Ανασκόπηση 2014: Modern Hard N' Heavy

Όσα αξίζει να θυμόμαστε από το 2014 αναφορικά με τις μοντέρνες εκδοχές της hard rock και της metal μουσικής

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 05/01/2015 @ 10:49
Όπως κάθε χρόνο στην εν λόγω κατηγορία τσουβαλιάζουμε ένα σωρό μοντέρνες μπάντες του σκληρού ήχου (rock ή metal) που είτε δεν κολλάνε σε κάποια άλλη κατηγορία (π.χ. prog, hardcore, metalcore κλπ), είτε διαφοροποιούνται από τον παραδοσιακό ορισμό του hard rock και του heavy metal.

Ως συνήθως, πολλά (φαινομενικά) ετερόκλητα είδη μπαίνουν κάτω από την ομπρέλα της εν λόγω κατηγορίας, όπως το nu metal, το post grunge, το alternative metal κλπ. Αρκετά μεγάλα ονόματα έβγαλαν νέο δίσκο, λίγοι κατάφεραν να εντυπωσιάσουν ή να ανταπεξέλθουν στις προσδοκίες κι ακόμα λιγότερα ήταν τα νέα ονόματα που εμφανίστηκαν στο προσκήνιο και ενθουσίασαν.

Ας δούμε στις παρακάτω κατηγορίες τι είχαμε το 2014 σε αυτόν τον ήχο...



♦ Τα σημαντικότερα γεγονότα: 

Wayne Static

1. Ο θάνατος του Wayne Static: Οι Static X υπήρξαν σημαντικό συγκρότημα στη διαμόρφωση του nu metal ήχου και -όπως και να έχει - η απώλεια ενός ακόμα νέου ανθρώπου αποτελεί σημαντική και συνάμα στενάχωρη είδηση.
2. Η φυγή του Jim Root από τους Stone Sour: Με την τρομακτικά ανοδική πορεία των Stone Sour κανείς δεν το περίμενε αυτό, ειδικά όταν με τον Corey Taylor παίζουν μαζί και στους Slipknot. Παρόλα αυτά, ο Jim Root την έκανε και μάλιστα όχι με τις καλύτερες συνθήκες όπως φαίνεται.
3. Η «κατάντια» του Scott Stapp: Μόνος του έβγαλε στην φόρα τα άπλυτά του ο τραγουδιστής των Creed, ο οποίος κατάφερε να βρεθεί άστεγος κι άφραγκος, από εκεί που έβγαζε κυριολεκτικά εκατομμύρια δολάρια κάποτε. Μέχρι κι ο γιος του τον έκραξε και είναι κρίμα, γιατί δεν είναι τόσο αντιπαθής όσο κάποιοι θέλουν να τον παρουσιάζουν.
4. Οι Faith No More κυκλοφορούν νέα μουσική μετά από 17 χρόνια: Έστω κι ένα single, το "Motherfucker", είναι αρκετό για να αποτελεί είδηση, καθώς η επιστροφή των Faith No More στη δισκογραφία είναι γεγονός. Αναμένουμε την πλήρη δουλειά μέσα στο 2015.
5. Ο θάνατος του Dave Brockie (Oderus Urungus) των GWAR: Μπορεί μέσω των GWAR να επιδείκνυε μια ακραία αίσθηση του χιούμορ, αλλά ο Dave Brockie ήταν ξεχωριστός με τον τρόπο του και σίγουρα θα λείψει από πολλούς. Το πηγαίο χιούμορ του είχαμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε κι εμείς λίγους μήνες πριν το θάνατό του και σας διαβεβαιώνουμε ότι ήταν ξεχωριστό.



