Τα καλύτερα του Rocking.gr για το 2003

Μπήκαμε πλέον στο 2004 και η χρονιά που μας άφησε ήταν πλούσια τόσο σε γεγονότα, στο μουσικό πάντοτε τομέα, όσο και σε κυκλοφορίες. Βρήκαμε λοιπόν ποιες από αυτές τις κυκλοφορίες αποτέλεσαν κάτι το πραγματικά αξιόλογο και σας τις παρουσιάζουμε σε μια λίστα με τις 5 καλύτερες προτάσεις ορισμένων συντακτών μας. Μπορείτε όμως κι εσείς να ψηφίσετε τα καλύτερα/χειρότερα του περασμένου χρόνου, συμπληρώνοντας το δημοψήφισμα και μπαίνοντας ταυτόχρονα στην κλήρωση για πλούσια δώρα, προσφορά των Sound & Vision και Cosmic Storm.

Βασίλης Τσερπές

1. Moonspell - The Antidote
Θεωρούσα πως το "Wolfheart" δεν πρόκειται να το ξεπεράσουν, και δεν το έκαναν, μα για πρώτη φορά έφτασαν τόσο κοντά. Εύγε, αθάνατος δίσκος!






2. Arch Enemy - Anthems Of Rebelion
Καταιγίδα από riffs είναι τούτο δω το album. Το "Black Album" της σημερινής Swedish Death σκηνής. Το καλύτερο headbanging album με υπογραφή Ammot. Τίποτ’ άλλο, ακούστε το δυνατά μόνο!





3. Cradle Of Filth - Damnation And A Day
Διαφορετικοί από το μακρινό πλέον παρελθόν τους μα συνάμα ακόμα ακραίοι και κινηματογραφικοί οι Filth μας προσέφεραν έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς, αποδεικνύοντας πως η ακρότητα μάλλον βρίσκετε στα μάτια του καθενός και όταν τη δεις είναι το ίδιο "evil" έστω και όταν στη δίνουν με heavy περιτύλιγμα.



4. Evergrey - Recreation Day
Ασυμβίβαστο heavy power με απίστευτη παραγωγή, τέλεια κιθαριστική δουλειά, πολύ καλούς στίχους και ωραία φωνή. Η καλύτερη μέχρι τώρα δουλειά τους με το ανάλογο άρωμα Nevermore στον αέρα.





5. Nightingale - Alive Again: The Breathing Shadow Part IV
Απ’ ότι φαίνεται ο Swano είναι ευαίσθητο παιδί και το αποδεικνύει με αυτή την μελωδική hard rock δουλειά, που προδίδει την Ευρωπαϊκή της ταυτότητα με τον συνδυασμό progressive, AOR και late 70's επιρροών. Αν γουστάρετε τους Quill, τσεκάρετε και αυτούς, τους λιγότερο sabbath-ικούς όμως, hard rockers!

---

Τάκης Κολοκοτρώνης

1. Morbid Angel - Heretic
Όπως είχα γράψει και στην κριτική μου, δύσκολα μπορεί κάποιος να εκτοπίσει τους αμερικανούς απ' το θρόνο τους. Η χρονιά τελείωσε και οι Morbid Angel είναι ακόμα στην κορυφή. Εκεί που η μουσική τους είναι φτιαγμένη για να παίζει. Κανείς δεν το αμφισβητεί...




2. Strapping Young Lad - Strapping Young Lad
...Eίναι ο δίσκος που απ' την αρχή του χρόνου τον είχα ξεχωρίσει για τον καλύτερο της χρονιάς, χωρίς φυσικά να υπολογίζω τους παραπάνω κυρίους. Είναι ο δίσκος που σε κάνει από ήρεμο πρόβατο, μανιασμένο λύκο. Ο δίσκος που δε θα 'πρεπε σε καμία περίπτωση να αγνοηθεί...




3. Nevermore - Enemies of Reality
Παρά τα προβλήματα με την εταιρεία τους και τις πιέσεις, οι Nevermore μας απέδειξαν με τον καλύτερο τρόπο ότι η μουσική τους δεν έχει να κάνει με τα φθηνά μυαλά που τη διοικούν. Ένα διαμάντι κρυμμένο και αποκωδικοποιημένο μέσα στις νότες ενός στρογγυλού δίσκου...




