαν από τις στάχτες της Stratocaster του Hendrix και ποιός είμαι εγώ που θα τους αμφισβητήσω. Άντε να φάνε καμιά σφαλιάρα άμα την ακούσουν πέραν του επιτρεπτού, μέχρι τότε όμως έχουμε καιρό. Fuzzάρουν αρκετά, fuzzάρουν καλά κι έχουν συνθέσει τον επικήδειο του Gary the Snail (Meow!). To "Gary's Graveyard" χωράει άνετα στον τελευταίο δίσκο των Samsara Blues Experiment, όχι όμως κι ο τραγουδιστής τους. Δεν είναι κακός, το "Highway" για παράδειγμα του πάει καλύτερα με την Floydική αισθητική του και το γενικότερο πρωτόγονο σύμπαν τους. Ακούγονται μερακλήδες και τύποι που δεν έχουν κινητά, ερημίτες με κόνιδα στα μούσια και ψείρες στα μαλλιά. Underground δεν είπαμε;

Bandcamp

Γιώργος Ζαρκαδούλας

Sonora Ritual - "Worship The Sun"
Self Released
(Heavy/Blues Rock)

Με τέτοιο μπάσιμο στην εισαγωγή του "Black Fog", οι Γερμανοί ακούγονται πως κατέχουν το riff και το αποδεικνύουν λίγα λεπτά αργότερα με τη σταδιακή, καλπάζουσα μεταμόρφωσή του. Αγαπάνε όμως και το "The Last Rebel" των Skynyrd, ίσως περισσότερο από εμάς καθότι αρκούμαστε σε βουβαμάρα όταν το ακούμε, εκείνοι όμως συνέθεσαν μια heavy εκδοχή του ("Ryff Ryder"). Το fuzz της κιθάρας πιθανώς να θυμίσει Sleep, η μουσική τους κατεύθυνση είναι όμως καθαρά και ξάστερα heavy blues rock, από εκείνη που αφήνει στο περιθώριο τον τραγουδιστή και δίνει τεράστια άπλα στα όργανα να πουν την δική τους ιστορία. Όποιος τώρα περιμένει να ακούσει έστω και μια ιδέα από μπαλάντα, να φύγει, να πάει αλλού.

Bandcamp

Γιώργος Ζαρκαδούλας

The Brimstone Days - "The Healer"
Transubstans Records
(70s Hard Rock)

Είναι Σουηδοί και παίζουν 70s hard rock. Αυτές οι πληροφορίες συνήθως αρκούν για να δώσουν τις απαιτούμενες διευκρινήσεις σε τέτοιες περιπτώσεις αφού η ροκομάνα Σουηδία μεγαλώνει με τις καλύτερες αξίες τα παιδιά της. Εδώ αυτές είναι οι Free, οι Grand Funk και οι λοιποί συνήθεις ύποπτοι, ειδικά τα power trio καθώς και οι ίδιοι αποτελούν ένα. Το κυριότερο στοιχείο που τους ξεχωρίζει από άλλους συναδέλφους τους είναι η feelgood διάθεσή τους σε αντιπαράθεση με τη συνήθη πιο «σοβαρή» αλλά και σκοτεινή μαζί προσέγγιση. Το έτερο προσόν τους είναι φυσικά και το πιο σημαντικό, ξέρουν να γράφουν ωραία, μελωδικά, riff-άτα τραγούδια, τα διανθίζουν με τσαμπουκαλεμένα φωνητικά και πανάξιες ρυθμικές και lead κιθάρες με ευφάνταστα licks και solo.

Video

Κώστας Σακκαλής

The Greek Theater - "Lost Out At Sea"
Self Released
(Psychedelic/Folk Rock)

Και πάλι Σουηδία, αλλά με άλλο, ίσως αναπάντεχο, ύφος αυτή τη φορά. Οι Greek Theater αποτελούνται στον πυρήνα τους από τους Sven Fröberg και Fredrick Persson που κάπου το καλοκαίρι του 2009 έγραψαν μία ομάδα τραγουδιών που θεωρούν αποστολή τους να κυκλοφορήσουν σταδιακά τα επόμενα χρόνια και μετά να διαλύσουν μια και καλή. Η αλήθεια είναι ότι η αρχή που γίνεται με το "Lost Out At Sea" είναι εντυπωσιακή. Με έντονο το folk στοιχείο, είτε αυτό προέρχεται από  την αμερικάνικη Δυτική Ακτή, είτε από τη βρετανική αντίστοιχη της δεκαετίας του '70 αλλά και σίγουρα με αποτέλεσμα που θα μπορούσε να μπει στην indie folk κατηγορία. Καλώντας μία πλειάδα μουσικών εμπλουτίζουν πολύ τον ήχο τους αλλά παραμένουν απλοί τόσο στις μελωδίες τους όσο και συνθετικά. Δε θα ήταν παράλογο να πει κανείς ότι οι διφωνίες τους είναι κεντρικό σημείο στη μουσική τους αλλά αυτό που είναι δύσκολο να εξηγηθεί είναι το πώς καταφέρνουν να γεννούν τόσο καλή διάθεση στον ακροατή, τόσο ήπια και θετικά τραγούδια.