♦ Οι σημαντικότερες (σε μέγεθος) κυκλοφορίες του 2014: ♦

Linkin Park

1. Linkin Park - "The Hunting Party": Ως ένα εκ των σημαντικότερων ονομάτων στη μουσική βιομηχανία, κάθε νέο τους άλμπουμ μονοπωλεί το ενδιαφέρον μεγάλης μερίδας του κοινού και το "The Hunting Party" σηματοδότησε την επιστροφή σε πιο rock φόρμες, ικανοποιώντας τους οπαδούς τους, χωρίς να συγκλονίσει.
2. Slipknot - ".5: The Gray Chapter": Στο πρώτο τους άλμπουμ μετά τον χαμό του Paul Gray και την εκδίωξη του Joey Jordison, οι Slipknot προσπαθούν να ισορροπήσουν μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος, σε ένα μεταβατικό, αλλά δυνατό άλμπουμ.
3. Nickelback - "No Fixed Address": Μια από τις πιο μισητές και ταυτόχρονα πιο επιτυχημένες μπάντες της σύγχρονης rock μουσικής κυκλοφόρησε νέο άλμπουμ και παρόλο που ο Chad Kroeger και η παρέα του συνεχίζουν να κάνουν σχετικά καλά αυτό που κάνουν, η νέα τους δουλειά πέρασε μάλλον απαρατήρητη.
4. Machine Head - "Bloodstone & Diamonds": Οι Machine Head έχουν εξελιχθεί σε ένα από τα μεγαλύτερα σύγχρονα ονόματα στην metal μουσική. Κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ υπό νέα δισκογραφική στέγη, κάνοντας μια νέα αρχή, αλλά το αποτέλεσμα δίχασε τους οπαδούς τους.
5. In Flames - "Siren Charms": Οι πρώην ηγέτες του μελωδικού death metal από τη Σουηδία, παίζουν πλέον μοντέρνα heavy μουσική και στο νέο τους άλμπουμ (το πρώτο τους σε μεγάλη πολυεθνική) τόλμησαν να γίνουν πιο μελωδικοί από ποτέ, τεστάροντας λίγο τις αντοχές των παλιών οπαδών τους.

Check also: Mushroomhead - The Righteous & The Butterfly / Chevelle - La Gargola / Soundgarden - Echo Of Miles / Bush - Man On The Run.



♦ Οι καλύτερες κυκλοφορίες στον σύγχρονο ήχο του hard rock - alt: ♦

I Am Giant

1. I Am Giant - "Science & Survival": Ένα από τα πιο ποιοτικά και εμπνευσμένα άλμπουμ της χρονιάς στο χώρο ήλθε από τους Νεοζηλανδούς στην καταγωγή, κάτοικους Λονδίνου, I Am Giant, το οποίο φέρει την υπογραφή και του Forrester Savell, για όσους ξέρουν.
2. Black Stone Cherry - "Magic Mountain": Στο τέταρτο άλμπουμ τους οι Black Stone Cherry έγιναν περισσότερο radio friendly, αλλά συνθετικά ανέβηκαν ένα σκαλί και κέρδισαν ακόμα περισσότερους οπαδούς, με ένα πολύ δυνατό άλμπουμ.
3. Crobot - "Something Supernatural": Καινούργια μπάντα από το πουθενά, που αναμιγνύει το stoner rock με μοντέρνα στοιχεία και διαθέτει έναν τραγουδιστή, για τον οποίο και μόνο ο παραλληλισμός με τον Myles Kennedy υποδεικνύει πόσο καλός είναι.
4. Big Wreck - "Ghosts": Ο Ian Thornley έδειξε πριν δύο χρόνια πως επέστρεψε για τα καλά με τους Big Wreck και το επιβεβαίωσε φέτος με το πολύ δυνατό "Ghosts", το οποίο είναι εξίσου ποιοτικό και συστήνεται σε όσους ψάχνουν καλές προτάσεις στο λεγόμενο και post grunge ιδίωμα.
5. Nothing More - "Nothing More": Σας το παρουσιάσαμε τον Δεκέμβριο του 2013, αλλά τότε δεν ξέραμε πως θα κυκλοφορήσει επίσημα μερικούς μήνες αργότερα στην Ευρώπη. Όχι μόνο αυτό, αλλά πλέον έχουν τρομερή προώθηση και ανεβαίνουν σταθερά, κάτι που αξίζουν πέρα ως πέρα με τη δισκάρα που κυκλοφόρησαν.



♦ Οι καλύτερες κυκλοφορίες στον σύγχρονο metal ήχο: ♦

Mastodon

1. Killer Be Killed - "Killer Be Killed": Σούπερ σύμπραξη από Max Cavalera, Greg Pusciato (Dillinger Escape Plan) και Troy Sanders (Mastodon) που έβγαλαν φοβερό δίσκο. Με ισόποση συμμετοχή από όλους, τα φωνητικά μοιρασμένα και την ένταση στο φουλ, το αποτέλεσμα είναι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που έχουμε ακούσει από τα λεγόμενα supergroups που κατά καιρούς εμφανίζονται.
2. Mastodon - "Once More 'Round The Sun": Σταθερή αξία, αν και μισό σκαλί κάτω από το σερί των πέντε προηγούμενων δίσκων με το οποίο καθιερώθηκαν ως ένα από τα μεγαλύτερα σύγχρονα metal ονόματα. Και πάλι βρίσκουμε εδώ κάτι κομματάρες να, με το συμπάθιο.
3. Anti-Mortem - "New Southern": Από τον νότο της Αμερικής και με τον Anselmo εικόνισμα, κάτι πιτσιρίκια έγραψαν riffάρες και refrainάρες και προσέφεραν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα Panterοειδούς metal πριν τσακωθούν και το διαλύσουν.
4. Slipknot - ".5: The Gray Chapter": Αν και αποτελεί ένα μεταβατικό άλμπουμ, δεν παύει να είναι ένα καλό άλμπουμ, με κάποιες εξαιρετικές στιγμές, κρατώντας τις μετοχές των Slipknot ψηλά.
5. Body Count - "Manslaughter": Οι Body Count επιστρέφουν με τον καλύτερο δίσκο τους των τελευταίων 20 ετών και θα μπορέσει μια νέα γενιά ακροατών να ταυτιστεί και να κατανοήσει τι είναι αυτό το crossover thrash-hardcore-rap περίεργο πράμα που λέγεται Body Count.