4. Burnt by the Sun - The Perfect is the Enemy of the Good
Παρ' ότι "χαλάρωσαν" λίγο, παρ' ότι έγιναν ελαφρώς πιο "mainstream" - για τα δεδομένα της relapse πάντα (ίσως να θέλησαν να γευτούν και λίγο από τη δόξα των Mastodon) - έκαναν ένα δίσκο ορισμό του όρου intelligent grind. Καθαρά εγκεφαλική μουσική, δικαιοματικά βρίσκονται εδώ.



5. Agoraphobic Nosebleed - Altered States of America
Δεν ξέρω αν έκανα καλά που έβαλα το "Altered States..." σ' αυτή τη θέση. Ένας δίσκος 25 περίπου λεπτά με 100 κομμάτια, που τελειώνει και δεν ξέρεις τι να κάνεις, δεν ξέρεις τι θ' ακούσεις την επόμενη φορά, δεν ξέρεις αν θες να τον ξανακούσεις... Θα τον ξανακούσεις! Άρα καλά έκανα...

---

Λουκιανός Κοροβέσης

1. Opeth - Damnation
Τα βράδια που ο λύκος σταματά να βρυχάται, την ώρα που τα επιθετικά του ένστικτα σιωπούν, τότε, κάτω από το φως του φεγγαριού ουρλιάζει τον πόνο του και θυμάται πως κάποτε ήταν άνθρωπος... Ένα λυρικότατο album από τους φοβερούς Σουηδούς, που με την βοήθεια του Wilson, μας δίνουν άλλο ένα λόγο για να τους δούμε πάλι ζωντανά και προτείνουν το καλύτερο δώρο για τους αγαπημένους μας, εκτός του metal χώρου.

2. A Perfect Circle - Thirteenth Step
Ροκάδικη doomίλα και toolίστικη ανατολίτικη διάθεση, σε ένα δίσκο που με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο. Ο Keenan σε γνωστά μονοπάτια, ο James Iha (Smashing Pumpkins) να δίνει νέες διεξόδους και το συγκρότημα που μας γοήτευσε με το ντεπούτο του, περνά εύκολα το σύνδρομο του «δεύτερου album». Θυμήσου... Ακόμη και η πίκρα έχει την καλή της πλευρά... Σαν τον κίτρινο γυμνοσάλιαγκα του εξωφύλλου.


3. Radiohead - Hail To The Thief
Συναισθηματικά δεμένος με τους βρετανούς, οφείλω να παραδεχτώ ότι το album είναι πολύ καλό μεν, θυμίζει όμως πράγματα του παρελθόντος τους... Αν βάλετε στο μπλέντερ το ανυπέρβλητο “Ok Computer” και το εναλλακτικό “Amnesiac”, προκύπτει το παρόν album. Όταν όμως όλοι προσπαθούν (ατυχώς) να τους αντιγράψουν, πόσο κακό είναι να αντιγράφουν οι ίδιοι τους εαυτούς τους; Στα συν οι πολιτικοί στίχοι.


4. Metallica - St. Anger
Έπρεπε να φτάσει του «Αγίου Θυμού» ανήμερα, για να βγάλουν οι Metallica νέο album... Ότι πιο μέτριο έχουν κυκλοφορήσει μέχρι τώρα, με χάλια παραγωγή, παιδικούς στίχους και τύμπανα-κατσαρόλια, βρίσκεται εδώ μόνο και μόνο επειδή σηματοδοτεί την επιστροφή των Metallica στο metal. Ας ελπίσουμε ότι οι καλές ιδέες του album θα πολλαπλασιαστούν στα επόμενα...



5. White Stripes - Elephant
Λίγα όργανα, πολύ έμπνευση όμως για τον Jack White και την αδερφή (;) του Meg και η αποθέωση έρχεται τρέχοντας. Δε θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα τραγούδια, γιατί νομίζω πως το τρίπτυχο των επιρροών τους (Beatles-Nirvana-Blues) έχει πιαστεί χέρι-χέρι και κάνει περιοδικά την εμφάνιση του στα τραγούδια (άλλα πιο bluesy, αλλά πιο μελαγχολικά και άλλα πιο βάρβαρα). Στα συν του album καταχωρούμε επίσης τα τυπικά βρετανικά - "τραβηχτά" φωνητικά του White, όπως και το απόλυτα μινιμαλιστικό εξώφυλλο και booklet που κολλάνε απόλυτα με το ύφος του δίσκου.

