Γαβριήλ Φιλιππόπουλος: Τα καλύτερα άλμπουμ του 2015

Το "With Hearts Towards None" ήταν ίσως το σημαντικότερο πράγμα που συνέβη σε αυτό το πονεμένο είδος της ακραίας μουσικής την τελευταία πενταετία. Μέχρι το "Exersices In Futility".

8 χρόνια και 63 δευτερόλεπτα περιμέναμε την διαστροφή των ηγετών.

Hardcore 'n' roll υπάρχει; Ναι, παίζουν οι Mutoid Man.

Οι Ølten έχουν έναν ευρωπαϊκό αέρα στο post-metal τους, τον οποίο αν αναλύσεις, θα ακούσεις το "Celestial" των '10s.

Η κυκλοφορία περιβάλλεται από μία αίσθηση μεγαλείου και ακραίας έκφρασης που μόνο το black metal μπορεί να προσφέρει.

Οι The Heavy Eyes φαίνεται να έχουν πέσει στην κατσαρόλα με την έμπνευση. Μία κατσαρόλα που βγάζει μόνο up tempo, φαζαρισμένα, μικρά, heavy rock έπη.

Η μουσική έχει μία λυρικότητα η οποία σπάνια συναντιέται εμπνευσμένα σε hardcore συγκροτήματα.

Το "De Doden Hebben Het Goed" είναι ένας black metal ύμνος, προκλητικός και οξυδερκής, σε συναισθήματα που θα αφήσεις να σε συνεπάρουν.

Σπαρακτικά όμορφο post-metal.

Πώς το έλεγε ο Νεύτωνας; Ό,τι ανεβαίνει πρέπει και να κατεβαίνει; Μαζί του, αλλά όχι για τους Clutch.

R.I.P. Beastmilk, long live Grave Pleasures.

Λυρικές κραυγές μέσα σε κιθαριστικές μελωδίες από παράξενους κόσμους του παρελθόντος και του μέλλοντος.

Groov-άρουν ψυχεδελικά και σκονισμένα όπως μόνο αυτοί ξέρουν.

Sahara Surfers από την Αυστρία, που παίζουν stoner. Κομματάκι ειρωνικό και περιοριστικό.

Blackened hardcore που παίρνει κεφάλια σε μια φινλανδοελληνική, εξαιρετική συνεργασία, μεταξύ δύο από τις καλύτερες μπάντες του ευρωπαϊκού underground.