Ανασκόπηση 2010: Black / Death Metal

Ο ακραίος ήχος την περασμένη δεκαετία είχε την τιμητική του και πιθανότατα αναπτύχθηκε πολύ περισσότερο σε σχέση με τα άλλα παρακλάδια του metal, τόσο σε εμπορικό, όσο και σε μουσικό εύρος. Από μπάντες που έχουν περάσει ξεκάθαρα σε mainstream κατευθύνσεις, μέχρι το πραγματικό underground, το οποίο, πάντα δραστήριο, δείχνει τις εξελίξεις και μας προσφέρει συνεχώς καινούριες, ακραίες απολαύσεις.

Beneath The Remains
Η χρονιά βρήκε την ακραία σκηνή λίγο πιο πλούσια, με αρκετές μπάντες από τα παλιά να επιστρέφουν. Η διάλυση των Abscess φέρνει ξανά στο προσκήνιο τους Autopsy, ενώ επιστρέφουν στο προσκήνιο και οι cult Γερμανοι deathsters Morgoth, καθώς και οι συμπατριώτες μας Nightfall. Αντίθετα, η είδηση ότι οι (ο) Xasthur βάρεσαν διάλυση σίγουρα όλο και κάποιους θα στεναχώρησε. Παράλληλα, ο Jesper Stromblad αποχωρεί από τους In Flames για να καταπολεμήσει τον εθισμό του στο αλκοόλ, ενώ απώλειες δέχεται και το στρατόπεδο των Dimmu Borgir, με τους Mustis και ICS Vortex ούτε λίγο ούτε πολύ να απολύονται λόγω «διαφωνιών». Σε ακόμα πιο άσχημη κατάσταση βρίσκονται οι Πολωνοί Behemoth, με τον mainman της μπάντας Nergal να έχει διαγνωστεί με λευχαιμία, αν και οι τελευταίες πληροφορίες κάνουν λόγο για επιτυχημένη μεταμόσχευση μυελού των οστών.

Chief Rebel Angels
Δεν ήταν και λίγα τα γνωστά ονόματα που κυκλοφόρησαν νέα δισκογραφική δουλειά μέσα στο 2010. Από το pop(ular) black metal των Cradle OF Filth και των Dimmu Borgir μέχρι τις ορθόδοξες επικλήσεις των Deathspell Omega με τον "Παράκλητο", ουκ ολίγα group είδαν το όνομα τους να φιγουράρει στα ράφια των δισκοπωλείων. Μεταξύ άλλων οι Enslaved με το "Axioma Ethica Odini", οι Limbonic Art με το "Phantasmagoria", οι Darkthrone, οι Rotting Christ καθώς και οι Nachtmystium και οι Impaled Nazarene. Είχαμε επίσης και τις πρώτες κυκλοφορίες του Tom Warrior με το νέο του σχήμα. Ένα full length -"Eparistera Daimones"- και ένα ep -"Shatter"- για τους  Triptykon απέδειξαν ότι η πρόθεση του δημιουργού είναι να συνεχίσει την κληρονομιά του "Monotheist". Oι Soilwork κυκλοφορούν το άνισο "The Panic Broadcast" και οι The Crown το μάλλον διεκπεραιωτικό "Doomsday King". Στα πιο underground, αλλά πάντα cult ρεύματα, φως είδε και ο νέος δίσκος από τους θρυλικούς Profanatica με τον ευσεβή τίτλο "Disgusting Blasphemies Against God" και μας άρεσε κιόλας. Από την άλλη, η πρώτη εθνική του death metal δεν έδειξε να κρατά ψηλά τα λάβαρα της. Αναιμική επίθεση από τη Σουηδία, με νέες κυκλοφορίες από Grave και Unleashed. Η άλλη πλευρά του Ατλαντικού, δε, περιορίστηκε στις κυκλοφορίες των Aytopsy, Immolation, Malevolent Creation και Atheist, ενώ το σήριαλ για το πότε θα κυκλοφορήσει το νέο άλμπουμ των Morbid Angel καλά κρατεί. Αρκεί να μη γίνει το "Chinese Democracy" της μπάντας.

Spirit Crushers
Στις κυκλοφορίες που εντυπωσίασαν εντάσσονται αναμφίβολα τα πολύ δυνατά come back των Burzum ("Belus") και Autopsy ("The Tomb Within"), δείχνοντας αμφότεροι ότι όταν κατέχεις την τέχνη δύσκολα βγάζεις κάτι κακό, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Το ίδιο ισχύει και για τη σταθερή αξία που ακούει στο όνομα Immolation, ενώ το δίδυμο των Darkthrone απέδειξε ότι η Νορβηγία ξέρει και από τίμιο heavy metal, κυκλοφορώντας το "Circle Τhe Wagons", έναν από τους καλύτερους φετινούς δίσκους στο ιδίωμα. Ακόμα, οι Αμερικανοί Misery Index με το "Heirs to Thievery" παρέδωσαν ένα ακόμα μάθημα καλοπαιγμένου, πιασάρικου death metal, ενώ δε μπορούμε φυσικά να παραλείψουμε και τη νέα δουλειά των Deathspell Omega, οι οποίοι έχουν ξεφύγει πλέον, χαράσσοντας τη δική τους ρότα στον black metal ωκεανό. Σημαντικές κυκλοφορίες που άφησαν καλές εντυπώσεις είχαμε και από τους Colonize The Rotting, με τις παραδοσιακές brutal death φόρμες τους, το cult figure που πλέον ακούσει στο όνομα Von Goat, τους avant-garde Vulture Industries, το death/grind των Circle Of Dead Children και το τεχνικό death/black των Stargazer.