---

Αντώνης Μουστάκας

1. A Perfect Circle - Thirteenth Step
Ο Maynard Jones και η παρέα του μας απέδειξαν ότι το ροκ που έχει μελωδία, δουλεμένο στίχο και συναίσθημα μπορεί ακόμη να συγκινήσει τα μεγάλα ακροατήρια και να ανέβει στα charts, ακόμη και χωρίς μεγάλη υποστήριξη από τα media.





2. Neil Young & Crazy Horse - Greendale
Στα 57 του χρόνια ακόμη αντιδρά, σκέφτεται και “ενοχλεί”. Κάνει το πρώτο του concept album, περιοδεύει σε όλες τις Η.Π.Α. με ηθοποιούς να ερμηνεύουν τους στίχους στη σκηνή ενώ αυτός τραγουδά, κατηγορεί ανοικτά τον G. Bush για την πολιτική του φιλοσοφία και κυρίως: γράφει ξανά καλά ροκ τραγούδια! Μπράβο Neil!



3. Led Zeppelin - How The West Was Won
Ένα άλμπουμ που έπρεπε να είχε εκδοθεί 25 χρόνια πριν, είναι ίσως μια από τις καλύτερες live κυκλοφορίες όλων των εποχών. Η απόδοση τραγουδιών-ύμνων όπως τα “Immigrant Song”, “Stairway To Heaven” & “Dazed And Confused” δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης! Το μεγαλύτερο hard rock group στη κορυφαία ίσως στιγμή του!



4. Iron Maiden - Dance Of Death
To Heavy Metal είναι παρών και ζωντανό κι ας χορεύει με το θάνατο! Με δυνατά riffs, μελωδικές γραμμές και όμορφα σόλο οι Maiden μας χαρίζουν ένα χορταστικό CD με στιγμές καταπληκτικές που θα μείνουν στην ιστορία της αγαπημένης μας μουσικής! Και μη με ρωτήσετε ποια μουσική...




5. Rage - Soundchaser
Το νέο πόνημα των Γερμανών έρχεται να σώσει την παρτίδα σε μια περίοδο που το heavy & το thrash πιο πολύ έχουν μεταλλαχθεί παρά εξελιχθεί μουσικά. Οι Rage καταφέρνουν να ενσωματώσουν κάποια ωραία νέα στοιχεία σε ένα κλασσικό πλαίσιο. Το αποτέλεσμα: καταπληκτικά τραγούδια με ρυθμό, ωραίες εναλλαγές και καλό στίχο που τιμούν την ιστορία τους και δίνουν ελπίδες για το μέλλον αυτού του είδους. Εύγε!

---

Λάμπης Παρταλάς

1. Iron Maiden - Dance Of Death
Στη πρώτη θέση βάζω χωρίς σκέψη το "Dance Of Death" και μη περιμένετε να γράψω για τις τρισολίες, τις ενορχηστρώσεις και τις μελωδίες του album, διότι αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά και έχουν ειπωθεί πολλάκις. Απλά θα γράψω ότι το album αυτό δείχνει την ωριμότητα και το μεγαλείο του συγκροτήματος που μετά από τόσα χρόνια συνεχίζει να καταπλήσσει, χωρίς να εντάσσεται στο ρεύμα της εποχής.


2. King Diamond - The Puppet Master
Σε αυτό το πολύ θεατρικό, concept album ο King Diamond μεγαλουργεί συνεχίζοντας στο στυλ των προηγούμενων δίσκων. Σε μερικά κομμάτια του “The Puppet Master” υπάρχει η εκπληκτική φωνή της Livia Zira που δίνει άλλο χρώμα στο album και με την πολύ ενδιαφέρουσα χριστουγεννιάτικη του ιστορία κατακτά δικαίως μια θέση στα καλύτερα του 2003.


3. Black Label Society - The Blessed Hellride
Το τέταρτο album των Black Label Society (Zakk Wylde) έμελλε να είναι και το καλύτερο αφού από το πρώτο κομμάτι του καταλαβαίνεις τι πρόκειται να ακολουθήσει. Τα ατελείωτα riffs, οι πολύ καλές συνθέσεις, και η συμμετοχή του Madman στο “Stillborn” κάνει αυτό το δίσκο πραγματικά ξεχωριστό.