Video

Κώστας Σακκαλής

The Nikki Grace Experience - "Hearse Black And White Opinion"
Webbed Hand Records
(Post-Rock/Ambient)

Οι The Nikki Grace Experience είναι ένα one man project και το "Hearse Black And White Opinion" αποτελεί αισίως τη δέκατη κυκλοφορία τους. Ζοφερό, μελαγχολικό post-rock που διχάζεται μεταξύ αυτού και του dark ambient. Το concept χωρίζεται σε δύο μέρη, στο black opinion που είναι τα πέντε πρώτα κομμάτια και στο white opinion που είναι τα υπόλοιπα πέντε. Σε αρκετές συνθέσεις συναντούμε την πολύ όμορφη φωνή της guest, Lotte Kestner, η οποία καθιστά πιο προσβάσιμο το υλικό που μας παρουσιάζουν οι The Nikki Grace Experience. Οι πιο instrumental στιγμές μπορεί να είναι είτε κινηματογραφικές και ολίγον τι καταθλιπτικές, είτε πολύ πιο ambient και να λειτουργούν απλά ως εξάντες για την ψυχική διάθεση που θα ακολουθήσει. Ο δίσκος κινείται σε πολύ χαμηλές ταχύτητες και δεν θα αναλωθεί σε κορυφώσεις και ξεσπάσματα. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο απευθύνεται σε πολύ συγκεκριμένο κοινό, όπου και τα καταφέρνει περίφημα.

Video

Μάνος Πατεράκης

The Psychedelic Ensemble - "The Tale Of The Golden King"
Glowing Sky Records
(Neo Progressive Rock)

Περίεργη περίπτωση αυτό το project ενός μουσικού που παίζει τα πάντα σε αυτόν τον δίσκο αλλά παραμένει ανώνυμος. Παρά το μάλλον παραπλανητικό όνομά του, στην πραγματικότητα αυτό που παίζει είναι αγνό παρθένο prog rock με κάποια neo-prog στοιχεία, κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με τα πλήκτρα τα οποία εξάλλου κυριαρχούν στον δίσκο. Ακολουθεί κατά μία έννοια τα κλισέ του είδους με πρώτο και καλύτερο το ότι είναι concept. Το κλισέ όμως δεν είναι πάντα και κακό και η αλήθεια είναι ότι τόσο από άποψη παιξίματος όσο και συνθετικά υπάρχει και φαίνεται τόσο γνώση όσο και ικανότητα στο συνδυασμό των στοιχείων που συνιστούν ένα καλό prog άλμπουμ, είτε αυτά βρίσκονται στους περίεργους ρυθμούς είτε τα μεγάλης διάρκειας τραγούδια με τις πολλές και όμορφες μελωδίες δίπλα στις εκτεταμένες οργανικές στιγμές. Τα πανέμορφα γυναικεία φωνητικά της καλεσμένης Ann Caren είναι το κερασάκι στην τούρτα.

Video

Κώστας Σακκαλής

Titan - "Titan"
Self Released
(Progressive Rock)

Όπως θα παρατηρήσατε στις 30 επίγειες (και υπέργειες) κυκλοφορίες της χρονιάς, το 2013 ήταν ονειρικό για το progressive. Στρέφοντας το βλέμμα πιο χαμηλά, στις υπόγειες, θα βρούμε ανάλογα διαμάντια, προεξέχοντος του εξαίσιου "Titan" των Αμερικάνων Titan, το οποίο, κατ' εμέ, μπορεί να κοιτάξει κατάμουτρα τα πιο γκλαμουράτα αδέρφια του. Ο δίσκος ξεκινάει με μοντέρνο prog rock, ενώ τα φωνητικά κάνουν Buddy Lackey-ικές ακροβασίες. Πολύπλοκοι ρυθμοί, ευφάνταστα ευρήματα στα όρια του math και ένας δίσκος που σφύζει από έμπνευση και φρεσκάδα καθ' όλη τη διάρκειά του. Κρίμα που πρόλαβαν να διαλυθούν μέσα στην ίδια χρονιά που κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους... Αισθάνομαι πραγματικά τυχερός που έφτασε μέχρι τα αυτιά μου ένας τόσο υπέροχος δίσκος σαν το "Titan".