Check also: Adrenaline Mob - "Omerta".



♦ Οι female fronted κυκλοφορίες: ♦


Amaranthe

1. Amaranthe - "Massive Addictive": Pop metal με καθαρά αντρικά, growls και γυναικεία φωνητικά, που προκαλεί έκπληξη και ταυτόχρονα εντυπωσιάζει με το πόσο όμορφα ισορροπεί ανάμεσα στα ετερόκλητα στοιχεία του.
2. Within Temptation - "Hydra": Οι Within Temptation δείχνουν να έχουν βρει τη συνταγή της επιτυχίας τους, την ακολουθούν πιστά κάνοντας κάποιους μικρούς πειραματισμούς και τελικά προσφέρουν δουλειές που ικανοποιούν τους περισσότερους οπαδούς τους.
3. Lacuna Coil - "Broken Crown Halo": Άλλη μια κυκλοφορία από τους Ιταλούς που δεν απογοήτευσε τους οπαδούς τους, προσφέροντας τρεις-τέσσερις πολύ καλές συνθέσεις και ένα άλμπουμ που συνολικά στέκεται αξιοπρεπέστατα στον ήχο του.
4. In This Moment - "The Black Widow": Οι In This Moment αφού πλέον βρήκαν ξεκάθαρα το τι τους ταιριάζει, δεν αναπαυτήκαν σε αυτό, αλλά βάλθηκαν να το διανθήσουν φτάνοντας σε ένα πάρα πολύ καλό αποτέλεσμα με το νέο τους άλμπουμ.
5. The Pretty Reckless - "Going To Hell": Μια μπάντα που στηρίζεται στα κάλλη της τραγουδίστριας Taylor Momsen και φροντίζει να το καταστήσει σαφές από το εξώφυλλο κιόλας. Το πρόβλημα είναι ότι από ουσία (μουσική), όχι μόνο δεν πείθει, αλλά σε κάνει να εκνευρίζεσαι όταν βλέπεις αποθεωτικά σχόλια στον διεθνή Τύπο.

Check also: Marmozets - "The Weird And Wonderful Marmozets".



♦ Οι κυκλοφορίες από τις οποίες περιμέναμε περισσότερα: ♦

Godsmack

1. Audrey Horne - "Pure Heavy": Όταν οι Audrey Horne βγάζουν δίσκο και αυτός δεν είναι στα καλύτερα της χρονιάς, είναι είδηση και αποτελεί απογοήτευση. Το "Pure Heavy" είναι ένα καλό άλμπουμ, αλλά ένα σκαλί κάτι από την προγενέστερη τέλεια δισκογραφία τους.
2. Godsmack - "1000Hp": Διεκπεραιωτικό άλμπουμ από τους Godsmack, που πέρασε και δεν ακούμπησε. Σε μελλοντικό best of με το ζόρι θα μπει ένα κομμάτι από το νέο τους άλμπουμ ("Something Different").
3. Sixx A.M. - "Modern Vintage": Πού πήγε ο πόνος που κέρναγε ο Nikki Sixx στο πρώτο άλμπουμ των Sixx A.M.; Πού πήγαν οι μεγάλες ερμηνείες του James Michael και το ωραίο παίξιμο από τον DJ Ashba; Όχι πάντως σε αυτό το άλμπουμ...
4. Machine Head - "Bloodstone & Diamonds": Κι εδώ έχουμε μια μπάντα, η οποία περιμένεις να βγάλει δίσκο για να χτυπήσει κορυφή και δεν το καταφέρνει. Χωρίς να είναι κακό, το νέο άλμπουμ των Machine Head απογοήτευσε πολύ κόσμο, παρουσιάζοντας μια σχετική στασιμότητα.
5. Black Veil Brides - "Black Veil Brides": Βλέπω κόσμο (στο εξωτερικό) να αποθεώνει αυτό το άλμπουμ και εκνευρίζομαι. Βλέπω να έχουν εκατομμύρια οπαδούς και εκνευρίζομαι περισσότερο. Μετά από τέσσερα άλμπουμ, μουσικά οι Black Veil Brides αποδεικνύεται ότι είναι μια μέτρια μπάντα. Ας σταματήσουμε να αποθεώνουμε μέτριους γαμώτο.