4. Moonspell - The Antidote
Μία σκοτεινή και ατμοσφαιρική κυκλοφορία από τους πορτογάλους Moonspell που μας ταξιδεύει στις παλαιότερες περιόδους του συγκροτήματος και μας κάνει να προβληματιστούμε με τους “ψαγμένους” του στίχους. Σίγουρα το καλύτερο τους album μετά τα κλασσικά "Irreligious" και “Wolfheart”.



5. Stratovarius - Elements Pt. 1
Μετά από το πολύ μέτριο “Infinite” περίμενα ότι οι Φιλανδοί power metallers θα κυμαίνονταν στα ίδια επίπεδα και σε αυτό το δίσκο. Με διέψευσαν πανηγυρικά όμως αφού το “Elements Pt. 1” είναι ένα μελωδικό αλλά και δυνατό μαζί album με συνοδεία ορχήστρας σε κάποια κομμάτια και με τρομερά riffs από τον Tolkki. Επάξια πιστεύω παίρνει την 5η θέση.

---

Ηλίας Κουρούδης

1. Tiamat - Prey
Ένα σχήμα που έχει σημαδέψει τη gothic σκηνή επανέρχεται δισκογραφικά με ένα album-διαμάντι. Μετά τη στροφή στο ύφος και τον ήχο του “Judas Christ”, στο δίσκο αυτό συναντάμε ανανεωμένα και φρεσκαρισμένα όλα τα παλιά στοιχεία της μουσικής των Tiamat. Συνθέσεις μελωδικές, φωνητικά βαριά μα καθαρά, κιθάρες ογκώδεις (με αρκετά solo αυτή τη φορά) και μια άρτια παραγωγή!


2. Helloween - Rabbit Don't Come Easy
Παρά τα όσα λέγονται για το αναντικατάστατο του Michael Kiske, οι Helloween συνεχίζουν να προσφέρουν την πολύτιμη βοήθεια τους στη σημερινή metal σκηνή και να βγάζουν ακόμα δίσκους-σταθμούς. Αν το “Dark Ride” αποτέλεσε μια νέα αρχή για τους Helloween, το “Rabbit Don’t Come Easy” είναι η συνέχεια ενός μεγάλου κατορθώματος που απ ‘ότι φαίνεται έχει αποφέρει καρπούς. Από τα καλύτερα heavy-power metal album της χρονιάς.

3. Iron Maiden - Dance Of Death
Όσα και να πει κανείς για τους Iron Maiden είναι ελάχιστα αλλά δεν έχουν και νόημα στη συγκεκριμένη περίπτωση. Οι πατέρες στην κυριολεξία του heavy-metal επιστρέφουν δριμύτεροι, προσφέροντας στο μεταλλικό κοινό έναν ακόμα δίσκο από αυτούς που μας έχουν συνηθίσει. Δεν πρόκειται όμως για αντιγραφή ή επανάληψη του ήδη καθιερωμένου τους στυλ, αλλά για νέες, δυνατές, εμπνευσμένες συνθέσεις.


4. Anathema - A Natural Disaster
Μετά την ηχητική στροφή που παρουσίαζε το “A Fine Day To Exit”, οι Anathema μας προσφέρουν άλλο ένα καλοδουλεμένο σε όλα τα σημεία δίσκο. Από το τρομερό εξώφυλλο και την πεντακάθαρη παραγωγή μέχρι τη μουσική αυτή καθ’ αυτή η συγκεκριμένη κυκλοφορία θα σας καθηλώσει για αρκετές ώρες μπροστά στο στερεοφωνικό σας. Χαμηλώστε τα φώτα, μελαγχολήστε προσωρινά και βάλτε το cd να παίζει.


5. Fleetwood Mac - Say You Will
Έχοντας «παλιώσει» πλέον, οι Fleetwood Mac κυκλοφορούν εν έτει 2003 ένα album “come-back”, το οποίο καταφέρνει και με το παραπάνω να καλύψει τα κενά της τελευταίας τους απόπειρας, “Time”. Κομμάτια χαρούμενα που δημιουργούν ένα άκρως ευχάριστο feeling, ικανό να σε παρασύρει για αρκετή ώρα σε ευχάριστες καταστάσεις που έχεις ή θα ήθελες να έχεις ζήσει. Μπορεί να μην είναι rock, είναι όμως από τις πιο εμπνευσμένες και πλούσιες στην κυριολεξία μουσικά κυκλοφορίες του 2003.