Bandcamp

Μάνος Πατεράκης

Weedpecker - "Weedpecker"
Self Released
(Stoner Rock)

Ο πρώτος δίσκος των Πολωνών Weedpecker, είναι από τους λίγους και άξιους αναφοράς, καθαρόαιμους δίσκους της φετινής stoner rock σκηνής. Δεν χτυπάνε βέβαια και το 99% του Heisenberg, είναι όμως ο,τι μακρύτερο από Kyuss και ταυτόχρονα παραπλήσιο του stoner. Δεν ξέρω πώς, ίσως να είναι το επικό στοιχείο που έχουν προσδώσει στα desert riffs, ίσως πάλι να είναι η πιο καθάρια παραγωγή και το όχι τόσο χαμηλό κούρδισμα της κιθάρας, το θέμα είναι πως δημιουργούν χωρίς να παπαγαλίζουν, πλήρως άνοσοι στο φωνητικό σύνδρομο "John Garcia". Εντάξει, grunge-άρουν λίγο, αυτό είναι όμως το ποσοστό που κατασκευάζει ο νιούφης στην πρώτη του προσπάθεια. Ακούς εκεί "Don't Trust Your Elephant" ως τίτλο τραγουδιού!

Bandcamp

Γιώργος Ζαρκαδούλας

White Rabbit Dynamite - "Psi"
White Dwarf
(70s Blues Rock)

Αν υπάρχει αυτήν τη στιγμή μια χώρα που κοντράρει τις Σουηδικές μπάντες στο retro rock ήχο, αυτή είναι η Γερμανία. Οι White Rabbit Dynamite έρχονται από το Βερολίνο και το "Psi" είναι το δεύτερο δημιούργημά τους. Τετράδα με κοκκινομάλλα τραγουδίστρια που προφανώς τραβάει το κουπί της σκηνικής παρουσίας και ανακηρύσσεται ισόπαλη με την Janiece Gonzalez των Wild Eyes S.F. Παλιομοδίτικο blues rock που ξεκινάει από τα τέλη των 60s και καταλήγει κάπου στα μέσα των 70s, χωρίς φωνητικές υπερβολές και τσιρίδες, μόνο γρέζι και εισαγωγή με riff μπάσου μέχρι την έκρηξη της ηλεκτρικής. Το δεκάλεπτο "What's There" είναι μπουκιά και συγχώριο όπως άλλωστε και η Chrissi Jost. Μανούλα...

Bandcamp

Γιώργος Ζαρκαδούλας

Wild Eyes S.F. - "Get Into It!"
Who Can You Trust? Records
(Vintage Heavy/Blues Rock)

Οι Wild Eyes S.F. ισχυρίζονται πως σαν άλλοι Blue Cheer απαγάγουν την Tina Turner και την δένουν στις ράγες των Grand Funk Railroad! Βάζω απ’ τη μεριά μου στο κάδρο τους Cactus και συμφωνούμε απόλυτα. Οι φίλοι μας από το San Francisco (S.F.) στο ντεμπούτο τους - που κυκλοφορεί σε ωραίο μαύρο βινύλιο με ωραίο μονό εξώφυλλο - αναμιγνύουν μαγκιόρικα το proto metal, το rock 'n' roll και τη μαύρη μουσική (blues και soul), σαρώνοντας το βιος μας σε μόλις τριάντα λεπτά της ώρας. Είτε περισσότερο πρωτομεταλλικοί ("Get Into It", "1725", "Warrior Cry"), είτε λίγο πιο χαλαροί ("Amnesia", "Groupy Girl"), αλλά και με μια punk αιχμές ("Demons Out", "Take Me"), εντυπωσιάζουν με τον αξιομνημόνευτο χαρακτήρα των συνθέσεων και το καταιγιστικό τρόπο που εκτελούν. Κερασάκι στη τούρτα η καραπαλιακή παραγωγή και η φωνάρα της Janiece Gonzalez. Οι φίλοι των βρώμικων 70s βρήκαν έναν ακόμη από τους θησαυρούς που ψάχνουν.

Bandcamp

Θοδωρής Ξουρίδας

Your Favorite Enemies - "Between Illness And Migration"
Hopeful Tragedy Records
(Alternative Rock)

Πραγματικά, δεν το χωράει ο νους μου ότι οι Καναδοί Your Favorite Enemies δεν είχαν έστω και μια low level επιτυχία με τον φετινό τους δίσκο, τουλάχιστον στη Β. Αμερική. Από την άλλη μεριά, δεν είμαστε τόσο αφελείς ώστε να μην γνωρίζουμε ότι τα πάντα είναι θέμα τύχης και ...δισκογραφικής. Δεν είναι, άλλωστε, ότι οι Your Favorite Enemies παίζουν και το εμπορικότερο alternative rock εκεί έξω. Η μουσική τους στηρίζεται στην εξαιρετική κιθαριστική δουλειά, στη σκοτεινή ατμόσφαιρα και στις παθιασμένες ερμηνείες του φοβερού τραγουδιστή τους, Alex Foster. Η ποιοτική, μη ραδιοφωνική πλευρά του αμερικάνικου alternative rock ήχου βρίσκεται σε τέλμα εδώ και αρκετά χρόνια. Ως εκ τούτου, εγκληματικά παραγνωρισμένες κυκλοφορίες όπως το "Between Illness And Migration" οφείλουν να ξεχωρίζονται και να σερβίρονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στους λάτρεις του ήχου.

Video

Μάνος Πατεράκης