Check also: Theory Of A Deadman - "Savages".



♦ Οι πρωτοεμφανιζόμενες μπάντες που ξεχώρισαν: ♦

Killer Be Killed

1. Killer Be Killed: Τα είπαμε και παραπάνω για αυτό το supergroup. Ας ελπίσουμε ότι ήρθαν για να μείνουν και να βγάλουν κι άλλες τέτοιες δισκάρες.
2. Anti-Mortem: Αυτοί αντιθέτως ήρθαν κι έφυγαν νωρίς, καθώς τα μέλη των Anti-Mortem τσακώθηκαν μεταξύ τους και ήδη ακολουθούν νέους, ξεχωριστούς δρόμους. Κρίμα γιατί το ντεμπούτο άλμπουμ τους άφηνε τρομερές υποσχέσεις.
3. Crobot: Εδώ έχουμε κάτι πολύ καλό, που στο μέλλον δείχνει ότι θα γίνει καλύτερο. Άρεσαν στο stoner κοινό, άρεσαν σε όσους ακούν πιο μοντέρνα heavy πράγματα και έχουν φοβερή δυναμική να δώσουν σπουδαία πράγματα στο μέλλον.
4. Devil You Know: Η νέα μπάντα του πρώην τραγουδιστή των Killswitch Engage, Howard Jones, έδειξε κάποια καλά στοιχεία στο ντεμπούτο άλμπουμ της, που μας κάνει να ελπίζουμε σε ακόμα καλύτερα πράγματα στο μέλλον.
5. The Birds Of Satan: Ο Taylor Hawkins, drummer των Foo Fighters, έφτιαξε μια μπάντα για να παίζει '70s rock και να τιμήσει τους ήρωές του. Το έκανε με μεράκι και θα είναι καλή φάση να κρατήσει την μπάντα και στο μέλλον για να βγάλει κι άλλα ωραία αλμπουμάκια σαν αυτό το ντεμπούτο.

Check also: Wovenwar - "Wovenwar".



♦ Οι συναυλίες που θα θυμόμαστε: ♦

Από τις συναυλίες που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα ξεχωρίζει σίγουρα η εμφάνιση των Deftones που αν και άργησε 15 χρόνια, άξιζε να συμβεί. Από εκεί και πέρα μόνο οι Enter Shikari, άντε και οι Helmet, θα μπορούσαν να αφορούν στην εν λόγω κατηγορία, γεγονός που για μια ακόμα χρονιά αποδεικνύει πως υπάρχει μικρή ζήτηση κι ως εκ τούτου ανύπαρκτη συναυλιακή κινητικότητα στο χώρο (βλέπε και το πόσο κόσμο μάζεψαν οι Deftones).

Για αυτό το λόγο θα ξεχωρίσουμε τα πέντε καλύτερα live που είδαμε στο εξωτερικό και κυρίως στο πλαίσιο του Hellfest τον Ιούλιο, στη Γαλλία, με την ελπίδα να δούμε κάποιο από αυτά τα ονόματα σύντομα και στη χώρα μας:

Avenged Sevenfold

1. Avenged Sevenfold @ Hellfest: Μεγάλη εμφάνιση, από μια μπάντα που δείχνει ότι μπορεί να ηγηθεί της επόμενης μέρας στη metal μουσική, καθώς τα τραγούδια από το "Hail To The King" ξεσηκώνουν το κοινό, μαζί με παλιότερες μεγάλες συνθέσεις.
2. Audrey Horne @ Manchester: Να βλέπεις μια μπάντα να αποδίδει άψογα και να δίνει την ψυχή της για 50 άτομα και σε ένα χώρο που μετά βίας τον λες συναυλιακό. Δεν ζεις τέτοιες καταστάσεις κάθε μέρα.
3. Alter Bridge @ Hellfest: Με την δισκάρα "Fortress" στις αποσκευές οι Alter Bridge πήραν σβάρνα όλα τα μεγάλα καλοκαιρινά φεστιβάλ και στο Hellfest έδωσαν μια σπουδαία παράσταση, που ξεσήκωσε τον κόσμο.
4. Soundgarden @ Hellfest: Έστω και χωρίς τον Matt Cameron πίσω από τα τύμπανα, οι Soundgarden σε ένα ωριαίο best-of set, καθήλωσαν τον κόσμο στο Hellfest, με τον Chris Cornell σε μεγάλη φόρμα ερμηνευτικά.
5. Scorpion Child @ Hellfest: Μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του Hellfest και γενικά από όσα είδα φέτος live. Ρετρό εικόνα, δυνατός ήχος και τρομερή ενέργεια επί σκηνής από τους Scorpion Child που εντυπωσίασαν.
  • SHARE
  • TWEET