---

Θοδωρής Μηνιάτης

1. Doomsword - Let Battle Commence
Οι Doomsword είναι σίγουρα μια από τις πιο γρήγορα επιτυχημένες μπάντες του χώρου. Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα έχουν γίνει -μέχρι αυτή τη χρονική στιγμή- η καλύτερη Ευρωπαϊκή epic metal μπάντα, της οποίας οι εμφανίσεις όπου και αν γίνονται στέφονται με πλήρη επιτυχία, μια και έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα πολύ φανατικό πυρήνα οπαδών. Με το τρίτο τους album “Let Battle Commence” επιβεβαιώνουν το χαρακτηρισμό που τους έχουν δώσει: Αγνό και αληθινό epic metal μέχρι το κόκαλο! Μάχες, αίμα αλλά το κόρνο του τραγουδιστή συνθέτουν ένα επιβλητικό αλλά και υποβλητικό album άξιο να μείνει στην ιστόρια του εν λόγω μουσικού ιδιώματος. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι και να μας χαρίζουν δισκάρες!
2. Masterplan - Masterplan
Η ευχάριστη έκπληξη του metal πρωταθλήματος 2003! Το group αποτελούμενο από τους πρώην Helloween, Roland Grapow και Uli Korch μας χαρίζουν ένα album δυναμίτη. 11 συνθέσεις μελωδικού, ρομαντικού, γρήγορου και επιθετικού power metal μας χαροποιούν ιδιαιτέρως και μας χαρίζουν ένα πραγματικό διαμάντι της νεότερης ιστορίας της μουσικής μας. Σε όλο το cd είναι δύσκολο να βρει κανείς κομμάτι που να υστερεί. Κρίμα που το εν λόγω album δεν κυκλοφόρησε από άλλο όνομα. Ίσως και καλύτερα...

3. Nightmare - Silent Room
Η δεύτερη ευχάριστη έκπληξη του metal πρωταθλήματος 2003! Το group παρόλο που υπάρχει στο χώρο από το 1984 και δυστυχώς ποτέ δεν είχε τη μεταχείριση που τους άξιζε, συνεχίζει να μας εκπλήσσει ακόμα και σήμερα. Η αγάπη που έχουν στο παλιό παραδοσιακό metal είναι διάσπαρτη σε όλο το νέο τους album,το οποίο όντας concept, μας παρουσιάζει ένα πολύ ενδιαφέρον και σύγχρονο θέμα. Μουσικά το cd έχει ότι ζητάει ένας metal οπαδός: Γρήγορα και μελωδικά κομμάτια άλλα και κάποια πιο αργά είτε σε ρυθμό είτε σε μελωδία συνθέτουν ένα album που καθένας από εμάς αξίζει και θέλει να έχει στη συλλογή του .Η συνέχεια θα δείξει αν θα μπουν στο πάνθεον εμπορικότητας.

4. King Diamond - The Puppet Master
Ο άρχοντας του horror επέστρεψε δυναμικά! Ο King Diamond είναι σίγουρα από τους πιο λατρεμένους καλλιτέχνες παγκοσμίως. Στο νέο του album δεν διαφοροποιείται καθόλου από τα στοιχεία που τον έχουν καταξιώσει: Concept θέμα(ως συνήθως), heavy ριφ που σου κολλάνε αμέσως στο μυαλό αλλά και τα -για άλλη μια φορά- χαρακτηριστικά εναλλασσόμενα φωνητικά, μας χαρίζουν άλλη μια δισκάρα βάζοντας τον εν λόγω καλλιτέχνη, πιο βαθιά στις καρδιές μας, κάτι το οποίο σίγουρα του αξίζει. Hail King!