Where Mortals Have No Pride
Οι Malevolent Creation δεν κράτησαν τα προσχήματα, κυκλοφορώντας το "Invidious Dominion", έναν πολύ μέτριο δίσκο για τα δεδομένα της μπάντας. Κάτι παρόμοιο ίσχυσε και για το «μοιρασμένο» "Jupiter" των Atheist. Οι Cradle Of Filth και οι Dimmu Borgir, πάλι, συνεχίζουν να σκορπούν απλόχερα το γέλιο στους οπαδούς του παραδοσιακού ακραίου ήχου, τόσο με τις μουσικές, όσο και με τις στυλιστικές επιλογές τους, ενώ ιδιαίτερη μνεία αξίζουν τα νέα videoclip τους. Σε μέτρια επίπεδα κυμάνθηκαν επίσης τόσο οι Grave με το "Burial Ground", όσο και οι Unleashed με το "As Yggdrasil Trembles". Από την άλλη, οι δικοί μας Rotting Christ, των οποίων το νέο δίσκο περίμεναν όλοι με ανυπομονησία, σερβίρανε ξαναζεσταμένο φαγητό με έντονη παραδοσιακή γαρνιτούρα από πάνω και το "Aealo" έδειξε να μην είναι ικανό να ανταποκριθεί στις υψηλές προσδοκίες που είχε γεννήσει το προ τριετίας "Theogonia". Παρ' όλα αυτά, υπήρξαν και κάποιοι που υποδέχτηκαν το δίσκο με ενθουσιασμό, ενώ καλή εντύπωση έκανε και σε άτομα διαφορετικών ακουσμάτων, για τους οποίους η μουσική των Christ δεν αποτελεί μέρος του ρεπερτορίου τους.

The Future Belongs To The Brave
Νομίζω ότι δικαιωματικά και με μεγάλη διαφορά από τα υπόλοιπα συγκροτήματα που ταιριάζουν σε αυτήν εδώ την κατηγορία μπαίνουν πρώτοι οι Νορβηγοί Kvelertak. Με το ομώνυμο δίσκο τους έβαλαν φωτιά στα στερεοφωνικά και ένα ξέφρενο black 'n' roll πανηγύρι στήθηκε με επίκεντρο το όνομα τους. Όχι άδικα, αφού ανάγκασαν άτομα με πολύ διαφορετικά γούστα να τους ακούσουν και να τους παραδεχτούν. Ας ελπίσουμε μόνο να μη μας βγούνε οne hit wonder, αν και τόσο απολαυστικό δίσκο όπως το ντεμπούτο δύσκολα ξαναγράφεις.   

Keep On Rotting In The Free World
Πλούσια και η φετινή χρονιά συναυλιακά, με highlight την εκπλήρωση του απόλυτου απωθημένου του κάθε σωστού Έλληνα deathster. Οι Bolt Thrower ήρθαν για πρώτη φορά στην χώρα μας, ισοπέδωσαν Αθήνα και Θεσσαλονίκη και έφυγαν αφήνοντας μας να παραμιλάμε. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει και το πακέτο Triptykon / Anaal Nathrakh. Αμφότεροι για πρώτη φορά στην Ελλάδα και από τη μία το σκοτάδι του Warrior, από την άλλη η βία των Anaal Nathrakh προσέφεραν ένα αξέχαστο βράδυ σε όσους παρευρέθηκαν στο Κύτταρο. Από 'κει και πέρα είδαμε πολλά και καλά ονόματα. Η χρονιά ξεκίνησε δυνατά με την εμφάνιση των Marduk και των Vader, ενώ μας επισκέφτηκαν και οι συμπατριώτες των Vader, Behemoth. Για άγνωστο ακόμα λόγο οι Deicide αποφάσισαν να τιμήσουν μόνο τη συμπρωτεύουσα. Δεν πειράζει, την επόμενη φορά. Ο συναυλιακός πυρετός συνεχίστηκε με τους grind legends Napalm Death και τους originators of northern darkness Mayhem, ενώ δεν είναι σωστό να παραλείψουμε και πολλά μικρά, αλλά αξιόλογα live, όπως αυτά των Inquisition, των Belphegor και των Proclamation παρέα με τους Blasphemophagher.

We Hate You
Αν έπρεπε να χαρακτηρίσουμε κάπως τη φετινή χρονιά, το επίθετο «μέτρια» ταιριάζει περισσότερο απ' όλα. Από πλευρά κυκλοφοριών τουλάχιστον. Ειδικά για το death metal, ο απολογισμός είναι εξαιρετικά φτωχός, ενώ και για το black αν δεν υπήρχε το "Belus" και το "Paracletus" δύσκολα θα βρίσκαμε κάτι αξιοσημείωτο να πούμε. Ενώ σε απόλυτους αριθμούς η δισκογραφική σοδειά παραμένει πάντα ψηλά, ενώ βγήκαν αρκετά καλά album, τόσο από γνωστά ονόματα, όσο και από μικρότερες μπάντες, ουσιαστικά δεν κυκλοφόρησε τίποτα που να ξεχωρίζει και να κάνει τη διαφορά. Δεν είχαμε το δίσκο που θα έκανε άπαντες να παραμιλάνε. Τουλάχιστον οι συναυλίες τσούλησαν καλά, είδαμε ωραία πακέτα με λογικές τιμές και ευελπιστούμε σε ακόμα καλύτερα πράματα μέσα στο 2011.

Φίλιππος Αλέκου