5. Grave Digger - Rheingold
Οι Grave Digger σίγουρα δεν χρειάζονται συστάσεις. Είναι από τις μπάντες που έχουν αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι τους στη μουσική μας. Πολλοί συνάδελφοι τους από όλες τις χώρες έχουν επηρεαστεί από αυτούς. Στο τελευταίο album τους κάνουν αυτό που ξέρουν καλά: Tευτονικό και επιθετικό metal, κάποιες φορές γρήγορο, κάποιες άλλες αργό, διανθισμένο από τη χαρακτηριστική, βραχνή φωνή του Βottindelli μας δίνει το ηχητικό αποτέλεσμα που επιθυμούμε. Οι Grave Digger είναι σίγουρο ότι δεν θα μας απογοητεύσουν ποτέ και θα μας χαρίζουν πάντα δίσκους άξιους για μπύρα και κουβέντα!

---

Παναγιώτης Λουκάς

1. Machine Head - Through The Ashes Of Empires
Απλά το καλύτερο album μετά το ντεμπούτο τους. Μετά την κάμψη των τελευταίων χρόνων, ένα από τα μεγαλύτερα group των 90s, επέστρεψε με νέο album το οποίο έχει όλα τα στοιχεία που το έχουν καθιερώσει: φοβερή παραγωγή, κοφτερά riffs, δυναμικό rhythm section και το κυριότερο ολοκληρωμένες συνθέσεις. Μακάρι να έχουμε σύντομα την δυνατότητα να τους δούμε και από τα μέρη μας.


2. Radiohead - Hail To The Thief
"Το να περιμένεις από εμάς να βγάλουμε ένα Ok Computer Part 2 είναι σαν να περιμένεις από έναν ζωγράφο να ζωγραφίσει τον ίδιο πίνακα ξανά" είχε δηλώσει πριν από αρκετό καιρό ο Thom Yorke. Δεν σημαίνει όμως ότι δε θα συνεχίζει να βγάζει αριστουργήματα. Και πραγματικά έτσι έγινε με την τελευταία τους δουλειά. Πιο ροκ, με λιγότερα ηλεκτρονικά στοιχεία, με τις κιθάρες ξανά στο προσκήνιο και με τους πολιτικούς στίχους, κατακραυγή προς τον Bush, οι Radiohead καταθέτουν ένα album ψυχής το οποίο θέλει πολλές ακροάσεις για να σε κερδίσει.

3. Blur - Think Tank
Πριν την κυκλοφορία του album οι Blur βρίσκονταν σε μια περίεργη καμπή της καριέρας τους. Ο κιθαρίστας τους (και για πολλούς η κινητήρια δύναμη τους) Graham Coxon είχε φύγει από το group, ενώ οι φήμες για ηχογράφήση στο Μαροκό, παραγωγή Norman Cook, William Orbit έκαναν τους οπαδούς να περιμένουν με αβεβαιότητα την καινούρια τους δουλειά. Το “Think Tank” περιέχει κομμάτια κατάλληλα για club (“Crazy Beat”, “We have A File For You”), μελαγχολικά και εσωστρεφής κομμάτια (“Out Of Time”) και αλλά δείγματα ώριμων συνθέσεων τα οποία κερδίζουν τον ακροατή.

4. Iron Maiden - Dance Of Death
Το ένα μεγαθήριο του μεταλλικού χώρου (Metallica) έβγαλε το λιγότερο ένα αμφιλεγόμενο album (“St Anger”). Δεύτερη μεγάλη απογοήτευση δεν θα μπορούσαν να αντέξουν οι metalheads και ευτυχώς οι Iron Maiden κυκλοφόρησαν ένα album, που χωρίς να έχει κάτι το καινοτομικό, έχει όλα τα μεγάλα και κλασικά γνωρίσματα των Maiden. Σίγουρα ότι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει από την εποχή του “Fear Of The Dark”.

5. Dream Theater - Train Of Thought
Και πάλι στα γνωστά τους standard επέστρεψαν με πιο σκληρό album αλλά ίσως και με το πιο τεχνικό τους . Το να μιλήσεις για παραγωγή, κιθαριστικά θέματα, ερμηνεία των μελών του συγκροτήματος είναι άσκοπο καθώς για άλλη μια φορά βρίσκονται σε πολύ υψηλό βαθμό ενώ οι συνθέσεις τους είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα φτάνοντας στα standard του "Awake". Για άλλη μία φορά κυκλοφορήσαν το καλύτερο progressive album της χρονιάς.